Απ' τα ψώνια μας, κρινόμαστε τη σήμερον ημέρα.

Δες έναν άνθρωπο πώς ψωνίζει και θα δεις τον χαρακτήρα του, την προσωπικότητά του και τον τρόπο ζωής του.
Απ' τα ψώνια μας κρινόμαστε τη σήμερον ημέρα.
Ο άνθρωπος της καταναλωτικής κοινωνίας κρίνεται από το ψωνίζει και ψωνίζεσθαι.
Κι επειδή το ψωνίζειν όλοι καταλαβαίνουν τι σημαίνει, το ψωνίζεσθαι είναι η διαδικασία κατά την οποία κάποιος μπορεί να εκδίδει στοιχεία της προσωπικότητάς του έναντι τιμήματος. Έχει μεγάλη σημασία βέβαια και το αντίτιμο ποιο είναι...
Αλλά, τελοσπάντων, εμείς σήμερα θα ασχοληθούμε με το ψωνίζειν.

Βλέπεις έναν άντρα να μπαίνει στο σούπερμάρκετ, αξύριστος κι αχτένιστος, να μην παίρνει καρότσι, αλλά να επιχειρεί να..
τα χωρέσει όλα σ' ένα καλάθι που κρατά στο χέρι, μετά να καταλαβαίνει ότι όλα αυτά δε χωράνε και είναι βαριά και να ξαναγυρίζει να πάρει καρότσι, μετά να θυμάται πως χρειάζεται κέρμα για να το ξεκλειδώσει, αλλά αυτός έχει πάνω του μόνο ψιλά, να ξαναπηγαίνει στο αμάξι για να βρει κάνα περισσευούμενο ψιλό, να παίρνει τελικά το καρότσι, να αγοράζει ξυριστικά, αφρόλουτρα, πατατάκια, μπύρες, μπριζόλες, προτηγανισμένες πατάτες, προψημένα κρέατα που θέλουν απλώς λίγο τηγάνισμα, να πηγαίνει ακατάσχετα πέρα-δώθε στους διαδρόμους γιατί δεν ξέρει κατά πού πέφτει το καθετί και να μην περνάει καθόλου από τα ράφια με τα είδη σπιτιού και καθαριότητας, να φτάνει στο ταμείο, να βάζει τα πράγματα στις σακκούλες όπως να 'ναι, και στο τέλος να πληρώνει μετρητά και τα ρέστα, επειδή βαριέται, να τα ρίχνει σε μια σακκούλα μέσα, κατά προτίμηση σ' αυτή με τις μπύρες και τις κοκακόλες που του είναι και πιο πρόχειρη, γιατί αυτή θα την ανοίξει πρώτη στο σπίτι..


Μόλις έχεις συναντήσει έναν εργένη που βαριέται που ζει, δεν έχει γκόμενα (γιατί άμα είχε, θα έστελνε αυτήν στο σούπερμάρκετ), τα ρούχα του τα πηγαίνει ακόμα στη μάνα του να του τα πλύνει κι έρχεται κι αυτή μια φορά στις 10 μέρες να ρίξει κάνα σφουγγάρισμα και γενικώς αυτός ο τύπος... λιώνει στον καναπέ βλέποντας μπάλα και τσόντες με τα φιλαράκια.

Πρέπει να τον αποφύγετε, διότι θα σας κάνει τη ζωή μαύρη. Εκτός αν έχετε όρεξη να γίνετε η οικιακή βοηθός που πάντα ονειρευόταν για γυναίκα... Πιθανότατα, η τελευταία φορά που είδε γυμνή γυναίκα να ήταν στην παραλία γυμνιστών όπου πήγε για πλάκα με τα φιλαράκια, αλλά δεν γδύθηκε διότι σύντομα κατάλαβε ότι εκεί δε συχνάζουν ονειρεμένες πορνοστάρ που τρίβονται, αλλά κάτι γέροι και γριές από τη βόρεια Ευρώπη...

Και είναι κάπως... έτσι!

Βλέπεις έναν άντρα να μπαίνει στο σούπερμάρκετ οργανωμένος, με το κέρμα στο χέρι για να πάρει καρότσι (αυτός δεν είναι σαν τον από πάνω), ξυρισμένος, χτενισμένος, με ένα διακριτικό χαμογελάκι, να καλημερίζει ευγενικά την υπάλληλο που βρίσκεται δίπλα στην πόρτα,να κρατάει στο χέρι του μια λίστα με τα απαραίτητα ψώνια που πρέπει να κάνει, να ξεκινάει από τον πρώτο διάδρομο και να περνάει όλους τους διαδρόμους με τη σειρά, αγοράζοντας όλα τα χρήσιμα για το στομάχι και το σπίτι, να αγοράζει τρόφιμα κάθε είδους, κρέατα, τυριά, φρούτα, λαχανικά, να πηγαίνει και να παίρνει απορρυπαντικά και καθαριστικά παντός είδους, αφού πρώτα έχει ελέγξει και συγκρίνει τις τιμές, προσέχοντας να πάρει τη μεγαλύτερη δυνατή συσκευασία με το μικρότερο δυνατό κόστος, καταλαβαίνει πόσο σημαντική είναι η ένδειξη "καθαρίζει τα λίπη", παίρνει και μαλακτικό για τα ρούχα και στο τέλος περήφανα πάει κι απ' το ράφι με τις σερβιέτες και αγοράζει μερικές. Στο ταμείο πληρώνει, έχοντας εκπτωτική κάρτα για το συγκεκριμένο σούπερ μάρκετ και βάζει τα ψώνια με μια κάποια λογική σειρά στις σακκούλες.

Μόλις έχεις συναντήσει τον άντρα που ονειρεύονται οι περισσότερες γυναίκες. Ευγενικός, πρόσχαρος, πρόθυμος, άνθρωπος της δέσμευσης (συζεί ή παντρεμένος, αλλιώς τί να τις θέλει τις σερβιέτες;) και πιθανότατα είναι και λίγο θύμα. Αγαπημένο αξεσουάρ η παντόφλα, πιθανότατα...
Μάλλον δεν πρέπει να τον αποφύγετε... Ακόμη κι αν δεν κάτσει ως γκόμενος, θα είναι ένας ιδανικός φίλος σας που θα ακούει όλα τα προβλήματά σας με ενδιαφέρον, χωρίς να χασμουριέται και να διαβάζει αθλητική εφημερίδα απαντώντας μονότονα στις καταιγιστικές σας ερωτήσεις βαριεστημένα "ναι, ναι"...

Και είναι κάπως... έτσι!

Βλέπεις μια γυναίκα να μπαίνει στο σούπερμάρκετ, με γρήγορο περπάτημα, να πηγαίνει να πάρει καρότσι και να αντιλαμβάνεται πως δεν έχει ψιλά πάνω της, να γαμωσταυρίζει από μέσα της αλλά να σκάει ένα παγερό χαμόγελο στον τύπο που είναι παραπέρα ρωτώντας τον αν έχει ένα 50λεπτο για το καρότσι, να το καταφέρνει, μετά να παίρνει το καρότσι της και να κατευθύνεται κατευθείαν στα φρούτα, να αγοράζει δυο τρία από κάθε είδος φρούτου, να πηγαίνει στα λαχανικά, να παίρνει κάμποσα, να περνάει μπροστά απ' τα κρέατα και να στρίβει επιδεικτικά το κεφάλι της απ' την άλλη (τς τς τς παχαίνουν- τρώμε μόνο σαλάτες), να κατευθύνεται στα αφρόλουτρα και να παίρνει τα πιο αρωματικά και μετά να κατευθύνεται γρήγορα προς τα είδη γυναικείας ομορφιάς, όπου κάνει στάση και διεξάγει έρευνα επί μισάωρο.

Διαβάζει αναλυτικά όλες τις παραμέτρους κάθε κρέμας, κρέμας νυκτός, ξημερώματος, μεσημεριού, απομεσήμερου, κάθε μαλακτικού χεριών, ποδιών, μασχαλών, γαμπών και αστραγάλων, ώσπου να αποφασίσει, βάζει, βγάζει και ξαναβάζει στο καρότσι τα είδη που δεν μπορεί να αποφασίσει αν της κάνουν, στα αποτριχωτικά κάνει άλλη μια στάση τετάρτου για να διαπιστώσει αν, όταν λέει "για πόδια", μπορεί να εννοεί "και περιοχή του μπικίνι", ώσπου παίρνει την αφοπλιστική απάντηση από τον μπαϊλτινισμένο υπάλληλο που έχει ρωτηθεί το ίδιο πράγμα 253 φορές "ό,τι λέει πάνω, κυρία μου!", μετά στα αντηλιακά προσπαθεί να κάνει τον τέλειο συνδυασμό αντιηλιακού υψηλής προστασίας και λαδιού μαυρίσματος κι αφού ολοκληρώσει αυτούς τους βαρυσήμαντους προβληματισμούς, θα πάρει τελικά αυτά που είχε αποφασίσει απ' την αρχή να πάρει. Τέλος θα πάει στο ταμείο και θα αντιληφθεί ότι μετά από μια ώρα που βολοδέρνει στο σούπερμάρκετ, αυτά που αγόρασε πιάνουν τόπο μόλις δυο σακκούλων, θα στηθεί στην ουρά και στην αρχή θα κάνει χαρές με το παιδάκι της μπροστινής και θα το βρει πολύ γλυκούλικο ξυπνώντας μέσα της το μητρικό ένστικτο, ώσπου αυτό θα αρχίσει να κλαίει, να φωνάζει και να τρέχει πάνω-κάτω σα μουρλό και τότε αυτή θα αντιληφθεί πως μια καλή λύση για μερικά παιδάκια θα μπορούσε να είναι και η επάνοδος του Ηρώδη στα πράγματα.

Μόλις γνωρίσατε μια γυναίκα που ζει μόνη, χωρισμένη μετά από μια πολυετή σχέση, την οποία η ίδια διέλυσε, αλλά τώρα το 'χει ψιλομετανιώσει, όχι γιατί πεθύμησε το μαλάκα που 'χε δίπλα της τόσα χρόνια, αλλά γιατί μάλλον ήταν ώρα να κάνει κάνα παιδί και τώρα "πότε θα προλάβει;", αλλά... τώρα που το ξανασκέφτεται και μετά και από την εμπειρία του παιδιού της μπροστινής, καλύτερα που ρθαν έτσι τα πράγματα και έχει την ελευθερία να κάνει ό,τι γουστάρει, να πηγαίνει με όποιον γουστάρει, ό,τι ώρα γουστάρει, αν και τελευταία ανησυχεί διότι έχει δει να πέφτουν οι μετοχές της στην πιάτσα και την έχουν πιάσει οι ανασφάλειές της, εξ ου και οι σαλάτες και τα είδη ομορφιάς.

Να την αποφύγετε, διότι συνήθισε να ζει μόνη και -αντίθετα απ' ό,τι λέει- στην πραγματικότητα προτιμάει να ναι έτσι, γιατι αν δεν το προτιμούσε, δε θα το 'κανε. Και τώρα βιάζεται, γιατί μόλις πέρασε το τετράωρο κενό του σπαστού 8ωρου στην εταιρία...

Και είναι κάπως... έτσι!

Βλέπεις μια γυναίκα να μπαίνει στο σούπερμάρκετ, να βγάζει το μικρό πορτοφολάκι με τα ψιλά (έχει κι ένα για τα χοντρά) και να παίρνει το καρότσι, αλλά και ένα καλάθι για το χέρι, να ξεκινάει την περιήγησή της από την άκρη-άκρη του καταστήματος και να περνάει από τα πάντα. Να παίρνει την προσφορά με τις 3 κοκακόλες σε έκπτωση, να αγοράζει το δίχτυ με τα κρουασάν, να παίρνει εξάδα με σοκολατούχα γάλατα και μια εξάδα με κανονικά, να παίρνει αλεύρι για όλες τις χρήσεις και ζάχαρες, να πηγαίνει απ' τα κρέατα και να παίρνει δυο κοτόπουλα, δέκα μπριζόλες, δυο κιλά κιμά, παραδίπλα να ξεσηκώνει τα σαλάμια και τα τυριά, να κάνει έρευνα στα απορρυπαντικά να δει ποιο συμφέρει οικονομικά, να παίρνει κάθε είδους σκόνη, μετά πηγαίνει από τα είδη ρούχων και αγροάζει παντοφλάκια, καπελάκια και δυο-τρία μπλουζάκια που τα βρηκε πολύ φτηνά ("και οι μάκρες ίδιες είναι"), να ρωτάει ευγενικά την πωλήτρια αν μπορεί να τα αλλάξει σε περίπτωση που δεν κάνουν τελικά, να περνάει μπροστά απ' το ράφι με τα γυναικεία είδη ομορφιάς και με μια κρυμμένη μελαγχολία να βγάζει ένα μακρόσυρτο "αχχχ" και να το προσπερνάει αγοράζοντας μόνο σερβιέτες, πηγαίνοντας παρακάτω για να αγοράσει ξυριστικά, αφορύς, οδοντόρεμες και σαμπουάν.

Κοιτάζει την κάβα με τα ποτά και φεύγει ταραγμένη μόλις αντικρύζει την τιμή του ουίσκυ, πάει προς τα μαναβικά και γεμίζει σακκούλες με κρεμμύδια, φασόλια, αρακάδες, πάει στα όσπρια και παίρνει δυο σακκουλάκια απ' το καθετί κι εκείνη την στιγμή καταλαβαίνει πως πέρασε η ώρα και πως πρέπει να γυρίσει αμέσως σπίτι, επομένως ξεκινάει σπινιαριστή προς τα ταμεία, επιχειρεί να κλέψει λίγο διακριτικά στη σειρά (μη γίνουμε και ρόμπα όμως), μιας και η μπροστινή κάτι θυμήθηκε πως ξέχασε να πάρει κάτι και πήγε να το φέρει, αφήνοντας το καρότσι εκεί, κοιτάζει με ένα απελπισμένο παράπονο αυτόν που της ζητά να περάσει μπροστά γιατί κρατά στα χέρια του μοναχα ένα πράγμα, το δέχεται αλλά σιχτιρίζει απο μέσα της, χτυπάνε τατυόχρονα τα δυο κινητά στην τσάντα της, την ίδια ώρα έρχεται η σειρά της στο τμαμείο, με το ένα χέρι να κρατάει το κινητό, με το άλλο να τοποθετεί τα πράγματα πάνω στην κυλιόμενη μπούρδα του ταμείου, μετά αφήνει το κινητό απ' το χέρι να στηριχθεί στον ώμο της και με το άλλο χέρι τακτοποιεί τα πράγματα βιαστικά στις σακκούλες, με αριστοτεχνική δεξιότητα βάζει τις χλωρίνες και τα απορρυπαντικά μαζί, τα φαγώσιμα που θέλουν ψυγείο μαζί, τις κλειστές συσκευασίες μαζί και τις ντομάτες και τα αυγά πάνω-πάνω για να μη σπάσουν στο πορτ μπαγκάζ, φτάνει η ώρα να πληρώσει, βγάζει το πορτοφολάκι με τα χοντρά μαζί με την εκπτωτική κάρτα του σούπερ μάρκετ και διεκδικεί ό,τι μείωση μπορεί να πετύχει, πληρώνει και φεύγοντας αντιλαμβάνεται πως μόλις φαγώθηκε ο μιθσός της και δεν έχει να πληρώσει το ρεύμα που λήγει στις 15 του μηνός.

Μόλις συναντήσατε την παντρεμένη γυναίκα, που' χει σπείρει 2-3 κουτσούβελα, έχει ξεχάσει ότι είναι γυναίκα, έχει ξεχάσει την ρποσωπική της ζωή και φροντίζει μόνο για τα παιδιά της, το σπίτι και τον άντρα της.

Να την αποφύγετε; Δε χρειάζεται! Θα σας αποφύγει αυτή, Βασικά, δε θα σας παρατηρήσει καν, διότι βιάζεται και είναι η ώρα να πάει να πάρει τον μικρό απ' τα αγγλικά και να πάει τη μικρή στο μπαλέτο. Και φωνάζει και ο άλλος ο αχαΐρευτος, γιατί ακόμη δε γύρισε σπίτι να του βάλει φαΐ... Μα πού γυρνάει τόσες ώρες;

Και είναι κάπως... έτσι!
(λείπει γιατί κάπου πετάχτηκε, γιατί ξέχασε να πάρει κάτι που της ζήτησε ο μικρός...)

Με λίγα λόγια...

Ό,τι ψωνίσεις, είσαι!

http://toixo-toixo.blogspot.gr/