Μέχρι το μνημόνιο είχαμε δημοκρατία. Κουτσή, στραβή, αστική, πάντως δημοκρατία είχαμε.

Η πινελιά που είναι όλα τα λεφτά είναι ότι ο Μπαλτάκος μιλάει χαμηλόφωνα, σχεδόν ψιθυριστά, τηρεί τους συνωμοτικούς κανόνες, φτάνει να κάνει μέχρι και την κίνηση του τηλεφώνου των υπουργών προς τους δικαστές με το χέρι, για να μην το πει με λόγια.

Ατελείωτο ρισπέκτ.

Και στο φόντο οι πενήντα - εξήντα εικόνες με τον Χριστό και την Παναγία (τους), αυτή η αγία πινακοθήκη.

Σε οποιοδήποτε κράτος στο οποίο δεν θα είχαν καταρρεύσει πλήρως οι θεσμοί του αφενός και σε οποιοδήποτε πολιτικό σύστημα ο μιθριδατισμός δεν είχε πιάσει δυσθεώρητα ύψη αφετέρου, θα είχε προκληθεί πολιτικός σεισμός και θα είχε τεθεί -από τα ΜΜΕ έστω- άμεσο θέμα πτώσης της κυβέρνησης και προσφυγής στις κάλπες.

Αλλά όχι ο Μπαλτάκος, ο Σαμαράς να είχε βιντεοσκοπηθεί να έχει αυτή τη συνομιλία, πάλι δεν θα πηγαίναμε σε εκλογές. Θα έπεφτε ο ίδιος, θα έμπαινε άλλος αχυράνθρωπος μπροστά, θα συνεχίζαμε ακάθεκτοι την πορεία προς τα μπρος. 

Μέχρι το μνημόνιο είχαμε δημοκρατία. 

Κουτσή, στραβή, αστική, πάντως δημοκρατία είχαμε. 

Έκτοτε άρχισε μια εκτροπή και μια κατρακύλα που δεν έχει πάτο. 

Και μπορείς να κατηγορήσεις την αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ ότι βάζει διαρκώς και περισσότερο νερό στο κρασί της, και μπορείς να κατηγορήσεις την αριστερά του ΚΚΕ ότι το κρασί της το μεταχειρίζεται ως Θεία Κοινωνία, μπορείς να βρεις ευθύνες διάφορες και σημαντικές, αλλά το γεγονός παραμένει ότι αυτήν την τετραετία από την μια πήγαν οι μεν και από την άλλη πήγαν οι δε. Και αυτοί που πήγαν από την μια, ανάμεσα στα μύρια όσα άλλα έκαναν, είχαν ως Γενικό Γραμματέα του Υπουργικού τους Συμβουλίου τον Μπαλτάκο και όλα τα σκυλιά δεμένα. 

Απλά και ξάστερα λοιπόν όχι μόνο πρωτεργάτες του αντιφασισμού δεν έχουν υπάρξει, αλλά εντελώς συνένοχοι της ανοχής του. Και μικρή σημασία έχει αν η συνενοχή τους είχε ιδεολογική βάση ή αν ήταν απλώς αποτέλεσμα συμβιβασμού προκειμένου να συγκυβερνήσουν ή να γλιτώσουν τη χώρα από το αντιευρωπαϊκό χάος. Όπως και να έχει επέλεξαν να σταθούν στην πράξη δίπλα στον Σαμαρά και τον Μπαλτάκο. Και ακόμη και σήμερα είτε στηρίζουν ευθέως την κυβερνητική πλειοψηφία, είτε αποτελούν τις εφεδρείες και τα μαξιλάρια της.

Όσο για όσα αναφέρει ο Τάκαρος ο Μπαλτάκος στο βίντεο (μεγάλες πιένες γνωρίζει η διαχρονική ΚΑΕ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ τις τελευταίες ημέρες, αλλά αν πλακώνουν δημοσιογράφους του ΔΟΛ μπροστά στα παιδιά τους και δεν τρέχει τελικά τίποτα, πώς άραγε περιμένουμε να τρέξει για διαδηλωτές ή φυλακισμένους ή μετανάστες;) θα ψιχαλίζει μάλλον πάνω στους κρατικούς θεσμούς μας, αποκύημα αρρωστημένης φαντασίας θα είναι μάλλον, τι πιο ανεξάρτητο και πιο απρόσιτο από την Ελληνική Δικαιοσύνη άραγε;

Εννοείται πως έχει πολύ πιο κάτω ακόμα, αλλά ταυτόχρονα δεν έχει και πιο κάτω. 

Και τα δύο μαζί.

old-boy