Tα μυστικά του ...κόλπου

Μεσημέρι. Συζητάμε τρεις σαραντάρηδες και δυο πενηντάρηδες – αφού έχουμε όλοι συμφωνήσει ότι «κάτι τρέχει στα σαράντα». Στο μεταξύ πίνουμε τσίπουρο Νέων Ρόδων και τσιμπολογάμε ποντιακά σαρμαδάκια τυλιγμένα με μαυρολάχανο, αρμυρά (ρέγγα και κολιός), αλοιφές και τη γέμιση που περίσσεψε (ρύζι, καλαμπόκια, ψιλοκομμένα συκωτάκια, κιμάς, διάφορα μυρωδικά) περιχυμένη με μια πεντανόστιμη σάλτσα «δεμένη» με μουστάρδα. 

*

«Το πρώτο σοκ εγώ το έπαθα στην Πάτμο, όπου είχα πάει για συνδικαλιστικούς λόγους. Πιάνω μια τοπική εφημερίδα, κοιτάζω, λέω τι μουτζούρες είναι αυτές εδώ…
Διαπίστωσα όμως ότι δεν ήταν μουτζούρες, απλώς για να διαβάσω χρειαζόμουν περισσότερο φως και …γυαλιά. Έστειλα SMS σ’ ένα φίλο, με παράπονο: έχω πρεσβυωπία…»

*
"Εγώ το πρώτο σοκ το έπαθα όταν είδα δυο άσπρες τρίχες στ’ αρχίδια μου…"

*

«Ρυτιδιάζει το πετσί…»

*

«Για να το πούμε πιο περιδιαγραμμάτου, χάνεται οριστικά το άσπιλον του δέρματος…»

*

«Είναι η δεκαετία της αποδόμησης. Άσπρες τρίχες, τα μαλλιά φεύγουν, η πίεση ανεβαίνει, το ζάχαρο παίρνει την ανιούσα… Εκδηλώνονται και τα αποτελέσματα των πολύχρονων καταχρήσεων σε τσιγάρο, ποτό και ξενύχτι… Επιβάλλονται, θέλοντας και μη, άλλοι ρυθμοί – αλλά η ψυχή θέλει να εξακολουθήσει στους ρυθμούς που ήξερε. Όταν διαπιστώνει ότι αυτό δε γίνεται, έρχεται η κρίση…»

*

«Στο σεξ, η δεκαετία των 40 είναι η καλύτερη για τις γυναίκες. Όταν η σαραντάρα κάτσει σταυροπόδι, εκπέμπει σήματα… και γενομένης της δοκιμής, δε θέλεις να σηκωθείς από το κρεβάτι…»

*

«Τώρα, ο σαραντάρης εξαρτάται… οι καταχρήσεις πειράζουν τα αγγεία και τα πρώτα αγγεία που ρετάρουν και δε δουλεύουν καλά είναι της καρδιάς και του πούτσου… πηγαίνουν μαζί αυτά. Άλλοι, λοιπόν, δεν καταλαβαίνουν Χριστό και άλλοι χρειάζονται …ψυχολογική υποστήριξη. Γενικά όμως, το σεξ μπορεί να είναι κατά τι λιγότερο σε συχνότητα, αλλά είναι περιεκτικότατο: ο σαραντάρης το φχαριστιέται!»

*

«Ιδίως αν το κάνει με μία σαραντάρα …ή με δύο εικοσάρες!»

*

(Ομηρικά γέλια στην ομήγυρη)

*

«Η κρίση του σαραντάρη έγκειται στο ότι συνειδητοποιεί πως πήραμε τη ζωή μας λάθος – και πως δεν έχει πια περιθώριο για όνειρα, αλλά ούτε και σοβαρές αλλαγές»

*

«Ειδικά η δική μας η γενιά, έζησε λίγο τη χούντα και μεγάλωσε στη μεταπολίτευση, πίστεψε δηλαδή στις μαζικές αυταπάτες της αριστεράς, πίστεψε στην επανάσταση ή έστω σε ένα γερό κοινωνικό μετασχηματισμό – έφαγε μετά το ΠΑΣΟΚ στη μάπα και τώρα είναι καταχρεωμένη στις Τράπεζες με τα δάνεια και τις κάρτες…»

*

«Αυτή η γενιά της μαλακίας, όπως έλεγε παλιά ένας φίλος που δουλεύει στο Αιγαίο, των τωρινών σαραντάρηδων δηλαδή, εμείς – βιώσαμε συγκλονιστικές αλλαγές, όπου το υψηλό και το μεγάλο μετατράπηκε ανεπαισθήτως σε χαμερπές και γελοίο… Αυτό δε μας σκοτώνει βέβαια, αλλά είναι πολύ αμφίβολο αν μας κάνει πιο δυνατούς…»

*

«Μου έκανε εντύπωση αυτό που μας έλεγες πριν, που έγραψε εκείνος ο σχολιαστής, ότι είναι δηλαδή καλοδιατηρημένος απ’ έξω, όχι όμως κι από μέσα… μεγάλη κουβέντα!»

*

«Αν η λύση στο πρόβλημα ήταν τόσο απλή, να αρπάξουμε δηλαδή το καριοφίλι και να πάρουμε τα βουνά, ποιος θα στεναχωριόταν…»

*

«Οι οικογενειακές ευθύνες δημιουργούν σιγά σιγά μια ηττοπάθεια, εξαιτίας της δέσμευσης και της ανελευθερίας που συνεπάγονται…»

*

«Οι άντρες κινδυνεύουν να γίνουν ρεζίλι κυρίως μετά τα εξήντα, όταν έρχονται οι γεροντοέρωτες… Οι σαραντάρηδες διατηρούν την αξιοπρέπειά τους και όταν ξενογαμούν – αλλά κι αυτό έχει πολλές εξαιρέσεις…»

*

«Έχουμε ακόμα αβάντζο… Απ’ ότι μας βεβαιώνουν οι πενηντάρηδες, τα πράγματα ομαλοποιούνται και η δεκαετία των 50 είναι μια εποχή πιο νορμάλ…»

*

Στο σημείο αυτό ο σεφ έκρινε ότι η γεμιστή σπλήνα ήταν έτοιμη – και την έφερε στο τραπέζι. Την ίδια στιγμή κατέφθασαν και οι γυναίκες, οι περισσότερες στη δεκαετία (τους) των είκοσι. Η συζήτηση άλλαξε άρδην, αλλά η συντυχιά συνεχίστηκε μέχρι πριν λίγη ώρα.

http://tamystikatoukolpou.blogspot.com/2006/03/blog-post.html