Ρετσίνα αγάπη μου!

Έτος 2014. Κάπου στην ελληνική επικράτεια. Σε κάποιο τραπέζι. Εικόνα γνώριμη. 

Φέτα, σαλάτες, τηγανητά κολοκυθάκια και μελιτζάνες,  γαύρος,  κεφτεδάκια με σάλτσα, σκορδαλιά και παϊδάκια.

Ο εφιάλτης του οινοχόου; Και βέβαια όχι, γιατί ευτυχώς υπάρχει και η ρετσίνα!

Η μοναδική της γεύση, λέγεται ότι έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα  και στην  πρακτική της σφράγισης των αμφορέων με ρετσίνι από πεύκα, τεχνική που τελικά με την πάροδο του χρόνου, έδινε άρωμα στο κρασί και έτσι κάπως αρχίζει η ιστορία της ρετσίνας.

Σήμερα η ρετσίνα ανήκει στη κατηγορία των Οίνων με Ονομασία Κατά Παράδοση. 

Δηλαδή, μόνο στη χώρα μας μπορεί να...παραχθεί ρετσινωμένο κρασί και να ονομάζεται ρετσίνα.Eίναι  από τα πιο ιδιαίτερα κρασιά του ελληνικού αμπελώνα και η οινοποιητική της μέθοδος, με τον αρωματισμό του μούστου ,δεν συναντάται πουθενά αλλού στον κόσμο.

Παρασκευάζεται όπως ένα λευκό ξηρό κρασί με μόνη διαφορά την προσθήκη μικρής ποσότητας  ρητίνης  ( Χαλέπιος Πεύκη ) στην αρχή της αλκοολικής ζύμωσης, η οποία στο τέλος αφαιρείται αφήνοντας όμως τα αρωματικά της ίχνη.

Τα τελευταία χρόνια πολλοί οινοπαραγωγοί θέλησαν να επαναπροσδιορίσουν την ρετσίνα γευστικά και ποιοτικά, αφήνοντας πίσω τη «ρετσινιά» του παρελθόντος . Με πολύ καλή ποιότητα λοιπόν σταφυλιών, προσεκτική χρήση ρητίνης και σύγχρονες οινοποιητικές τεχνικές, η ρετσίνα, διατηρώντας την παραδοσιακή ιδιαιτερότητά της και προσαρμοσμένη πια στις σύγχρονες γευστικές απαιτήσεις, όχι μόνο έχει επανέλθει δυναμικά στο τραπέζι μας, αλλά κερδίζει συνεχώς μεγάλες διακρίσεις σε έγκυρους διεθνείς διαγωνισμούς.

Πώς ξεχωρίζουμε λοιπόν την ποιοτική ρετσίνα;

Πρέπει να διακρίνεται για το λαμπερό και αχυρόξανθό της χρώμα χωρίς πολύ σκούρους τόνους. Tα αρώματα να είναι καθαρά, με κυρίαρχα αυτά του σταφυλιού, και μόνο στο φόντο να διακρίνονται νότες καθαρού  και φρέσκου  ρετσινιού. Είναι προτιμότερο να καταναλώνεται δροσερή 8-10 C, να πίνεται φρέσκια -γιοματάρι- στην χρονιά παραγωγής της, και αυτό γιατί το ρετσίνι με το πέρασμα του χρόνου προσδίδει πικρίλα. Δεν αναμιγνύουμε με ανθρακούχο νερό ή ανθρακούχα αναψυκτικά, πρακτικές του παρελθόντος προς κάλυψη κακής ρετσίνας και βέβαια δεν προσθέτουμε πάγο.

Προτάσεις

Οι ρετσίνες συνήθως είναι λευκές και σπανιότερα ροζέ (κοκκινέλι), κυρίως από σαββατιανό ή ροδίτη ακόμη και από ασύρτικο ή ξινόμαυρο και βέβαια ταιριάζουν με όλους τους έντονους μεζέδες της ελληνικής κουζίνας.

Υπάρχουν πολλές επιλογές σε ρετσίνες, διακριτικές ή περισσότερο πληθωρικές, εξωστρεφείς ή πιο χαμηλών τόνων. 

Έχοντας δει ,νέους  να αλλάζουν τη γνώμη τους για τον ιδιαίτερο    -πράγματι- αυτό τύπο κρασιού, αλλά και ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας να μένουν με ένα πλατύ χαμόγελο καρφωμένο στο πρόσωπο με την δοκιμή κάποιας επώνυμης ρετσίνας σας διαβεβαιώνω ότι η ρετσίνα καλά κρατεί…

Tεντζεράκη Έλλη – Οινολόγος