Καταντάει πραγματικά γελοίο όταν οι διεφθαρμένοι προσποιούνται ότι κάνουν πόλεμο εναντίον της διαφθοράς!

Καταντάει πραγματικά γελοίο όταν οι διεφθαρμένοι προσποιούνται ότι κάνουν πόλεμο εναντίον της διαφθοράς!

Είναι ας πούμε σαν να κάνει η Μαφία εκστρατεία εναντίον του εγκλήματος ή κάτι τέτοιο.

Φυσικά δεν εννοούμε κάποια πρόσωπα που σήμερα ή αύριο θα εμφανιστούν σαν αρχάγγελοι της κάθαρσης με τα γνωστά και χιλιοειπωμένα «το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκκαλο» κλπ.

Εννοούμε συνολικά το σύστημα, αλλά και τους πολιτικούς του εκπροσώπους, που είναι κατ' εικόνα και ομοίωσή του, που από όπου και να το πιάσεις βρωμάει κυριολεκτικά.

Δεν θα μπορούσε φυσικά να συμβαίνει κάτι διαφορετικό σε έναν κόσμο που αποθέωσε με όλους τους τρόπους το κέρδος αλλά και την κερδοσκοπία. Ποιος δε θυμάται διάφορους οικονομολόγους, αναλυτές τύπου Στούπα ή Κώνστα, δημοσιογράφους αλλά και πολιτικούς του κόλπου να γελάνε με κείνο το περίφημο: «Και τι θέλατε να είναι οι κερδοσκόποι, χασοκόποι; Κέρδος επιδιώκουν, δεν κάνουν τίποτα...

κακό...». Άντε να εξηγήσεις εσύ μετά πως το κυνήγι του κέρδους δεν είναι παρά ένα κυνήγι για νέους τρόπους εκμετάλλευσης ανθρώπων.

Έτσι λοιπόν και δω, αλλά και παντού πάνω στον άγιο κόσμο του καπιταλισμού, νομιμοποιήθηκε κάθε μορφή κερδοσκοπίας, που άλλοτε σε προηγούμενα στάδια ανάπτυξης και άλλων αναγκών του συστήματος, μπορεί να ήταν από απαράδεκτη έως και παράνομη. Και από την εποχή της«αθωότητας» του ελεύθερου ανταγωνισμού περάσαμε στο μονοπωλιακό καπιταλισμό, όπου οι τρόποι κερδοφορίας «εκσυγχρονίστηκαν» και ουσιαστικά τα μεγάλα αφεντικά φρόντισαν να απαλλαγούν από όλους τους ενοχλητικούς κανόνες.

Οι λεγόμενες «αγορές», το αποτέλεσμα της σύμφυσης βιομηχανικού και τραπεζικού κεφαλαίου, έγιναν το άρμα για τη νέα έφοδο των υπερπλουσίων καπιταλιστών προς νέα κέρδη.

Άλλοι το έκαναν εντελώς νόμιμα, άλλωστε οι ίδιοι «παραγγέλνουν» τους νόμους, μέσω «καθαρών» χρηματιστηριακών συναλλαγών, που όμως είχαν φροντίσει από πριν να ελέγχουν. Άλλοι πάλι με «νόμιμες» αυξήσεις μετοχικών κεφαλαίων εισηγμένων εταιρειών, όπου γινότανε το «έλα να δεις» κυριολεκτικά. Άλλοι με χρήση πληροφοριών κρίσιμων ειδήσεων, όπως π.χ. συγχωνεύσεων εταιρειών που ανακοινώθηκαν και μετά ...ξε-ανακοινώθηκαν. Άλλοι επέλεξαν πιο μπερδεμένους τρόπους που θα ήθελαν ανάλυση για να τους πούμε και να γίνουν κατανοητοί. Σημασία έχει ότι ο μπαξές των νόμων των αγορών είχε από όλα για όλους τους πονηρούς κερδοσκόπους που δεν ήθελαν να είναι χασοκόποι.

Από κοντά βέβαια ήταν και οι διάφοροι πολιτικοί εκπρόσωποι, το πολιτικό προσωπικό του συστήματος δηλαδή (που δεν είναι όλοι οι 300), που έπαιρναν κι αυτοί στα κρυφά το κάτι τις τους, παρέχοντας στους προηγούμενους κάλυψη και φυσικά το κατάλληλο νομικό οπλοστάσιο.

Με απλά λόγια αυτός είναι ο τρόπος που λειτουργεί ο καπιταλισμός.

Έτσι τελευταία μέσα στη φοβερή αυτή κρίση, για διάφορους λόγους (όπως είναι η αναζήτηση «εξιλαστήριων θυμάτων» που θα φορτωνόντουσαν όσα γινόταν ή η προσπάθεια να κατευναστεί ο κόσμος που τσακίζεται καθημερινά χωρίς να καταλαβαίνει τι τρέχει), άρχισαν να σκάνε μικρές ή μεγαλύτερες βόμβες. Από τις Λίστες Λαγκάρντ που έγινε «υπόθεση Παπακωνσταντίνου», την υπόθεση Τσοχατζόπουλου, την υπόθεση PROTON-Λαυρεντιάδη, τους διάφορους που ομολόγησαν ότι τα πήραν χοντρά (Κάντας κλπ), μέχρι την τελευταία υπόθεση ΤΤ που στοίχισε λένε περίπου 500 εκατ. ευρώ.

Βέβαια, σε σχέση με τα λεφτά που έχουν νόμιμα δοθεί και εξαφανιστεί από επιχειρήσεις κολοσσούς και επιχειρηματίες, αυτά δεν είναι ούτε καν ψίχουλα. Γι' αυτό άλλωστε τα ΜΜΕ αρχίζουν και πάλι τις φωνές λέγοντας πως επιτέλους σπάει ή «πρέπει να σπάσει το απόστημα», εννοώντας ότι αυτό είναι όλο το κακό, δηλαδή μερικοί λίγο άπληστοι επιχειρηματίες, που αν τους βάλουμε στη θέση τους καθαρίσαμε. Τότε δε θα μας κλέβουν πια τα ψίχουλα, μόνο τα καρβέλια κι ό,τι άλλο έχουμε.

Μόνο που όλο αυτό που συμβαίνει δείχνει απλά τις άπειρες δυνατότητες που έχει δώσει αυτό το σύστημα σε αυτούς που έχουν την εξουσία να ρημάζουν κατά βούληση ό,τι θέλουν. Κι όταν κάποτε φτάνει ο κόμπος στο χτένι, να επιτίθενται ο ένας στον άλλο κι έτσι να βγαίνουν και μερικά άπλυτα στη φόρα.

Όσο όμως κι αν 500 εκατ. ευρώ δεν είναι και κανένα τρομερό ποσό σε μια χώρα με χρέος 300 δισ., δεν παύει να είναι προκλητικό, τη στιγμή που κάνουν ντου σε τσέπες ανήμπορων που αρρωσταίνουν και τους ζητάνε εισιτήρια στα νοσοκομεία για περίθαλψη που έχουν ήδη πληρώσει ως ασφαλισμένοι χρόνια, για να εξοικονομήσουν 20, 30 ή 40 εκατ. ευρώ, μια παρέα επιχειρηματιών να ρημάζει με ευκολία 500 εκατ.(!) όπως ακριβώς λίγο πριν μια άλλη παρέα είχε ρημάξει ένα δισ. και πάει λέγοντας.

Κάτσε λοιπόν εσύ φουκαρά μου και θυσίασε τη ζωή σου, την υγεία σου, τη μόρφωση των παιδιών σου και το μέλλον τους «για το καλό της πατρίδας» για να μπορούν αυτοί νομότυπα να αρπάζουν 10 και 100 φορές περισσότερα από όσα σου ζητάνε να εξοικονομηθούν με τις θυσίες σου. Κι ύστερα πιες ένα ποτήρι και τραγούδα «το μερτικό μου απ' τη χαρά μου το 'χουν πάρει άλλοι..» κι εκτονώσου βρίζοντας μπροστά στο γυαλί.

Μόνο πρόσεξε μη διεκδικήσεις αυτά που σου ανήκουν και προκαλέσεις καμιά ...«επικίνδυνη πολιτική αστάθεια» και «μπει σε περιπέτειες ο τόπος». Στο κάτω κάτω, μια χαρά θα τη βγάλεις εσύ ο ολιγαρκής και μ' ένα ξεροκόμματο. Αυτοί όμως ...έχουν μάθει «αλλιώς».

Βέβαια και αυτή τη φορά όλες οι ευθύνες θα είναι εντελώς προσωπικές όπως πάντα άλλωστε. Κι όπως ακριβώς όλοι οι καλοί αναλυτές των καναλιών ξέχασαν να σκεφτούν πως όλοι οι «λαδωμένοι» με εκατομμύρια ήταν παιδιά της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και πως όλες οι απατεωνιές που βγαίνουν στη φόρα είναι από παιδιά των τωρινών μας σωτήρων, έτσι και τώρα «θα ξεχάσουν».

Θα ξεχάσουν πως ο κ. Φιλιππίδης διορίστηκε όχι από τον Κ. Καραμανλή αλλά από την κυβέρνηση της ΝΔ όπως και άλλοι όμοιοί του παλιότερα από κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, από κυβερνήσεις δηλαδή που υλοποιούσαν τις επιθυμίες και τα συμφέροντα της ελληνικής μεγαλοαστικής τάξης.

Και βέβαια οι επιλογές των προσώπων που αναλαμβάνουν τη διοίκηση τραπεζών - κλειδιών όπως ήταν το ΤΤ, δεν είναι δυνατόν να είναι προσωπικές...

Θα ξεχάσουν ακόμη ότι όλοι αυτοί για τους οποίους μιλάνε τώρα όπως και να το κάνουμε είναι από τα πιο λαμπρά παιδιά του ελληνικού καπιταλισμού.

Όποιος έχει αμφιβολίες ας ρίξει μια ματιά στις εταιρείες τους ή ας κάνει ένα ψάξιμο στο διαδίκτυο σε φωτογραφίες των πρωταγωνιστών του νέου μεγάλου σκανδάλου. Θα βρει τους πάντες να αγκαλιάζονται και να φιλιούνται μαζί τους. Από προέδρους της Δημοκρατίας, Πρωθυπουργούς και μεγαλο-υπουργούς, μέχρι επιχειρηματίες, καναλάρχες, μητροπολίτες και πατριάρχες.

Θα έχει σίγουρα ενδιαφέρον να δούμε που θα καταλήξει και αυτή η υπόθεση ...προσώπων.

Κι αυτό που τελικά έχει τη μεγαλύτερη σημασία είναι να δει και να καταλάβει ο λαός ότι όλη αυτή η μπόχα που βγαίνει από κάθε πέτρα που σηκώνεται δεν είναι παρά μια μπόχα φυσιολογική ενός συστήματος που σάπισε και πρέπει να ανατραπεί.

Κι όπως είναι γνωστό ό,τι σαπίζει δεν ξε-σαπίζει.

Του Γιώργου Σαρρή