Η «επανάσταση» των εργατοπατέρων αναβάλλεται λόγω βροχής!!!

Έχουμε υπογραμμίσει «υστερικά» ότι η πολιτική που γίνεται θέαμα, δηλαδή φιέστα είναι νεκρή. 

Οι απεργιακές κινητοποιήσεις που γίνονται θέαμα, δεν είναι αγώνες, είναι παρελάσεις: Νεκροί «αγώνες»… 



Αυτό ήρθε δραματικά να επαληθευτεί, με συμβολικό τρόπο, σήμερα: 
Η βροχή χάλασε το θέαμα, τις παρελάσεις των θλιβερών και άθλιων εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ… Γι αυτό και τις ματαίωσαν…

Υποτίθεται ότι βρισκόμαστε μπροστά σε έναν αγώνα ΖΩΗΣ και ΘΑΝΑΤΟΥ και η …
βροχή τον ματαιώνει!!! 

Ήρθε, λοιπόν, η βροχή για να επαληθεύσει δραματικά το πώς βλέπουν τις απεργίες και τις λαϊκές κινητοποιήσεις οι εργατοπατέρες και τα «αριστερά» κόμματα: Σαν σώου, σαν παρελάσεις και ΟΧΙ σαν ΑΓΩΝΕΣ σκληρής, αγωνιστικής και άκαμπτης σύγκρουσης με το κατοχικό καθεστώς… 

Στον τομέα του απεργιακού σώου το ΠΑΜΕ …νίκησε τη βροχή.Αυτό παρέλασε στη Βουλή, όπως πάντα, καθώς και σε άλλες πόλεις της χώρας. Μόνο παρέλασε, κερδίζοντας έτσι στο διαγωνισμό των κομματικών και εργατοπατερικών εντυπώσεων… 

Ο κομματικός στρατός του ΚΚΕ έμεινε πιστός στην κλασσική και χρόνια συνταγή: Τη συνταγή της καταδίκης κάθε αγωνιστικού και συγκρουσιακού αγώνα, τη συνταγή που εφαρμόζει, εδώ και πολλά χρόνια, αυτή που «κλειδώνει» τη λαϊκή ΟΡΓΗ και τη λαϊκή αυτενέργεια στο μπουκάλι των κομματικών και συνδικαλιστικών παρελάσεων. 

Οι «κλειδοκράτορες» της λαϊκής ΟΡΓΗΣ (εργατοπατέρες όλων των ειδών και οι «αριστερές» ηγεσίες) έχουν καταστήσει της Γενικές Απεργίες ένα παιχνίδι θεαματικών εντυπώσεων. Τις κηρύσσουν με ένα και μόνο στόχο: Να προσφέρουν το θαυμαστό θέαμα μιας ομόφωνης ΚΑΘΟΔΟΥ στο δρόμο και μιας ομόφωνης ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ στο σπίτι!!! 

Φυσικά και ο πλέον ηλίθιος αντιλαμβάνεται ότι μια τέτοια «πολιτική» θεάματος δεν είναι αγώνας. Είναι μια πολιτική που υποσκάπτει κάθε προϋπόθεση αγώνα, που αποχρωματίζει και αφυδατώνει κάθε προϋπόθεση ΣΥΝΕΙΔΗΤΗΣ αγωνιστικής πράξης, που δεν επιτρέπει τη λαϊκή οργή να μετεξελιχτεί σε ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ οργή και το χειρότερο: Επιχειρεί να διοχετεύσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια και αγανάκτηση στα κανάλια του εκτονωτικού θεάματος των λαϊκών παρελάσεων… 

ΤΕΤΟΙΕΣ Γενικές Απεργίες-παρελάσεις ΟΧΙ μόνο δεν αποσταθεροποιούν το κατοχικό καθεστώς στο ελάχιστο, αλλά αντίθετα το στηρίζουν και το διασώζουν, διότι απογοητεύουν τον κόσμο και τον «κλειδώνουν» στο σπίτι του και στην …κατάθλιψή του… 

Τέτοιες φιέστες «γενικών απεργιών», και μάλιστα χρόνιας ρουτίνας, βυθίζουν το λαό στο τέλμα της αδιέξοδης ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ, και μοιρολατρίας. Και οι εμπειρίες των τελευταίων χρόνων, των ευρω-κατοχικών χρόνων, το αποδεικνύουν περίτρανα… 

Γι αυτό και η βροχή χαλάει τις φιέστες, αλλά ΠΟΤΕ τους πραγματικούς αγώνες. 

Απεργίες χωρίς ΚΑΜΙΑ αγωνιστική προοπτική ΜΕΤΩΠΙΚΗΣ σύγκρουσης με το κατοχικό καθεστώς, χωρίς αγωνιστική και οργανωτική κλιμάκωση, απεργίες χωρίς καμία ουσιαστική πολιτική και οργανωτική συνέχεια, απεργίες χωρίς ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΝΕΝΑ ΑΝΤΙΚΡΙΣΜΑ (πολιτικό, αγωνιστικό και οργανωτικό), είναι άσφαιρες τουφεκιές… 

Ένας, συνεπώς, είναι ο δρόμος: Η μετωπική σύγκρουση στο ΔΡΟΜΟ: ΟΡΓΑΝΩΣΗ (αυτό-οργάνωση) της λαϊκής ΟΡΓΗΣ και σύγκρουση με τις δυνάμεις του 4ου Ράιχ (σε όλες τις χρωματικές τους παραλλαγές) μέχρι ΕΣΧΑΤΩΝ… 

Ο λαός θέλει ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΑΓΩΝΑ: Ένα Ξεσηκωμό χωρίς όρια, ένα ξεσηκωμό που θα συγκρουστεί ΜΕΤΩΠΙΚΑ με το κατοχικό καθεστώς. 
Και αυτούς τους αγώνες δεν τους σταματάει η …βροχή!

πηγη