Το μουσούδι –. Το υποβρύχιο που γέρνει

Ας αφήσουμε προσωρινά το πόρισμα τού ΣΔΟΕ κι ας πάμε λίγο πιο πίσω στον χρόνο. Αύγουστος του 2006. Το πρώτο από τα υποβρύχια που είχε αναλάβει τα φτιάξει η HDW είναι έτοιμο και βαφτίζεται “Παπανικολής”, παίρνοντας το όνομα του θρυλικού υποβρυχίου, το οποίο σακάτεψε τον ιταλικό στόλο κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και παροπλίστηκε το 1945.

Μιας και μεγάλα τμήματα αυτού του υποβρυχίου κατασκευάστηκαν από την σουηδική Kockums (όπως έχουμε ήδη αναφέρει) και το υποβρύχιο ολοκληρώθηκε στο ναυπηγείο τής HDW στο Κίελο της Γερμανίας, οι τελικές δοκιμές πλεύσης έγιναν στην Βόρεια Θάλασσα, φυσικά με την παρουσία κλιμακίου τού ελληνικού υπουργείου άμυνας. 

Προς μεγάλη έκπληξη όλων, ενώ το “Παπανικολής” έπλεε στην επιφάνεια με ύψος κύματος 6m, ταχύτητα 11 κόμβων και γωνία 30° προς το κύμα, παρουσίασε μέγιστη κλίση διατοιχισμού 45°. 

Για να μη μπούμε σε τεχνικές λεπτομέρειες, θα σημειώσουμε μόνο ότι τα παλαιότερα υποβρύχια τύπου 209, όταν πλέουν με...

δυσμενείς καιρικές συνθήκες στο Αιγαίο, παρουσιάζουν μέγιστη κλίση διατοιχισμού 25°.

Προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, οι γερμανοί θυμήθηκαν το ανέκδοτο “μπράβο κουστουμιά ο σακάτης” και υποστήριξαν ότι η μείωση της ταχύτητας κατά 2 κόμβους θα περιόριζε την κλίση στις 25°. Όμως, οι έλληνες αξιωματικοί τού Πολεμικού Ναυτικού επέμειναν σθεναρά ότι η συμπεριφορά τού υποβρυχίου δεν ήταν κανονική. Έτσι, η HDW αναγκάστηκε να ξαναβάλει το υποβρύχιο στο ναυπηγείο και να εφαρμόσει μια σειρά τεχνικών μέτρων βελτίωσης.

Μετά από δυο χρόνια, το “Παπανικολής” ξαναβγήκε για δοκιμές, οι οποίες κράτησαν σχεδόν 4 μήνες (Ιούνιος-Σεπτέμβριος 2008) και έγιναν με την επίβλεψη του γερμανικού ομοσπονδιακού γραφείου στρατιωτικής τεχνολογίας και προμηθειών, ενώ το ελληνικό κλιμάκιο περιορίστηκε σε ρόλο παρατηρητή. 

Τελικά, στις 20 Οκτωβρίου 2008, οι γερμανοί βεβαίωσαν ότι το πρόβλημα λύθηκε και πιστοποίησαν το αξιόπλοο του υποβρυχίου. Σε σχετικές δηλώσεις προέβη και ο τότε αρχηγός ΓΕΝ, ο αντιναύαρχος Καραμαλίκης, ο οποίος βεβαίωσε ότι το “Παπανικολής” εκπληρούσε πλέον όλες τις προδιαγραφές.

Παρ’ όλα αυτά, οι ψίθυροι έδιναν κι έπαιρναν και το υποβρύχιο δεν παραλαμβανόταν επίσημα. Ο τότε υπουργός άμυνας Βαγγέλης Μεϊμαράκης (προφανώς, φοβούμενος μη μπλέξει σε κανένα σκάνδαλο), υιοθέτησε τις παρατηρήσεις πολλών αξιωματικών περί “προβληματικού υποβρυχίου” και δεν έβαλε ποτέ την υπογραφή του στο πρωτόκολλο παράδοσης.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, φτάνουμε στο 2010. Η HDW έχει φτιάξει ένα υποβρύχιο, το οποίο αρνείται να παραλάβει ο πελάτης της και, παράλληλα, έχει να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που της έχουν δημιουργήσει τόσο οι εισαγγελείς τού Μονάχου όσο και οι ελεγκτές τού ΣΔΟΕ. 

Οι πονοκέφαλοι των γερμανών δεν είναι και λίγοι αλλά κάπου εκεί σκάει μύτη το μουσούδι τής ιστορίας μας: ο τότε υπουργός άμυνας Ευάγγελος Βενιζέλος.

Πρώτα-πρώτα, στις 21 Δεκεμβρίου 2010, ο Βενιζέλος υπογράφει το σχετικό πρωτόκολλο και το ελληνικό κράτος παραλαμβάνει επίσημα το “Παπανικολής”. “Τα προβλήματα έχουν λυθεί”, διαβεβαιώνει προς πάσα κατεύθυνση ο υπουργός άμυνας. Δεν χρειάζεται να περάσουν παρά μόνο τέσσερις μήνες για να διαψευσθεί εκκωφαντικά. Τον Απρίλιο του 2001, το “Παπανικολής”, το τελειότερο -υποτίθεται- υποβρύχιο στον κόσμο, συμμετέχει στην πρώτη του άσκηση, όπου εξουδετερώνεται διά περιπάτου από το υπέργηρο υποβρύχιο “Νηρέας”, το οποίο είχε καθελκυστεί στις 7/7/1971!

Σημαντική λεπτομέρεια: Πριν υπογράψει το πρωτόκολλο παραλαβής, ο Βενιζέλος κάνει αυτό που ξέρει καλά: “θωρακίζεται” νομίμως από κάθε μελλοντικό κίνδυνο. Έτσι, φροντίζει να ψηφιστεί από την βουλή ο νόμος 3885/2010 (ΦΕΚ Α’, 171/29-9-2010), σύμφωνα με τον οποίο: “…η ΕΔ [σ.σ.: Ελληνική Δημοκρατία], η ΕΝΑΕ [σ.σ.: τα ναυπηγεία Σκαραμαγκα] και η HDW καθεμιά ξεχωριστά (η HDW ενεργούσα επίσης ως πληρεξούσια της Ferrostaal AG…), παραιτούνται, απεκδύονται και αποξενώνονται … όλων των αξιώσεων δικαιωμάτων, διεκδικήσεων, εξόδων, δαπανών (…) οποιασδήποτε φύσεως, χαρακτήρα και περιγραφής, είτε εκ συμβάσεως είτε εκ του νόμου, που προέκυψαν ή μπορεί να έχουν προκύψει [σ.σ.: και να μη το έχουμε πάρει χαμπάρι ακόμη] εναντίον αλλήλων σύμφωνα με οποιουσδήποτε νόμους ή όρους των Συμβάσεων … [σ.σ. αναφέρονται οι συμβάσεις για τα υποβρύχια]“.

Μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια ο Βενιζέλος! Και τα νώτα του καλύπτει (πλέον, πρέπει να παραλάβει το υποβρύχιο με όποια χάλια έχει γιατί δεν μπορεί να διεκδικήσει τίποτε περισσότερο) και την γερμανική εταιρεία απαλλάσσει από τον οποιονδήποτε κίνδυνο (έστω και θεωρητικό) να στραφεί κάποτε το ελληνικό δημόσιο εναντίον της για αθέτηση συμφωνιών. Τώρα πια, η HDW μπορεί να κουνήσει το μεσαίο δάχτυλο στην μούρη τού ελληνικού κράτους με τον νόμο.

Το “πρώτα-πρώτα” που είπα πιο πάνω, δεν είναι τυχαίο. Οι ομορφιές τού μουσουδιού δεν τελειώνουν εδώ. Κάνετε υπομονή, γιατί έχει και συνέχεια.

Πηγή : cogito ergo sum