Σου έχω νέα Κυβερνήτα. Το άλλο Άκρο είμαι εγώ. Δεν έχω κόμμα, δεν έχω σπίτι, δεν έχω όνειρα, δεν έχω πλέον τίποτε που να με δένει συναισθηματικά και υλικά με τίποτε από αυτά που εσύ θεωρείς Κράτος.

Μην περιμένεις, κυβερνήτα, να βρεις το Άκρο που ψάχνεις ανάμεσα σε κόμματα, παρατάξεις και ιδεολογίες. Όταν τελειώσεις και αυτό το επικοινωνιακό σου παιχνίδι με την “αριστερά” που κάθεται και συνομιλεί ακόμα μαζί σου, θα νιώσεις ποιο είναι το άλλο Άκρο που θέλεις να βρεις αλλά με τίποτε δεν μπορείς να το ταυτοποιήσεις.

 Έπαιξες ωραία το ρόλο σου με τους κομπάρσους του ναζισμού δημιουργώντας πρώτα εσύ το δήθεν Άκρο που κατέστειλες για να μην φανεί ότι το πραγματικό Ναζιστικό Άκρο δεν ήταν κανένας άλλος παρά εσύ, οι εντολείς σου και οι συγκυβερνήτες σου(οι τραβεστί σοσιαλιστές και βέβαια δεν ξεχνάμε και τον τραβεστί αριστερό που μέχρι πριν λίγους μήνες έβαζε υπογραφές υποταγής και παράδοσης με χέρια και με πόδια). 

Με τις κινήσεις σου φανέρωσες το ένα Άκρο του εμφυλίου που σκάρωσαν οι χρηματοδότες σου και θέλησες να υποστηρίξεις με τόσο πάθος. 

Το ένα Άκρο, λοιπόν, είστε εσείς. 

Τώρα ψάχνεις για... το άλλο Άκρο και στήνεις ιστορίες ότι θα το βρεις ανάμεσα σε αυτούς που μόνο κουβέντες έμαθαν να κάνουν στην ζωή τους και να συμμετέχουν σε κοινωνικούς αγώνες με πλακάτ στα χέρια. Ψάχνεις μέσα στα πρόβατα να βρεις τον ταύρο που ξέρεις ότι υπάρχει και αυτό σε κάνει να ιδρώνεις. 

Τους αναλώσιμους κομματικούς “αγωνιστές” τους κρατάς σίγουρα με στοιχεία, όπως και το δήθεν Άκρο που δημιούργησες και καταδίκασες μέχρι να το ξαναχρησιμοποιήσεις. 

Θέλεις να δημιουργήσεις και το άλλο Άκρο, αλλά καταβάθος ξέρεις ότι δεν είναι αυτό που επικοινωνιακά έχεις βάλει ως στόχο. 

Δε μπορεί να πιστεύεις ότι το άλλο Άκρο είναι τόσο φιλήσυχο και τόσο φιλοδημοκρατικό! 

Δε μπορεί να θεωρείς ότι το Άκρο που ψάχνεις πηγαίνει σαν νοικοκύρης στις κάλπες και ρίχνει την συνείδησή του σε μία κάλπη σε εποχές Κατοχής! 

Αλήθεια θεωρείς ότι τόσο φιλειρηνικό εχθρό έχεις;  

Εσύ που μέχρι τώρα έχεις στραγγίξει από ζωντανούς τόσο αίμα και ιδρώτα; 

Τόσο μικρή είναι τελικά η αυτοεκτίμησή σου;

 

Σου έχω νέα. 

Το άλλο Άκρο είμαι εγώ. 

Δεν έχω κόμμα, δεν έχω σπίτι, δεν έχω όνειρα, δεν έχω πλέον τίποτε που να με δένει συναισθηματικά και υλικά με τίποτε από αυτά που εσύ θεωρείς Κράτος. 

Επέλεξες την πλευρά του Κράτους, άρα αναγκαστικά επέλεξα τον εχθρό του Κράτους: 

Την Ελευθερία. 

Το Κράτος σου το έχεις πια δοσμένο, το έχεις υποθηκευμένο για τα επόμενα 200 χρόνια, το έχεις αποδεκατίσει από το εργατικό του δυναμικό, το έχεις ρημάξει κυριολεκτικά. 

Εμένα όμως, δεν θα με δεις ούτε με κιάλι. 

Είμαι ένα κάστρο απροσπέλαστο από στρατούς και όπλα, από νόμους και διαταγές. 

Είμαι τόσο ακονισμένο Άκρο που ματώνω κάθε βράδυ τα ροζ όνειρά σου. Δεν έχω ένα πρόσωπο, αλλά ούτε μία καρδιά. Είμαι το Άκρο που ακόμα δεν έχει μιλήσει. Και δεν πρόκειται να ακούσεις την φωνή του. Κουβέντες αυτό το Άκρο με δυνάστες και τρομοκράτες της Ελευθερίας δεν κάνει. Πράττει! Μην ψάχνεις για καμία ομάδα που δουλειά δεν έχει να κάνει και στήνει ιστορίες για να σε τρομοκρατήσει σε γιάφκες και υπόγεια αντί μεροκάματου και να γράφει προκηρύξεις σταλμένες σε δημοσιογραφικά γραφεία τα οποία λειτουργούν ως δικά σου Γραφεία Τύπου. Έχει νοημοσύνη αυτό το Άκρο. 

Άκου να σου πω, 

Δημοκράτορα, την πατρίδα εγώ δεν την έχω για χόμπι. 

Δεν την φέρνω για κουβέντα μέσα σε καφενεία και κομμωτήρια, δεν είμαι όψιμος υπερασπιστή της. 

Δεν με πλήρωσε ποτέ, αλλά της απέδωσα όσα μου αναλογούσαν για να την βλέπω Ελεύθερη. 

Το Κράτος σου όχι μόνο δεν το πληρώνω, αλλά κάθε μέρα γράφω και τους ημερήσιους τόκους που μου χρωστά εδώ και 5 χρόνια αλλά και για όσο θα κρατήσουν οι μπίζνες που στήσατε σε τούτο το κομμάτι γης. 

Το γινόμενο θα σε τρομάξει: 

Όσα κάθε μέρα χάνει η Ελευθερία μου βάλτα εις την νιοστή. 

Και θα μου τα πληρώσεις μέχρι δραχμής. 

Τράβα όσο μπορείς το σχοινί από το δικό σου Άκρο. 

Όσο το τραβάς τόσο πιο κοντά σου με φέρνεις. 

Θα νιώσεις την ανάσα της καταπιεσμένης οργής, το χνώτο του άδειου στομάχου, την μυρωδιά του σαπισμένου ονείρου. Και το τραγικό για σένα είναι ότι δεν θα με βλέπεις. Ούτε εγώ με βλέπω πια στον καθρέπτη κάθε πρωί. Βλέπω χιλιάδες μάτια, βλέπω χιλιάδες μορφές, νεκρές, παρούσες και αγέννητες.

Αφού θέλετε να γράψετε την Ιστορία του μέλλοντος ως νικητές θα έπρεπε να γνωρίζετε ότι τα κεφάλαια της κάθε Ιστορίας που γράψατε, τα δημιουργούσαν πάντα τα νικημένα Άκρα. 

Εκείνα που για δεκαετίες και αιώνες θέλετε να εξαφανίσετε, μα ως ανεπίδεκτοι μαθήσεως ηλίθιοι, πάντα οι ίδιοι τα δημιουργείτε.

πηγη