Αφού το είπε ο πνευματικός …

Πολύς ντόρος έχει γίνει τώρα τελευταία σχετικά με τις μπούρδες που λένε καλλιτέχνες , συγγραφείς , σκηνοθέτες , συνθέτες … 

Η μαντινάδα του Σμαραγδή , το ρατσιστικό σχόλιο της Δημουλά , οι αμπελοφιλοσοφίες της Τριανταφύλλου , οι πατριωτικές κορώνες του  Θεοδωράκη … 

Δικαιολογημένα θα έλεγε κανείς αφού όταν ακούς ανθρώπους να μιλάνε , ιδίως όταν πρόκειται για ανθρώπους του πνεύματος και των πνευμάτων , με έναν περίεργο τρόπο , που οι επιστήμονες του νου και άλλων μεταφυσικών φαινομένων προσπαθούν ακόμα να εξηγήσουν , μετατρέπεσαι σε άβουλο ζόμπι υποχείριο των πνευματικών ανθρώπων του τόπου .

 Μπορεί δηλαδή να είσαι αντιρατσιστής από κούνια και όταν ακούσεις τη Δημουλά να μετατραπείς σε πρωτοπαλίκαρο του Μιχαλολιάκου . Ή να ακούσεις τον Σμαραγδή και τις μαντινάδες του και από ΣΥΡΙΖΑΙΟΣ να γίνεις φαν του Σαμαρά . Η ακόμα περισσότερο , και αυτό είναι πολύ τρομακτικό , να διαβάζεις σαν τρελός βιβλία του Γραμματικάκη και η μαγεία των λεγόμενων της Τριανταφύλλου να σε ωθήσει στην αγκαλιά της Λένας Μαντά . 

Όλα αυτά συμβαίνουν , τα έχω δει με τα ίδια μου τα μάτια . Οι πνευματικοί άνθρωποι είναι η σημαντικότερη αιτία διάλυσης οικογενειών . Τα τσιγάρα , τα ποτά και τα ξενύχτια έπονται  …

Το χειρότερο όμως δεν στο είπα ακόμα . Μπορεί να επηρεαστείς από όλους ταυτόχρονα και από φιλήσυχος πολίτης που κοίταζε μόνο τη δουλίτσα του να γίνεις φασίστας αντιρατσιστής , ψηφοφόρος του Τσίπρα και κρυφοφάν του Σαμαρά που διαβάζει τα πάντα από Γραμματικάκη μέχρι Τριανταφύλλου . Κάπως έτσι την πάτησε ο Δρ. Τζέκυλ όταν μπερδεύτηκε με τον Μίστερ Χάιντ .

Το πήρε χαμπάρι και ο Σαμαράς το κόλπο και κάθε φορά που έλεγε μια κοτσάνα , πέταγε και έναν στίχο του ποιητή , και τα μπουρδούκλωνε . Και από κάτω ο λαός πανηγύριζε για τον πνευματικό Σαμαρά . Και έτσι βγήκε πρωθυπουργός . Χάρη στον ποιητή . 

Αυτά παθαίνεις όταν μπερδεύεις το πνεύμα με τα πνεύματα . Είναι σαν να μπερδεύεις τη βούρτσα με την πούτσα . Άλλη δουλειά εξυπηρετεί το ένα και άλλη δουλειά το άλλο . Άλλο πράγμα ο Σμαραγδής , η Δημουλά , η Τριανταφύλλου και ο Θεοδωράκης και άλλο ο Πλάτωνας , ο Καντ , ο Νίτσε και ο Τσόμσκι . Τουλάχιστον για κάποιους .

Πάντως όταν ο Πλάτωνας σχεδίαζε την ιδανική Πολιτεία του , οι πρώτοι που θα έδιωχνε θα ήταν οι ποιητές . Τυχαίο ; Δεν νομίζω .

(Όταν αναφέρομαι στον Πλάτωνα δεν εννοώ τον Πλάτωνα τον σκύλο μου τον πιο καλό το φίλο μου . Εννοώ εκείνον , τον αρχαίο .)

πηγη