Οι δάσκαλοι......

Είχε  γραφτεί το 2006. Την περίοδο της απεργίας των δασκάλων. Ή την περίοδο της απεργοσπασίας των δασκάλων στους οποίους αναφέρεται. Εν θερμώ. Πέρασαν εφτά χρόνια. Το θυμόμουν και το ξανάφερνα στο νου από καιρό σε καιρό. Είμαι πάλι εν θερμώ και το βγάζω από μέσα μου.  Βαράτε ελεύθερα. Είναι υπερβολικό; Πολύ αυστηρό; Αυτοβιογραφικό; Τσουβαλιάζει; Τσούζει; Το θέμα είναι, λέει και καμιά αλήθεια;

Οι δάσκαλοι.

… Αποκομμένοι από τον κόσμο. Ξεχασμένοι στον μικρόσκοσμο του σχολείου ξέχασαν ότι το σχολείο είναι ένας κόσμος όχι μόνο μικρός αλλά και μέγας.

 Μπαίνουν στην τάξη και, χωρίς να ανήκουν σε καμία τάξη, απαιτούν την τάξη. Κοιμισμένοι ευτυχείς. Περιχαρακωμένοι στην άγνοια και σε κάτι που νομίζουν «βόλεμα». Κυνικά αδιάφοροι και κοινωνικά απαθείς. Γυμνοί και άδειοι. 

Παραιτημένοι από την εκπαίδευση πολύ προτού συνταξιοδοτηθούν. Εγκλωβισμένοι, άγονται και φέρονται ανάμεσα στην ατολμία και την γκρίνια. 

Μύωπες, βάζουν στο μικροσκόπιο τα παιδιά και στο απυρόβλητο τους ίδιους και την κοινωνία που υπηρετούν. 

Καρπαζοδέκτες,
με το κεφάλι πάντα χαμηλά διορθώνουν γραπτά, ετοιμάζουν τεστ, βαθμολογούν και αξιολογούν ψυχές. Τολμούν να διαπαιδαγωγούν!  

Δεν κοιτάζουν ποτέ ψηλά. Δεν βλέπουν ποτέ μακριά. 
Δεν οραματίζονται τίποτα, δεν ελπίζουν σε τίποτα. 

Συνήθως περιμένουν: το κενό, το διάλειμμα, τις διακοπές, τις «κρίσεις», το σαββατοκύριακο, τον χρόνο να περάσει, τη σύνταξη. 

Γνωρίζουν λίγα, λένε πολλά. 
Σκέφτονται ελάχιστα. 
Κάνουνε πράξη την απραξία. 

Ρωτούν πάντα τους «κάτω» και ποτέ τους «πάνω», απαιτώντας απαντήσεις μόνο από τους «μικρούς» και ποτέ από τους «μεγάλους». 

Αδύναμοι και άτολμοι να αντισταθούν στην εξουσία αρέσκονται να την μεταβιβάζουν και να την ασκούν με σαδισμό στους μαθητές τους. 

Καριερίστες, «επιστήμονες», «ανεκπαίδευτοι» ή «μετεκπαιδευμένοι», αταξικοί, απολιτικοί, αριστεροί ή δεξιοί, κομματόσκυλα, αιρετοί, «στελέχη» της εκπαίδευσης, αδιάφοροι ή επιμελείς, αυστηροί ή laissez faire, με έφεση στη μαγειρική, καλοί νοικοκυραίοι, νομοταγείς πολίτες δεν λείπουν σχεδόν ποτέ από τις λαϊκές αγορές, λείπουν σχεδόν πάντα από τους λαϊκούς αγώνες. …
http://pnevmantilogias.wordpress.com/


Είμαι φτηνός,πολύ φτηνός
είμαι φτηνός, για λίγα ψίχουλα 
μπορώ να γίνω δούλος καθενώς

Είμαι φριχτός, πολύ φριχτός
είμαι φριχτός,την καταδίκη σας αξίζω
μα υπομένω διαρκώς

Είμαι φτωχός,πολύ φτωχός
είμαι φτωχός,για την αρρώστεια μου αυτή
δε θα βρεθεί ποτέ γιατρός

Θεέ μου που μας ορίζεις
κι όλους μας βλέπεις ένα
δεν είναι όπως νομίζεις
(δεν είν'όλα όπως νομίζεις 
εδώ κάτω μοιρασμένα
δεν είν'όλα μοιρασμένα)

Μα εσύ που μας φροντίζεις
σαν πρόβατα σφαγμένα
στείλε μου αν θέλεις λίγη
(μόνο λίγη τόση δα δικαιοσύνη και για 'μένα)

Είμαι μικρός,πολύ μικρός
είμαι μικρός και μες τα μάτια σας 
φαντάζω κάθε μέρα πιό μικρός

Είμαι νεκρός,σχεδόν νεκρός
είμαι νεκρός στη θεραπεία σας
αντέχω να υπομένω διαρκώς


Είμαι ζεστός,πολύ ζεστός
είμαι ζεστός,μέσα απ'τα στήθια μου φυσάει
ένας άνεμος καυτός

Θεέ μου που μας ορίζεις
κι όλους μας βλέπεις ένα
δεν είναι όπως νομίζεις
(δεν είν'όλα όπως νομίζεις 
εδώ κάτω μοιρασμένα
δεν είν'όλα μοιρασμένα)

Μα εσύ που μας φροντίζεις
σαν πρόβατα σφαγμένα
στείλε μου αν θέλεις λίγη
(μόνο λίγη τόση δα δικαιοσύνη και για 'μένα)