Για μια ανανέωση άδειας απαιτείται ένας και πλέον χρόνος! Και μετά θέλουμε ανάπτυξη! (Γελάστε με το βιντεάκι).

Κάθε μέρα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια δημόσια διοίκηση που αντί να βοηθά τον πολίτη προσπαθεί να του κάνει την ζωή όσο πιο δύσκολη γίνεται.

Οχυρωμένη πίσω από μια λαβυρινθώδη νομοθεσία στέκεται εκεί για να ερμηνεύει κατά το δοκούν τους νόμους και να έχει τον πολίτη να τρέχει να μαζεύει χαρτιά, να παρακαλά μην χάσει προθεσμίες, να πληρώνει παράβολα, χαρτόσημα και ό,τι άλλο σκεφτεί η ...γραφειοκρατία.

Νόμοι νόμοι νόμοι, που ο ένας καταργεί τον άλλον και για να μπορεί και η ίδια η διοίκηση να βγάλει άκρη πρέπει να τους κωδικοποιήσει για να μπορεί να παρακολουθεί τι άλλαξε και τι αντικατέστησε το ένα άρθρο και τι το άλλο.

Τόσο δαιδαλώδης είναι η κατάσταση, που και η ίδια η διοίκηση μπλέκει στην ερμηνεία, με αποτέλεσμα ο πολίτης να βιώνει την απελπισία.

Και αν τολμήσει ο πολίτης σε αυτήν την κατάσταση να αντισταθεί και ορθώσει ανάστημα, αλίμονο του. Αυτή όλη η γραφειοκρατία βρυχάται και προσπαθεί να προστατεύσει την όλη κατάσταση για να μην αλλάξει τίποτα προς το καλύτερο.

Είναι απίθανο πώς το κράτος νομοθετεί. Νόμους με παραθυράκια, με ερωτηματικά, που σηκώνουν ερμηνείες και από τους ίδιους τους νομοθέτες. Πόσω μάλλον από τους υπαλλήλους της διοίκησης και φυσικά από τους παλαβωμένους πολίτες.

Πάει ο πολίτης σε μια υπηρεσία  και αιτεί να του εκδώσει μια πχ άδεια. Η διοίκηση του λέει τι χαρτιά πρέπει να προσκομίσει. Ένα, δύο, εικοσιδύο. Και ο πολίτης τρέχει δεξιά αριστερά να μαζεύει χαρτιά, που πολλές φορές είναι και εντελώς άχρηστα. Αφού τα καταθέσει έρχεται η διοίκηση και λέει ότι από τα εικοσιδύο χαρτιά το ένα δεν είναι σωστό.

Ρωτάει ο πολίτης τον λόγο και παίρνει μια άσχετη δικαιολογία. Μα λέει πάλι ο πολίτης «αυτό ζήτησα από την τάδε υπηρεσία και αυτό μου έδωσαν τι να κάνω;» Η διοίκηση (ο υπάλληλος) αποφάνθηκε έτσι άρα είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει τις προσταγές του

‘μαέστρου’. Άντε τρέξε, άντε παρακάλα  την άλλη υπηρεσία, η οποία αποφαίνεται ότι σωστά έχει πράξει και άντε ξανά να γίνεσαι έρμαιο της ανεύθυνης – υπεύθυνης διοίκησης. Και ο χρόνος τρέχει και τελικά αυτό που ήθελε να κάνει ο πολίτης προσκρούει σε τοίχο (στον υπάλληλο), που οχυρωμένος πίσω από την θέση του κτυπά το τύμπανο και ο πολίτης πρέπει να χορεύει.

Σε αυτήν την φάση είναι που στήνονται μαγαζάκια που χρειάζεται το λαδόσημο και το γρηγορόσημο προκειμένου να ξεμπλέξεις και να τραβήξει κανείς τον δρόμο του. Αλλιώς δεν τελειώνεις με τίποτα.

Μα θα πείτε υπάρχουν προθεσμίες για την διοίκηση, που πρέπει να διεκπεραιώνει υποθέσεις. Δεν υπάρχει τίποτα. Βρίσκουν τρόπους και τις προθεσμίες να τις καταστρατηγούν με αποτέλεσμα να συνεχίζεται η δουλίτσα που έχει στηθεί για χρόνια. Μπορεί και δεκαετίες.

Είναι τρομερό αλλά αυτό το κράτος δεν μπορεί να αλλάξει με τίποτα. Είναι χαρακτηριστικό ακόμα πώς το όποιο Υπουργείο δεν μπορεί να ελέγξει την αποκεντρωμένη διοίκηση (Περιφέρειες) γιατί ναι μεν την έχει να εκτελεί τις αποφάσεις, αλλά λειτουργεί αυτόνομα και έτσι δεν μπορεί να δώσει εντολές! Είναι χαρακτηριστικό ότι η μια διεύθυνση σε μια υπηρεσία μπορεί να πράττει διαφορετικά από μια άλλη διεύθυνση και ο πολίτης να τραβά τα μαλλιά του (σε μια περίπτωση) ή να καθυστερεί με ό,τι συνεπάγεται αυτό.

Στο τέλος και ο πιο σκληροπυρηνικός που θα ορθώσει ανάστημα σε όλη αυτήν την κατάσταση κάμπτεται και αναγκάζεται να υποκύπτει στις προσταγές των καρεκλοκένταυρων γραφειοκρατών οι οποίοι μειδιούν και χλευάζουν λέγοντας «τόλμησες να τα βάλεις μαζί μας; Καλά να πάθεις.»

Μα το κράτος έχει θεσπίσει όργανα, που προστατεύουν τον πολίτη, όπως τον Συνήγορο του Πολίτη κλπ. Αμ δε. Η αποστεωμένη δημόσια διοίκηση δεν κάμπτεται δεν φοβάται τίποτα......

Πριν από καιρό είχε κυκλοφορήσει ένα βιντεάκι στο youtube διακωμωδώντας τα Ισπανικά χάλια της δημόσιας διοίκησης. Δείτε το εξελληνισμένο και δείτε και πριν από μερικές δεκαετίες το αντίστοιχο Ελληνικό με τον Χαρρυ Κλυν. 

Τελικά μπορεί να αλλάξει τίποτα σε αυτό το κράτος; 
Μπορεί;

Κρίμα, σε μια τόσο δύσκολη περίοδο που διανύουμε, με την οικονομική κρίση να έχει διαλύσει τα πάντα, αντί κάποια πράγματα να φτιάξουν για να διευκολύνουν λίγο τους πολίτες, παραμένουν ακόμα ίδια και σε πολλές περιπτώσεις βρίσκουν ευκαιρία και γίνονται ακόμα χειρότερα από ότι ήταν πριν. Σε όλα τα Υπουργεία υπάρχουν δυστυχώς τέτοιες καταστάσεις και σε πολλές υπηρεσίες της αποκεντρωμένης διοίκησης.

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr