Το ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ που θα μπορούσε να αποτελέσει μια πηγή ελπίδας για το σκληρά δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό μάλλον αποδεικνύεται στη μεγαλύτερη δυνατή απογοήτευση.
Τα περυσινά συνθήματα περί διαγραφής του χρέους, εθνικοποίησης των τραπεζών και του ότι το ευρώ δεν αποτελεί ταμπού που λίγο έλειψε να φέρουν τον Αλέξη Τσίπρα στην εξουσία μέχρι να πατήσει μόνος του φρένο ώστε να τον περάσει ο Σαμαράς (όπως κάνουν οι ομόσταυλοι στη Formula 1) έδωσαν τη θέση τους στην καταψήφιση των παραπάνω.
Αν αυτό δεν αποτελεί κωλοτούμπα, τότε πώς αλλιώς μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε;
Δεν είναι τυχαίο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κολλήσει δημοσκοπικά αντί να αποτελεί κυβέρνηση εν αναμονή. Ίσως γιατί ο cool Alexis έχει άλλα στο μυαλό του. Π.χ. ας αποτελειώσει ο Σαμαράς τα πάντα σε αυτή τη χώρα και έρχομαι μετά ως Μεσσίας. Αυτό όμως δεν είναι λύση για τον άνεργο, το μισθωτό, τον ένοικο μέσα στο ίδιο του το σπίτι, το χαμηλοσυνταξιούχο.
Η κοινωνία περίμενε στο ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ να τεθούν στο τραπέζι θέματα όπως η οικονομία, το λαθρομεταναστευτικό, τα εθνικά θέματα κτλ. Περισσότερο όμως απασχόλησε το αν θα αυτοδιαλυθούν οι συνιστώσες ή όχι. Η μόνη αναφορά του κου Τσίπρας πριν λίγες ημέρες για τις ένοπλες δυνάμεις ήταν να τους ισοπεδώσει εντελώς τις αποδοχές.
Αντί για αυτά, το πρόβλημα της χώρας αποτελούν οι συνιστώσεις. Εδώ ο κόσμος χάνεται κι ο ΣΥΡΙΖΑ χτενίζεται…
Όταν όμως το κόμμα του 4% χαροπάλευε να περάσει το εκλογικό όριο για να εισέλθει στη Βουλή ήταν καλές οι συνιστώσες γιατί πέρα από το επικοινωνιακό τρικ μιας συσπείρωσης – συστράτευσης αριστερών δυνάμεων, έδωσε και πολύτιμες ψήφους. Τώρα που τα αρνητικά εκτιμώνται ως περισσότερα από τα θετικά, πρέπει να αυτοδιαλυθούν.
Αντί ο κος Τσίπρας να προσπαθεί να πείσει την ελληνική κοινωνία, ενδιαφέρεται περισσότερο για το πράσινο φως των ΗΠΑ, των Βρυξελλών και των συμφερόντων ώστε να τους καθησυχάσει πως όταν γίνει πρωθυπουργός τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει παρά μόνο στα χρώματα.
Μάταια ο Λαφαζάνης εξακολουθούσε να μιλά για διαγραφή του χρέους και στάση πληρωμών. Ο αρχηγός του είναι ικανός “μέχρι μουστάκι να ξυρίσει” (όπως έλεγε ο Μεμάς στο crazy girl) για να γίνει πρωθυπουργός.
Με τέτοιες κωλοτούμπες όμως το βλέπω πολύ δύσκολο.
Κάποτε ο Αλέκος Αλαβάνος (αν και το σκυλομετάνιωσε) έκανε ξαφνικά στην άκρη για να περάσει ο Αλέξης. Μήπως ήρθε η στιγμή να παραμερίσει κι αυτός; Δεν είναι ιστορικά αναγκαίο να αποτελειώσει τα τότε ήδη αποτελειωμένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.