Φορολογική λαίλαπα. Πλήρης Βυζαντινοποίηση της χώρας των Ρωμιών.

Τι προτείνει η θεοκρατία, απέναντι στην ληστρική επέλαση των φόρων, στους υπηκόους της, τους οποίους φροντίζει να κρατά μέσα στα μαύρα σκοτάδια της θρησκείας και της αμορφωσιάς;

Προτείνει τον εξαίσιο ύμνο του Εβραίου ανδρός και μεγάλου υμνολόγου του χριστιανισμού Δαυίδ:«Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν, οι δε εκζητούντες τον κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού». Δαυίδ ψαλμός 33. 

Επομένως χριστιανόπουλα μη στενοχωρείστε καθόλου. Εκζητείστε τον Κύριον και δεν πρόκειται να στερηθείτε «παντός αγαθού». 

Κοντολογίς και ξάφρισμα και από πάνω ...

χοντρό δούλεμα.

Όταν διαμαρτύρομαι, συνεχώς εδώ και τέσσερεις δεκαετίες, ότι είναι απαράδεκτο το θεοκρατικό καθεστώς της χώρας, μοναδικό στην Ευρώπη (Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων), παρατηρώ ότι ελάχιστοι αντιλαμβάνονται το μέγεθος και την βαρύτητα του προβλήματος. Ότι το άθλιο Βυζάντιο συνεχίζεται, ακόμη και μέσω της τουρκοκρατίας με άλλα μέσα, φαίνεται τώρα κι από την φορολογική λαίλαπα του ευσεβούς χριστιανικού παιδοβούβαλου, υπουργού των οικονομικών , ο οποίος φρόντισε να απαλλάξει από την φορολόγηση τις περιουσίες του κηφηναριού του τεμπελχανίου της Εκκλησίας, όπως ακριβώς και το Βυζαντινό κράτος . 

Το άρθρο που έπεται πρωτοαναρτήθηκε εδώ πολύ πριν ξεσπάσει η φορολογική λαίλαπα.

Το θεοκρατικό Βυζαντινό κράτος, με έμβλημα την θρησκεία της αγάπης, του δικαίου, της συμπόνιας και της ελεημοσύνης, όπως θα δούμε παρακάτω, με την ληστρική του  φορολογική πολιτική κρατούσε τους λαούς του, από τα όρια της πείνας μέχρι τα όρια της λιμοκτονίας.

Αντιγράφω από την ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΓΚΥΛΟΠΑΙΔΕΙΑ (1930). Του Υποστράτηγου Ν. Καλομενόπουλου:

Ο φόρος λέγονταν τέλεσμα και τέλος και συντέλεια (οποία ειρωνεία αφού επέφερε την συντέλεια των φορολογουμένων) και δημόσιον και δόσιμον, οι δε φορολογούμενοι τελεσταί και συντελεσταί. Το φορολογικό σύστημα ήταν λίαν πολυσχιδές…

ΦΟΡΟΙ ΓΕΩΡΓΙΚΟΙ

Α) εδαφικόν τέλεσμα Δεν βάρυναν τα άτομα (ιδιοκτήτες ή καλλιεργητές) αλλά τα κτήματα.Υπολογίζονταν κατά ζυγοκέφαλα. Το κάθε  ζυγοκέφαλο κατά είδος ήταν :

Αμπέλια= 10 στρέμματα

Αρόσιμη γη= 40 στρέμματα

Πεδινές περιφέρειες= 80 στρέμματα

Ορεινές= 120 στρέμματα

Ελαιώνες= 225 δένδρα

Ορεινά= 450 δένδρα

Το κατά ζυγοκεφαλήν τέλεσμα καταβάλλονταν σε χρήμα και σε είδη (τρόφιμα, φορβή, ιματισμός), και εισπράττονταν σε τρείς δόσεις (Σεπτέμβριο, Ιανουάριο και Μάιο).

Β) εννόμιον ή νόμιστρον (επί των ποιμνίων)

Γ) μελισσονόμιον

Δ) χοιροδεκατία

Ε) φόρος για την συντήρηση του κλήρου

ΣΤ) φόροι εναπογράφων (εργαζόμενοι αγρότες). Τους κατέβαλαν οι ιδιοκτήτες των μεγάλων κτημάτων. Για μικρές ιδιοκτησίες καταβάλλονταν από τους ίδιους. Όποιος δεν κατέβαλλε αυτόν τον φόρο, ακόμα και λόγω παρατεταμένης αφορίας, εχθρικών επιδρομών ή θεομηνιών, έχανε δια παντός το κτήμα του, το οποίο μπορούσε να πάρει κάποιος, με την προϋποθεση να καταβάλει τους απλήρωτους φόρους! Ενίοτε η κατάσταση του κτήματος και οι βαρύνοντες αυτό φόροι ήταν τοιούτοι, ώστε οι εναπόγραφοι το εγκατέλειπαν λάθρα και έφευγαν προς αγνώστους κατευθύνσεις.

ΚΕΦΑΛΙΚΟΣ ΦΟΡΟΣ

Τον κατέβαλλαν όλοι ανεξαιρέτως οι υπήκοοι της αυτοκρατορίας, αστοί και αγρότες, άνδρες και γυναίκες, άρχοντες και κληρικοί, πλούσιοι και φτωχοί.Εξαιρούνταν: δούλοι, συγκλητικοί, στρατιωτικοί, οι κάτω των 25 άρρενες, οι άγαμοι, οι μονάζουσες και οι ζωγράφοι.

ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΣ ΦΟΡΟΣ

Κάθε πολίτης υποχρεούνταν να χορηγεί, ανάλογα με το εισόδημά του, έναν ή περισσότερους στρατεύσιμους με την δαπάνη της στρατειάς του. Οι μικροεισοδηματίες χορηγούσαν, πολλοί μαζί, ένα στρατεύσιμο.

ΚΑΠΝΙΚΟΝ ΤΕΛΕΣΜΑ

Ήταν φόρος επί των οικοδομών, δηλαδή φόρος επί εκάστης καπνοδόχου. Οι εισπράκτορες αυτού του φόρου λέγονταν καπνικάραι.

ΑΕΡΙΚΟΝ ΤΕΛΕΣΜΑ

Δεν υπάρχουν περί αυτού σαφείς πληροφορίες. Ο Παύλος Καλλιγάς δέχεται ότι αερικόν και καπνικόν ήταν ένα και το αυτό τέλεσμα.

ΑΛΑΤΟΤΕΛΟΣ

Φόρος επί του άλατος

ΕΔΑΦΟΝΟΜΙΟΝ

Φόρος μεταβιβάσεως ακινήτου.

ΧΡΥΣΑΡΓΥΡΟΝ

Άγνωστο από ποιους και σε ποιες περιστάσεις επιβάλλονταν

ΦΟΡΟΣ ΠΑΡΘΕΝΟΦΘΟΡΙΑΣ

Για την τέλεση γάμου.

ΤΕΛΩΝΙΚΑ ΤΕΛΗ

Επί της εισαγωγής και εξαγωγής

Αλλά και πολλοί άλλοι καταβάλλονταν, για τους οποίους ελάχιστα έως καθόλου γνωρίζουμε. Ήταν δε αυτοί οι λιμενικοί, οι επί της βιομηχανίας, των κληρονομιών, της ανακαλύψεως θησαυρών, των λατομείων, και πολλοί άλλοι (μηνιατικού, αβιωτικίου, ξυλελαίου, ξενοτελούς, οδοστρών, γεφυρών, παροικιατών, κηρίου και μέλητος, κοπής και μεταφοράς ξυλείας κλπ τακτικοί και έκτακτοι).

Πλην τούτων, πάντες ο πολίτες των χωριών και των πόλεων, ήταν υποχρεωμένοι στην παροχή μητάτου, δηλαδή στέγης και τροφής δωρεάν σε όλους τους διαβατικούς υπαλλήλους του κράτους, στρατιωτικούς και πολιτικούς.

Ενίοτε επιβάλλονταν επαύξηση των τακτικών φόρων προς αντιμετώπιση εκτάκτων δαπανών. Άλλοτε δε επιβάλλονταν και έκτακτοι φόροι

ΑΤΕΛΕΙΕΣ ΠΑΡΕΧΟΝΤΑΝ ΜΟΝΟ:

Εκκλησίες, μοναστήρια, προς τους νεοφώτιστους και για τρία έτη από της βαπτίσεως

http://athriskos.gr/1640/#more-1640