Είναι προτιμότερο να ασχολείται η ελληνική κοινωνία με την Κική Δημουλά -έστω και εξαιτίας των δηλώσεών της για τους μετανάστες-, από το να ασχολείται με το φόρεμα της Βανδή, τη φούστα του Ρουβά και το... βυζί της Βίσση

Πολιτιστική Επανάσταση...

Μετά από πολλή σκέψη, έφτασα στο συμπέρασμα πως αυτό που συνέβη με την Κική Δημουλά -αλλά και με άλλους Έλληνες λογοτέχνες και καλλιτέχνες- είναι απόλυτα θετικό. 

Θα το εξηγήσω. 
Μια δήλωση ενός ανθρώπου του πολιτισμού, εν προκειμένω της κυρίας Δημουλά, που προκαλεί αντιδράσεις και μια ατελείωτη σειρά άρθρων, συζητήσεων και σχολιασμών, κάνει γνωστή την Κική Δημουλά σε εκατομμύρια Έλληνες που την αγνοούσαν μέχρι χτες. 

Ας μην κοροϊδευόμαστε, οι περισσότεροι Έλληνες δεν ξέρουν τον Όμηρο, την Δημουλά θα ξέρουν;
 

Μην παίρνετε για παράδειγμα εμένα που έχω διαβάσει όλη την παγκόσμια λογοτεχνία. Πόσοι Έλληνες να είναι σαν κι εμένα που ξυπνάω με ένα βιβλίο του Έζρα Πάουντ, κοιμάμαι διαβάζοντας Μαγιακόφσκι, ενώ δίπλα στη χέστρα έχω πάντα τα Άπαντα του Ελύτη; 

Άρα, είναι πολύ θετικό αυτό το ξεκατίνιασμα που γίνεται με δηλώσεις ανθρώπων των Γραμμάτων και των Τεχνών, γιατί τους κάνει γνωστούς στις μάζες και φέρνει το έργο τους κοντά στα λαϊκά στρώματα. 
Το αν έχουν γίνει πραγματικά οι επίμαχες δηλώσεις ή αν έχουν διαστρεβλωθεί δεν έχει καμία σημασία· σημασία έχει το αποτέλεσμα.  

Προτείνω μάλιστα να «ανακαλύψουμε» δηλώσεις μεγάλων λογοτεχνών και ποιητών που δεν είναι πια στη ζωή, ώστε να τους φέρουμε κοντά στο πόπολο και να γίνει η Πολιτιστική Επανάσταση που ελπίζω να έχει λιγότερα θύματα από την Πολιτιστική Επανάσταση του Μάο Τσε Τουνγκ, γιατί, σε διαφορετική περίπτωση, δεν θα μείνει Έλληνας ούτε για δείγμα· αν και τώρα που το ξανασκέφτομαι, αυτό δεν θα ήταν και τόσο κακό για την ανθρωπότητα. 

Για παράδειγμα, μπορούμε να «ανακαλύψουμε» μια δήλωση του Γιώργου Σεφέρη ότι έχει πηδήσει τη μισή Ελλάδα, μια δήλωση του Παπαδιαμάντη ότι οι μετανάστες είναι βρομεροί επειδή του παίρνουν το παγκάκι ή μια δήλωση του Καζαντζάκη πως τον καυλώνουν οι γυναίκες που το ξυρίζουν. 

Οπωσδήποτε, αυτό θα δημιουργούσε περιέργεια στην πλέμπα που θα ορμούσε στα βιβλιοπωλεία για να προμηθευτεί τα βιβλία τους και να έρθει σε επαφή με αυτά τα μεγάλα πνεύματα. 

Σε κάθε περίπτωση, είναι προτιμότερο να ασχολείται η ελληνική κοινωνία με την Κική Δημουλά -έστω και εξαιτίας των δηλώσεών της για τους μετανάστες-, από το να ασχολείται με το φόρεμα της Βανδή, τη φούστα του Ρουβά και το βυζί της Βίσση, όπως έκανε επί είκοσι τουλάχιστον χρόνια. 

Σήμερα δικαιώνονται όσοι υποστήριζαν στην αρχή της οικονομικής κρίσης -ανάμεσά τους κι εγώ- πως η χρεοκοπία της χώρας είναι ευλογία επειδή σε συνθήκες φτώχειας ανθούν οι τέχνες και φουντώνει ο πολιτισμός.

πηγη