Χρυσάφι να πιάνεις, χώμα να γίνεται!!!!!!!!!!!!

Η Γαλικία είναι μια από τις αυτόνομες κοινότητες της Ισπανίας. Πάνω, ψηλά, στη βορειοδυτική άκρη, ατενίζει τον Ατλαντικό. Με περισσότερες από 700 παραλίες, αιωνόβια δάση και τοπία που μελώνουν τα μάτια, αποτελεί ταξιδιωτικό προορισμό για φυσιολάτρες 

Με μια πολύ τραβηγμένη σύγκριση, μπορείς να την παρομοιάσεις με τη Χαλκιδική. 

Με μια πιο προσεκτική ανάγνωση της παρακάτω ιστορίας θα βρείτε πολλές ομοιότητες με τις Σκουριές. Τον ίδιο συσχετισμό έκανε πριν δύο εβδομάδες η τοπική εφημερίδα Xornal Galicia.

Όταν ο ...

Γκάντι προέτρεπε να γίνουμε η αλλαγή που θέλουμε να δούμε, σίγουρα δεν είχε στο μυαλό του μια ιστοσελίδα. Τοchange.org είναι ό,τι πιο κοντινό θα μπορούσε να υπάρξει στον ψηφιακό κόσμο του 2013 σε σχέση με μια φράση που ειπώθηκε, σχεδόν, έναν αιώνα πριν. Θες να αλλάξεις κάτι; Το ανεβάζεις και ζητάς τη στήριξη του κόσμου. Τα τελευταία δύο χρόνια, η πλατφόρμα ηλεκτρονικών διεκδικήσεων έχει πενταπλασιάσει τους χρήστες της και έχει διασπορά σε 196 χώρες. Έχω πολλές ενστάσεις για τον διαδικτυακό ακτιβισμό, αλλά τα 169 άτομα του site κάνουν καλή δουλειά και σου δίνουν τη δυνατότητα να δεις καμπάνιες από όλο τον κόσμο.

Η Κορούνια, το Λούγκο, η Ποντεβέδρα ανοίγουν τις πόρτες τους στις πολυεθνικές. Όχι στην Coca Cola, στη ΝΙΚΕ ή στη Unilever. Όχι σε αυτές που ψάχνουν πελάτες να πουλήσουν τα προϊόντα τους, αλλά σε αυτές που αναζητούν πρώτες ύλες να αγοράσουν, αν και η λέξη "αγορά", μερικές φορές, είναι ο εύσχημος τρόπος να πεις την «κλοπή». Εκεί που κάποτε βρίσκονταν καταρράκτες και δασικά μονοπάτια θα τοποθετηθούν ορυχεία σαν ανοιχτά ούλα σε σάπιο από πύον στόμα. Η καναδική Edgewater Exploration Ltd. έχει στην κατοχή της -από το 2010 και μέχρι το 2100- τα αποθέματα χρυσού στο Corcoesto, του ορυχείου της περιοχής, το οποίο υπάρχει εκεί από την αρχαιότητα και έχει χρησιμοποιηθεί τρεις φορές στο παρελθόν. Ισάριθμες έχει κλείσει κι έχει εγκαταλειφθεί. Έκταση ίση με 532 γήπεδα ποδοσφαίρου, 34 τόνοι χρυσού, ανυπολόγιστες συνέπειες. Κι εκεί παρόμοια ιστορία με τις Σκουριές. Μελέτες Πανεπιστημίων και ανεξάρτητων φορέων που μιλούν για περιβαλλοντολογική καταστροφή, διαβεβαιώσεις από την εταιρεία για ήπια χρήση και αντιστάθμισμα τις νέες θέσεις εργασίας, σκιές για διαπλοκή και χαριστικές υπογραφές από δημάρχους και υπουργούς, αβεβαιότητα για την κατάσταση που θα υπάρχει στην περιοχή όταν στεγνώσει το έδαφος από τα κομμάτια του κιτρινωπού μετάλλου. Για τους ντόπιους, οι φυσικοί πόροι από ευλογία μετατρέπονται σε κατάρα. Μπορείτε να βρείτε τέτοιες κατάρες παντού, σε όλο τον κόσμο. Από την απώλεια εκατομμυρίων λίτρων νερού στη λίμνη Ναϊβάσα στην Κένυα για να ποτιστεί το 70% των τριαντάφυλλων που πωλείται στην Ευρώπη, μέχρι τον εμφύλιο πόλεμο στην Κολομβία, ο οποίος χρηματοδοτείται σε μεγάλο βαθμό από τα χρήματα του χρυσού της Σεγόβιας. Η χαρά του Στίβεν Σόντερμπεργκ, για το σίκουελ του "Erin Brockovich".

Το πρόβλημα σε όλα τα παραπάνω είναι πως ο άνθρωπος πρέπει να ταιριάξει την ανάπτυξη με το περιβάλλον. Δεν είναι νέο ζήτημα αυτό, υπήρχε ανέκαθεν. Αυτό που δεν καταλαβαίνουμε είναι πως αυτά τα δύο αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου χαρτονομίσματος, το οποίο -όμως- πρέπει με κάποιον τρόπο να το εξαργυρώσουμε. Κι αν η μία από τις δύο είναι φθαρμένη, ακόμη χειρότερα εντελώς κατεστραμμένη, κανείς δεν πρόκειται να το πάρει. Ένας άνθρωπος αξίζει πολύ περισσότερο από το χρυσό που φοράει. Το ίδιο και μια χώρα.

πηγη

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών