Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα για ένα κόμμα από το να το παίρνουν στην πλάκα ουδέτεροι, αντίπαλοι και φίλοι.

Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα για ένα κόμμα από το να το παίρνουν στην πλάκα ουδέτεροι, αντίπαλοι και φίλοι. 

Να το κάνουν ανέκδοτο, στιχάκι, νούμερο επιθεώρησης ή σκέτο νούμερο. 

Να γελούν μαζί του αντί να συμφωνούν, να διαφωνούν ή να θυμώνουν, βρε αδελφέ. 

Και να κοροϊδεύουν όσα ανακοινώνει μόλις τα ανακοινώσει - με την ένταση μάλιστα της κοροϊδίας να αυξάνεται ευθέως ανάλογα με την ένταση της αυστηρότητας της ανακοίνωσης.

Ζούμε αυτές τις μέρες αυτό το φαινόμενο φονικής ιλαρότητας με τη ΔΗΜ.ΑΡ. του Φώτη Κουβέλη. 

Μιλάει για κόκκινες γραμμές και ξεσπάει εθνικό χάχανο. 

Ορθώνει ανάστημα για το χαράτσι και γελάει κάθε πικραμένος. 

Διακηρύσσει ότι πονάει η καρδιά της και ξεκαρδίζεται το πανελλήνιο... 

Ενώ οι διαρροές από το Μαξίμου και τη Συγγρού ρίχνουν λάδι σ' αυτή τη φωτιά του γέλιου. Παίρνοντας στο ψιλό είτε τα λιονταρίσια όχι της ΔΗΜ.ΑΡ., είτε τις λεόντειες απαιτήσεις της στη διανομή της πίττας των διορισμών.

Από ορισμένες απόψεις το φαινόμενο προσομοιάζει με όσα έγιναν την εποχή της λεγόμενης αποστασίας. Με τον Τσιριμώκο μασκαρά και τους κατεψυγμένους, που τη μια μέρα ορκίζονταν στη Δημοκρατία και την επόμενη ορκίζονταν από τον βασιλιά πρωθυπουργοί. 

Μόνο που τότε υπήρχε και πολλή οργή στο μίγμα των αντιδράσεων - ενώ με τη ΔΗΜ.ΑΡ. μάλλον ξεπεράστηκε κι αυτό. 

Έγινε η Αριστερά της ευθύνης σκέτο καλαμπούρι και η κατάσταση αυτή θα χειροτερεύει όσο η μπλα-μπλα αντίθεσή της στα σκληρά μέτρα συνοδεύει την πάνω χέρι-κάτω χέρι συμμετοχή της στην επιβολή τους.

Από μια άποψη η ΔΗΜ.ΑΡ. και η διαδρομή της από τα δεξιά της Αριστεράς στα αριστερά της Δεξιάς είναι -για να αντιγράψουμε τα βελτιωμένα αγγλικά του Αλέξη Τσίπρα - case study. 

Περίπτωση για μελέτη. 

Πώς σοβαροί κατά τεκμήριο άνθρωποι υποστηρίζουν τέτοιες ανοησίες; 

Πώς άλλα λένε, άλλα σκέφτονται και άλλα κάνουν; 

Πώς από την αντίθεση στα Μνημόνια έγιναν κήρυκες του μονόδρομου; 

Και πώς αναπαράγουν τα πιο μαύρα ακροδεξιά στερεότυπα για τους μέχρι χθες συντρόφους τους - όπως ότι επενδύουν στην καταστροφή της χώρας, άρα την επιδιώκουν;

Το χειρότερο είναι ότι τα αντανακλαστικά τους έχουν προφανώς εξουδετερωθεί και δεν καταλαβαίνουν ότι τους έχουν πάρει στο ψιλό. Μωραίνει Κύριος, όπως λέει το Ευαγγέλιο; 

Ή τους πλάνεψε η ντόλτσε βίτα, όπως λέει το λαϊκό άσμα;

Καρτερός Θανάσης - "Αυγή"