Οδηγός κακής διάθεσης...

“Μην ανέβεις με το καρότσι” ακούστηκε η φωνή του οδηγού του λεωφορείου (Γραμμή 220 – Αφετηρία Άνω Ιλισίων – Δρομολόγιο 13:16 – Σάββατο 13 Απριλίου 2013). Στην αρχή δεν έδωσε κανένας σημασία. Όμως ο ηλικιωμένος, γύρω στα 90, αγνόησε τον οδηγό και επιβιβάστηκε στο λεωφορείο με το καροτσάκι του· ένα καρότσι λαϊκής, άδειο (όχι πως αν ήταν γεμάτο θα είχε διαφορά) και κλειστό, δεν ενοχλούσε κανέναν και δεν αποτελούσε κίνδυνο για κανέναν. 

Ο οδηγός συνέχισε να φωνάζει στον άνθρωπο να κατέβει από το λεωφορείο. Εκείνος συνέχισε να τον αγνοεί. Τότε κάποιοι επιβάτες αρχίσαμε να λέμε στον οδηγό ότι δεν ενοχλεί, το καρότσι είναι κλειστό και ότι είναι ντροπή να θέλει να κατεβάσει έναν άνθρωπο 90 χρόνων από το λεωφορείο και πώς θα πάει αυτός ο άνθρωπος εκεί που έχει να πάει· τα αυτονόητα δηλαδή. 

Ο οδηγός ανένδοτος, “αν δεν κατέβει, το λεωφορείο δε συνεχίζει. Ο κανονισμός απαγορεύει τα καρότσια και αν κάποιος από τους επιβάτες τον καταγγείλει θα βρει το μπελά του”. Και εκεί οι τόνοι ανέβηκαν και όσοι υποστηρίζαμε τον ηλικιωμένο εξαγριωθήκαμε...

Υπήρξαν κι αυτοί που εξαγριώθηκαν με τον ηλικιωμένο βέβαια που παρέβαινε τον κανονισμό (παντού υπάρχουν τέτοιοι) και τους καθυστερούσε στις δουλειές τους, υπήρξαν οι αδιάφοροι που αν και ενοχλημένοι περίμεναν υπομονετικά ή αποβιβάστηκαν και συνέχισαν με τα πόδια αλλά και εκείνοι που του έλεγαν ότι αφού βλέπει ότι ο οδηγός δεν παίρνει από λόγια, θα ήταν καλύτερα να κατέβει και να πάρει το επόμενο λεωφορείο γιατί δεν είναι σωστό να τους κρατάει όλους εκεί.

Μέσα σε όλο το χαμό, ο οδηγός αφού έβλεπε ότι δεν πρόκειται να βγάλει άκρη και αφού είχε τους νόμους με το μέρος του, κάλεσε την αστυνομία. Η αστυνομικοί – 3 μοτοσυκλετιστές – έφτασαν πολύ γρήγορα, μίλησαν στην αρχή με τον οδηγό και 2 απ’ αυτούς μπήκαν απ’ τη μεσαία πόρτα για να δουν τον ηλικιωμένο. 

Εκείνος μόλις τους είδε έκανε να σηκωθεί απ’ τη θέση του αλλά ο ένας αστυνομικός του είπε “Καθίστε κύριε, μη σηκώνεστε”. Βγήκαν από τη μεσαία πόρτα και πήγαν μπροστά στον οδηγό που του είπαν “- Και τι θέλεις να κάνουμε; να κατεβάσουμε από το λεωφορείο έναν άνθρωπο 90 ετών; – Μα ο κανονισμός λέει ότι απαγορεύεται το καροτσάκι, λέει ο οδηγός – Ε δεν έχεις μια μπαγκαζιέρα – Όχι απάντησε ο οδηγός”. 

Τότε ο αστυνομικός, σκέφτηκε τη λύση, να τοποθετήσουν το καρότσι, για όσο διαρκεί η διαδρομή, δίπλα στον οδηγό, έτσι δε θα κινδύνευε και θα μπορούσε το λεωφορείο να συνεχίσει την πορεία του. Βέβαια αυτή η λύση είχε ακουστεί και πριν από κάποιον επιβάτη αλλά τότε δεν είχε φανεί και τόσο καλή ιδέα στον οδηγό.

Ο οδηγός ταπεινωμένος και γεμάτος νεύρα που δεν έγινε αυτό που έλεγε αυτός, το “σωστό” δηλαδή, έκλεισε τις πόρτες και συνέχισε τη διαδρομή ψέλνοντας τον ηλικιωμένο μέχρι το τέρμα, παρόλο που εκείνος κατέβηκε στον Ευαγγελισμό ζητώντας απ’ όλους τους επιβάτες συγνώμη. Μετά, έλεγε ο οδηγός, θα ανέβει ο γέρος με το καρότσι γεμάτο και ότι τέτοια κάνουμε και δε δουλεύει τίποτα σωστά σ’ αυτή τη χώρα και λοιπές ανοησίες. 

Το μόνο που δε μας είπε όμως είναι τον εναλλακτικό τρόπο μετακίνησης των ηλικιωμένων που πρέπει να μεταφέρουν κάτι. Αναρωτιέμαι, αν αυτός ήταν ο δικός του πατέρας θα ανεχόταν να του συμπεριφερθεί με αυτόν τον τρόπο ο οποιοσδήποτε; Αναρωτιέμαι επίσης, οι επιβάτες που πήραν το μέρος του οδηγού δεν είχαν ποτέ κάποιον ηλικιωμένο άνθρωπο στη ζωή τους ή κάποιον που δε μπορεί να κινηθεί με ευκολία; Αλλά ξέχασα, όλοι είχαν κάποια βιαστική δουλειά, πιο σημαντική απ’ οτιδήποτε άλλο.

πηγη