Σε ποιον πιστεύει η θρησκεία κι ο πιστός;

Οι θρησκείες - όποιου περιεχομένου ως προς τις ονομασίες - κατά κανόνα είναι δογματικές κοινωνικές ομάδες, που μέσω των συγκεκριμένων εστιάσεων δεν επιδέχονται οι εκπρόσωποι των συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων την οποιαδήποτε αμφισβήτηση, άσχετα αν υπάρχει λογικό υπόβαθρο με επιχειρηματολογία.

Οι σκοπιμότητες είναι εμφανείς στον παρατηρητή που προσπαθεί να προσεγγίσει το αίτιο και το αποτέλεσμα της "χρησιμότητας" των θεολογικών "ιδεολογιών"...


Οι σημαντικότερες σκοπιμότητες;
Ο έλεγχος της "μάζας" των πιστών σε όλες τις εκφάνσεις του βίου τους, από τον τρόπο σκέψης ως και την συμπεριφορά ή τις ίδιες τις αποφάσεις της ζωής του.

Η αύξηση των "αποθεματικών" του θεσμικού "θησαυροφυλακίου", τόσο σε χρηματική όσο και σε επενδυτική ικανότητα.

Μέσα σε αυτή την εστίαση, δεν μπορεί να μην αναφερθεί η προσωπικότητα του θεού από τους εκπροσώπους του ιδίου, από τα "φωτισμένα" γραπτά και από τους "αναμάρτητους" που προωθούν την όποια διδασκαλία περί του τρόπου βίου των ανθρώπων.

Στις "ιερές" διδασκαλίες αναφέρεται ένας θεός που τιμωρεί τους "πιστούς" του αν δεν ακολουθούν τις εντολές του άσχετα που είναι η "μεταμφίεση" της αγάπης, που τους γεμίζει ενοχές και πρέπει να ντρέπονται για τις όποιες επιλογές τους αφού πρώτα τους έχει δώσει tην ελέυθερη βούληση, που δεν μπορούν να τον προσεγγίσουν άσχετα που είναι από το ίδιο υλικό, που επιβραβεύει ανθρώπους που σκοτώνουν συνανθρώπους τους και τους προαγάγει ως μάρτυρες και πόσα άλλα "ανατριχιαστικά" παραδείγματα.

Oι επιλογές για συμπέρασμα σχετικά με την εστίαση που πραγματεύεται αυτό το άρθρο, είναι μόνο δύο.

Αν δεχτούμε πως αυτή είναι η "προσωπικότητα" του θεού και ταυτόχρονα πως αυτός είναι ο ρόλος του ανθρώπου στην όλη δημιουργία, τότε προφανώς υπάρχει ένα τεράστιο πρόβλημα που εννοείται δεν μπορεί να εφαρμοστεί κάποια θεραπεία, αφού ο άνθρωπος δέχεται αδιαμαρτύρητα πως είναι ένα "παράσιτο" που δεν έχει υπόσταση και αξιοπρέπεια!!!

Αν δεχτούμε πως αυτή η "προσωπικότητα" του θεού είναι ακριβώς το αντίθετο του ρόλου, του ενδιαφέροντος του, της αγάπης του κι εν πάσει περιπτώσει όλων των αντιθέτων χαρακτηριστικών που "διοχετεύονται" από την δομή της θρησκείας, τότε υπάρχει ένα τεράστιο πρόβλημα, αφού ο άνθρωπος δέχεται "ανθρώπους" που τον εκμεταλλεύονται με άλλη "προσωπικότητα" από ότι πιστεύουν οι ίδιοι για τον θεό!!!

Άραγε θέλεις να είσαι μέλος και μέρος του προβλήματος ή να λύσεις το πρόβλημα μόνος σου;
Η επιλογή είναι του καθενός ξεχωριστά.

"Μάθε τι αξίζεις άνθρωπε και γίνε θεός" (Σωκράτης)

πηγη