Το πρώτο χελιδόνι ξεκουράζεται πάνω στην κεραία της πολυκατοικίας. Κι είναι ο μόνος λόγος που δεν την έχω ξηλώσει ακόμα απ’ την ταράτσα....

«Αμάν μπαϊλντί…»

Δύο τινά.  Έχω παραισθήσεις.  Ή κουζίνα στοιχειωμένη. 

Τα βράδια που στρώνω τραπέζι, βάζω παραπανίσια μαχαιροπήρουνα. 

Να γλυτώσω το σήκω-κάτσε. 

Την ώρα που σερβίρω το φαγητό, βλέπω τον Αντωνάκη να κάθεται δίπλα στα παιδιά και να μου απλώνει σα φουρναρόφτυαρο το πιάτο του: 

«Θα σεβαστούμε τις υπογραφές μας!  Έξοδος απ’ το μνημόνιο θα σήμαινε πολιτική αστάθεια και .... λίγες πατατούλες ακόμα παρακαλώ... εδώ στην άκρη...».  

Aνοίγω το ψυγείο και μου κλείνει το μάτι ο Σόιμπλε, πλάι στα παριζάκια και τις μουστάρδες. 

Στο ντουλάπι με τα γυαλικά είναι μπαστακωμένη η Ανγκέλα και ρωτάει αν θέλω ποτήρια μπύρας ή νερού. 

Ο Βαγγέλης κλέβει μονίμως απ’ το πιάτο μου κι ο Φώτης μου κάνει παρατήρηση για... το κουνουπίδι. Να προτιμάω μπρόκολο που δεν του φέρνει φούσκωμα. 

Στην παλιά φωτογραφία πάνω απ’ τη σερβάντα, είναι ο παππούς αγκαλιά με τη γιαγιά και στα πόδια τους αραδιασμένοι ο Αλέξης, ο Νικόλας κι η Αλέκα. Κοντοκουρεμένοι,  με σοσόνια, λιωμένα παπούτσια και σακάκια τύπου Μέρκελ. 

Τσουρούτικα και σφιχτοκουμπωμένα.

Ελλείψει χρημάτων για ψυχοψάξιμο, έκανα μια πρόχειρη αυτοδιάγνωση. 

Μετά από αμέτρητες ώρες  έκθεσης  στην τηλεόραση και αφού είχα μαγειρέψει συντροφιά τους εκατοντάδες  φαγητά παρακολουθώντας δελτία ειδήσεων, συζητήσεις και συνεδριάσεις, έπαθα ταύτιση. 

Μοιράζανε υποσχέσεις  αυτοί στα μικρόφωνα, ψιλόκοβα εγώ κρεμμυδάκια κροσέ στο ξύλο κοπής.  

Τσακωνόντουσαν στη Βουλή για το ποιος την έχει μεγαλύτερη (την ευθύνη), δώστου εγώ να βαράω αυγολέμονα και μαρέγκες. 

Ψηφίζανε φοροεισπρακτικά νομοσχέδια, άρπαζα εγώ το μπαλτά και τεμάχιζα το κοτόπουλο με υποχθόνιους συνειρμούς και βορβορώδη ένστικτα.

Ευτυχώς η διάγνωση ήταν επιτυχής και έγκαιρη. 

Η μέθοδος αυτοθεραπείας, αλάνθαστη. Προκειμένου να μην καταθέσω την τηλεόραση στον κάδο ανακύκλωσης, περιορίζομαι στην κατάθεση της συνταγής-θεραπείας. Καθαρόαιμο ελληνικό φαγάκι, με υλικά που όλοι έχουμε  σπίτι μας και με απλές οδηγίες,  βήμα-βήμα. 

Καλή επιτυχία και φτου ξελεφτερία σ’ όσους το τολμήσουν:

Θα χρειαστείτε:

Μπόλικες δόσεις φίλων

2 κιλά καλοπλυμένη συνείδηση

3 σφηνοπότηρα  όραμα

Πολλά ματσάκια σκέψης

Eργατικότητα και φιλότιμο, ψιλοκομμένα σε πλούσιες μερίδες

Φιλέτα ξαρμυρισμένης μνήμης

Ντρέσινγκ αυτοκριτικής με σως ταπεινότητας

Ρεφενέ ανθρωπιά

Προαιρετικά:

Ξύσμα πατριωτισμού

Εκτέλεση:

·       Απομακρύνουμε την τηλεόραση (απ’ το σπίτι /ή και το οικοδομικό τετράγωνο).

·       Ξεπαγώνουμε από βραδύς τη μνήμη και την αφήνουμε να μαλακώσει και να   

        επανέλθει στο φυσιολογικό  της  μέγεθος.

·       Βγάζουμε απ’ την κονσέρβα την ενημέρωσή μας και την αφήνουμε να 

        «ξεκουραστεί» πάνω στον πάγκο της αλήθειας.

·       Βάζουμε στο μούσκιο κοιλιές, προγούλια, γλώσσες και φαλάκρες.

·       Ψιλοκόβουμε σε βρεγμένη σανίδα τους «μαϊντανούς»  της επικράτειας και τους 

        πασπαλίζουμε με στρώσεις χοντρό αλάτι.

·       Βράζουμε  στο ζουμί τους τα κόμματα,  τις τελείες, τις παύλες και τα νούμερα, σε 

        δυνατή φωτιά μέχρι να εξατμιστούν εντελώς και να εξαφανιστούν απ’ την  

        κατσαρόλα.

·       Περνάμε στον τρίφτη ρίζες από παχιά λόγια, τρούφα από λεφτά που υπήρχαν, 

        700gr. πράσινη ανάπτυξη, ένα κλωνάρι επενδυτικά προγράμματα και φετούλες 

        από πρωτογενές πλεόνασμα.

·       Ανάβουμε στο φουλ τις αντιστάσεις μας.

·       Τα τοποθετούμε όλα σε στρώσεις.  

·       Τα θάβουμε οριστικά κάτω απ’ την αλισίβα της ιστορίας. 

·       Και υποδεχόμαστε την  «Άνοιξη».

Το πρώτο χελιδόνι ξεκουράζεται πάνω στην κεραία της πολυκατοικίας. Κι είναι ο μόνος λόγος που δεν την έχω ξηλώσει ακόμα απ’ την ταράτσα.

Η συνταγή αυτή βραβεύτηκε με το "χρυσό σκούφο", στο ένατο παιχνίδι λέξεων της Φλώρας (TEXNIS STORIES). Οι υποχρεωτικές λέξεις αυτή τη φορά, ήταν: "Χελιδόνι, παιδί, φωτογραφία, υπόσχεση & νερό".

Αφού ευχαριστήσω εγκάρδια όλους τους φίλους και τις φίλες που με τίμησαν με την ψήφο τους, αλλά και  τη φίλη Μαρία που μας παραχώρησε τον πολύ ζεστό και φιλόξενο χώρο της "mytripsonblog" ... εύχομαι ολόψυχα σε όλους μας, να τολμήσουμε -επιτέλους- μια συμβολική πράξη, ενόψει της Μεγάλης Εβδομάδας. 

Την αποκαθήλωση της "κεραίας" απ' τη ζωή μας.

Μαρία Κανελλάκη