Ο “κουρασμένος” Καραμανλής είναι όντως πατριώτης;

Έρχεται ο Καραμανλής, δεν έρχεται ο Καραμανλής. 

Έβηξε ο Καραμανλής. 

Ρεύτηκε ο Καραμανλής. 

Έφαγε ο Καραμανλής, ήπιε ο Καραμανλής. 

Και γενικώς ότι κάνει ο πάλαι ποτέ καταλληλότερος μετατρέπεται σε μέγιστη είδηση. 

Και τώρα ο Πάνος Καμμένος τον προτείνει για πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Διαβάζοντας όμως παλαιότερο άρθρο του Αντώνη Γρυπαίου για τη Γερμανία και την αναφορά του στον τέως πρωθυπουργό ως προς το πόσο πατριώτης είναι, πραγματικά άρχισα κι εγώ να αναρωτιέμαι.

Γιατί θεωρείται πατριώτης;

Επειδή είπε “όχι” στο Βουκουρέστι; Μπορούσε δηλαδή να πει “ναι”;

Επειδή λένε ότι μέσα από το στόμα του έλεγε “όχι” στο σχέδιο Ανάν αλλά δεν τόλμησε ποτέ να μιλήσει όπως ο Τάσσος Παπαδόπουλος;

Επειδή κινήθηκε με ρυθμούς χελώνας στο θέμα του αγωγού;

Μα δεν αγόρασε αμερικάνικα όπλα τελικά αντί για ρωσικά;

Και το κερασάκι στην τούρτα το ότι “είπε την αλήθεια” και δε δέχθηκε να μας σύρει στο ΔΝΤ.

Πολύ μεγάλο λάθος.

Δέχθηκε και καταδέχθηκε. Αν ήταν πατριώτης έπρεπε από νωρίς να βγει και να μιλήσει στον ελληνικό λαό, να κυβερνήσει (επιτέλους) και ας τον έριχνε ο Γιωργάκης το Μάρτιο του 2010 κατά την προεδρική εκλογή. Μόνο κερδισμένος θα έβγαινε ή θα έχανε με πολύ μικρότερη διαφορά.

Αλλά το πρόβλημά του δεν ήταν η πατρίδα και η παράδοσή της. Ήταν να μην βρίσκεται αυτός στο τιμόνι. Από το Νοέμβριο του 2011 μια χαρά ψήφισε ΝΑΙ σε όλα τα μνημόνια, ανθελληνικά νομοσχέδια, με τη στάση του ΟΧΙ στην παραπομπή αυτού που τον “έριξε” με τη θέλησή του και λέγοντας κάπου στη Βάρη “στηρίζουμε Σαμαρά”.

Ο πατριώτης δεν παραδίδει την πατρίδα του για τριάκοντα ευρωαργύρια, αντίθετα βροντοφωνάζει “την Ελλάδα θέλομεν κι ας τρώγωμεν πέτρες”. Ο πατριώτης πέφτει μαχόμενος.

Αυτόν λοιπόν που πήδηξε από το πλοίο μέσα στη Μεσόγειο, κάποιοι θέλουν να καπετανέψει στη μέση του Ειρηνικού…

του Στρατή Μαζίδη