Τα δύσκολα Όχι

Το Όχι είναι δύσκολο να το προφέρεις στην καθημερινή σου ζωή.
Μπορεί να σου στερήσει μια προαγωγή.
Μπορεί να σου επιφέρει δυσμενή μετάθεση
Μπορεί να το πληρώσεις με στερήσεις, πόνο και πίκρα. 
Μπορεί να μείνεις χωρίς συμμάχους και φίλους -ή, τουλάχιστον, αυτούς που θεωρούσες ως τέτοιους. 

Ίσως μουτζώσεις τον εαυτό σου μετά. Αν, όμως, έχεις το θάρρος να υποστείς τις συνέπειες, νιώθεις περήφανος που το είπες. Και λίγο ψηλότερος από πριν.

Το Ναι είναι πιο εύκολο.
Καμιά φορά το λες χωρίς... να το σκεφτείς καν 
Άλλοτε σου το παίρνουν με το ζόρι ή με εκβιασμό,
κι άλλοτε το δίνεις για να μην ζήσεις αυτά που φοβάσαι 

Συνήθως σιχτιρίζεις μετά τον εαυτό σου που φάνηκε τόσο δειλός. Ποτέ δεν θα μάθεις τι θα γινόταν αν δεν υποχωρούσες.

Κι οι υποχωρήσεις δεν έχουν τελειωμό, ξέρεις. Συχνά, μάλιστα, παρά τα "ναι" που έδωσες πρόθυμα, τελικά βιώνεις αυτό που νόμιζες πως θα απέφευγες.

Αυτό πάθαμε στην Ελλάδα: είπαμε το Ναι, για να μην βγούμε από το ευρώ, να μην μας πάρει τα σπίτια ο ΣΥΡΙΖΑ και τελικά για να μην φτωχύνουμε.
Ψηφίσαμε μνημονιακούς, που προσποιούνταν τους αντιμνημονιακούς.
Και τρία χρόνια τώρα μας απειλούν ότι θα βγούμε από το ευρώ, οι τράπεζες μας παίρνουν τα σπίτια, φτωχύναμε, χάσαμε τις δουλειές μας, καταστρέψαμε το μέλλον των παιδιών μας και αυτοκτονούμε.

Του Πάνου από το σημερινό Ποντίκι

Ψήφισαν κι οι Κύπριοι μνημονιακούς με προβιά αντιμνημονιακή.
Μα, μόλις εκείνοι επιχείρησαν να τους τρομοκρατήσουν, θυμήθηκαν το προηγούμενο Όχι τους.
Περικύκλωσαν τη Βουλή, απαιτώντας από τους βουλευτές να καταψηφίσουν το νομοσχέδιο. Λοιδωρώντας ακόμα και την αποχή κάποιων, φωνάζοντας "Όποιος απέχει, είναι δειλός"!
Και τα πήραν τα 36 Όχι.
Αποδεικνύοντας ότι όλα γίνονται αν ο λαός βγει μαζικά και ενωμένος στους δρόμους.
Και εξαναγκάζοντας τον επηρμένο Βορρά να σκύψει πάνω από το μικρό νησί, που θεωρούσε ώς τότε εύκολη λεία.

 

Και μετά το Όχι, τι;
Τα ΑΤΜ δεν έχουν χρήματα. Τα βενζινάδικα δέχονται πιστωτικές μόνο για 25 ευρώ. Επιχειρήσεις αναγκάζονται να δώσουν άδεια στο προσωπικό, μέχρι να ανοίξουν οι τράπεζες. Η Ρωσία διαπραγματεύεται σκληρά τη βοήθειά της. Η Μέρκελ απειλεί την Κύπρο με έξοδο από την ευρωζώνη.

 
Ο ουρανός δεν έχει πέσει ακόμα πάνω στο γαλατικό χωριό, του οποίου το μισό -και ευφορότερο- κομμάτι είναι κατεχόμενο από τους Τούρκους 40 χρόνια τώρα.

Όμως οι Κύπριοι πολιτικοί το παλεύουν. Αντιδικούν με αυτοσεβασμό. Δεν στρέφονται ο ένας εναντίον του άλλου με φτηνιάρικες κατηγορίες και υφάκι Κεδικόγλειο. Όποιος τους άκουσε να αγορεύουν την Τρίτη το απόγευμα, έκανε τις αναπόφευκτες συγκρίσεις με τους Ελλαδίτες.

Δεν επέζησε τυχαία η Κύπρος τόσους αιώνες -αγαπημένο πετράδι κάθε επίδοξου κατακτητή- και τόσο μακριά από την Ελλάδα. Ήξερε να λέει τα πολύτιμα Όχι. 
Αποδεικνύοντας ότι χάνεται μόνο η μάχη που δεν έδωσες!