Είναι προφανής η ανάγκη μας να ξεσπάσουμε, να πανηγυρίσουμε τινά τρόπον, με αφορμή το κυπριακό "όχι" στο ευρω-σχέδιο.
Παρότι αντιλαμβάνομαι την ανάγκη αυτή, οφείλω να τονίσω πως πρέπει να είμαστε συγκρατημένοι και να μην εκπίπτουμε σε πυροτεχνήματα, βαρελότα και διθυραμβικούς τίτλους.
Ούτε πρέπει να πιστεύουμε πως ό,τι γίνεται στην Κύπρο, μπορεί να γίνει απαραίτητα το ίδιο και στην Ελλάδα.
Υπάρχουν κάποιες παράμετροι που διαφοροποιούν σημαντικά τις δυνατότητες των δύο χωρών και επομένως και τους πιθανούς κινδύνους της καθεμιάς.
Έχουμε τρία + και δύο - σε σχέση με την Κύπρο.
Για να τα δούμε.
Η Ελλάδα ευτυχώς έχει πολύ μεγαλύτερη παραγωγική βάση, έχει πολύ μεγαλύτερη αυτάρκεια και δυνατότητα να αντεπεξέλθει μερικώς σε ενδεχόμενο "ατύχημα".
Επομένως, αν οι Ευρωπαίοι αποφασίσουν να την πτωχεύσουν, η απόφασή τους αυτή δεν θα επηρεάσει σημαντικά τη βιωσιμότητα της Ευρωζώνης.
Άρα δεν το 'χουν σε τίποτα να το κάνουν.
Η Ελλάδα, αντίθετα, είναι μια χώρα της οποίας η έξοδος από την ευρωζώνη θα κοστίσει, σύμφωνα με εκτιμήσεις ειδικών, πάνω από 1 τρισ. ευρώ στην παγκόσμια οικονομία και πιθανότατα θα οδηγήσει σε συνολική χρεωκοπία ή αποσταθεροποίηση χωρών της Ευρώπης ή και εκτός Ευρώπης.
Οι ΗΠΑ και η Κίνα επανειλημμένα προειδοποίησαν την Ευρώπη "μην τυχόν και κάνει καμιά μαλακία με την Ελλάδα".
Επομένως ένα όχι των Κυπρίων μπορεί να θέσει σε εφαρμογή τους ωμούς εκβιασμούς της Ευρώπης για χρεωκοπία, ενώ ένα ελληνικό όχι κατά πάσα πιθανότητα δεν θα οδηγήσει την Ευρώπη σε κάποια τέτοια απόφαση, καθώς αυτή θα ισοδυναμούσε με αυτοκτονία.
Έτσι, θα απελευθερωθούν από το φόβο και θα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση μέχρι την ολοκληρωτική επικράτηση πολιτικών δυνάμεων που τίθενται ενάντια στα ευρω-πρόγράμματα λιτότητας στην Ελλάδα, στην Ιταλία, στην Ισπανία, στην Πορτογαλία.
Αυτός ο κίνδυνος ανατροπής των μνημονιακών πολιτικών είναι πολύ μεγάλος για το ευρωπαϊκό (και ιδίως το γερμανικό) Κεφάλαιο και επομένως η Ε.Ε. θα κάνει τα πάντα για να τον αποτρέψει.
Θα χρειαστεί λοιπόν να θυσιάσει μια χώρα που δεν αποτελεί "συστημικό κίνδυνο", δηλαδή την Κύπρο, για να προειδοποιήσει σκληρά και να σπείρει τον τρόμο στους λαούς των επικίνδυνων χωρών του ευρωπαϊκού νότου.
Αυτή η θυσία εξάλλου θα είναι η μόνη αναίμακτη για τους ίδιους, αλλά θα αρκέσει για να μυρίσουν το αίμα οι λαοί του νότου και να φοβηθούν να επιχειρήσουν την ανατροπή της λιτότητας.
Είναι τόσο μικρό το κόστος διάσωσης, ώστε καθίσταται πολύ πιο εύκολη η εύρεση εναλλακτικής πηγής χρηματοδότησης από χώρες όπως η Ρωσία.
Είναι άλλο να χρειάζεσαι 5 δισ. ευρώ και άλλο να χρειάζεσαι 30 ή 40 δισ.
Και το γεγονός αυτό είναι αυτό που ίσως θα τη σώσει -προσωρινά τουλάχιστον- από τη χρεωκοπία.
Οι Κύπριοι πρόσφατα βίωσαν την τουρκική εισβολή και την και την κατοχή του μισού νησιού τους.
Κι όποιος έχει ζήσει πόλεμο, μετά φοβάται πολύ λιγότερο.
Επίσης πρόσφατη είναι και η ιστορία του "σχεδίου Ανάν", στο οποίο ψήφισαν κόντρα στην τρομοκρατία που υπέστησαν από το σύνολο σχεδόν του διεθνούς σκηνικού.
Έχουν μάθει, ως λαός, να διαχειρίζονται τέτοιες ακραίες καταστάσεις χωρίς πανικό. Γι' αυτό και βλέπουμε τους πολιτικούς της Κύπρου να βγαίνουν και να μιλούν καθαρά και χωρίς μισόλογα συζητώντας όλα τα ενδεχόμενα.
Μιλούν καθαρά, χωρίς φόβο και ταμπού για το ενδεχόμενο χρεωκοπίας του κράτους ή των τραπεζών, για το ενδεχόμενο εξόδου από την ευρωζώνη κλπ. Ακόμη και οι ακραιφνείς φιλομνημονιακοί λειτουργούν έτσι.
Εμείς αντίθετα δεν έχουμε μάθει να διαχειριζόμαστε τέτοιες καταστάσεις.
Τα πάντα κυλούσαν τόσο ήρεμα εδώ και πολλές δεκαετίες, ώστε έχουμε γίνει μαλθακοί για να αντεπεξέλθουμε σε ακραίες καταστάσεις και στο διεθνές κλίμα τρομοκρατίας. Και οι Έλληνες και οι Ιταλοί και οι Ισπανοί και οι Πορτογάλοι. Τώρα μαθαίνουμε, σιγά-σιγά, αυτό που οι Κύπριοι ξέρουν καλά εδώ και χρόνια.
***
Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι πρέπει να επιδείξουμε αυτοσυγκράτηση στους πανηγυρισμούς και στα βεγγαλικά για το κυπριακό "όχι". Τουλάχιστον ώσπου να κάτσει κάπου η μπίλια.
Κι αυτό διότι μπορεί να εκτεθούμε ανεπανόρθωτα.
Σε περίπτωση (που δεν είναι καθόλου απίθανη, όπως είδαμε) που η Κύπρος δεν τα καταφέρει και δε βρει άλλο τρόπο χρηματοδότησης, τότε ή θα αναγκαστεί να υπογράψει αυτό που απέρριψε χθες ή θα αναγκαστεί να πάει σε χρεωκοπία.
Δηλαδή, αν δε βρει λεφτά από αλλού είναι πολύ πιθανό (όχι βέβαιο, αλλά πολύ πιθανό) να βρεθεί μπροστά στο δίλημμα:
Ή θα ταπεινωθεί ψηφίζοντας "ναι" εκεί που έφτυνε ή θα πέσει όρθια ψηφίζοντας "όχι", αλλά θα πεινάσει απότομα.
Κατά τη γνώμη μου, το δεύτερο ενδεχόμενο (δηλ. παύση χρηματοδότησης και έξοδος από την ευρωζώνη) θα αποβεί ευεργετικό μακροπρόθεσμα, αλλά βραχυπρόθεσμα θα γίνει πράξη ο εκβιασμός της Ε.Ε., ο οποίος όμως θα έχει ιδιατέρως αρνητικά άμεσα αποτελέσματα και οι εικόνες που θα δούμε τον πρώτο καιρό ίσως να είναι ανυπόφορες.
Τότε οι εικόνες θα είναι τέτοιες που θα χρησιμοποιηθούν από το τρομοκρατικό μπλοκ των Μνημονίων για να αποθαρρύνουν κάθε σκέψη για "όχι" και στην Ελλάδα.
Και το χειρότερο; Θα τα καταφέρουν!
Είναι μεγάλο το ρίσκο, λοιπόν, να εναποθέσουμε τις ελπίδες μας στο κυπριακό "όχι" και να το καταστήσουμε φάρο της δικής μας αντίδρασης στα ευρω-σχέδια.
Διότι η πιθανότητα να μας γυρίσει μπούμερανγκ είναι πολύ μεγάλη και θα έχει οδυνηρά αποτελέσματα στην προσπάθεια που κάνουμε να πείσουμε την πλειοψηφία του λαού μας να πει το δικό της μεγάλο "όχι".
Παρότι αντιλαμβάνομαι την ανάγκη αυτή, οφείλω να τονίσω πως πρέπει να είμαστε συγκρατημένοι και να μην εκπίπτουμε σε πυροτεχνήματα, βαρελότα και διθυραμβικούς τίτλους.
Ούτε πρέπει να πιστεύουμε πως ό,τι γίνεται στην Κύπρο, μπορεί να γίνει απαραίτητα το ίδιο και στην Ελλάδα.
Υπάρχουν κάποιες παράμετροι που διαφοροποιούν σημαντικά τις δυνατότητες των δύο χωρών και επομένως και τους πιθανούς κινδύνους της καθεμιάς.
Έχουμε τρία + και δύο - σε σχέση με την Κύπρο.
Για να τα δούμε.
- +1
Η Κύπρος χωρίς τις τράπεζές της ισχυρές δεν μπορεί να σταθεί.
Στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στον τραπεζικό τομέα και ένα ενδεχόμενο "ατύχημα" μπορεί να την ισοπεδώσει οικονομικά.Η Ελλάδα ευτυχώς έχει πολύ μεγαλύτερη παραγωγική βάση, έχει πολύ μεγαλύτερη αυτάρκεια και δυνατότητα να αντεπεξέλθει μερικώς σε ενδεχόμενο "ατύχημα".
- +2
Επομένως, αν οι Ευρωπαίοι αποφασίσουν να την πτωχεύσουν, η απόφασή τους αυτή δεν θα επηρεάσει σημαντικά τη βιωσιμότητα της Ευρωζώνης.
Άρα δεν το 'χουν σε τίποτα να το κάνουν.
Η Ελλάδα, αντίθετα, είναι μια χώρα της οποίας η έξοδος από την ευρωζώνη θα κοστίσει, σύμφωνα με εκτιμήσεις ειδικών, πάνω από 1 τρισ. ευρώ στην παγκόσμια οικονομία και πιθανότατα θα οδηγήσει σε συνολική χρεωκοπία ή αποσταθεροποίηση χωρών της Ευρώπης ή και εκτός Ευρώπης.
Οι ΗΠΑ και η Κίνα επανειλημμένα προειδοποίησαν την Ευρώπη "μην τυχόν και κάνει καμιά μαλακία με την Ελλάδα".
Επομένως ένα όχι των Κυπρίων μπορεί να θέσει σε εφαρμογή τους ωμούς εκβιασμούς της Ευρώπης για χρεωκοπία, ενώ ένα ελληνικό όχι κατά πάσα πιθανότητα δεν θα οδηγήσει την Ευρώπη σε κάποια τέτοια απόφαση, καθώς αυτή θα ισοδυναμούσε με αυτοκτονία.
- +3
Έτσι, θα απελευθερωθούν από το φόβο και θα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση μέχρι την ολοκληρωτική επικράτηση πολιτικών δυνάμεων που τίθενται ενάντια στα ευρω-πρόγράμματα λιτότητας στην Ελλάδα, στην Ιταλία, στην Ισπανία, στην Πορτογαλία.
Αυτός ο κίνδυνος ανατροπής των μνημονιακών πολιτικών είναι πολύ μεγάλος για το ευρωπαϊκό (και ιδίως το γερμανικό) Κεφάλαιο και επομένως η Ε.Ε. θα κάνει τα πάντα για να τον αποτρέψει.
Θα χρειαστεί λοιπόν να θυσιάσει μια χώρα που δεν αποτελεί "συστημικό κίνδυνο", δηλαδή την Κύπρο, για να προειδοποιήσει σκληρά και να σπείρει τον τρόμο στους λαούς των επικίνδυνων χωρών του ευρωπαϊκού νότου.
Αυτή η θυσία εξάλλου θα είναι η μόνη αναίμακτη για τους ίδιους, αλλά θα αρκέσει για να μυρίσουν το αίμα οι λαοί του νότου και να φοβηθούν να επιχειρήσουν την ανατροπή της λιτότητας.
- -1
Είναι τόσο μικρό το κόστος διάσωσης, ώστε καθίσταται πολύ πιο εύκολη η εύρεση εναλλακτικής πηγής χρηματοδότησης από χώρες όπως η Ρωσία.
Είναι άλλο να χρειάζεσαι 5 δισ. ευρώ και άλλο να χρειάζεσαι 30 ή 40 δισ.
Και το γεγονός αυτό είναι αυτό που ίσως θα τη σώσει -προσωρινά τουλάχιστον- από τη χρεωκοπία.
- -2
Οι Κύπριοι πρόσφατα βίωσαν την τουρκική εισβολή και την και την κατοχή του μισού νησιού τους.
Κι όποιος έχει ζήσει πόλεμο, μετά φοβάται πολύ λιγότερο.
Επίσης πρόσφατη είναι και η ιστορία του "σχεδίου Ανάν", στο οποίο ψήφισαν κόντρα στην τρομοκρατία που υπέστησαν από το σύνολο σχεδόν του διεθνούς σκηνικού.
Έχουν μάθει, ως λαός, να διαχειρίζονται τέτοιες ακραίες καταστάσεις χωρίς πανικό. Γι' αυτό και βλέπουμε τους πολιτικούς της Κύπρου να βγαίνουν και να μιλούν καθαρά και χωρίς μισόλογα συζητώντας όλα τα ενδεχόμενα.
Μιλούν καθαρά, χωρίς φόβο και ταμπού για το ενδεχόμενο χρεωκοπίας του κράτους ή των τραπεζών, για το ενδεχόμενο εξόδου από την ευρωζώνη κλπ. Ακόμη και οι ακραιφνείς φιλομνημονιακοί λειτουργούν έτσι.
Εμείς αντίθετα δεν έχουμε μάθει να διαχειριζόμαστε τέτοιες καταστάσεις.
Τα πάντα κυλούσαν τόσο ήρεμα εδώ και πολλές δεκαετίες, ώστε έχουμε γίνει μαλθακοί για να αντεπεξέλθουμε σε ακραίες καταστάσεις και στο διεθνές κλίμα τρομοκρατίας. Και οι Έλληνες και οι Ιταλοί και οι Ισπανοί και οι Πορτογάλοι. Τώρα μαθαίνουμε, σιγά-σιγά, αυτό που οι Κύπριοι ξέρουν καλά εδώ και χρόνια.
***
Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι πρέπει να επιδείξουμε αυτοσυγκράτηση στους πανηγυρισμούς και στα βεγγαλικά για το κυπριακό "όχι". Τουλάχιστον ώσπου να κάτσει κάπου η μπίλια.
Κι αυτό διότι μπορεί να εκτεθούμε ανεπανόρθωτα.
Σε περίπτωση (που δεν είναι καθόλου απίθανη, όπως είδαμε) που η Κύπρος δεν τα καταφέρει και δε βρει άλλο τρόπο χρηματοδότησης, τότε ή θα αναγκαστεί να υπογράψει αυτό που απέρριψε χθες ή θα αναγκαστεί να πάει σε χρεωκοπία.
Δηλαδή, αν δε βρει λεφτά από αλλού είναι πολύ πιθανό (όχι βέβαιο, αλλά πολύ πιθανό) να βρεθεί μπροστά στο δίλημμα:
Ή θα ταπεινωθεί ψηφίζοντας "ναι" εκεί που έφτυνε ή θα πέσει όρθια ψηφίζοντας "όχι", αλλά θα πεινάσει απότομα.
Κατά τη γνώμη μου, το δεύτερο ενδεχόμενο (δηλ. παύση χρηματοδότησης και έξοδος από την ευρωζώνη) θα αποβεί ευεργετικό μακροπρόθεσμα, αλλά βραχυπρόθεσμα θα γίνει πράξη ο εκβιασμός της Ε.Ε., ο οποίος όμως θα έχει ιδιατέρως αρνητικά άμεσα αποτελέσματα και οι εικόνες που θα δούμε τον πρώτο καιρό ίσως να είναι ανυπόφορες.
Τότε οι εικόνες θα είναι τέτοιες που θα χρησιμοποιηθούν από το τρομοκρατικό μπλοκ των Μνημονίων για να αποθαρρύνουν κάθε σκέψη για "όχι" και στην Ελλάδα.
Και το χειρότερο; Θα τα καταφέρουν!
Είναι μεγάλο το ρίσκο, λοιπόν, να εναποθέσουμε τις ελπίδες μας στο κυπριακό "όχι" και να το καταστήσουμε φάρο της δικής μας αντίδρασης στα ευρω-σχέδια.
Διότι η πιθανότητα να μας γυρίσει μπούμερανγκ είναι πολύ μεγάλη και θα έχει οδυνηρά αποτελέσματα στην προσπάθεια που κάνουμε να πείσουμε την πλειοψηφία του λαού μας να πει το δικό της μεγάλο "όχι".
εχεις λαθος!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΞΕΧΑΣΕΣ ΤΗΝ ΙΣΛΑΝΔΙΑ.
ΟΙ ΟΥΝΝΟΙ ΜΠΛΟΦΑΡΟΥΝ. ΕΞΩ ΤΩΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ ΕΕ