Η ιστορία και ο ερωτικός βίος της ειδικής συμβούλου Χριστίνας Λ.

Σε ορεινό κρητικό χωριό αρχές της δεκαετίας του 1960, έπεφταν μπαλωθιές, όταν ο γιατρός είπε στον Μανώλη, έμπορο αγροτικών της περιοχής, ότι το τέταρτο παιδί που περίμενε ήταν μάλλον αγόρι. 

Ο γιατρός, όμως, γιατί τότε δεν υπήρχαν υπερηχογραφήματα, είχε κάνει λάθος διάγνωση και η κλίση της κοιλιάς τον είχε οδηγήσει σε λάθος συμπέρασμα, με αποτέλεσμα και το τέταρτο παιδί της οικογένειας του Μανώλη να είναι κορίτσι και αυτός να αναθεματίζει κάτι περίεργα «Θα την αστράψω στον αλμπάνη», «Μου την έφερε ο τσαρλατάνος» και άλλα που οι Κρητικοί λένε πάνω στον θυμό τους όταν, αντί για αγόρι, βγει κορίτσι. 

 Η Χριστίνα, όμως, έτσι την βαφτίσανε, ήταν ένα όμορφο ξανθό κορίτσι με έξυπνα μάτια και πολύ νάζι. 
Μεγάλωσε όπως όλα τα παιδιά του χωριού της, πήγε γυμνάσιο στη μεγάλη πόλη όπως όλα τα παιδιά της οικογένειας της και τα έφτιαξε με τον καθηγητή των μαθηματικών, τον Θάνο,όπως όλες οι συμμαθήτριες της τάξης της που ήταν ζωηρές και γούσταραν τον νεαρό Θεσσαλονικιό που είχε διοριστεί στην κρητική πόλη και απολάμβανε τα αγαθά της εργένικης ζωής. 

 Η διαφορά, βέβαια, της Χριστίνας με τις άλλες συμμαθήτριες της ήταν ότι, όποτε πήγαινε στο δωμάτιο του Θάνου, μετά τον θυελλώδη έρωτα που έκαναν ακολουθούσε...
ιδιαίτερο στα Μαθηματικά για καμιά ώρα και έτσι η Χριστίνα συνδύαζε το τερπνό με το ωφέλιμο. 

Και τα ιδιαίτερα αυτά μαθήματα την βοήθησαν και να περάσει με την πρώτη στις εισαγωγικές για το Οικονομικό Πανεπιστήμιο και να πάει και καλά προετοιμασμένη στην Αθήνα, για να συνεχίσει εκεί την ερωτική ζωή της που είχε ξεκινήσει από τα δεκάξι της στην μεγάλη κρητική πόλη. 

 Στα χρόνια της μεταπολίτευσης, βέβαια, οι νέοι παράλληλα με τα μαθήματα τους έπαιρναν και μαθήματα πολιτικής αγωγής από τους μεγαλύτερους και ο Θάνος ήταν αυτός που μεταλαμπάδευσε στην Χριστίνα την σοσιαλιστική ιδέα. Μια ιδέα η φαντασία της οποίας, κατά το γνωστό στην εποχή σύνθημα, ήταν έτοιμη για την εξουσία, αφού στις τελευταίες εκλογές η μεγάλη δημοκρατική παράταξη είχε διπλασιάσει τα ποσοστά της και μαζί με αυτά και τα ποσοστά αυτών που γράφονταν στις τοπικές κλαδικές της. 

Ο Θάνος, γραμμένος σε κάποια κλαδική του νησιού, έστειλε καλές συστάσεις για την νέα συντρόφισσα που είχε προετοιμάσει. Στο πανεπιστήμιο, η Χριστίνα, που πέρασε όπως είπαμε με την πρώτη στην Οικονομική Σχολή, δεν διέφερε από τα άλλα κορίτσια της εποχής της. Το ντύσιμο της ακολουθούσε τον ενδυματολογικό κώδικα των φοιτητριών της Μεταπολίτευσης, δηλαδή φορούσε αυτές τις μακριές καρό φούστες και τις χοντρές λαιμόκλειστες μπλούζες, και παρά τις συντηρητικές επιλογές δεν έπαυε μέσα στα ρούχα αυτά να αναστενάζει το όμορφο σώμα που πρώτος το είχε ανακαλύψει ο Καθηγητής των Μαθηματικών κάτω στην Κρήτη. 

 Έμενε σε μια γκαρσονιέρα στου Ζωγράφου, σε μπλοκ που είχαν μαζευτεί όλοι οι συμπατριώτες της, και τα Σαββατόβραδα πήγαιναν σε μια κρητική ταβέρνα για να ακούσουν μαντινάδες. Σε αυτή την ταβέρνα, που έφτιαχνε τους νόστιμους κολοκυθοανθούς, τους κοχλιούς και τα σκαλτσούνια, το κρασί και τα τραγούδια παραμέρισαν τις πολιτικές συζητήσεις και τις ιδεολογικές διαφωνίες και έδωσαν την ευκαιρία στον Τάσο, τον γραμματέα του τμήματος οικονομικών της σοσιαλιστικής, να καταλάβει ότι ο δρόμος προς τον σοσιαλισμό περιλαμβάνει και τις στάσεις του έρωτα. 

 Τι πιο φυσικό δυο νέα όμορφα παιδιά μετά από ένα γλέντι να καταλήξουν στην γκαρσονιέρα της Χριστίνας,το συσσωρευμένο πάθος τους να εκδηλωθεί στην διάρκεια του έρωτα, η ικανοποίηση που ένοιωθε η Χριστίνα να πιστοποιείται από τους εκκωφαντικά δυνατούς ερωτικούς αναστεναγμούς της και ένας ηλικιωμένος γείτονας.θα ’ταν πάνω από εξήντα, από το διπλανά διαμερίσματα που τότε δεν είχαν και καλές μονώσεις, να λέει στην γυναίκα του «Σκέψου να αρχίσει η Χριστίνα αυτό το βιολί κάθε μέρα». 

 Ο Τάσος ήταν από τα σπάνια παιδιά που συνδύαζαν σπουδές, πολιτική και έρωτα. Το πρωί στις συνελεύσεις στα αμφιθέατρα, γιατί μαθήματα γίνονταν σπάνια, το απόγευμα στα μπαρουτοκανπνισμένα από το τσιγάρο γραφεία του κόμματος για την προετοιμασία των επικείμενων εκλογών και τα βράδια στη γκαρσονιέρα της Χριστίνας.  

Επειδή τότε είχε εισαχθεί στο πολιτικό λεξιλόγιο ο νεολογισμός «στρατιώτης του κινήματος», για τον Τάσο λέγανε ότι ήταν όλη μέρα στη λάντζα του κόμματος και το βράδυ χτύπαγε γερμανικό με την Χριστίνα, όπως γερμανικό βάραγαν και οι γείτονες που από τις φωνές της Χριστίνας δεν μπορούσαν να κλείσουν μάτι, ενώ η γυναίκα του ηλικιωμένου γείτονα της με τον καιρό συμπάθησε την Χριστίνα και όταν σταματούσαν οι φωνές της έλεγε ότι επιτέλους το κορίτσι ηρέμησε. 

 Ο Τάσος λοιπόν ήταν ένας πραγματικός φρουρός του κινήματος, αφού φρόντιζε τα πάντα. Αυτός ήταν που φρόντισε να πιάσει και μια απογευματινή δουλειά η Χριστίνα στο γραφείο ενός Κρητικού βουλευτή, του Βασίλη Β, που είχε την επιστασία της νεολαιίστικης σοσιαλιστικής οργάνωσης, και να του εξομολογηθεί κιόλας ότι μόλις τελειώσουν την σχολή και βρουν δουλειά η Χριστίνα και αυτός θα παντρευόντουσαν. 

Ο Βασίλης, ο βουλευτής που ήταν από την Κρήτη, νησί με παράδοση στις κουμπαριές, προσφέρθηκε να είναι αυτός ο κουμπάρος. Τα απογεύματα λοιπόν, μετά την σχολή, η Χριστίνα κρατούσε τα τηλέφωνα του βουλευτή και σημείωνε τα αιτήματα των ψηφοφόρων του. Άλλος ψηφοφόρος ζητούσε συμβουλή για ζωοτροφές, άλλος ζητούσε μετάθεση για τον γιό του από τον Έβρο στα Χανιά, και άλλη έψαχνε για χειρούργο γυναικολόγο γιατί είχε ένα πρόβλημα με την μήτρα της. 
 Αιτήματα ανθρώπινα τα οποία άκουγε υπομονετικά ο βουλευτής και έλεγε συνέχεια παρακάτω -παρακάτω. Σταματούσε μόνο στα αιτήματα που αφορούσαν λίστες υποψηφίων που έστελνε ο Διευθυντής του γραφείου του από την Κρήτη, ο κομματάρχης δηλαδή, και εκεί άρχιζε η χοντρή δουλεία. Έβαζε την Χριστίνα να παίρνει προσωπάρχες Υπουργείων και να ρωτάει πληροφορίες για τις προσλήψεις, τα απαιτούμενα προσόντα που έπρεπε να έχουν οι υποψήφιοι και να τους υπενθυμίζει στο τέλος ότι πρέπει να φροντίσουν κάτι δικά τους παιδιά που είχαν βοηθήσει την δημοκρατική παράταξη. 

 Ο σοβαρός αυτός βουλευτής, όταν έμεναν αργά τα βράδια, συμβούλευε και την Χριστίνα να έχει τα μάτια της δεκατέσσερα γιατί η Αθήνα έχει πολλές προκλήσεις και αυτή ήταν όμορφο κορίτσι όπως και ο Τάσος που ήταν κι’ αυτός καλό παιδί . 
 Την φορά εκείνη όμως , ήταν και αργά το βραδύ και είχαν να λύσουν ένα γρίφο με διορισμούς , που πήγε από πάνω της και στοργικά ακούμπησε το χέρι του στους ώμους της λέγοντας «Χριστίνα παιδί μου σήμερα σε κούρασα με αυτούς που θέλουμε να στείλουμε στο Προεδρίας», η Χριστίνα απάντησε «Κύριε Βασίλη, εμένα δεν θα με ξεχάσετε, τώρα που τελειώνω την σχολή». 

 Ο διάλογος, που ξεκίνησε κάπως έτσι, συνεχίστηκε με τον Κύριο Βασίλη, τον σοβαρό βουλευτή από την Κρήτη, να προσθέτει «Εσένα βρε Χριστίνα θα ξεχάσω, που κάνεις τόσα πολλά για μένα», και την Χριστίνα να ανταπαντά με αυτό το «Για σας, Κύριε Βασίλη, μπορώ να κάνω πολλά πράγματα». 

 Όλες οι αμοιβαίες αυτές φιλοφρονήσεις είχαν σαν αποτέλεσμα να καταλήξουν σε ένα γαμήσι στα όρθια του διαδρόμου, με την Χριστίνα να ουρλιάζει και τον Κύριο Βασίλη να της κλείνει το στόμα, για να μην νομίσουν οι γείτονες ότι το γραφείο του είχε γίνει μπουρδέλο. 
 Αλλά η Χριστίνα στον έρωτα, ανεξάρτητα του εάν το απολάμβανε η όχι, συνήθιζε να φωνάζει και να ανεβάζει με αυτόν τον τρόπο την libido των εραστών της. Όπως άλλωστε έδειχνε έμπρακτα την ικανοποίηση της παλιότερα στον Θάνο, τον καθηγητή της, στον Τάσο, τον νεαρό γραμματέα της σχολής, έτσι και τώρα την έδειχνε και στον Κύριο Βασίλη. 

 Το παράδοξο με αυτό το κορίτσι ήταν ότι ενώ είχε ταυτόχρονα δυο εραστές και γνώριζε ο ένας τον άλλον κανείς δεν ήταν παραπονεμένος αφού στον γραμματέα της νεολαίας έλεγε ότι ο Βουλευτής είναι μάπα το καρπούζι και στον βουλευτή έλεγε ότι ο γραμματέας είναι άπειρος και τελειώνει γρήγορα. Ο βουλευτής σαν μεγαλύτερος της έλεγε ότι οι νέοι πρέπει να έχουν υπομονή και να παίρνουν ευκαιρίες. 

 Μετά το Πανεπιστήμιο που τέλειωσε η Χριστίνα, και ενώ η Κυβέρνηση είναι πλέον στα χέρια των δημοκρατών, με την βοήθεια του συμπατριώτη της βουλευτή του Κύριου Βασίλη διορίζεται σε παραγωγικό Υπουργείο. 
 Την εποχή εκείνη, όλα τα Υπουργεία, με εξαίρεση το Δημόσιας Τάξης και της Εθνικής Άμυνας, χαρακτηρίζονταν παραγωγικά διότι κύριο σκοπό είχαν την παραγωγή σοσιαλιστικών σχεδίων που εξαγγέλλονταν και δεν υλοποιούνταν και τους διορισμούς κομματικών παιδιών που δεν εξαγγέλλονταν αλλά υλοποιούνταν και δεν τους έπαιρνε κανείς χαμπάρι. 

Ήταν τα παιδιά εκείνα που θα αναλάμβαναν να φρουρήσουν τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας και οι κακεντρεχείς δεξιοί τους ονόμαζαν πρασινοφρουρούς. Ήταν τα πρώτα κυβερνητικά χρόνια που στη θέση του σημερινού ΑΣΕΠ ήταν οι κλαδικές που είχαν ποσοστώσεις διορισμού ανάλογες με την εκλογική τους συνεισφορά και επειδή η Κρήτη λέγονταν πράσινο νησί ήταν και πράσινα τα παιδιά που έστελναν στα Υπουργεία. Όταν η δεξιά αντιπολίτευση, που μέχρι τότε είχε εκείνη το κουμάντο, πήγαινε να πει κάτι έβγαινε ένας Αχαιός πολιτικός και τους έλεγε ότι δεν δικαιούνται να ομιλούν. 
Όταν τον ζόριζαν πιο πολύ τον Αχαιό πολιτικό αυτός τους γαμοσταύριζε και έκανε και μια μνεία στον Καράμπελα και την Χάιδω, Μετά τον διορισμό της και τα καλωσορίσματα από άλλους συμπατριώτες της που την υποδέχτηκαν στο Υπουργείο, η Χριστίνα είπε στον Κύριο Βασίλη ότι είναι προτιμότερο να κοιτάξει την οικογένεια του και ο Βουλευτής, που και ήταν και υποψήφιος για Υφυπουργός, την ευχαρίστησε, της τόνισε ότι θα είναι πάντα δίπλα της και την συμβούλευσε να μην κάνει καμία μαλακία και αρχίσει και λέει αριστερά και δεξιά ότι τα είχε μαζί του και βγει μετά η γνωστή κολοφυλλάδα της δεξιάς και αρχίζει να τον κράζει. 

Η Χριστίνα αυτό το σεβάστηκε και της βγήκε και σε καλό. Σε παραγωγικό λοιπόν Υπουργείο τοποθετήθηκε η Χριστίνα, και η φιλοτιμία, πράγμα σπάνιο για δημόσιο υπάλληλο, σε συνδυασμό με το νεαρό της ηλικίας της και την όμορφη εμφάνιση της κίνησαν το ενδιαφέρον ενός μετακλητού Διευθυντή που τον έχει φέρει από Αμερικάνικο Πανεπιστήμιο ο μεγάλος Πρόεδρος για να αναλάβει τα Κοινοτικά Προγράμματα. 
 Ξένη γλώσσα βέβαια η Χριστίνα δεν μίλαγε αλλά δεν υπήρχε πρόβλημα γιατί, με εξαίρεση αυτόν τον Διευθυντή των Κοινοτικών Προγραμμάτων, κανείς άλλος δεν μιλούσε Αγγλικά και μάλιστα ορισμένους συμπατριώτες της Χριστίνας δεν τους καταλάβαινες ούτε και όταν μίλαγαν Ελληνικά. 

 Επειδή βέβαια τα Κοινοτικά Προγράμματα αφορούσαν πολλά Υπουργεία η Χριστίνα, που ήταν και κοινωνικό κορίτσι και όχι καμία ξινή σαν τις άλλες του Υπουργείου , ορίστηκε ο σύνδεσμος του Παραγωγικού Υπουργείου με όλα τα υπόλοιπα. Αυτό βέβαια εκτιμήθηκε από τους συντρόφους της κλαδικής οι οποίοι της υπενθύμιζαν ότι το κόμμα πρέπει να φροντίσει τα παιδιά του όπως άλλωστε κάνει το κάθε κόμμα που σέβεται τους ψηφοφόρους του. Η αξιολόγηση των ερευνητικών προγραμμάτων για τις δράσεις ανάπτυξης την περίοδο που η δημοκρατική κυβέρνηση είχε αναλάβει το έργο της αλλαγής γινόταν συνήθως σε μια αίθουσα συσκέψεων με παρατημένους τους καφέδες από την προηγούμενη σύσκεψη και τους υπηρεσιακούς παράγοντες να κατεβαίνουν με σκονάκια και σημειώματα για να υποστηρίξουν τα παιδιά της αλλαγής. 

Το σύστημα της αξιολόγησης προέβλεπε ότι ο φορέας που θα ανελάμβανε ένα έργο ακόμη και εάν αυτό αφορούσε μια ειδική μελέτη, παραδείγματος χάρη την μείωση της ρύπανσης από οξείδια αζώτου με χρήση ενεργών φίλτρων, θα έπρεπε να πληροί και κοινωνικά κριτήρια, όπως πόσοι θα εργάζονταν στην εκπόνηση, οι τυχόν υπεργολάβοι με το ποιο προσωπικό απασχολούν, και κάτι άλλα περίεργα που είχαν όλα σαν κοινό παρανομαστή πόσα παιδιά από τις κλαδικές μπορούσαν να απασχοληθούν. 

 Όσο πιο σύνθετα τα προγράμματα χρηματοδότησης, τόσο περισσότερα υπουργεία μπλέκονταν, και όσο περισσότερα υπουργεία μπλέκονταν, τόσο πιο δύσκολο ήταν να γίνει ο έλεγχος των χρηματοδοτήσεων και το που πήγαιναν τα λεφτά. 

 Τον δαίδαλο βέβαια των σύνθετων χρηματοδοτήσεων στην Κοινότητα είχαν ανοίξει πρώτοι οι Ιταλοί που από χρόνια φόρτωναν λάδι χύμα από την Καλαμάτα και το ξεφόρτωναν στη Μεσίνα, από την Μεσίνα το έστελναν σε κάτι μαϊμούδες ελαιοτριβεία στο Παλέρμο, από το Παλέρμο το πήγαιναν σε βαρέλια στη Νάπολη, στην Νάπολη το βάζαν σε μπουκάλια που έγραφαν «olio di Mesina», από την Νάπολη φορτηγά της Μαφίας το παρέδιδαν σε Εγγλέζικα hypermarkets, και από εκεί οι Ιταλοί πήγαιναν κατευθείαν στο Ταμείο της Κοινότητας για την επιδότηση των εξαγωγών τους. 

 Το πρόγραμμα που είχε προτείνει για υποβολή η ομάδα του παραγωγικού Υπουργείου στο οποίο εργάζονταν η Χριστίνα αφορούσε μια επιδοτούμενη συγχρηματοδότηση των Υπουργείων Τουρισμού και Περιβάλλοντος για την αναμόρφωση της εικόνας και τον μηχανολογικό επανασχεδιασμό του στόλου των ταξί σε συνδυασμό με εκπαίδευση των οδηγών για την καλύτερη εξυπηρέτηση των τουριστών και των επισκεπτών της πόλης και ονομάζονταν δράση αφού για να υλοποιηθούν οι στόχοι του έπρεπε να εμπλακούν καμία πενηντάρια νοματαίοι από διάφορες Υπηρεσίες που υπό νορμάλ συνθήκες αυτό ήταν αδύνατον. 

 Συντονιστής του Προγράμματος, χάρη σε ένα σημείωμα του βουλευτή Βασίλη προς τον υπηρεσιακό σύμβουλο Θωμά, ορίστηκε η Χριστίνα, για την οποία το σημείωμα έγραφε ότι έχει άρτια επιστημονική εκπαίδευση, ευχέρεια στην χρήση γλώσσας, δεν διευκρίνισε τι γλώσσα αλλά, εάν δεν εννοούσε την ξένη, είχε δίκιο ο Βουλευτής, και ήταν πρόθυμη να αναλαμβάνει δύσκολα και σύνθετα καθήκοντα. 
 Το πρόγραμμα θα υλοποιούσε σε ευρεία κλίμακα μια αλλαγή κινητήρων των ταξί με κάτι νέους κινητήρες μικτής καύσης που θα έβγαζαν λιγότερα καυσαέρια, την οργάνωση των οδηγών σε περιφερειακές κλαδικές εξυπηρέτησης του κοινού με σύστημα τηλεειδοποίησης των ταξί, την ανάληψη μιας σειράς εκπαιδευτικών σεμιναρίων για την επιμόρφωση των οδηγών σε θέματα ιστορίας της πόλης και τέλος την εφαρμογή ενός υποχρεωτικού dress and behavioural code. 

 Για το τελευταίο είχε επιμείνει ο ίδιος ο Καθηγητής γιατί, όταν πρωτοπάτησε το πόδι του στο Ελληνικό, μια ζεστή μέρα του Ιουλίου, του έκανε εντύπωση η εικόνα του αξύριστου ταξιτζή που οδηγούσε γυμνός από την μέση και πάνω, κάπνιζε και έπινε φραπέ που τον είχε εγκαταστήσει σε μια μεταλλική θήκη δίπλα από ένα στερεωμένο στη κονσόλα ανεμιστηράκι. 

 Το ανεμιστηράκι που δρόσιζε τον ταξιτζή έπαιρνε κίνηση από ένα καλώδιο συνδεμένο με τον αναπτήρα του αυτοκινήτου, ενώ διάφορα άλλα καλώδια, χύμα όλα , συνέδεαν ταξίμετρα, ραδιοκασετόφωνα, λαμπάκια , πρόσθετα όργανα πίεσης λαδιού και κάνα δυο πομπούς για επικοινωνία με το κέντρο. Σε όλη αυτή την διαδρομή ο Καθηγητής άκουγε και μια γκόμενα από το Κέντρο του σταθμού να ρωτάει δυο τρεις φορές αν ο Κ36 την λαμβάνει και μετά από λίγο να ακούγεται η φωνή του Κ36 που έλεγε ότι την λαμβάνει και ότι πάει από Παγκράτι για Πατήσια. 

Όλα αυτά που είδε και αντιλήφθηκε σε μια απλή διαδρομή από το Ελληνικό στο Χίλτον ήταν ικανά για να επιμείνει ο Καθηγητής στην βελτίωση της επικοινωνιακής εικόνας των οδηγών ταξί. Για να πάρει, όμως, έγκριση το πρόγραμμα έπρεπε να υποβληθεί στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα το λεγόμενο πλάνο δράσεων, μια έκθεση δηλαδή η οποία όσο μεγαλύτερη σε όγκο ήτανε τόσο μικρότερη πιθανότητα υπήρχε ο άλλος να κάτσει να την διαβάσει και να δει τι μαλακίες γράφονται μέσα. 

 Σε αυτά του είδους τα πλάνα, μανούλες είναι οι Εγγλέζοι, οι οποίοι βάζουν ένα βλάκα να γράφει, έναν άλλο να κάνει διαγράμματα, μια γραμματέα να ρίχνει μέσα prospectus από τον εξοπλισμό του έργου και ένα τυπογράφο να μαζεύει όλη αυτή την σαβούρα, να την δένει και να της βάζει χοντρό illustration εξώφυλλο. Επειδή στο παραγωγικό αυτό Υπουργείο η προηγούμενη Κυβέρνηση είχε άχρηστους που δεν ξέραν από τέτοια πράγματα ο Καθηγητής και Διευθυντής του Προγράμματος, που είχε κάνει σε Αμερικάνικο Πανεπιστήμιο και σκάμπαζε τι είναι project planning , μόλις είδε την παρουσίαση της Χριστίνας σε ένα δακτυλογραφημένο τετρασέλιδο με κάτι Αγγλικά, που, εάν είχε βάλει το ελληνικό πρωτότυπο στον αυτόματο μεταφραστή του Google θα έβγαζες περισσότερο νόημα, της είπε ότι στην Oklahoma με αυτό το presentation δεν έπαιρνε επιχορήγηση ούτε για να ανοίξεις περιφερειακό υποκατάστημα της Mac Donald’s . 

 Βέβαια, κανένας άλλος από το Υπουργείο δεν γνώριζε να κάνει τέτοιου είδους δουλειές και έτσι η Χριστίνα με την σύμφωνη γνώμη του Διευθυντή της αποφάσισαν να προσλάβουν εξωτερικό συνεργάτη. Εδώ το κόμμα ,στο οποίο απευθύνθηκε πρώτα σαν σωστή σύντροφος, σήκωσε τα χέρια και την συμβούλεψε να βρουν κάποιο από την πιάτσα έξω που να ξέρει από business plan και project scheduling ,να του δώσουν μια αμοιβή της συμφοράς αφού δεν ήξεραν αν θα την έπαιρνε δικό τους παιδί και να κάνει την βρώμικη δουλειά για να τελειώνουν και να έρθει η έγκριση για το φιλόδοξο αυτό πρόγραμμα. 

 Βγήκε λοιπόν μια δημόσια προκήρυξη και ήρθαν 5-6 τύποι που μόλις άκουσαν τι ζητούσαν και τι προσέφεραν τους ευχαρίστησαν και έφυγαν όλοι εκτός από ένα νεαρό Μηχανικό που εργάζονταν σε μια Πολυεθνική εταιρεία την « Wasted Energy plc». 

 Ο νεαρός Αλέξης, ένα φιλόδοξο συμπαθητικό παιδί, ενδιαφερότανε αφενός να προσθέσει στο βιογραφικό του μια μελέτη για Κοινοτικά Προγράμματα αφετέρου να πηδήξει την Χριστίνα που του φάνηκε από την πρώτη στιγμή μπασμένη γκόμενα και τελείως διαφορετική από τις ξενέρωτες που συναντούσε στην Εταιρεία ή στα μπαράκια στο Κολωνάκι. 

 Είχε πάει ο Αλέξης στην πρώτη υπηρεσιακή συνάντηση με κουστούμι και γραβάτα, και τον κοιτάζανε οι υπόλοιποι καλά- καλά, της έδωσε μια Business card που έγραφε «Environmental Projects Coordinator» και άρχισε να της μιλάει με τους όρους της πολυεθνικής argot η οποία στην Χριστίνα φαινότανε ξένη. 
 Η Χριστίνα, που ήταν γάτα και κατάλαβε ότι ο Αλέξης αργά ή γρήγορα θα της την έπεφτε, του έκοψε λίγο τον αέρα με αυτό το «πέστα αγόρι μου στην γλώσσα μας» και σκέφτηκε να φορτώσει στον Αλέξη και κάποια άλλα projectς που παρακολουθούσε. 

 Ο Αλέξης πάλι, που χειρίζονταν με δεξιοτεχνία τα πλάνα αφού στα κεντρικά της «Wasted Energy plc» μόνο τέτοια κωλόχαρτα φτιάχνανε και βάζανε μετά τους ιθαγενείς να δουλεύουν και να τους πληρώνουν, κατάλαβε ότι εκεί μέσα ήταν άσχετοι που ότι και αν τους σέρβιρε θα το έχαβαν. 

 Έτσι άρχισε να τους μιλάει για milestones, για targets,για long term plans,lessons to learn και διάφορα άλλα που είχε μάθει στην « Wasted Energy plc» και που όταν τους τα εξηγούσε στα Ελληνικά η Χριστίνα άρχισε να τα πιάνει με την πρώτη και να στρίβει το μυαλό της πως θα χώσει όλους όσοι πρέπει να χωθούν στο project. Όπως έπιασε και το μήνυμα που της είχε αφήσει στο γραφείο της ο Αλέξης που έγραφε «Αύριο στον ΑΣΤΕΡΑ έχουμε brainstorming για environmental aspects .Εάν σε ενδιαφέρει μπορείς να το παρακολουθήσεις σαν Potential Customer Attendant». Έτσι λέγανε στην «Wasted Energy plc»τα υποψήφια θύματα που τους πρόσφεραν ένα γεύμα στον ΑΣΤΕΡΑ και μετά κλείναμε τα business. 

Ο σκοπός του Αλέξη ήταν να καταφέρει να βρεθεί με την Χριστίνα εκτός των συνόρων του Υπουργείου όπου στους διαδρόμους του κάτι παλιές που δεν την χώνευαν είχαν αρχίσει να ψιθυρίζουν ότι ήταν η σειρά του executive.Γιατί έτσι λέγανε κοροϊδευτικά τον Αλέξη στο Υπουργείο. 

Η Χριστίνα που από μικρό κορίτσι δεν φοβότανε τις προκλήσεις δέχτηκε να παρευρεθεί σε αυτό το presentation.Αγόρασε μάλιστα και καινούργιο φόρεμα ,ψηλές γόβες και ξανθιά και όμορφη όπως ήτανε προκάλεσε τα βλέμματα των στελεχών της Πολυεθνικής οι περισσότεροι από τους οποίους είναι συνήθως λιγούρηδες. 

 Η ανοιξιάτική βραδιά, το cocktail party, η θέα της θάλασσας, οι εκλεπτυσμένες συζητήσεις, έδωσαν μια πινελιά για το τι κρύβεται στον χώρο των πολυεθνικών ,ένα χρώμα τελείως διαφορετικό από αυτό το μονότονο που είχε συνηθίσει η Χριστίνα με τους συντρόφους τους που πήγαιναν σε κάτι συφοριασμένες ταβέρνες γεμάτες κάπνα η άντε και στο «Περιβόλι του ουρανού» όταν ήξεραν ότι θα πάει ο Πρόεδρος να χορέψει ζεϊμπέκικο. 

 Όταν αργά το βράδυ άρχισαν να διαλύεται το forum και οι σύνεδροι να πηγαίνουν στα δωμάτια τους στην βεράντα είχαν μείνει μόνοι ο Αλέξης και η Χριστίνα. Αυτό ήταν αρκετό για να έρθουν οι δύο νέοι πιο κοντά, μετά να πει ο Αλέξης «Ρε Χριστίνα δεν πάμε πάνω στο δωμάτιο μην έχουμε τους μαλάκες να μας κουτσομπολεύουν», και η Χριστίνα να συμφωνεί και να πετάει και την σπόντα «Να είσαι φρόνιμος όμως » .

Με το που μπήκαν στο δωμάτιο η Χριστίνα και ο Αλέξης ήταν λογικό αυτοί που μένανε στα διπλανά δωμάτια να πάνε και να ζητήσουν από την reception να τους αλλάξει δωμάτιο για να κοιμηθούνε με ησυχία. Η Χριστίνα φυσικά και δεν κάθισε να γαμηθεί τσάμπα με τον executive και του φόρτωνε, όποτε τον έβλεπε, μέρος από τη δουλειά του Υπουργείου σε όγκο τόσο που ο Διευθυντής του Αλέξη να του λέει ότι από τότε που πήρε το project άρχισε να παραμελεί τα corporate duties. 

 Με σκληρή δουλειά, αφού τα πρωινά πήγαινε στην «Wasted Energy plc» ο Αλέξης ετοίμασε για την Χριστίνα ένα καταπληκτικό presentation του project ,ο Καθηγητής που το είδε το σχολίασε σαν «Good work» και την δουλειά έτοιμη για παρουσίαση στου δύο συναρμόδιους Υπουργούς που θα έδιναν και την τελική έγκριση. Στους Υπουργούς θα παρουσίαζαν πια έτοιμες τις προτάσεις για την ανάπτυξη του έργου ,τις διοικητικές τομές που θα χρειάζονταν να κάνουν ,τον προϋπολογισμό των μέτρων, τις προσφορές των εμπλεκομένων φορέων ,και θα εκκρεμούσε μόνο η γνωμοδότηση του σωματείου των ταξί. 

 Έτσι ξεκίνησαν με τις συνηθισμένες συσκέψεις με υπηρεσιακούς παράγοντες , σε κάθε αρμόδιο Υπουργείο ξεχωριστά, και οι υπηρεσιακοί αυτοί παράγοντες ,οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν μιλημένοι, για να δείξουν ότι συμμετέχουν ενεργά και δεν παίρνουν τσάμπα τα ειδικά επιδόματα έλεγαν το μακρύ τους και το κοντό τους. 

 Σε όλες αυτές τις συσκέψεις παρόντες η Χριστίνα και ο νέος εξωτερικός συνεργάτης ο Αλέξης που τον είχε δίπλα για τα δύσκολα και κρατούσε και τις απαραίτητες σημειώσεις για την προσαρμογή της μελέτης. Η διαδικασία αυτή κράτησε κανένα δίμηνο και δεν λείπανε και τα απρόβλεπτα που κινούσαν την υποψία των αφελών αφού άλλος παράγοντας, που είχε ξάδελφο εισαγωγέα πλυντηρίων, έλεγε ότι πρέπει στο πρόγραμμα να μπει και υποχρεωτικό πλύσιμο των ταξί ανά δύο ημέρες σε προκαθορισμένα πλυντήρια με χρήση ειδικής αυτόματης κάρτας και αυτός με την σειρά του θα υποχρέωνε τα βενζινάδικα να εφοδιαστούν με αυτά τα ειδικά πλυντήρια, ένας άλλος που ο μπατζανάκης του έκανε εισαγωγές από γιαπωνέζικα ταξίμετρα που είχαν αυτόματο μετατροπέα των ισοτιμιών είπε να αλλάξουν και τα ταξίμετρα για να ξέρει ο κάθε τουρίστας τι πληρώνει και ένας άλλος τέλος ,ο Αρίστος Λ από το Υπουργείο Παιδείας αυτός που είχε σύζυγο με γραφείο ενοικίασης ξεναγών, να υποχρεώνονται οι ταξιτζήδες που πηγαίνουν τουρίστες στην Ακρόπολη να έχουν συνοδό και μια επαγγελματία ξεναγό για να τους καθοδηγεί. 

 Την τελευταία πρόταση, όταν την μετέφεραν στον Αχαιό Πολιτικό της Κυβέρνησης, που γνώριζε τον Αρίστο, ρώτησε, με την ευγένεια που τον διέκρινε , εάν σκόπευαν να μετατρέψουν τα ταξί σε μπουρδέλα για να κουβαλάνε τις πουτάνες που βγάζει η σχολή της γυναίκας του Αρίστου. Στη τελική σύσκεψη που έγινε για τα Περιβαλλοντικά Θέματα ήταν παρών και ένας Υπουργός με μουστάκι ,ωραίος όμως άντρας ,που τα βαλε αργότερα σε άλλο Υπουργείο και με τους παπάδες και ο Πρόεδρος της δημοκρατικής παράταξης αφού του είπε ότι έγραψε ιστορία μετά πήγε και συμφώνησε με το παπαδαριό να μην μπει στα πόδια τους σε real estate business. 

 Ο τότε Αρχιεπίσκοπος μάλιστα είπε στον μεγάλο Πρόεδρο ότι στα πέντε αυτά χρόνια που ήταν Κυβέρνηση είχαν φτιάξει ένα σωρό προβληματικές εταιρείες με τις οποίες θα μπορούσαν να ασχοληθούν και δεν χρειάζονταν να δημιουργήσουν άλλη μία παραπάνω όπως και ότι δεν χρειάζονταν να έχουν και έναν Υπουργό που ήθελε να μπεί στα χωράφια τους. 

 Στον όμορφο αυτό Υπουργό άρεσε να κυκλοφορεί με το σακάκι στους ώμους ,να φωτογραφίζεται με σηκωμένα τα μανίκια σκυμμένος πάνω από πολύχρωμα σχέδια που έδειχναν πάρκα και πλατείες, και τα βράδια να πηγαίνει σε bar του Μετς με μια ηθοποιό που πλακωνότανε συνέχεια στην τηλεόραση με έναν άλλο ηθοποιό που διασκέδαζε το κοινό γιατί την έλεγε ατάλαντη και για μια μάλιστα παράσταση που είχε ανεβάσει για τον Τιτανικό της είπε ότι το πλοίο έπαιζε καλύτερα από αυτήν. 
 Ο υπουργός είπε η εισήγηση για τα ταξί να μην κρατήσει πάνω από δέκα λεπτά , την άκουσε χωρίς να έχει καμία απορία και μετά άκουγε και τον εαυτό του να μιλάει για καμιά ώρα για αναπλάσεις ,εντάξεις στον ιστό της πόλης ,αλληλουχία περιβάλλοντος και πολίτη , και άλλα πολλά που δεν τα καταλάβαιναν όχι μονό οι από κάτω του υπουργείου αλλά και οι από πάνω στα Υπουργικά συμβούλια. 

Τελικά ο όμορφος αυτός Υπουργός ενέκρινε το σχέδιο και άρχισαν οι επί μέρους επαφές με τους εμπλεκόμενους κλάδους που θα υπεισέρχοντο στο project. Με την εταιρεία που θα έκανε την εισαγωγή των κινητήρων δεν υπήρχε πρόβλημα γιατί ήταν ιδέα του αντιπρόσωπου της εταιρείας να πιάσει ένα σύμβουλο του παραγωγικού Υπουργείου, τον Θωμά ,και να τον πείσει να μπει ένα τέτοιο πρόγραμμα με το οποίο θα δημιουργείτο ένας καλός κύκλος εργασιών. 

 Κατά μια περίεργη σύμπτωση, από αυτές που σπάνια συνέβαιναν στα χρόνια της δημοκρατικής κυβέρνησης, ο αντιπρόσωπος των κινητήρων ήταν συγγενής του Θωμά με τον οποίο λέγανε ότι η Χριστίνα είχε σχέσεις παράλληλα με τον νεαρό Αλέξη. Πράγμα βέβαια διόλου απίθανο γιατί η Χριστίνα σαν σύνδεσμος σε παραγωγικά Υπουργεία δεν ξεχώριζε τα υπηρεσιακά από τα ερωτικά θέματα της. Ήταν η εποχή που είχαν μπει και τα μονά ζυγά στην κυκλοφορία και κάτι βλαμμένες του υπουργείου, όταν έβλεπαν τον Αλέξη, που τους πούλαγε και μούρη, λέγανε ότι σήμερα πρέπει να κυκλοφορούν τα ζυγά της Χριστίνας. 

Μια άλλη που εργαζόταν στην Μηχανογράφηση έλεγε ότι ο Θωμάς ήταν backup του Αλέξη για την περίπτωση απώλειας των ερωτικών δεδομένων της. Με τους φορείς που θα ανελάμβαναν την εκπαίδευση των οδηγών σε θέματα συμπεριφοράς και ενημέρωσης για την ιστορία της πόλης είχαν ήδη know-how αφού τα πιο εύκολα προγράμματα κοινοτικών χρηματοδοτήσεων είναι τα εκπαιδευτικά όπου στα χρόνια που η μηχανογράφηση ήταν στα σπάργανα έχανε η μάνα το παιδί και το παιδί την μάνα ανάμεσα στα δικαιολογητικά που είχαν φτιάξει με τέτοιο τρόπο ώστε κανείς να μην μπορεί να ελέγξει εάν αυτοί που επιδοτήθηκαν είχαν πράγματι εκπαιδευτεί και κυρίως εάν είχαν συμμετάσχει στην εκπαίδευση. 

 Για να πάρεις τότε χρηματοδότηση αρκούσε να έχεις μια νοικιασμένη αίθουσα με είκοσι θρανία σε ένα ημιώροφο στην Κάνιγγος, ένα διαθέσιμο Καθηγητή και φυσικά κομπάρσους που θα φαίνονταν ότι το παρακολουθούν τα σεμινάρια για να δικαιολογείται η επιδότηση. Τους κομπάρσους ανελάμβανε να στέλνει η κλαδική της επιμόρφωσης στελεχών. 

 Πρωτοπόρος στην υποβολή τέτοιων προγραμμάτων ήταν το Εκπαιδευτικό Ίδρυμα του Γλυκή που είχε καταφέρει να γεμίζει στα χαρτιά τις αίθουσες που διέθετε και ήταν τόσοι πολλοί αυτοί που γράφονταν στα σεμινάρια που θα έπρεπε οι μισοί από αυτούς που πήραν δίπλωμα συμμετοχής να είχαν παρακολουθήσει τα εκπαιδευτικά σεμινάρια όρθιοι στους διαδρόμους. 

 Για τους ελεγκτές που έρχονταν από την Κοινότητα για να ελέγξουν την υλοποίηση των προγραμμάτων έπεφτε σήμα από ένα πατριώτη της Κοινότητας οπότε ο Γλυκής φρόντιζε να νοικιάζει για τις μέρες του ελέγχου ένα παραλιακό ξενοδοχείο από αυτά που ξαποσταίνουν οι παντρεμένοι και να κουβαλάει εκεί με ένα πούλμαν τους εκπαιδευόμενους. Ευνόητο είναι ότι τα συνοδευτικά έγγραφα του Γλυκή έδειχναν μισθωτήρια ξενοδοχείων, τιμολόγια από εταιρείες catering για την σίτιση των εκπαιδευόμενων ,από τυπογραφεία για τις σημειώσεις των σεμιναρίων και όλα όσα απαιτούνταν για να στέλνουν χρήματα οι κοινοτικοί και να αγοράζει η γυναίκα του Γλυκή τσάντες Hermes. 

Τσάντες Ηermes είχε αρχίσει να αγοράζει και η Χριστίνα για να δείξει στον Αλέξη ότι μπορεί να γίνει σαν τις προηγούμενες γκόμενες του και να αρχίσει να ξεχωρίζει από τις άλλες τις ατσούμπαλες που πήγαιναν ντυμένες στο Υπουργείο με ότι έβρισκαν. 

 Για να εκπονήσουν το σκέλος της πρότασης που αφορούσε την ενδυμασία των ταξιτζήδων και για την οποία επέμενε ο Καθηγητής και Διευθυντής των Κοινοτικών προγραμμάτων μαζέψανε τους μόδιστρους της εποχής, κάνα δυο από αυτούς ήταν και αδελφές, και τους ζήτησαν προτάσεις. Ένας είπε να φοράνε μαύρο παντελόνι με άσπρο πουκάμισο που απορρίφθηκε γιατί θα περνάγανε τους ταξιτζήδες για γκαρσόνια και ένας άλλος να φοράνε κουστούμι γκρι και καπέλο κόκκινο αλλά και αυτή απορρίφθηκε για να μην μπερδεύουν τους ταξιτζήδες με ρεσεψιονίστ ξενοδοχείων. 

 Τελικά, με την σύμφωνη γνώμη του Καθηγητή που ήταν μαθημένος στις Αμερικανιές, επικράτησε η άποψη ενός δίδυμου σχεδιαστών, γνωστοί από τα δισύλλαβα μικρά ονόματα τους , που είπαν να φοράνε παντελόνια, λες και θα μπορούσαν να φοράνε φούστες, αλλά συνδυασμένο με ένα ομοιόχρωμο μακό μπλουζάκι, μακρυμάνικο η κοντομάνικο ανάλογα με την εποχή ,που θα είχε τυπωμένο από πίσω το όνομα τους για να ξέρει ο πελάτης με ποιον μιλάει και από μπροστά μια κουκουβάγια για να συμβολίζει την πόλη των Αθηνών και την σοφία αυτών που παίρνουν τις αποφάσεις. 

 Στις απόψεις που εκτέθηκαν δεν έλειψαν και οι ασόβαρες προτάσεις όπως αυτή ενός εθνικόφρονα υπηρεσιακού παράγοντα που πρότεινε να ντύσουν τους ταξιτζήδες τσολιάδες για να δείχνουν την εθνική μας ταυτότητα και ήταν η αιτία να γίνει χαβαλές στην αίθουσα συσκέψεων και να εκνευριστεί και ο καθηγητής γιατί ένας έξυπνος που ήθελε να πουλήσει πνεύμα στον εθνικόφρονα παράγοντα που έκανε την πρόταση τον ρώτησε, τάχα σοβαρά, πώς θα ξεχώριζαν οι τουρίστες τον ταξιτζή από τους κράχτες που είναι ντυμένοι τσολιάδες στις ψησταριές της Βάρης. 

 Για την τελική υλοποίηση του project εκκρεμούσαν πια μόνο οι ταξιτζήδες που θα έπρεπε να δεχτούν να συμμετάσχουν σε ένα μεγαλόπνοο σχέδιο αφού το πρόγραμμα αφορούσε αυτούς και δεν μπορούσαν να στείλουν άλλους να αλλάξουν κινητήρες η να παρακολουθήσουν σεμινάρια ιστορίας και Αγγλικών όπως γίνονταν με άλλα εκπαιδευτικά προγράμματα. Ήταν λοιπόν αναπόφευκτο να προκληθούν τριγμοί στο σωματείο των οδηγών από τις καινοτόμες τεχνολογικές εξελίξεις που πρότειναν και τις ευγενείς πρωτοβουλίες που αφορούσαν το dress and behavioural code των ταξιτζήδων που ήταν συνηθισμένοι μέχρι τότε να οδηγούν σαράβαλα με τις εξατμίσεις που κρέμονταν , τα καλοκαίρια να φορούν αντί για παπούτσια σαγιονάρες και αντί για πουκάμισο φανέλα και να έχουν και το ένα χέρι πεταμένο έξω από το παράθυρο, να φορτώνουν πέντε έξι μέσα μέχρι να κλείσει η κούρσα και να σε κατεβάζουν όπου τους βόλευε. 

 Πρόεδρος του σωματείου των ταξιτζήδων ήταν τότε ο Σάκης ,ένας ψηλός αγροίκος στην εμφάνιση, με τα πουκάμισα του συνήθως έξω, που έκανε πιάτσα σε μια στάση λεωφορείων στην Ομόνοια και πλακώνονταν πάντα με τον ελεγκτή τη βάρδιας αφού τους έπιανε τον χώρο με αποτέλεσμα όταν έβλεπες στην αρχή της Πειραιώς διπλοπαρκαρισμένο λεωφορείο να καταλαβαίνεις ότι είναι εκεί ο Σάκης. 

Επειδή η Χριστίνα είχε πάρει σαφείς οδηγίες να είναι ευχαριστημένοι όλοι από την επιδότηση που θα παίρνανε εκκρεμούσε η συγκατάθεση του Σάκη που ο λόγος του μετρούσε στο γαλάζιο σωματείο. 

 Όταν λοιπόν του εξήγησε το project, ο Σάκης, αφού στην αρχή είπε ότι είναι καλά όλα αυτά που λέει, την ρώτησε τι θα πάρουν οι συνάδελφοι στο χέρι. Η Χριστίνα, μετά από τόσα σεμινάρια με τον νεαρό executive της Πολυεθνικής, είπε στο Σάκη ότι τo project στόχευε στην βελτίωση της εικόνας του κλάδου ,την έμμεση αύξηση της ζήτησης για προσφερόμενες υπηρεσίες και την αναβάθμιση του κοινωνικού ρόλου τους μέσα από τις επενδύσεις που θα έκαναν για την προστασία του περιβάλλοντος, με αποτέλεσμα ο Σάκης, που είχε δασκαλευτεί και αυτός από το δεξιό κόμμα που είχε το πάνω χέρι στο σωματείο, όταν άκουσε αυτές τις παπαριές να ζοχαδιαστεί και να της το ξεκόψει μαχαίρι ότι ο κλάδος δεν προσφέρεται να επενδύσει σε νέα τεχνολογία για να τα κονομήσουν κάποια λαμόγια εισαγωγείς. 
 Τελειώνοντας, της είπε να πάνε να γαμηθούνε και οι αδελφάρες αυτές οι σχεδιαστές που διάλεξαν και να βρούνε άλλους μαλάκες να κάνουν τις cheerleaders στους τουρίστες. 

 Τον Σάκη, που έγραφε στα αρχίδια του το περιβάλλον, όπως βέβαια και πολλοί άλλοι που δεν είναι κατ’ ανάγκη ταξιτζήδες, φυσικά τον ενδιέφερε τι θα μπουν στις τσέπες των συναδέλφων από τα κονδύλια της επιδότησης. Η Χριστίνα, όμως, που είναι Κρητικιά και δεν σηκώνει πολλές κουβέντες, όταν ο Σάκης ξεκίνησε αυτά τα συνηθισμένα που λέει και στο τιμόνι σε γυναίκες οδηγούς που τις παροτρύνει να πάνε να πλύνουν πιάτα του είπε ότι έχουν δίκιο οι πράσινοι ταξιτζήδες που τον λένε «αρχίδι». 

Αυτός με την σειρά του της ανταπέδωσε την φιλοφρόνηση αποκαλώντας την «μουνόπανο» και το αποτέλεσμα ήταν το project να ακυρωθεί και η μελέτη που έγινε να πάει στα ράφια του Υπουργείου για να θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νεώτεροι. 

 Από το αλισβερίσι αυτό, κερδισμένος τελικά ήταν ο νεαρός executive που και την Χριστίνα γάμησε και την αμοιβή του project που πλάσαρε πήρε. Ο νεαρός executive γυρίζοντας στο Λονδίνο και αφού πέρασε 6 μήνες χάρμα στην Αθήνα, δουλεύοντας όλο τον κόσμο, άρχισε να αδιαφορεί λίγο για την Χριστίνα, και διακριτικά στην αρχή αλλά σιγά –σιγά μετά άρχισε να αραιώνει τις επαφές. 

Όταν η Χριστίνα άρχισε να τον ρωτάει αν του έχει κάνει τίποτα, αυτές δηλαδή τις πονεμένες βλακείες που λένε οι γκόμενες όταν καταλαβαίνουν ότι τις φτύνουν , ο νεαρός executive άρχισε να της λέει τις συνηθισμένες μαλακίες ότι τον απασχολεί η δουλειά, ότι δεν έχει χρόνο να ασχοληθεί με την σχέση αυτή και ότι θα της άξιζε κάτι καλύτερο γιατί ήταν σπάνιο κορίτσι. 

 Η Χριστίνα, που είναι Κρητικιά και δεν χαμπάριαζε από τέτοιες δικαιολογίες, στο επόμενο τηλεφώνημα του είπε στην ψύχρα ότι είχε καθυστέρηση και είναι έγκυος οπότε θα έπρεπε να καλύψει τα έξοδα της διακοπής της κυήσεως. 
 Ο νεαρός executive πήγε να κάνει την παλαβή ότι τάχα δεν είχε διαθέσιμη ρευστότητα εκείνη την εποχή και ότι όταν γύριζε στην Ελλάδα θα της κάλυπτε τα έξοδα αλλά όταν η Χριστίνα έκανε αναφορά στον Κρητικό πατέρα της ο Αλέξης βρήκε αμέσως την ρευστότητα που χρειαζόταν για να πληρώσει τον γυναικολόγο. Η Χριστίνα που πάντα καταλαβαίνει τα αδύνατα σημεία των ανδρών του ανέφερε στη συνέχεια ότι είχε κάτι επιπλοκές, κάτι άλλες διαταραχές μέχρι που τελικά η μισή αμοιβή του project πήγε στην αλησμόνητη εκείνη ερωτική βραδιά. 

 Αφού η Χριστίνα, που ποτέ δεν ήταν έγκυος, έμμεσα πήρε ότι ήθελε μετά του είπε να πάει να γαμηθεί και να βρει καμία ξενέρωτη μέσα από την Πολυεθνική γιατί αυτή ήταν Κρητικιά και πολύ του έπεφτε. Παρά το γεγονός ότι το φιλόδοξο project με το reimaging των ταξί δεν προχώρησε, η Χριστίνα χάρη στις ακάματες συμβουλές και τα μαθήματα που τις παρέδωσε ο Αλέξης, ο νεαρός executive, κατόρθωσε να χτίσει ένα profile υπηρεσιακού παράγοντα που μπορεί να χειρισθεί δύσκολες υποθέσεις και ειδικά project. 

 Σε αυτό βοήθησε και ο Σταύρος Π, ο μεγάλος γραμματέας άλλου παραγωγικού Υπουργείου, φίλος του Θωμά από το κόμμα, ο οποίος εκτίμησε τις ικανότητες της Χριστίνας, από αυτά που του έλεγε ο Θωμάς και της πρότεινε απόσπαση στο νέο παραγωγικό Υπουργείο που είχε τώρα να προωθήσει σχέδια αγροτικής ανάπτυξης. 

 Η Χριστίνα δέχτηκε, αφενός γιατί ο Σταύρος έδειχνε πιο μπασμένος, αφετέρου γιατί είχε βαρεθεί με τον Θωμά και ήθελε να αλλάξει Υπουργείο και να πάει κάπου που δεν θα γνώριζαν το παρελθόν της. Ο Σταύρος ένα σαρανταπεντάχρονος παντρεμένος, ομορφάντρας όμως, περνούσε μια παρατεταμένη περίοδο ερωτικής κρίσης με την γυναίκα του. 

Ο άνθρωπος αυτός, κάπου δεκαπέντε χρόνια παντρεμένος, ήταν λογικό να έχει παραμελήσει την συνομήλικη σύζυγο του, την Αναστασία, που δεν ήταν και καμία θεά. Μια συνηθισμένη γυναίκα που τα χρόνια είχαν αρχίσει να φανερώνονται στο πρόσωπο της. Η Αναστασία είχε αρχίσει να παραμελεί και τον εαυτό της, αφού και ο άντρας της την έγραφε, και ο Σταύρος στο πρόσωπο της υπηρεσιακής φίλης του Χριστίνας ένοιωθε μετά από χρόνια την ένταση που έλειπε από την σχέση με την γυναίκα του. 

 Ήταν για εκείνο η τελευταία του ευκαιρία να μετρήσει κατά πόσο περνούσε η γοητεία του σε νεότερες όμορφες γυναίκες. Η συνηθισμένη δηλαδή κρίση των ανδρών μέσης ηλικίας ,της οποίας τα αίτια της εκδήλωσης είναι αντικείμενο των ψυχολόγων που διερευνάται μέχρι σήμερα και λύση ακόμη δεν έχει βρεθεί .Από την Χριστίνα δεν έκρυψε ότι ήταν παντρεμένος γιατί του το ξέκοψε αυτή με την πρώτη λέγοντας ότι με παντρεμένους δεν πηγαίνει. 

 Αλλά και αυτός δεν της έπεσε με την πρώτη όπως την κάνουν συνήθως οι παντρεμένοι που είναι βιαστικοί. Στα διαλείμματα των υπηρεσιακών συναντήσεων ,όταν πήγαιναν στου Jimmy’s για κανένα snack έφερνε την κουβέντα στις σχέσεις των ανθρώπων και έλεγε για τα άγχη της σύγχρονης εποχής που επηρεάζει τα ζευγάρια , τα πρότυπα ομορφιάς που αλλάζουν, τα παιδιά με τις φροντίδες που αποσυντονίζουν το ζευγάρι, τον σεξουαλικό κορεσμό που έρχεται από τα χρόνια συμβίωσης και άλλες πολλές μαλακίες σαν κι αυτές που λένε οι παντρεμένοι σε καμία που βρίσκουν και περιμένουν να τους λυπηθεί γι’ αυτά που τραβάνε και να κάτσει να τους γαμηθεί. 

Έτσι λοιπόν, ο Σταύρος Π ,ο μεγάλος υπηρεσιακός παράγοντας βρέθηκε να έχει σχέση με την Χριστίνα η οποία του έβαλε και χρονικό ορίζοντα για να ξεκαθαρίσει την σχέση με την γυναίκα του. Ήταν σαφής λέγοντας του. « Δεν σκοπεύω να περιμένω πολύ. Καθάρισε το θέμα να ξεμπερδεύουμε». 

 Στο Υπουργείο, δεν έδιναν λαβές για σχόλια αλλά οι νέοι συνάδελφοι της που δεν είναι χαζοί γιατί με το πού ήρθε η Χριστίνα διορισμένη σαν ειδική σύμβουλος πήραν πληροφορίες από το προηγούμενο Υπουργείο και σχολίαζαν ότι πρέπει κάτι να τρέχει τώρα με αυτήν και τον Σταύρο. Για τον Θωμά, τον σύμβουλο του προηγούμενου παραγωγικού Υπουργείου, λέγανε ότι πρέπει να τον είχε στείλει για απόσυρση, ήταν και η εποχή που είχε βγει η διάταξη με τις αποσύρσεις των οχημάτων και οι έξυπνοι υπάλληλοι πάντα βρίσκουν κάτι μέσα από τις δραστηριότητες της Υπηρεσίας τους για να το παρομοιάσουν με αυτά που αντιλαμβάνονται στον περίγυρο τους , ενώ για τον Αλέξη ,που ήταν στο Λονδίνο, χρησιμοποιούσαν μια λαϊκή παροιμία για μάτια που δεν βλέπονται. 

 Το νέο project που επιφορτίστηκε σαν ειδική πλέον σύμβουλος αφορούσε την συγχρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και του Ελληνικού Δημοσίου για τον εκσυγχρονισμό μικρών αγροτικών επιχειρήσεων. Περιελάμβανε δράσεις από τον χώρο της αγροτικής καλλιέργειας, της ενέργειας και της εκμετάλλευσης των υδάτινων πόρων. Καλούσαν υποψήφιους επενδυτές για υποβολή ολοκληρωμένων προτάσεων. 

 Στον Υπουργό, που είχε συστήσει στους υπηρεσιακούς παράγοντες εμπιστευτικότητα για την νέα δράση, είχε κάνει εντύπωση ότι οι προτάσεις άρχισαν να υποβάλλονται από την επόμενη μέρα που βγήκε η διακήρυξη και δεν του είχε περάσει ποτέ από το μυαλό ότι οι επιχειρηματίες εργάζονται νυχθημερόν και μόλις βγει η διακήρυξη θέλουν να υποβάλλουν από τους πρώτους την πρόταση για να πιάσει σειρά προτεραιότητας η εξέταση των φακέλων τους. Ο αφελής Υπουργός νόμιζε ότι υπήρχαν επίορκοι υπάλληλοι που σφύριζαν σε επιχειρηματίες τις επικείμενες διακηρύξεις. 

 Ο φάκελος του Θεόδωρου Ζ, ιδιοκτήτη της «ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΑΕ», ήταν από τους πρώτους που πρωτοκολλήθηκαν και πριν φύγει από το εργοστάσιο τον έρανε και ένας παπάς, που ερχότανε και έπαιρνε τσάμπα φέτα από το εργοστάσιο, για να έχει καλή τύχη κάτω στα κεντρικά. Τον Θόδωρο στο υπουργείο τον φώναζαν βλαχογλίτσουρα γιατί όταν πήγαινε στο Υπουργείο για να προσκομίσει συμπληρωματικά έγγραφα του φακέλου τους πήγαινε χύμα μπουγάτσα από ένα Θεσσαλονικιό και την άφηνε πάνω στα γραφεία των υπαλλήλων, την ξεδίπλωνε για να δούνε ότι είναι ακόμη ζεστή και έπαιρνε ο ίδιος και το πρώτο κομμάτι. 

Τα χέρια του τα σκούπιζε σε ότι χαρτιά έβρισκε μπροστά του. Η πρόταση που είχε υποβάλλει ο Θόδωρος περιλάμβανε την δημιουργία μιας μονάδας επεξεργασίας φυτικών σπόρων και διαχείρισης αποβλήτων από τυροκομεία και αγροτικές βιομηχανίες της περιοχής για παραγωγή θερμικής και ηλεκτρικής ενέργειας με σκοπό την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών του παρακείμενου οικισμού, που θα πλήρωναν εννοείται την ενέργεια που θα τους πουλούσε ο Θόδωρος. 

 Ένα φιλόδοξο project που εμπλέκοντο φορείς από το Υπουργείο Γεωργίας, Περιβάλλοντος και του τότε Εθνικής Οικονομίας και ενδιάμεσα θα ανακατευόταν και Πολεοδομίες, Πυροσβεστικές, Νομαρχίες και Δήμοι. Ο συντονισμός της παρακολούθησης, έπειτα από προτροπή του Σταύρου, του υπηρεσιακού παράγοντα, ανατέθηκε στην Χριστίνα που είχε αποκτήσει εμπειρία από τέτοιες επαφές. Ένας υπάλληλος, από αυτούς που δεν ανακατεύονται με τους ανώτερους και τους αφήνουν στην απέξω, έριξε μια ματιά στην πρόταση και το flow chart των ενεργειών που απαιτούντο, μέτρησε καμιά τριανταριά loops από Υπουργείο σε Υπουργείο και από Δημόσια Υπηρεσία σε Δημόσια Υπηρεσία και είπε ότι έτσι και βγάλει κανείς άκρη από εκεί μέσα και πάρει φράγκο ο Θόδωρος θα κατέβαζε μονορούφι ένα μεγάλο ποτήρι από τα επεξεργασμένα απόβλητα της μονάδας. 

 Και ενώ στην χώρα αυτή τα projects τα μεγαλεπήβολα δύσκολα ολοκληρώνονται η πρωτοποριακή μονάδα που είχε υποβάλλει για επιδότηση ο Θόδωρος εγκρίθηκε σε χρόνο ρεκόρ και η άδεια εγκατάστασης για την τεράστια αυτή επένδυση βγήκε σε τόσο χρόνο όσο θα χρειάζονταν μια υγειονομική υπηρεσία ενός Δήμου να δώσει άδεια σε μια καφετέρια. Τον συντονισμό της έκδοσης όλων των αδειών είχε αναλάβει η εταιρεία προώθησης επενδύσεων «ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ» στο οποίο έτυχε να διευθύνεται από ένα κουμπάρο του Σταύρου. 

Στον Θόδωρο, όταν έγινε η προέγκριση της επένδυσης, η Χριστίνα μαζί με την κοινοποίηση της απόφασης έδωσε μια κάρτα της εταιρείας και είπε με νόημα ότι τα παιδιά που εργάζονται εκεί μέσα κάνουν το πάν για να τελειώσουν τα έργα που αναλαμβάνουν και οι καρποί των επενδύσεων να ποτίσουν τον κορμό της εθνικής οικονομίας. Ο Θόδωρος, που μπορεί να είναι επαρχιώτης αλλά δεν είναι σαν κάτι άλλους ξερόλες επιχειρηματίες που θέλουν να τα κάνουν όλα μόνοι τους και να επωφεληθούν από τις επιδοτήσεις της κοινότητας αυτοί και μόνο, έπιασε το νόημα από τις σταράτες κουβέντες της Χριστίνας και ανέθεσε στην «ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ» τον συντονισμό των ενεργειών προτείνοντας μάλιστα ποσοστό 7,5% επί του ύψους τη επιδοτήσεως. 

 Ο διευθύνων Σύμβουλος της «ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ» αντιπρότεινε 12,5% γιατί σε αυτές τις δουλείες πρέπει να μείνουν ευχαριστημένοι όλοι και ειδικότερα τα παιδιά του υπουργείου που θα έτρεχαν εθελοντικά να βοηθήσουν. «Εσύ τι λες Κύριε Θόδωρε, δεν πρέπει να τους κεράσουμε ένα καφέq» ήταν το βασικό επιχείρημα για να συμφωνήσει τελικά ο Θόδωρος στο 10%. 

 Ο Θόδωρος, που πάντα κοίταξε οι δουλειές να γίνονται γρήγορα, έγραψε στα αρχίδια του τον αρχικό μελετητή που του είχε προτείνει την επένδυση και ανέθεσε στη «ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ» το έργο της έκδοσης των αδειών ενώ δεν έκρυψε τον θαυμασμό για τον σύντομο χρόνο έκδοσης των του σχολιάζοντας ότι κακώς θεωρούν τους δημόσιους υπάλληλους τεμπέληδες και γραφειοκράτες αφού στην δουλειά του απόδειξαν το αντίθετο. 

 Τις καθυστερήσεις στις εγκρίσεις αναλόγων με την περίπτωση του αδειών, που ακούγονται στην αγορά όταν επενδύουν οι ξένοι, τις απέδωσε στην έλλειψη κινήτρων από τους υπάλληλους και φυσικά υπεύθυνο γι’ αυτό είναι το κράτος που δεν φροντίζει να συστήνει εταιρείες σαν την «ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ» που σύστησε σε εκείνον η Χριστίνα. Το γενικό πρόσταγμα και τον άτυπο συντονισμό τον είχε βέβαια η Χριστίνα που ,σαν ειδική σύμβουλος πια ,ο λόγος της μετρούσε ενώ η «ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ» έπαιζε τον ρόλο του ταχυμεταφορέα των εγγράφων από Υπηρεσία σε Υπηρεσία. 

 Έτσι όταν ο διευθυντής της τοπικής Πολεοδομίας είχε κάποιες αντιρρήσεις για υπέρβαση της κάλυψης του οικοπέδου η Χριστίνα του υπενθύμισε μια εκκρεμότητα που είχε με τον διορισμό μιας ΕΔΕ που διερευνούσε την έκδοση αδειών της Πολεοδομίας του σε δασική έκταση και οι αντιρρήσεις του άρθηκαν αφού βρήκε αμέσως μια εγκύκλιο που τον κάλυπτε. 

 Όταν ο υπάλληλος της Υπηρεσίας έγκρισης περιβαλλοντικών όρων ζήτησε να προσκομισθούν κάτι συμπληρωματικές μελέτες πήρε μετάθεση για το αρχείο που ήταν στο Β υπόγειο τη Νομαρχίας και ο νέος υπάλληλος που τον αντικατέστησε δεν τις χρειάστηκε αυτές τις μελέτες. 

 Όταν ο Αξιωματικός της Πυροσβεστικής είπε ότι προηγούνται άλλοι φάκελοι και η Χριστίνα του τόνισε ότι συζητιόταν η προαγωγή του σε επιπυραγό η οποία κινδύνευε να ακυρωθεί, λόγω εκκρεμοτήτων από φακέλους που εξέταζε , την επόμενη κοινοποιήθηκε η έγκριση του ειδικού Κανονισμού Πυρασφάλειας. 

 Όταν η υπάλληλος της Διεύθυνσης Βιομηχανίας ζήτησε να γίνει αυτοψία της υφιστάμενης κατάστασης του εργοστασίου, η Χριστίνα της είπε ότι ήταν καλή ιδέα να γίνει ταυτόχρονα και στις άλλες βιομηχανίες που είχε χρεωθεί αυτή η υπάλληλος για έγκριση από ανεξάρτητη τριμελή επιτροπή των κεντρικών. Μετά από δύο ημέρες τηλεφώνησε της Χριστίνας ένας τοπικός βουλευτής ,που είχε διορίσει την συγκεκριμένη υπάλληλο από το κόμμα, και είπε ότι δεν είναι σωστό να βγάζουν τα ματιά μεταξύ τους και ότι θα τακτοποιούσε αυτός το θέμα με την δύστροπο υπάλληλο. 

 Όταν ο Δήμαρχος είχε αντιρρήσεις γιατί από την επεξεργασία των αποβλήτων μειώνονταν ο όγκος αποκομιδής που μετέφερε ο Δήμος και θα έχανε τέλη, η Χριστίνα τον ρώτησε στα ίσια, γιατί με τους δημάρχους είχαν άλλο κώδικα επικοινωνίας, εάν γουστάρει περισσότερο να κουβαλάει τα σκατά από τις αγελάδες του Θόδωρου ή να εγκριθεί το έργο ανακατασκευής μιας τοπικής πλατείας με ταυτόχρονη άδεια πέντε νέων δημοτικών καταστημάτων από τα οποία θα αναπλήρωνε τα χαμένα τέλη και με το παραπάνω. 

 Όλες αυτές οι ενέργειες απαιτούν βέβαια συντονισμό και δεν ήταν τυχαίο ότι η Χριστίνα έμενε στο γραφείο μέχρι αργά για να τακτοποιεί τις υποθέσεις που της ανέθετε ο Σταύρος ο μεγάλος υπηρεσιακός παράγοντας. Μετά το γραφείο ακολουθούσαν γεύματα που τα πρόσφεραν συνήθως οι υποψήφιοι επενδυτές σε καλά restaurant ακριβών ξενοδοχείων της πόλης και ακολουθούσε ολιγόωρη ανάπαυση στα υπερκείμενα του restaurant δωμάτια μέσα στα οποία απελευθερώνονταν όλο τo stress της ημέρας και μεταφέρονταν αυτό στους ένοικους των διπλανών δωματίων. 

 Ο Υπουργός που μάθαινε τις επιτυχίες της Χριστίνας έλεγε ότι αυτό το κορίτσι είναι χαρισματικό και πολύ θα ήθελε να είχε απευθείας συνεργασία μαζί της για να διαπιστώσει ότι υπάρχουν υπάλληλοι που τα δίνουν όλα για την Υπηρεσία. Τα χρόνια περνούσαν και η Χριστίνα παρέμενε ακλόνητη στο παραγωγικό Υπουργείο ακόμα κι΄ όταν άλλαξε η σοσιαλιστική Κυβέρνηση. 

Είχε το χάρισμα να ταιριάζει με σοσιαλιστές, φιλελεύθερους,εκσυγχρονιστές και κάθε καρυδιάς καρύδι που πέρναγε μέσα από αυτό υπουργείο. Υπουργοί άλλαζαν αλλά η Χριστίνα ήταν σαν κι’ αυτές τις παλιές κολόνιες που συνηθίζει κανείς και δεν αλλάζει με τίποτα.

Τα μάτια της είδαν πολλά. 
Είδε ξανά, μετά από χρόνια, ακόμη και τον νεαρό executive ,τον Aλέξη, που είχε πια και αυτός ωριμάσει και παντρευτεί και πήγε στο Υπουργείο να προτείνει στην Χριστίνα μια καινοτόμο ιδέα που είχε δουλέψει στην Αγγλία. Της Χριστίνας της την έδωσε όταν τον άκουσε να της κάνει εισαγωγή για το παρελθόν απολογούμενος που έμεινε στην Αγγλία για την καριέρα και του είπε κοφτά «Λέγε, ρε μαλάκα τώρα, τι θέλεις». 

 Η οικειότητα που τον υποδέχθηκε η Χριστίνα αναθάρρησε τον Αλέξη και της μίλησε για μια περιβαλλοντική πατέντα που είχε κάνει στο Λονδίνο για λογαριασμό της πολυεθνικής και ότι θα ήθελε την βοήθεια της για μια επίσημη αξιολόγηση προκειμένου να φέρει ξένους επενδυτές και να προχωρήσει σε υλοποίηση. «Βεβαίως, Αλέξη ,στο Υπουργείο βοηθάμε τους ανθρώπους που έχουν κάτι να προσφέρουν. Βάλε Πρωτόκολλο και θα επικοινωνήσουμε». 

 Ο φάκελος πήρε πρωτόκολλο ,έφτασε στο γραφείο της Χριστίνας ,μπήκε σε ένα ερμάριο και έμεινε εκεί για πάντα με την συνοδευτική ευχή της «Άντε γαμήσου μαλάκα και συ». 

 Τα χρόνια που γίνονταν βέβαια αλλαγές Κυβερνήσεων , και ήταν επόμενο κάποιες από τις επενδύσεις που συντόνιζε η Χριστίνα να καθυστερούν μέχρι να ενημερωθούν οι νέοι μεγάλου υπηρεσιακοί παράγοντες. 

 Μια τέτοια επένδυση ήταν και αυτή του Θόδωρου που, ενώ πήρε την έγκριση, η επιχορήγηση της επένδυσης αργούσε να καταβληθεί γιατί οι νέοι εκσυγχρονιστές που ανέλαβαν την Κυβέρνηση εξέταζαν εάν τα σχέδια που είχαν εγκριθεί από τους προηγούμενους -που δεν ήταν εκσυγχρονιστές- μπορούσαν με τις κατάλληλες παρεμβάσεις να εκσυγχρονισθούν. 

 Η Χριστίνα, όμως, και εδώ τα κατάφερε γιατί στο παραγωγικό υπουργείο ανέλαβε κυβερνητική θέση ο Τάσος, ο παλιός γραμματέας της σχολής του Οικονομικού τμήματος , και το παρελθόν τους έφερε πιο κοντά στην λύση του γόρδιου δεσμού που είχε καταντήσει η αποδέσμευση τη επιχορήγησης για την επένδυση που πραγματοποίησε ο Θόδωρος με την μονάδα διαχείρισης των γεωργικών αποβλήτων. 

 Όταν τελικά το project της «ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΑΕ» επιχορηγήθηκε ο Θεόδωρος κάλεσε την Χριστίνα να το γιορτάσουν σε μεγάλο κέντρο της μακεδονικής πόλης. Είχε κανονίσει να διασκεδάσουν έξω και η αλήθεια είναι ότι την περιποιήθηκε και με το παραπάνω. 

Την πήγε μάλιστα να δεί την νέα μονάδα και τα γραφεία του που ήταν ήδη κτισμένα σε ένα μοντέρνο κτήριο με την παραδοσιακή για την πόλη γυάλινη πρόσοψη σαν και αυτές που φτιάχνει ένας μεγάλος κατασκευαστής της πρωτεύουσας που του αρέσει να βάζει το όνομα του στις ταράτσες των κτηρίων του. 

 Το γραφείο του Θεόδωρου πρόδιδε ένα άνθρωπο που είχε χρήματα αφού εκτός από πίνακες που αναπαρίσταναν την ζωή στον κάμπο ,έναν που έδειχνε τρείς αγελάδες με ένα παιδί σκυμμένο να της αρμέγει και ένα άλλο με κάτι μαύρα κοτόπουλα που τσιμπολογούσαν κάτι από την γή , είχε και μια τεράστια σφαίρα που ήτανε το privet bar. 

 Όταν ο Θόδωρος πλησίασε το bar και πρότεινε να πιούν κάτι, η Χριστίνα του υπενθύμισε ότι όταν πιει δεν ξέρει τι κάνει. 

Αυτό εξήψε την φαντασία του Θόδωρου που πλησίασε κοντά της και άρχισε να της εξομολογείται ότι με όλα αυτά που πέρασαν μαζί μέχρι να εγκριθεί η επένδυση και μετά να δοθεί η επιχορήγηση είχε δεθεί συναισθηματικά μαζί της και κάθε φορά που την έβλεπε την ποθούσε όλο και περισσότερο αλλά δεν εκδηλώνονταν γιατί φοβόταν μην τον παρεξηγήσει. 

 Της έλεγε και άλλα πολλά,σε κάποια στιγμή η Χριστίνα του είπε να μην βιάζεται γιατί οι Κρητικιές δεν είναι σαν τις πατριώτισσες του που μόλις κατέβουν στην Αθήνα ξεσκίζονται, και τελικά κατέληξαν και οι δύο στον καναπέ του γραφείου. 

 Οι φωνές της Χριστίνας, κάτι που το συνηθίζει με τον οποιοδήποτε εραστή της, ήταν τόσο έντονες που από τα διπλανά γραφεία λέγανε ότι δεν περίμεναν τον Θόδωρο να είναι τόσο καλός γαμιάς. 

Την επόμενη μέρα, που ο Θόδωρος πέρναγε από την καφετέρια της επαρχιακής πόλης, η πιτσιρικαρία φώναζε «Γεια σου ρε Κυρ Θόδωρε μεγάλε». 

 Έτσι η Χριστίνα έμπλεξε με τον Κύριο Θόδωρο και ταυτόχρονα τα είχε από χρόνια και με τον μεγάλο υπηρεσιακό παράγοντα τον Σταύρο που με τις διαδοχικές αλλαγές κυβερνήσεων, κανονικών και υπηρεσιακών, συμμαχικών και αυτοτελών, την κάθαρση και τον εκσυγχρονισμό δεν ήξερε κανείς σε ποιο Υπουργείο κάνει πιάτσα. 

Όταν, πάντως, ο Σταύρος έμαθε για το ειδύλλιο της Χριστίνας και του Θόδωρου, αφού όποτε πήγαινε στο γραφείο της έβλεπε να έρχονται σοκολατάκια και ανθοδέσμες με σημειώματα σε σημείο που το γραφείο της να θυμίζει στολισμένο επιτάφιο, και τόλμησε να της ζητήσει τον λόγο, αυτή στην αρχή τον καθησύχασε, λέγοντας του να μην ζηλεύει, γιατί ο Θόδωρος δεν τραβάει στην ανηφόρα σαν κι’ αυτόν, αλλά μετά τον έχεσε κιόλας λέγοντας του «Εσύ ρε αρχίδι δεν γαμάς την γυναίκα σου και μετά έρχεσαι και με πηδάς;». 

 Στον Θόδωρο πάλι που την ρώτησε ,τάχα από ενδιαφέρον, πως και δεν έχει δημιουργηθεί καμία σχέση με τον Σταύρο που όλοι μέρα είναι μαζί η Χριστίνα του απάντησε ότι ο Σταύρος είναι παντρεμένος και ότι αυτή δεν είναι σαν τις άλλες που τα φτιάχνουν με παντρεμένους. 

Στον Θόδωρο το τελευταίο πολύ του άρεσε γιατί στην μακεδονική πόλη ήξερε πολλά κορίτσια που τα είχαν με παντρεμένους και αυτός ήταν τυχερός που γνώρισε μια κοπέλα με τέτοιες αρχές. Παρά το γεγονός ότι της Χριστίνας της την έδινε ο επαρχιωτισμός του Θόδωρου, είχε φτάσει σε μια ηλικία που έπρεπε πια να κοιτάξει το μέλλον της. 

Σε μια κολλητή της έλεγε « Κάθισα και γαμήθηκα από Καθηγητή σχολείου για να μου κάνει μάθημα, από γραμματέα νεολαίας για να μου βρει δουλειά, σαν φοιτήτρια από βουλευτή για να διοριστώ στο Δημόσιο, από σύμβουλο για να αναλάβω συντονίστρια, από executive για να μου κάνει τις μελέτες, από παντρεμένο για να μπω στο πρόγραμμα των αγροτικών επιδοτήσεων και τώρα που θα πάρει τα λεφτά ο βλάχος και θα το παίζει πρωτοπόρος βιομήχανος εγώ θα κάτσω να περιμένω τον άλλο πότε θα χωρίσει την γυναίκα του; Όχι φιλενάδα. Θα γίνω η σύζυγος του βιομήχανου. του Θεόδωρου Λ. και θα σταματήσω να δουλεύω στο Υπουργείο και να ασχολούμαι με το κόμμα. Αυτό γέμισε πια πουτάνες.» 

Στο τελευταίο η Χριστίνα δεν είχε άδικο γιατί είχαν αρχίσει να προβάλλονται στα life style περιοδικά ενός εκδότη από την επαρχία, που μιλούσε την argot των νέων αν και κόντευε να φτάσει τα πενήντα, κάτι καινούργιες βουλευτίνες που ντύνονταν όμορφα, πήγαιναν weekends με σκάφη επιχειρηματιών ,τους παντρεύονταν ,τους έπαιρναν την gold visa για τα ψώνια τους ,τους χώριζαν μετά από κανένα χρόνο και στο τέλος στο διαζύγιο τους έπαιρναν και τα σώβρακα. 

 Την Χριστίνα την είχε πιάσει το παράπονο και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι κακώς κάθισε να γαμηθεί από το κάθε αρχίδι του κόμματος .Είχε αποφασίσει να παντρευτεί τον Θόδωρο. 

 Ο γάμος με τον Θόδωρο τελέστηκε σε μεγάλη εκκλησία της μακεδονικής πόλης, ένας τοπικός αρχιμανδρίτης, φίλος του μπαμπά του Θόδωρου, τέλεσε το μυστήριο , ακολούθησε δεξίωση σε μεγάλη αίθουσα, από αυτές που διατίθενται για εκδηλώσεις και συνεστιάσεις, και κατέληξε με δεύτερο γλέντι στην Κρήτη, όπου πέσανε οι παραδοσιακές μπαλωθιές και σερβιρίστηκε και το κλασσικό γαμοπίλαφο σαν και αυτό που σερβίρουν στους τουρίστες στα πανηγύρια. 

 Καλεσμένος στο κρητικό γλέντι ήταν και ο πρώην ντόπιος βουλευτής ο Βασίλης, που είχε χάσει στις τελευταίες εκλογές την έδρα στο Εκλογοδικείο, και, όταν η νύφη έφευγε για να πάει να ξεκουραστεί, αυτός την χαιρέτησε και τόλμησε να κάνει και ένα χωρατό λέγοντας της, σιγά βέβαια μην τον ακούσουν οι άλλοι ,ότι εάν χρειάζονταν καμία βοήθεια ήταν στην διάθεση της. 

 Η Χριστίνα, που δεν κωλώνει σε κάτι τέτοιες κρυάδες και τώρα τον είχε και γραμμένο, του είπε ότι ο βλάχος ήταν ντούρος στο κρεβάτι και την είχε και πιο μεγάλη από την δική του. 

 Τα χρόνια πέρασαν, η Χριστίνα ωρίμασε και άλλο, και σαν τσακάλι που ήτανε στα επιχειρηματικά θέματα βοήθησε πολύ τον Θόδωρο. Ήταν υπόδειγμα συζύγου και οι συγγενείς του Θόδωρου του έλεγαν ότι ήταν τυχερός και καλόπεσε. 

 Ο Θάνος, ο πρώτος εραστής της Χριστίνας, ο Καθηγητής των Μαθηματικών, έμεινε μόνιμα στην Κρήτη και παντρεύτηκε μια πρώην μαθήτρια όταν μπούκαρε ο πατέρας της με τα αδέλφια της στο μικρό διαμέρισμα και έπιασε την κόρη του με τον Θάνο να παίζουν τον γιατρό. Έχει παραιτηθεί από το δημόσιο και έχει ανοίξει φροντιστήριο για Πανελλήνιες στην ίδια πόλη που ήταν Καθηγητής. 

 Ο Τάσος, ο δεύτερος εραστής της Χριστίνας ,ο στρατιώτης του Κινήματος, ανέλαβε μεγάλη κυβερνητική θέση με το ρεύμα των εκσυγχρονιστών. Η ανέμελη φοιτητική του εμφάνιση είχε αλλάξει και είχε αποκτήσει τον ευρωπαϊκό αέρα που απέπνεε η νέα γενιά πολιτικών. Με την Χριστίνα, όταν εκείνη ήταν ακόμη στο παραγωγικό υπουργείο, έτυχε να συνεργασθούν και για μια υπόθεση ενός δημόσιου διαγωνισμού που κύλησε ομαλά γιατί η εντολή που είχαν και οι δύο ήταν να τελειώσει γρήγορα. Με το δεύτερο κύμα του εκσυγχρονισμού στην θέση του πήγε κάποιος από αυτούς που οι εκσυγχρονιστές έλεγαν «κηπουρούς». Φεύγοντας είπε ότι θα παραμείνει στρατιώτης του Κινήματος και πήγε να φυλάξει την βάρδια του σε ένα φυλάκιο 400 μ2 στα Βόρεια Προάστια. Εκεί κλεισμένος συγγράφει την νουβέλα «Την μέρα που ήρθαν οι κηπουροί ξερίζωσαν τα λουλούδια και φύτρωσαν αγκάθια». 

 Ο Βασίλης Β, ο τρίτος εραστής της Χριστίνας ,ο Κρητικός Βουλευτής, παρά την μεγάλη συνεισφορά του στο νησί σε διορισμούς της πρώτη περιόδου της αλλαγής δεν κατάφερε να εκλεχτεί το 2004 και αποσύρθηκε από την πολιτική .Στα καφενεία τα νέα παιδιά ,που κράζουν τους πολιτικούς όταν εμφανίζονται , δεν τον αναγνωρίζουν και έτσι πίνει ανενόχλητος τις τσικουδιές του και παίζει καμία πρέφα με τους παλιούς του ψηφοφόρους. 

 Ο καθηγητής, ο πρώτος Διευθυντής των Κοινοτικών προγραμμάτων , που είχε κληθεί από την Oklahoma και είχε την ιδέα για το behavioural code των ταξιτζήδων, έμεινε στο Υπουργείο δύο χρόνια και ο μεγάλος Πρόεδρος τον ευχαρίστησε λέγοντας του ότι θα τον είχε υπόψη για άλλη θέση. Επέστρεψε στην Αμερική με πτήση της τότε Ολυμπιακής που αναχωρούσε από το Ελληνικό. 

Ο ταξιτζής που τον μετέφερε με τις αποσκευές του στο Ελληνικό τον είχε περάσει για ξένο, του χρέωσε διπλή ταρίφα, και στην διαδρομή του φόρτωσε και δυο ηλικιωμένες κυρίες που πήγαιναν για μπάνιο στην λίμνη της Βουλιαγμένης. 

 Ο Υπουργός που είχε εμπλοκή στα περιβαλλοντικά θέματα έχει πεθάνει. Ο Υπουργός αυτός δεν κατηγορήθηκε ποτέ για κανένα σκάνδαλο και οι Έλληνες επειδή εκτιμούν τους έντιμους δεν τον ψήφισαν όταν έφτιαξε δικό του κόμμα για να μην ξαναμπεί στη Βουλή και διαβρωθεί όπως οι υπόλοιποι. 
 Η ηθοποιός με την οποία είχε σχέση ο Υπουργός και η οποία έγινε περισσότερο γνωστή για τις διαμάχες της με τον άλλο ηθοποιό και διασκεδαστή του κοινού περιοδεύει με τον θίασο της στη μαρτυρική Κύπρο για την οποία τα μαρτύρια της δεν σταμάτησαν με την εισβολή των Τούρκων αλλά συνεχίζονται και από τις εισβολές Ελλήνων τραγουδιστών, ηθοποιών και ποδοσφαιριστών ή προπονητών που πάνε εκεί για την τελική αρπαχτή. 

 Το γραφείο ξεναγών της γυναίκας του Αρίστου. του σύμβουλου του Υπουργού Παιδείας. που πρότεινε την συνοδεία ξεναγών στα ταξί, σφραγίστηκε σε αιφνιδιαστικό έλεγχο του Τμήματος Ηθών και η σύζυγος του μηνύθηκε για παράνομη λειτουργία οίκου ανοχής. Ο Αχαιός πολιτικός είχε ποινικές εμπλοκές σε μια πολιτική χρονιά που, σε αντίθεση με όλες τις υπόλοιπες άλλες που ήταν καθαρές ,αυτή χαρακτηρίστηκε βρώμικη. Η βρώμικη αυτή χρονιά πήρε τέσσερα χρόνια για να καθαρίσει αφού έγιναν 3 διαδοχικές εκλογικές μπουγάδες μέχρι να φύγουν όλοι οι λεκέδες. 

 Ο Θωμάς, ο τέταρτος (;) εραστής της Χριστίνας, ο σύμβουλος του παραγωγικού υπουργείου, ο συγγενής του εισαγωγέα των κινητήρων που είχε προτείνει στην Χριστίνα να αντικατασταθούν στο πρώτο της project ,μετακόμισε μετά από χρόνια σε άλλο παραγωγικό υπουργείο και η πρόταση του για εισαγωγή αντιρρυπαντικών κινητήρων έγινε δεκτή σε μια πιλοτική εφαρμογή τους για δημόσια μέσα μεταφοράς από την φιλελεύθερη κυβέρνηση. 

 Ο Αλέξης, o πέμπτος (;) εραστής της Χριστίνας, ο νεαρός executive της ‘Wasted Energy plc», επέστρεψε από το Λονδίνο το 1994 και επιχείρησε να αξιοποιήσει μια καινοτόμο τεχνολογία στον τομέα της μείωσης της ατμοσφαιρικής ρύπανσης που θάφτηκε σε ένα ερμάριο του γραφείου της Χριστίνας. Συμμετείχε σε εταιρεία ανανεώσιμων πηγών ενέργειας που κατέρρευσε οικονομικά το 2009 όταν επένδυσε σε project εκμετάλλευσης κυματικής ενέργειας σε υπό ανάπτυξη θαλάσσιο πάρκο και η άδεια ακυρώθηκε έπειτα από προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας νεοσύστατου συλλόγου προστασίας τοπικής θαλάσσιας πανίδας. Σήμερα ο Αλέξης εργάζεται στη Ρουάντα ως project engineer σε ορυχείο. Έχει ήδη δύο γάμους και από κάθε γάμο δυο παιδιά. Για την Χριστίνα σιχτιρίζει την ώρα και την στιγμή που την κάλεσε στον Αστέρα και έγινε η αιτία μια επιστημονική πατέντα του να θαφτεί στα συρτάρια του Υπουργείου. 

Ο Σάκης ,ο πρόεδρος του σωματείου οδηγών ,έχει μηνυθεί για εξύβριση δημοσίου προσώπου γιατί όταν πριν ένα χρόνο τον κάλεσαν σε τηλεοπτικό πάνελ είχε πει «πατσαβούρα» μια βουλευτίνα που μιλούσε σαν πολυβόλο και τον διέκοπτε όποτε πήγαινε να μιλήσει. 

 Ο Σταύρος, ο έκτος (;) εραστής της Χριστίνας, ο μεγάλος υπηρεσιακός παράγοντας του παραγωγικού Υπουργείου, αφού χώρισε με την γυναίκα του δίνοντας της ένα τρομερό πακέτο για να μην προχωρήσει μια υπόθεση καταγγελιών της στη Δικαιοσύνη και τον άφησε και η Χριστίνα για να παντρευτεί τον βιομήχανο αγροτικών προϊόντων τον Θόδωρο ,πέτυχε σε ένα ταξί μια μέρα τον Σάκη ,τον πρόεδρο του σωματείου. Έπιασαν την κουβέντα, η συζήτηση ήρθε στο project που δεν προχώρησε, ο Σάκης ρώτησε αν μια Χριστίνα που είχε ασχοληθεί με αυτό εργάζεται ακόμη εκεί, ο Σταύρος αναστέναξε λέγοντας «τι μου θυμίζεις ρε φίλε», η συζήτηση έγινε εξομολόγηση για τα προβλήματα που του δημιούργησε η σχέση αυτή, και ο Σάκης κατέληξε στο συμπέρασμα ότι είχε δίκιο που είχε πει ότι αυτή η γυναίκα είναι μεγάλο μουνόπανο. 

 Ο Θόδωρος ,ο τελευταίος (;) εραστής της Χριστίνας, που την παντρεύτηκε όταν εκείνη έμεινε έγκυος και ήταν στον έκτο μήνα, τα έφτιαξε με μια παντρεμένη υπάλληλο του Λογιστηρίου του ,που της έδωσε και αύξηση. Την φορά που την πήγε στο ιδιαίτερο γραφείο του την προειδοποίησε λέγοντας της «Πρόσεξε. Μην αρχίσεις να φωνάζεις». 
Είχε πιστέψει, χάρη στην Χριστίνα, ότι είναι και μεγάλος εραστής. Η «ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΑΕ» είναι μία σύγχρονη μονάδα που έχει δεσπόζουσα θέση στην αγορά και καθαρά εξαγωγικό προσανατολισμό. 

Πριν αποχωρήσει η Χριστίνα από το παραγωγικό Υπουργείο είχε φροντίσει να πάρει η επιχείρηση όλη την επιδότηση από το πρόγραμμα στο οποίο εντάχτηκε. 

Οι ανταγωνιστές της, που είχαν ενταχθεί και αυτοί στο πρόγραμμα, ακόμη περιμένουν τις επιδοτήσεις του προγράμματος με αποτέλεσμα όσοι δεν μπορούσαν να πάρουν δάνειο και περίμεναν να πάρουν την επιδότηση για τον εκσυγχρονισμό τους να κλείσουν, και όσοι πήραν δάνειο και εκσυγχρονίστηκαν να ετοιμάζονται και αυτοί να κλείσουν γιατί δεν μπορούν να πληρώσουν σήμερα το δάνειο. 

 Η Χριστίνα, το «μουνόπανο» όπως την αποκαλούσε ο Σάκης, πρόλαβε και εγκατέλειψε την κλαδική τη δημοκρατικής παράταξης πριν αυτή πέσει σε μονοψήφια ποσοστά και ζει από τότε που παντρεύτηκε στο Πανόραμα με τον Θόδωρο σε μια τριώροφη μεζονέτα με μεγάλο μπάρμπεκιου. 

 Η Χριστίνα δεν ξεχνάει τους παλιούς συντρόφους της δημοκρατικής παράταξης, τον νεαρό executive και τον μεγάλο Υπηρεσιακό παράγοντα τον Σταύρο που της έφαγε πολλά χρόνια στο περίμενε. 

Όταν μαζεύονται οι φίλοι της για να συζητήσουν την σημερινή πολιτική κατάσταση αναπολούν τα χρόνια που η εξέλιξη τους απαιτούσε προσπάθειες και αγώνα και λέει για τα νέα κορίτσια που μπαίνουν στα κόμματα ότι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να μπουν στην πασαρέλα της Βουλής ,να παντρευτούν κανένα επιχειρηματία, να του τα αρπάξουν και μετά να γυρίζουν στα κανάλια και να σαλιαρίζουν. . 


Τα ονόματα είναι φανταστικά , το σωματείο των οδηγών ταξί δεν είχε καμία εμπλοκή σε κανένα πρόγραμμα χρηματοδότησης ενώ οι εταιρείες « Wasted Energy plc» , «ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΑΕ» και « ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ» είναι εικονικές επωνυμίες εταιρειών. Η μυθοπλασία γεγονότων της εποχής εκείνης που πέρασε αγγίζει την Ελληνική πραγματικότητα και τα σημάδια της έχουν μείνει μέχρι σήμερα. 

 Γ.Κ.