Μαύρο στους “ανανιστές” του Μνημονίου

Υπό αυτές τις άκρως σημαντικές περιστάσεις, όλες οι υγιείς αντιστασιακές δυνάμεις του κυπριακού ελληνισμού, και οι ομόλογες δυνάμεις του ελλαδικού χώρου, πρέπει κατ’ αρχάς να στηρίξουν τη μόνη αδέσμευτη υποψηφιότητα, που τολμά ανοιχτα να αντιπαρατεθει στους σχεδιασμούς και τις μεθοδεύσεις του ξένου παράγοντα. Αυτήν, του Γιώργου Λιλλήκα

Ο κυπριακός ελληνισμός βρίσκεται για μια ακόμα φορά στο παρά πέντε μιας μεγάλης καταστροφής. Τα εγκλήματα της προεδρίας Χριστόφια, στην οικονομία και στο Μαρί, σε συνδυασμό με τα χρόνια αδιέξοδα της φούσκας του εθνομηδενιστικού νεοκυπριωτισμού της εύκολης ευημερίας, έχουν υπονομεύσει άνευ προηγουμένου την οικονομική ανεξαρτησία της κυπριακής δημοκρατίας.Έτσι, ο κυπριακός ελληνισμός βρίσκεται ενώπιον ενός άκρως επικίνδυνου, και καταστροφικού μνημονίου.

Ήδη, έχει συσσωρευτεί αρκετή εμπειρία από το Ελλαδικό κράτος, για να ξέρουμε πια τι επιφυλάσσει ένα μνημόνιο στην Κύπρο: 

Βεβαίως, όχι μόνο την εκπτώχευση της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού, που είναι ήδη καταχρεωμένος στις τράπεζες -οπότε τα φαινόμενα των κατασχέσεων, και εν τέλει η ίδια η φτώχεια θα είναι πολύ πιο έντονα απ’ ό,τι στον ελλαδικό χώρο.

Επιπλέον, και ίσως πιο σημαντικό, Μνημόνιο στην Κύπρο σημαίνει ότι οι μεγάλες αποικιακές δυνάμεις θα βάλουν χέρι στον.. ορυκτό της πλούτο, πάντα σε κλίμα συνδιαχείρισης με το νεοθωμανισμό, κι ακόμα χειρότερα, θα επιβάλουν την ολική επαναφορά ενός σχεδίου σαφέστατα χειρότερο από αυτό του Ανάν. 

Στόχος,  η τελική “λύση” του Κυπριακού μέσα από τη διάλυση της κυπριακής δημοκρατίας και την εγκαθίδρυση ενός δυτικού-τουρκικόυ “ομόσπονδου” προτεκτοράτου στα πρότυπα της Βοσνίας.

Όλα αυτά είναι ξεκάθαρα, και θέτουν ένα, απόλυτο δίλημμα στον κυπριακό ελληνισμό. Το ακριβώς αντίθετο που ισχυρίζεται το κατεστημένο των ντόπιων και των ξένων συμφερόντων της Μεγαλονήσου. Αυτοί, μας λένε:

‘Μνημόνιο ή καταστρεφόμαστε’ ενώ η στην πραγματικότητα, ή ο κυπριακός ελληνισμός θα πει ΟΧΙ στο Μνημόνιο ή θα καταστραφεί από αυτό.

Υπό αυτές τις άκρως σημαντικές περιστάσεις, όλες οι υγιείς αντιστασιακές δυνάμεις του κυπριακού ελληνισμού, και οι ομόλογες δυνάμεις του ελλαδικού χώρου, πρέπει κατ’ αρχάς να στηρίξουν τη μόνη αδέσμευτη υποψηφιότητα, που τολμά ανοιχτα να αντιπαρατεθει στους σχεδιασμούς και τις μεθοδεύσεις του ξένου παράγοντα. Αυτήν, του Γιώργου Λιλλήκα.

Τόσο ο Αναστασιάδης όσο και ο Μαλάς του ΑΚΕΛ έχουν δώσει κάθε εχέγγυο ότι σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή θα είναι καταστροφικότεροι του Δημήτρη Χριστόφια για το μέλλον της Κύπρου. Γι’ αυτό και ο ελληνισμός πρέπει να γυρίσει αμετάκλητα την πλάτη σε αυτούς, και σε ό,τι αντιπροσωπεύουν: την εθελοδουλία και το ξεπούλημα.

Ας ελπίσουμε ότι οι κυπριακές εκλογές θα είναι το έναυσμα για την ανασύσταση ενός μεγάλου αντιστασιακού-αντικατοχικού κινήματος ενάντια στο μνημόνιο και στην ομοσπονδία με τον κατακτητή, που θα βάλει κάθε κατεργάρη στο πάγκο του και θα γυρέψει ευθύνες από εκείνους που έφεραν την Κύπρο για άλλη μια φορά ενώπιον των δήμιών της.

αναδημοσίευση ΑΡΔΗΝ-ΡΗΞΗ (15.02.2013)