Οι λιονταρίνες...

Δεν θα συμφωνήσω με διάφορα φιλοδυτικά site, που άκριτα παίρνουν το μέρος των ανταρτών στη Συρία. 

Τι λένε; 

Ότι δήθεν η παρουσία γυναικών με όπλα από τη μεριά του Άσαντ, είναι για να καλύψει τις απώλειες.

Δεν ισχύει κάτι τέτοιο. 

Οι απώλειες και από τα δυο μέρη είναι πολλές και φυσικά αυξάνονται, όσο η σύγκρουση παρατείνεται. 

Όποιος κι αν νικήσει, άλλωστε, θα ...παραλάβει μια Συρία, βαρύτατα τραυματισμένη, με υποδομές κατεστραμμένες και το χειρότερο διχασμένη. 

Οι σφαγές αμάχων, οι οποίοι πληρώνουν πάντα σε όλους τους πολέμους το μεγαλύτερο φόρο αίματος, οι καταστροφές, οι βιασμοί γυναικών, η λεηλασία, οι νεκροί, θα σπέρνουν δυστυχώς, την καχυποψία και το μίσος στις επόμενες γενιές.

Εν τούτοις, αν η  Συριακή κυβέρνηση ήθελε απλά να καλύψει τις απώλειες θα στρατολογούσε κάποιες μεγαλύτερες ή νεότερες κλάσεις των υποστηρικτών της. Η παρουσία των Λεαίνων Εθνικής Άμυνας  (Lionesses for National Defence), αποτελεί μια πολύ καλά μελετημένη στρατηγική πράξη του Άσαντ.   

Στη Συρία, μια Μουσουλμανική χώρα στην πλειοψηφία, κυριαρχούν δυο τάσεις: Η συντηρητική των φανατικών Ισλαμιστών, που θέλουν την γυναίκα στο χαρέμι, και των μετριοπαθών πιστών του Ισλάμ, που δέχονται περισσότερα δικαιώματα.

Επίσης παρουσιάζεται το φαινόμενο μαζικών βιασμών από ενόπλους, πράγμα που συμβαίνει σε όλους τους πολέμους δυστυχώς. Οι άμαχοι θεωρούνται από τους στρατιώτες ως μέρος της λείας με ότι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλεια και την αξιοπρέπεια τους. Αν μάλιστα υποψιαστούν οι κυρίαρχοι μιας περιοχής, την ύπαρξη αντιπάλων υποστηρικτών, δεν περιορίζονται, όπως καταλαμβάνετε, στην λεηλασία αλλά γίνονται ωμότητες.

Ο Άσαντ κρατά. Όχι μόνο αυτό, αλλά εμφανίζει σημάδια ανάκαμψης μετά από κάθε χτύπημα των αντιπάλων του, οι οποίοι θα είχαν ήδη χάσει, αν δεν υπήρχαν τα δολάρια των ΗΠΑ και των Σεΐχηδων. Κι οι Τούρκοι «εθελοντές» φυσικά. Μισθοφόροι, που είναι πραγματικά το όνειδος της ανθρωπότητας στους αιώνες. 

Άνθρωποι που πληρώνονται για να σκοτώνουν. Όπως ακριβώς οι δικοί μας κηφήνες της βουλής και οι δημοσιογράφοι των βόθρων, που αποκαλούνται κανάλια. Βέβαια οι ένοπλοι μισθοφόροι σκοτώνουν αμέσως, όχι σιγά- σιγά...

Καμία κυβέρνηση δεν θα άντεχε τόσο, αν δεν είχε ενεργή υποστήριξη, αν όχι από την πλειοψηφία, τουλάχιστο από ένα σημαντικό κομμάτι του λαού. Μην ξεχνάτε ότι και το πιο σύγχρονο όπλο, το χειρίζεται ένας άνθρωπος. Αν αυτός αποφασίσει να το στρέψει αλλού, από εκεί που τον διέταξαν, η μάχη έχει τελειώσει.

Ακριβώς λοιπόν στο μυαλό και στην ψυχή του μαχητή, κρίνεται ο πόλεμος. Η κυβέρνηση της Συρίας λέει ξεκάθαρα, ότι εγγυάται την ύπαρξη μειονοτήτων αλλά και τα δικαιώματα των γυναικών.  Είναι μήνυμα προς τους συμμάχους της και ταυτόχρονα σε όλο τον δυτικό κόσμο: Μας πολεμάτε, αλλά οι γυναίκες μας πολεμάνε μαζί μας. Φαίνεται λοιπόν και κάτι άλλο. Ρίχνουν το μπαλάκι των βιασμών και των σφαγών έμμεσα πλην σαφώς στους εχθρούς τους. «Ως κι οι γυναίκες πήραν τα όπλα, να γλυτώσουν την τιμή τους». 

Να ξεκαθαρίσω κάτι. Υπήρχαν στην αρχή επαναστάτες, που ήταν αγνοί και πίστευαν στην αλλαγή από τον αυταρχικό τρόπο διακυβέρνησης.  Καπελώθηκαν όμως από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους, τα συμφέροντα των οποίων θέλουν καταστροφή της Συρίας, ώστε να μείνει μόνο του το Ιράν.

Επίσης σκοτώνουν και καταστρέφουν κι από τα δυο μέρη, όπως γίνεται σε όλες τις συγκρούσεις από την αρχή της ανθρωπότητας. Κι όπως συμβαίνει σε όλους τους πολέμους υπάρχει η αφορμή, ένα καθεστώς αυταρχικό, αλλά και η αιτία, ο ανταγωνισμός των Μεγάλων Δυνάμεων.

Μια ασθενής ηττημένη Συρία θα ανοίξει το δρόμο της επέμβασης στο Ιράν, θα προωθήσει το χωροφύλακα Τουρκία, αν κι αυτό είναι μάλλον συζητήσιμο, γιατί ταυτόχρονα οι Κούρδοι ίσως φτιάξουν κράτος, υπό την πίεση των διώξεων των ανταρτών. Όπως και να ‘χει, οι ΗΠΑ θέλουν να πάρουν περισσότερα και να έχουν το μονοπώλιο του πετρελαίου στα χέρια κυβερνήσεων φιλικών ή «υποχρεωμένων» σε αυτές. Δηλαδή να ελέγξουν την ανάπτυξη της Κίνας, της Ρωσίας, της Γερμανίας (ΕΕ) κοκ.  

Είναι σίγουρο, ότι ξεκίνησε κατ' αναλογία, ένας νέος «Ισπανικός Εμφύλιος», προεόρτιο ίσως μιας τιτάνιας παγκόσμιας σύγκρουσης.  Όπως στην Ισπανία πολέμησαν δυο ιδεολογίες, έτσι και στη Συρία, συγκρούονται έμμεσα οι ΗΠΑ με τους συμμάχους της, και οι Νέες δυνάμεις, η Κίνα η Ρωσία και άλλα κράτη, δυο διαφορετικοί κόσμοι.

Οι εθελοντές από το Ιράν, την Παλαιστίνη, τα veto της Κίνας και της Ρωσίας, δείχνουν ακριβώς  τη θέληση να μείνει η Συρία στον Άσαντ, καλό και αξιόπιστο σύμμαχο τους. Ο πακτωλός δολαρίων των ΗΠΑ, των Μοναρχών και οι μισθοφόροι Άραβες και Τούρκοι θυμίζουν τη Μεραρχία «Κόνδωρ» και τους «εθελοντές του Μουσολίνι» στην Ισπανία πριν τον Β Παγκόσμιο.

Η Ιστορία επαναλαμβάνεται. Λόγω των πυρηνικών όμως, ο πόλεμος μεταξύ των δυνάμεων θα μείνει έμμεσος. Το ελπίζω για το καλό της ανθρωπότητας.

Δυο κουβέντες τώρα για μας. Η χώρα μας κινδυνεύει άμεσα με την παραμονή της στο ΝΑΤΟ. Θα μας υποχρεώσουν σε εχθρικές κινήσεις, εναντίον φιλικών λαών. Επίσης η συμμετοχή με τη μορφή υποστήριξης στις σφαγές σε Ιράκ – Αφγανιστάν θα μας κάνουν ΣΤΟΧΟ της διεθνούς τρομοκρατίας και του φονταμενταλισμού. 

Η συμμετοχή μας σε επεμβάσεις μας κοστίζει 300.000.000,00 το χρόνο τη στιγμή που χάνονται άνθρωποι από ασιτία κι έλλειψη κοινωνικού κράτους. Τη στιγμή που μειώνονται μισθοί και συντάξεις.

Ακόμη μας καθιστά όμηρους άσπονδων συμμάχων, οι οποίοι έχουν την εύνοια της υπερδύναμης. Θυμίζω ότι το 1974 με την εισβολή στην Κύπρο ήμασταν και τότε στο ΝΑΤΟ. Όσο μας εφύλαξαν τότε οι ΗΠΑ, που γνωρίζουμε καλά πως φέρθηκαν, θα το κάνουν και τώρα. Άλλωστε σε σύγκρουση μεταξύ συμμάχων τηρούν πάντα «ουδέτερη» στάση. Αφού πρώτα βεβαίως ανάβουν τη φωτιά...

Η επέμβαση στη Συρία θα αποτύχει. Ο Άσαντ σημειώνει νίκες, παρά τις απώλειες. Ίσως είναι ένα σημείο καμπής και η ηγεμονία μαζί με την αλαζονεία της Αμερικής να αρχίσει το ξέφτισμα. Η νίκη των υποστηρικτών του Άσαντ, δεν θα μεταβάλει ουσιαστικά τo status quo. Αυτός είναι ο σκοπός τους άλλωστε. Μάλιστα θα συνεφέρει τις ΗΠΑ και θα τις εξαναγκάσουν να αναζητήσουν πιο ήπιες ενέργειες για την παγκόσμια ηγεμονία.

Τελικά η ανθρωπότητα μαθαίνει πολύ αργά, αυτά που πρέπει να μάθει αμέσως και γρήγορα αυτά που δεν έπρεπε να γνωρίσει ποτέ...