Η ΚΟΙΛΙΑ ΤΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ...

Πώς το ξέρει ο Βενιζέλος ότι ο Νίκος Παπάς, στενός συνεργάτης τουΤσίπρα, όχι μόνο απέκτησε το αμαρτωλό στικάκι, αλλά το πάσαρε και στον Βαξεβάνη; 

Η πρώτη υπόθεση είναι ότι του το σφύριξε ο ίδιος ο Παπάς –Βαγγέλη εγώ το έδωσα, αλλά μην το πεις πουθενά. 

Η δεύτερη ότι του το σφύριξε η ΕΥΠ –κύριε πρόεδρε, το και το προκύπτει από συνομιλία του δημοσιογράφου με την Κουμουνδούρου. 

Η τρίτη είναι ότι το σφύριξε ο Παπάς σε κάποιο Διάκο κι εκείνος σε κάποιο Δεσπότη, κι έφτασε στ’ αφτιά του Πάπα. 

Η τέταρτη ότι τρόμαξε από το ύφος του και το ομολόγησε ο...

 Βαξεβάνης.

Δεν μας διαφώτισε επ’ αυτού ο Βενιζέλος, άρα μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ίσως συνέβη το απλούστατο: 

Την αποκάλυψη την έβγαλε  από την κοιλιά του. 

Δεν είναι και η πρώτη φορά –κρύβει αυτή η κοιλιά θησαυρούς, που κατά καιρούς ανασύρει ο κάτοχός της. 

Από κει έβγαλε στα νιάτα του τη γνωμάτευση ότι μια χαρά από δημοκρατικής απόψεως είναι τα μπλε και λευκά ψηφοδέλτια της ψηφοφορίας για την εκλογή Σαρτζετάκη. 

Και επίσης την αποκάλυψη, στηριγμένη στη ρίψη ενός καφέ εναντίον του, την εποχή της αναμέτρησής του με τον Παπανδρέου, ότι υπάρχει συνομωσία εις βάρος του.

Την αποκάλυψη πάντως την έκανε. 

Έτσι, βενιζελικά. 

Μας δίνει συνεπώς το δικαίωμα να κάνουμε κι εμείς τη δικιά μας –προς αποκατάσταση της αλήθειας. 

Λοιπόν: 

Το στικάκι το έβαλε μόλις το πήρε στο συρτάρι του και το άφησε εκεί –μην το πειράξετε να μη γίνει καμιά κόμπλα είπε σε στενούς του συνεργάτες. Εν συνεχεία το πήρε μαζί του και το τοποθέτησε σε μια εταζέρα στην κρεβατοκάμαρά του, κάτω από μια χαρακτηριστική επιγραφή –μέμνησο του Παπακωνσταντίνου. 

Ως που κάθισε ένα πρωινό που έπληττε, αφαίρεσε από τη λίστα το σόι του Παπακωνσταντίνου, και το έστειλε με ένα αξιόπιστο αγγελιοφόρο στον Βαξεβάνη. 

Έτσι προέκυψε η δημοσιοποίηση της λίστας, που έβαλε σε μπελάδες τον πρώην τσάρο και νυν αποδιοπομπαίο τράγο.

Αυτή είναι η αληθής αφήγηση, βασισμένη σε στοιχεία της ίδιας αξίας με του Βενιζέλου. 

Γιατί, στο κάτω-κάτω, μπορεί η δική του κοιλιά να χωράει περισσότερα, αλλά κι εμείς δεν είμαστε εντελώς πετσί και κόκκαλο. 

Την έχουμε την κοιλίτσα μας…

Του ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟΥ*

*Δημοσιεύθηκε στην «Αυγή» το Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2013.

από δω