Η ηγεσία του Σύριζα πέφτει στην λούμπα...;;;

Ανάμεσα στην έξοδό μας από την Ευρώπη (ΚΚΕ) και στην παραμονή μας σε αυτήν με προσπάθεια αλλαγής της φυσιογνωμίας και των πολιτικών της (ΣΥΡΙΖΑ), πράγμα που θεωρώ τελείως μάταιο και ουτοπικό, υπάρχει η τρίτη λύση, η πιο ρεαλιστική που λέει ότι μπορούμε να φύγουμε από την Ευρωζώνη, να επιστρέψουμε στην δραχμή και να παραμείνουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως κι άλλα κράτη.

Για τον λόγο αυτόν λοιπόν, και για άλλους, προσωπικά συμφωνώ με τον Λαφαζάνη, τον οποίον εκτιμώ και ως πολιτική προσωπικότητα της Αριστεράς.

Όσον αφορά το ΚΚΕ, τα λάθη των ηγεσιών του από ...

την εποχή του εμφυλίου μέχρι σήμερα είναι ακριβώς τα ίδια και το κόμμα έχει μια μοναδική διαχρονική συνέπεια στο να συνεχίζει τα ίδια λάθη και στο να μην μαθαίνει τίποτε από αυτά. Προσωπικά το θεωρώ απολύτως υπεύθυνο για την σημερινή κατάντια ως ανάχωμα του επάρατου δικοματισμού, ως βαλβίδα ασφαλείας του συστήματος που κατάστρεψε τη χώρα.

Την χώρα δεν την έφερε σε αυτή την κατάσταση ο δικομματισμός αλλά ο τρικομματισμός. Η κομμουνιστική ιδεολογία και στάση ζωής είναι χαρακτηριστικό πολλών ανθρώπων που εδώ και χρόνια είτε βρίσκονται πολιτικά άστεγοι είτε επιλέγουν να ψηφίζουν ΚΚΕ και να συντηρούν την αρρώστια του είτε είναι μέλη του και τους εκμεταλλεύεται η ηγεσία όπως έκανε πάντοτε στην ιστορία του κόμματος, είτε έχουν στραφεί προς την άλλη Αριστερά εδώ και πολλά χρόνια.

Ο Σύριζα ως μια Αριστερά που συσπείρωνε τους κομμουνιστές αλλά διαφωνούντες με το ΚΚΕ, έγινε ξαφνικά ένα κόμμα του 30%, έγινε αξιωματική αντιπολίτευση και πάει ίσως για κυβέρνηση. Και αυτό όχι επειδή οι Έλληνες πολίτες γίνανε αριστεροί αλλά επειδή οι Έλληνες πελάτες προδόθηκαν από τους εμπόρους πολιτικής, από τους οποίους αγόραζαν τη ζωή τους τόσα χρόνια και στους οποίους πουλούσαν την συνείδηση και την ψήφο τους. 

Όλοι αυτοί οι ξεπουλημένοι επί δεκαετίες αλλά και άλλοι πλανεμένοι ή αδαείς, βρέθηκαν στην ανοιχτή αγκαλιά του αντιμνημονιακού Σύριζα εν μία νυκτί. Και το κόμμα της Αριστεράς, με μια ηγεσία άπειρη και λίγη, έχασε τη γη κάτω από τα πόδια του, όπως φάνηκε και στις πρόσφατες δεύτερες εκλογές, κατά τις οποίες ο Σύριζα δεν βγήκε κυβέρνηση, μόνο και μόνο επειδή δεν ήθελε να βγει κυβέρνηση. 

Όλα αυτά δεκτά και μη κατακριτέα ως εδώ. Και ο φόβος της ευθύνης αλλά και η έκπληξη και μη σωστή διαχείριση του ξαφνικά μεγάλου εκλογικού ποσοστού είναι κατανοητά και ανθρώπινα αλλά και πολιτικώς αποδεκτά. 

Όμως μέχρι το να διολισθαίνεις ως κόμμα της Αριστεράς σιγά σιγά προς τα εκεί που θέλει η κοινωνία αντί να στέκεσαι στο ύψος σου και να αλλάζεις την κοινωνία, όπως έχεις ευθύνη να κάνεις,αυτό είναι πολιτικός εκπεσμός και όποιος το αντιλαμβάνεται αλλά δεν αντιδρά για όποιους λόγους, έχει ευθύνη για το μέλλον. 

Μέχρι στιγμής έχουμε δει τα μύρια όσα. 

Από την 3η Σεπτέμβρη και την προσπάθεια ταύτισης του Σύριζα μαζί της, μέχρι πολιτικό συγχρωτισμό με την Κατσέλη, μέχρι άρθρο της Ξενογιαννακοπούλου στην Αυγή για να μετρηθούν οι αντιδράσεις, μέχρι Κοτσακά, αριστίνδην μέλος, μέχρι πολλά που δεν είναι του παρόντος να απαριθμηθούν. 

Η ηγεσία του Σύριζα δείχνει να πέφτει στην λούμπα κάθε μέρα και πιο βαθιά. Επειδή όμως πέφτει αργά αργά, διολισθαίνει για την ακρίβεια, οι παλαιοί Αριστεροί δείχνουν να μην το νιώθουν ή αν το νιώθουν το ανέχονται για διάφορους λόγους, ενώ η ηγεσία του κόμματος εκμεταλλεύεται αυτή την ανοχή και προχωρεί ακόμα βαθύτερα προς την πασοκοποίηση. 

Αυτή η πασοκοποίηση είναι λογικό να συμβαίνει διότι από το 4% έως το 30%, οι πολλοί αυτοί παραπανίσιοι ψηφοφόροι δεν κατέβηκαν από τον πλανήτη Άρη αλλά είναι πολίτες που υπήρχαν και στο παρελθόν στην Ελλάδα και προφανώς ήτανε πελάτες και υποστηρικτές του ελεεινού πολιτικού συστήματος, κομμάτων και πολιτικών ανδρών που κατάστρεψαν τη χώρα. 

Η ευθύνη του Σύριζα είναι να βάλει φραγμούς. Να σταθεί βράχος ακλόνητος στην ιδεολογία και την πρακτική του και να αφήσει απ’ έξω κάθε προβεβλημένο από το παρελθόν κομματικό στέλεχος του πρώην δικομματισμού είτε ψήφισε είτε καταψήφισε τα μνημόμια. 

Να αναγκάσει τους “μετανοήσαντες” να αλλάξουν πολιτική στάση ζωής και όχι να τους δέχεται ως στελέχη ωσάν να είναι ήδη αλλαγμένοι. Είναι γεμάτη η Ελλάδα από Κινήματα και Συλλογικότητες που μάχονται καθημερινά ενάντια στον ναζισμό, ενάντια στο ξεπούλημα των φυσικών πόρων, ενάντια στην καταστροφή του περιβάλλοντος του κάθε τόπου, ενάντια στην εξαθλίωση, ζώντας αλληλέγγυα και εφαρμόζοντας άλλου είδους, πρωτοφανείς για την Ελλάδα καθημερινές πολιτικές, προσωπικές και συλλογικές. 

Αυτούς τους ανθρώπους τους έχει προσεγγίσει ο Σύριζα; Αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να έχει τιμή, καμάρι και σημαία του ο Σύριζα. 

Κι όχι τους πασοκογενείς συνδικαλιστές και πρώην υπουργούς, τους οποίους επιβάλλεται να αφήσει στην άκρη, κι αυτοί ας μην τον ψηφίσουν καν όταν θα έρθει η ώρα. 

Ένα κόμμα με επικεφαλής έναν τόσο νέο άνθρωπο είναι τελείως απογοητευτικό να μην μπορεί, ούτε αυτή την ύστατη ώρα, ούτε με αυτή την εξαίρετη ευκαιρία που έχει, μέσα σε μια κοινωνία που αλλάζει κάθε λεπτό, να φέρει στην επιφάνεια της πολιτικής φρέσκους ανθρώπους, νέες πολιτικές τάσεις, νέα αντίληψη και νέες μορφές αγώνα.

Είχα γράψει και στο παρελθόν, αμέσως μετά τις εκλογές ότι ο Σύριζα έχει την μεγάλη ευκαιρία να συντονίσει και να γίνει ομπρέλα όλων των Κινημάτων και των Συλλογικοτήτων που έχουν οργανωθεί και αντιστέκονται απ’ άκρη σ’ άκρη στην Ελλάδα. 

Να φτιάξει γραφεία, να τα στελεχώσει και να προσφέρει νομική, επιστημονική και κάθε άλλου είδους υποστήριξη σε αυτά τα Κινήματα. Ο Σύριζα έχει έσοδα από κρατική επιχορήγηση, έχει και μισθούς Βουλευτών. 

Ένα αριστερό κόμμα όλα αυτά τα έσοδα θα τα διέθετε στο μεγαλύτερο μέρος τους για να στελεχώσει τέτοιου είδους γραφεία συμπαράστασης, συμπόρευσης και αλληλεγγύης με την κοινωνία, με τους ανθρώπους που αντιστέκονται ενάντια στην εξαθλίωση, στον ναζισμό, στο ξεπούλημα και στην καταστροφή. 

Δεν έχει κάνει όμως τίποτα απολύτως. 

Ένα μεγάλο μηδενικό. 

Αντ’ αυτού, συμμετέχει σε συνέδρια ελληνοαμερικανικού επιμελητηρίου και δίνει διαπιστευτήρια στα αφεντικά ότι θέλει τους επενδυτές και άλλες τέτοιες απαράδεκτες γελοιότητες.

Προσωπικά δεν με εκφράζει καθόλου μια τέτοια κατ’ επίφαση Αριστερά. Νιώθω και διαβλέπω ότι όσες καταστροφές καταφέραμε να αποσοβήσουμε μαχόμενοι τόσα χρόνια ενάντια σε Υπουργούς του Πασόκ, θα τα δούμε σε λίγο να συμβαίνουν επειδή οι ίδιοι άνθρωποι θα έχουν επιπλεύσει ή επανακάμψει πολιτικά μέσα από τον Σύριζα. 

Τα παλαιά μέλη του Σύριζα και οι αγνοί αριστεροί, όπως και του ΚΚΕ, θα δούμε να αλώνεται η Αριστερά και να εκπίπτει σε μια σύγχρονη καπιταλιστική γιαλαντζί αριστερά όπως η ΔΗΜΑΡ, αντί να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία που της δίνεται και να αλώσει η ίδια το καταρρέον πολιτικό σύστημα φέρνοντας κοντά στην ιδεολογία της την κοινωνία. 

Αν η ηγεσία του Σύριζα θέλει να γίνει κυβέρνηση με ψήφους πελατών και όχι πολιτών, όπως δείχνει η μέχρι τώρα πολιτική του πορεία ως αξιωματική αντιπολίτευση, προσωπικά δεν πρόκειται ούτε να ασχοληθώ ποτέ ξανά με την περίπτωσή του.

http://yiannismakridakis.gr/