Να φύγουμε εμείς, να μείνουν ποιοι;

Ανώνυμοι

“ Η μοίρα άλλωστε του «ρουφιάνου» είναι γνωστή στο πέρασμα των αιώνων. Ναι. Πέρασαν με το ζόρι τα μνημόνια μέσα από τα τηλεπαράθυρα ”

Του Κώστα Καπνίση

Ας υποθέσουμε ότι υπάρχει ένα σχέδιο πίσω από όλες αυτές τις καταιγιστικές εξελίξεις και τον ακατάπαυστο βομβαρδισμό των Μέσων Μαζικής «Ενημέρωσης». Ναι. 

Από αυτή την διαπλεκόμενη μιντικοκρατία που κυριάρχησε από τα μέσα της δεκαετίας του 90 σε αυτόν εδώ τον δύσμοιρο τόπο. Για αυτή μιλάμε. 

Θέλοντας και μη αυτό που ονομάζεται τηλεόραση έχει αρχίσει να καταλαβαίνει ότι ο διαρκής εξευτελισμός της που επέλεξε η ίδια φτάνει σε ένα τέλος. Χαρακτηριστική είναι άλλωστε η εμφανής αγωνία τους για το άμεσο μέλλον τους. Το καθεστώς που απροκάλυπτα και χωρίς αιδώ επέβαλαν τα τελευταία τρία χρόνια στρέφει πλέον τα «πυρά» του κατευθείαν επάνω τους. 

Κάπου εδώ αρχίζει το πάρτι της μεταστροφής. Οι αποικιοκράτες βλέπετε δεν είναι διατεθειμένοι να κρατήσουν αυτούς τους ανθρώπους γιατί ξέρουν πολύ καλά ότι το παιχνίδι θα παιχτεί στο όνομα της «εξυγίανσης». 

Είναι γνωστό άλλωστε το ρητό ότι την «ρουφιανιά» πολλοί αγάπησαν αλλά τον «ρουφιάνο» κανείς. 

Η μοίρα άλλωστε του «ρουφιάνου» είναι γνωστή στο πέρασμα των αιώνων. Ναι. Πέρασαν με το ζόρι τα μνημόνια μέσα από τα τηλεπαράθυρα....

Ναι. Απαξίωσαν το Κοινοβούλιο και άσκησαν «πολιτική» μέσα από τα βραδινά κεντρικά δελτία ειδήσεων. Ναι. Διαμόρφωσαν την κοινή γνώμη. Έγιναν για να το πούμε και ελληνικά opinion makers. Ποιοι; 

Οι καλοπληρωμένοι δημοσιογράφοι. Με ποια ειδικότητα; 

Με ποιες σπουδές; 

Ανόητες ερωτήσεις. Λαϊκισμός. Δε χρειάζονται ειδικότητα. Είναι παντογνώστες. Τίποτε δε στέκεται εμπόδιο μπροστά στη «σοφία» τους. Ανέβασαν «κυβερνήσεις», κατέβασαν «κυβερνήσεις». Για την ακρίβεια πρόσωπα. Ναι. Είναι αυτά τα ίδια πρόσωπα που καλούν συνεχώς και χωρίς εξαιρέσεις στις περίφημες εκπομπές τους. Μεγάλες προσωπικότητες. Τώρα τελευταία φέρνουν και «φιλόσοφους». Συγκλονιστικά πράγματα. 

Οι μεγαλύτερες διάνοιες του πλανήτη έχουν μαζευτεί στο εγχώριο media system. Δε μπορεί παρά να θαυμάσει κάποιος αυτό το απαύγασμα του απόλυτου τίποτα. Τα πράγματα όμως κάποια στιγμή γυρίζουν. Όσο και να προσπαθήσει κάποιος να το αποτρέψει το μόνο σίγουρο είναι ότι όχι μόνο δε θα μπορέσει να το πετύχει αλλά αντίθετα θα εξευτελιστεί έτι περαιτέρω. Το είπε και η Deutsche Bank άλλωστε. «Είμαστε πλούσιοι!!!» ανέκραξαν. 

Δε χρειάζονται άλλα μέτρα. 

Ξεχρεώνουμε. 

Βρήκαμε αέριο. 

Σιγά μη κάτσουμε να φορολογήσουμε τα παιδιά. 

Θα το ξαναγράψουμε από την αρχή. 

Να τα ισοδύναμα.

Τελικά αυτοί της τρόικα τι άκαρδοι και άσπλαχνοι που είναι. Πως είναι δυνατό να συνεχίζουν να θέλουν να μας καταστρέψουν. Γενοκτονία. Ώπα παιδιά. Πάρτε το αλλιώς γιατί θα βρείτε. Αντίσταση. Δε θα περάσει το φορολογικό. Ή τώρα ή ποτέ. Του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει. Τώρα θα δεις τι θα πάθεις Σόιμπλε. Θα σου δείξουμε εμείς τι θα πάθεις ως άλλοι «Χλαπάτσες». 

Τι έγινε ρε παιδιά; 

Το χάσαμε το τόπι; 

Και η κοινή γνώμη κύριε; 

Τι θα πει η κοινή γνώμη; 

Ότι τους κοροϊδεύαμε τρία χρόνια; 

Σιγά τα αυγά. Τι ξέρουν αυτοί; 

Μήπως θυμούνται τι τους λέγαμε χθες; 

Θα κολυμπήσουμε στο αέριο άρα και στο ευρώ. Με το ευρώ καλύτερα. 

Όχι; Γιατί; 

Μα υπογράψαμε κύριε να τους δίνουμε ότι βγαίνει από το πρωτογενές πλεόνασμα και όταν βγει και παραπάνω θα τους δίνουμε και 30% από τα άλλα. Αλήθεια; Μα είμαστε βλάκες; 

Όχι. 

Το κάναμε για να σωθεί η πατρίδα. Η ποια; 

Εμείς είμαστε βρε η πατρίδα. Τι δεν καταλαβαίνεις; Πωπω!!! 

Με τον Τσίπρα τι θα κάνουμε όμως; Θα μας ξεμπροστιάσει τώρα. Τι έχουμε να πάθουμε… 

Τι θα λέμε τώρα και πως θα εκβιάζουμε τον λαό; Υπομονή. 

Θα φτιάξουμε το νέο Κόμμα. 

Προς το παρόν θα βγάζουμε στα τηλεπαράθυρα νέες «πολιτικές κινήσεις» με τον μπάρμπα μας τον κύριο «αλήθεια». Τον «ασάλιωτο» ντε. Θα ρίξουμε άδεια τα δίχτυα και όλο και κάποιος θα μπει μέσα. 

Μήπως είμαστε ξετσίπωτοι; Αυτό μη το ξαναπείς. 

Από πού και ως που; 

Ποιος την έχασε για να τη βρούμε εμείς; 

Μη το συζητάς. Πάει μπλέξαμε. Ο Τσίπρας όποτε και αν γίνουν εκλογές θα σαρώσει τα πάντα στο πέρασμά του. 

Τι θα μας κάνει μετά το φαντάζεσαι; Τελειώσαμε. Καθόλου. Μην είσαι ανόητος.

Θα βάλουμε τον παππού να πει για απλή αναλογική. Θα του φράξουμε τον δρόμο του μπαγάσα. Πόσο θα πάρει; 

Θα πάρει πολύ «σύντροφε». Σιγά μωρέ. Θα πάρει 51%; 

Αν αποκαλυφθεί η αλήθεια δε θα πάρει; 

Μην πάρει και παραπάνω. Άσε που θα δεχτεί την απλή αναλογική και θα την υπερψηφίσει κιόλας. Μέχρι τότε θα δούμε τι θα κάνουμε. Σιγά μην αφήσουμε εμείς την εξουσία. 

Έχουμε και ως κάλυψη την Χρυσή Αυγή για να αποπροσανατολίζουμε και για να κοροϊδεύουμε τους ανεγκέφαλους. Μα αρχίζουν και ξεφουσκώνουν ρε «σύντροφε». Τους πήραν χαμπάρι. Όλο και κάτι θα κόψουν όμως. 

Μην ανησυχείς. Θα τα βρούμε. Μέχρι να γίνουν οι εκλογές έχουμε να δούμε πολλά. Το σύστημα δεν «παίζει» άλλωστε. 

Ο παραπάνω «φανταστικός» διάλογος είναι γνωστό ότι κάπως έτσι εξελίσσεται πίσω από τις κλειστές πόρτες. Μόνο που αυτές οι κλειστές πόρτες δεν είναι και τόσο κλειστές όσο νομίζουν κάποιοι. 

Όσο περνά ο καιρός αυτό το σύστημα που καταρρέει θα αρχίσει να δίνει και μερικούς «δικούς» του. Καθόλου περίεργο. Ο καθένας προσπαθεί να σώσει τον εαυτό του.

Ποτέ άλλοτε όσο τώρα η μια αποκάλυψη διαδέχεται την άλλη. Η ωμή πραγματικότητα βέβαια είναι αμείλικτη σε ότι αφορά την κοινωνία. Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για την ίδια. Η λεγόμενη «μεσαία» τάξη έχει αρχίσει να πηγαίνει εδώ και αρκετό καιρό περίπατο. Ευθύνεται όμως και η ίδια για αυτό. 

Της δόθηκε η ευκαιρία και μάλιστα σε διπλή εκλογική αναμέτρηση να αλλάξει τα πράγματα. Δε θέλησε όμως έστω και οριακά να κάνει το καθοριστικό βήμα. Έκανε ένα μεγάλο αλλά όχι καθοριστικό. 

Να ξεμπλέξει μια και για πάντα από αυτούς που την κρατούσαν τόσα χρόνια σε ομηρεία. Φοβήθηκε. Τι φοβήθηκε; 

Πολλά. Είτε μικρά είτε μεγάλα. 

Της είπαν βέβαια πολλά ψέματα. Την «τρομοκράτησαν». Της είπαν ότι θα τους πάρουν οι κομμουνιστές τα σπίτια, τα παιδιά και τις καταθέσεις. Ο ελληνικός λαός είναι γνωστός άλλωστε για τον συντηρητισμό του. Δεν καλοβλέπει τις μεγάλες αλλαγές στη ζωή του. Έστω και αν αυτές οι αλλαγές υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να είναι για το δικό του καλό. 

Πίστεψε ότι δε θα πέσουν άλλο οι μισθοί και οι συντάξεις. Ότι δε θα μπουν άλλοι φόροι. Ότι δεν πειράζει που το παιδί του είναι άνεργο. Θα κάνει λίγη οικονομία και θα έχει να του δώσει ένα χαρτζιλίκι. 

Τώρα όμως βλέπει ότι οι μισθοί και οι συντάξεις θα πέσουν και άλλο, νέοι φόροι τριπλάσιοι από πριν θα μπουν, τα παιδιά του θα γίνουν τεκμήριο. Αλήθεια όσων τα παιδιά μεταναστεύουν ή ετοιμάζονται να το κάνουν θα θεωρούνται και αυτά τεκμήριο ή θα γίνεται μια υπεύθυνη δήλωση ότι δε μένουν πια εντός Ελλάδας; 

Ακούγεται αστείο; Μπορεί. Σε μια χώρα που το μόνο που δεν έχει φορολογηθεί είναι ο αέρας που αναπνέουμε καθόλου αστείο. Ίσως μαύρο χιούμορ. Αυτό ναι. Χρειάζεται. Καλό κάνει. Όταν αυτοί που «κυβερνούν» παίρνουν τόσο κυνικά τις αποφάσεις τους ίσως είναι απαραίτητο να τους αντιμετωπίσει και ο λαός κυνικά. Θα στεγνώσει η ψυχή μας; Όχι. Σε καμιά περίπτωση. 

Τότε μπορεί και να καταλάβουμε ότι η ανάγκη να δούμε τον συνάνθρωπό μας στα μάτια και να τον βοηθήσουμε μέσα από την καρδιά μας γίνει η κυρίαρχη τάση έτσι ώστε να αλλάξει αυτή η κακή νοοτροπία μας. Αν επιτύχουμε αυτό μπορούμε να πετύχουμε τα πάντα.

Αν κλείσουμε τα αυτιά μας στις σειρήνες του κακού μας εαυτού τότε θα έρθει ο καλός μας εαυτός στην επιφάνεια και θα καταλάβουμε ότι δε μπορούμε και δεν πρέπει να γίνουμε όλοι μας μετανάστες. Δεν είναι αυτή η λύση. Πρέπει να φέρουμε ένα βασανιστικό αλλά υπαρξιακό ερώτημα στο μυαλό μας. Να φύγουμε εμείς για να μείνουν ποιοι; 

Αυτοί που τόσα χρόνια έπιναν στην υγεία των κορόιδων βάζοντάς τους να τσακώνονται κουνώντας πράσινα και μπλε σημαιάκια; 

Καινούριες ανθρώπινες ζωές έρχονται την ώρα που μιλάμε στον κόσμο. Υπάρχει λύση. Ας πάμε σε ένα μαιευτήριο ακόμα και μην έχουμε κάποιον δικό μας άνθρωπο εκεί. Ας δούμε τον νέο άνθρωπο που έρχεται στη ζωή και ας τον κοιτάξουμε στα μάτια μόλις τα ανοίξει και μας χαμογελάσει. Τι να του πούμε; 

Ότι τον προδώσαμε ή ότι αγωνιστήκαμε για να κάνουμε τη ζωή του καλύτερη;

πηγη