Σε ένα πράγμα έχουν δίκιο οι βιαστές και δολοφόνοι, εγχώριοι και ξένοι....

Διάλογοι κρίσης για λειτουργικά αναλφάβητους

(Προειδοποίηση: Αυτό το κείμενο είναι γραμμένο για εκείνους ακριβώς που δε θα το διάβαζαν έτσι και αλλιώς ποτέ. Για αυτούς που πέρα βρέχει, για αυτούς που δεν χαμπαριάζουν ότι ο καιρός χτυπά την πόρτα τους με το πίσω μέρος του δρεπανιού που έχει χαραγμένο πάνω του με ΜΕΓΑΛΑ ΠΑΧΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥΣ. Για τους ακόμη βαθειά νυχτωμένους που μας καταδικάζουν όλους σε πνιγερά σκοτάδια. Όπως έκανε μια παλιά φίλη, τυπώστε το και τρίψτε το τους στη μούρη)

Γαμιέται η κόρη σου.  Οκ, τώρα που σου τράβηξα την προσοχή επέτρεψε μου να διορθώσω πριν μου τραβήξεις κανά μπουνίδι.

Δεν γαμιέται η κόρη σου αν και δεν βρίσκεις πως αυτό είναι κάπως αφύσικο μετά από κάποια ηλικία;

Οκ, δε γαμιέται η κόρη σου. Γαμιέται η χώρα σου. Που σημαίνει εκατομμύρια κόρες, γιοί, αδερφοί, αδερφές και παλληκάρια, παππούδες, γιαγιάδες. Ησύχασες τώρα;

Καλό και άγιο το γαμήσι, δε λέω, αρκεί να γίνεται με την ελεύθερη βούληση δύο ή και περισσοτέρων ανθρώπων. Όταν η βούληση παραβιάζεται, τότε μιλάμε για βιασμό.

Δεν έχω βιαστεί και αποστρέφομαι το βιασμό μέχρι το βαθύ πυρήνα της ψυχής μου αλλά θα μιλήσω για αυτό επειδή ακριβώς συμβαίνει. Συμβαίνει και σε άτομα αλλά και σε χώρες ολάκερες.

Ας ξεκινήσουμε από τα άτομα. Μπορείς υποκύψεις για να μην έχεις χειρότερα ή να παλέψεις για να σώσεις την αξιοπρέπεια σου. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι αν έχεις τα αρχίδια να επιλέξεις το δεύτερο θα τραυματιστείς περισσότερο αλλά μπορεί και να γλυτώσεις το τραύμα το βαθύτερο.

                Ένα πράγμα δεν μπορείς να κάνεις: Να διαπραγματευτείς το βιασμό σου: Να πεις δηλαδή εντάξει μόνο πίπα. Ή μόνο μουνί. Όχι κώλο. Και με καπότα.

Η διαπραγμάτευση μάλλον θα σε οδηγήσει πεταμένο/η στο δρόμο και παραβιασμένο από παντού. Χωρίς καπότα.

Γι αυτό και η έννοια της διαπραγμάτευσης για το βιασμό της  χώρας δεν είχε νόημα εξ αρχής. Για αυτό και η χώρα θα βρεθεί πεταμένη στο δρόμο και γαμημένη από παντού.

Ας μιλήσουμε λοιπόν για διαπραγμάτευση. Ας φανταστούμε ένα διάλογο ανάμεσα στις Έλληνες Πολιτικούς (εφ’ εξής Ε.Π) και τους βιαστές, την τρόικα. Είναι προφανές βεβαίως το ότι για να διαπραγματεύεται κάποιος  με έναν επίδοξο βιαστή τον βιασμό κάποιου τρίτου, ο πρώτος είναι νταβατζής και έχει υπάρξει κατ’ εξακολούθηση βιαστής αυτού του οποίου το βιασμό διαπραγματεύεται.

Τρόικα: Να καταργηθεί το κράτος πρόνοιας

Ε.Π: Εντάξει.

Τρόικα: Να καταργηθεί το κράτος

Ε.Π: Μα υπάρχει το σύνταγμα.

Τροίκα: Να αγνοηθεί

Ε.Π: Εντάξει

Τρόικα: Να καμφεί κάθε μορφή λαϊκής αντίστασης με κάθε δυνατή μέθοδο.

Ε.Π: Μα υπάρχει πολιτικό κόστος

Τρόικα: Να το πληρώσετε

Ε.Π: Εντάξει

Τροίκα: Να μας καταβληθεί αποζημίωση για τον εργώδη βιασμό μιας ρυπαρής πόρνης

Ε.Π: Έεεεεγινε.

Τρόικα: Ότι λεφτά έχει πάνω της η πόρνη να αφαιρεθούν και να μας δωθούν.

Ε.Π: Οκ

Τρόικα: Για όλους τους επόμενους βιασμούς να χρεωθεί η πόρνη με δάνειο που θα τις χρεώσουμε με το έτσι θέλω και που θα το πληρώσει γαμιόντας.

Ε.Π: Έγινε

Τρόικα: Τα παιδάκια της που στροφάρουν να τα κάνετε γενίτσαρους να μας τα στείλετε πακέτο στη Γερμανία, Αγγλία, Γαλλία, ΗΠΑ γιατί έχουμε λειψανδρία. Τα υπόλοιπα στον Καιάδα

Ε.Π: Έεεεγινε.

Τρόικα: Όταν η πόρνη σταφιδιάσει, να διαμελιστεί και να πεταχτεί στα σκυλιά του πολέμου.

Ε.Π: Τιμή και ευχαρίστησή μας.

 

Αυτό, το πίπα-κώλο-μουνί χωρίς καπότα και μετά στραγγαλισμό και τεμαχισμό του πτώματος, το είπαν διαπραγμάτευση και τους πιστέψαν τόσοι που σχηματίσαν κυβέρνηση εθνικού βιασμού.

Ας αντιπαραθέσουμε στο πρώτο παράδειγμα ένα παράδειγμα αντίστασης:

Τρ: Δε σας δίνουμε «βοήθεια»

Ε.Π:  Οκ. Στάση πληρωμών. Προηγούμενα δάνεια που σας χρωστάμε καμπούμ.

Τρ: Οκ. Σας εξωθούμε από το Ευρώ.

Ε.Π: Οκ. Χρεωκοπία, βγαίνουμε από το Ευρώ, ζημιές τρισεκατομμυρίων για τις οικονομίες σας και πάρτυ για τους εξωθεσμικούς κερδοσκόπους (δεν υπάρχει κάτι βέβαιο, η κερδοσκοπία έχει γίνει θεσμός)

 Τρ: Θα σας καταστρέψουμε

Ε.Π: Θα σας πάρουμε μαζί μας στον τάφο.

Σε αυτή τη ρώσικη ρουλέτα το όπλο της ελληνικής κρίσης είχε πολλές σφαίρες στη θαλάμη. Και το οβιδιακό πλέον ελληνικό πολιτική σύστημα φρόντισε να κλέψει όλες τις σειρές τραβήγματος της σκανδάλης από τους πιστωτές και να τις χαρίσει πλουσιοπάραχα στην κοινωνία πυροβολώντας την εξ επαφής στο κεφάλι δεκάδες φορές.

Αυτό σημαίνει αξιοπιστία νταβατζή και δολοφόνου μαζί. Να κάνει τη δουλειά του σωστά. Και η δουλειά του ήταν να γαμήσει και να ξεπαστρέψει την Ελλάδα.

Όχι το σάπιο κομμάτι της, αυτό έμεινε σχεδόν απείραχτο και ενίοτε και κερδισμένο. Το καλό κομμάτι της Ελλάδας θέλαν να γαμήσουν.

Και το καταφέραν. Οι ζημιές πλέον στην πραγματική οικονομία είναι ανεπανόρθωτες και υπερπολλαπλάσιες των δανείσιμων κεφαλαίων για τη «σωτηρία» μας. Οι έλληνες πολίτες είναι πλέον δουλοπάροικοι.

Βιασμός και δολοφονία εκ προμελέτης.

Σε ένα πράγμα έχουν δίκιο οι βιαστές και δολοφόνοι, εγχώριοι και ξένοι.

Στο ότι ο λαός έδωσε τη συναίνεση του: Δύο εκλογές οι ψηφοφόροι αναδείξαν μνημονιακές κυβερνήσεις. Από αυτή την οπτική, όλοι αυτοί οι ηλίθιοι ή επιτήδειοι είναι συνένοχοι όχι μόνο στο βιασμό και τη δολοφονία τη δικιά τους και των παιδιών τους αλλά και όλων των υπολοίπων. Και από όλα τα δραματικά που έχουν συμβεί, αυτή η γνώση του δωσιλογισμού από τη βάση είναι το δραματικότερο και τραυματικότερο όλων γιατί θα πρέπει να ζούμε με αυτό και αυτούς για πάντα. Με τους καταστροφείς συμπολίτες μας. Είναι δύσκολη η πραγματική δημοκρατία.