Ακόμα το σκέφτεσαι, ε; Κοροϊδάρα!

Οι υπεράκτιες εταιρείες και οι κοροϊδάρες

Ο φιλαράκος μπήκε φουριόζος στο γραφείο. “Θόδωρε”, μου κάνει, “ελπίζω να μην αγοράζεις πούρα από το εξωτερικό”. Έβαλα τα γέλια. “Από πού να παίρνω, ρε Γιώργο;” τον ρωτάω. Με κοίταξε σοβαρά. 

“Πριν 6 χρόνια”, συνέχισε, “έδωσα την πιστωτική μου κάρτα σε έναν φίλο για να παραγγείλει κάτι πούρα από την Ισπανία. Χτες μου ήρθε ένα χαρτί από τον...

ΣΔΟΕ, που με καλεί εντός 5 ημερών σε απολογία επειδή έκανα διαδικτυακή αγορά προϊόντων καπνού από το εξωτερικό και δεν απέδωσα τον αναλογούντα φόρο καπνού 159 ευρώ”.

Το ‘παν και το ‘καναν στον ΣΔΟΕ. Είπαν θα ανακαλύψουν και θα πατάξουν την φοροδιαφυγή και ιδού τα άμεσα αποτελέσματα:

 ο φοροφυγάς των 159 ευρώ συνελήφθη, έστω και με 6 χρόνια καθυστέρηση. Κ

αλά να πάθει, βέβαια, διότι έκανε την αγορά στο όνομά του. Πού πας, αγορίνα μου; Ρώτα πρώτα να μάθεις πώς γίνεται. Εμ, τί νόμισες; Παίρνουμε μια πιστωτική κάρτα και πάμε; Όχι, ντε! Άκου, λοιπόν:

Ο κόσμος φτιάχνει πρώτα μια υπεράκτια (οφ σορ, που λένε κι οι παραμορφωμένοι του στυλ πώς-το-λέτε-σεις-εδώ-γιατί-ξεχνάω πώς-το-λέμε-εμείς-εκεί) εταιρεία. Μη σε μπερδεύουν οι εγγλέζικοι όροι. Δεν χρειάζεται να ξέρεις γρυ εγγλέζικα. 

Απλώς απευθύνεσαι σε ένα από τα δεκάδες σχετικά γραφεία που πουλάνε υπεράκτιες εταιρείες. Εκεί, θα σου δείξουν μια λίστα με εταιρείες ήδη στημένες, με καταστατικό, α-φι-μί, διεύθυνση, διοικητικό συμβούλιο κλπ. Αν δεν σου αρέσει κάποιο από τα ονόματα, κανένα πρόβλημα: σου φτιάχνουν μιαν άλλη με το όνομα που εσύ γουστάρεις. Σιγά το πρόβλημα, ένα κόπυ-πέιστ θα κάνουν και…βουαλά, η “Παφ-Πουφ Λίμιτεδ” είναι έτοιμη. 

Το μόνο που χρειάζεται να συμπληρωθεί είναι το όνομά σου ως κύριου μετόχου και ως προέδρου τού διοικητικού της συμβουλίου. Κι όλα αυτά τα ωραία δεν πρόκειται να σου κοστίσουν παρά δυο χιλιάρικα, άντε τρία και με το ζόρι.

Τώρα, θα μου πεις, τι σκατά εταιρεία είναι αυτή. 

Είσαι μπουμπούνας, ε; 

Ρε συ, εταιρεία την λέμε αλλά στην ουσία είσαι εσύ με άλλη ταυτότητα. Λες και πρόκειται ποτέ να κάνεις καμμιά εταιρική πράξη; Το ζήτημα είναι να μπορείς εσύ, ως Γιώργος να πούμε, να κάνεις τις νόμιμες καθημερινές συναλλαγές σου: να παίρνεις ψωμί από τον φούρνο, να τρώς δυο πιτόγυρα, να πίνεις κανένα ουζάκι…τέτοια πράγματα, απλά και νόμιμα. Τα άλλα, τα παράνομα ή τα ντεμί-νόμιμα να πούμε, θα τα κάνεις όχι ως Γιώργος αλλά ως εταιρεία.

Θες και παράδειγμα για να το καταλάβεις; Εν τάξει. 

Πήρες τα πούρα ως Γιώργος και σε βούτηξε ο ΣΔΟΕ για φόρο 159 ευρώ, έτσι; Αν, όμως, τα πούρα τα αγόραζε η εταιρεία (για να ‘χει να κερνάει τους πελάτες της, να πούμε), ποιος θα την έπιανε; Έλα ντε! Μπας και νομίζεις ότι πρόκειται ο ΣΔΟΕ να πιάσει κανέναν μεγαλολεφτά για αφορολόγητα πούρα; Κούνια που σε κούναγε, φουκαρά… Προς θεού, όμως, μη νομίσεις ότι σου λέω να στήσεις ολόκληρη υπεράκτια εταιρεία μόνο για να αγοράζεις αφορολόγητα πούρα, ε; Βάλε μπροστά την φάμπρικα και θα δεις πόσες δουλειές μπορεί να κάνει αυτή η εταιρεία!

Θες, ας πούμε, να αγοράσεις ένα ακίνητο αλλά δεν μπορείς γιατί το χρήμα που έχεις είναι “μαύρο” και θα σε τσιμπήσει το πόθεν έσχες; 

Κορόϊδο! 

Θα το αγοράσει η εταιρεία, καλέ! Όχι μόνο δεν θα της μιλήσει κανένας αλλά θα την χειροκροτήσουν κι από πάνω γιατί…κάνει επένδυση στην χώρα μας! 

Πώς είπες; Το δικό σου ακίνητο θα είναι στο όνομα της εταιρείας και φοβάσαι; Τί φοβάσαι, βρε κεφάλα; Δικιά σου δεν είναι και η εταιρεία; Μεγαλομέτοχος και πρόεδρός της δεν είσαι;

Να σε πάω και λίγο παρακάτω, μπας κι ανοίξουν τα στραβά σου; 

Έχεις, ας πούμε, ένα ακίνητο και θες να το γράψεις στο παιδί σου. Έρχεται η εφορία και σου λέει αντικειμενικές τιμές, τόσο επί τόσο ίσον τόσο και συν επί πλην πλην…δώσε τόσα για φόρο μεταβίβασης. Αν, όμως, το ακίνητο ήταν στο όνομα της εταιρείας, τί θα έκανες; 

Θα έδινες τις μετοχές στο παιδί σου, θα το έκανες και πρόεδρο του διοικητικού συμβολίου και κάπως έτσι το παιδί θα αποκτούσε την εταιρεία, άρα και την περιουσία της, άρα και το ακίνητο που θες να του δώσεις. Γκέγκε; 

Τα υπόλοιπα ανακάλυψέ τα μόνος σου. 

Π.χ., αν έχεις δυο παιδιά, φτιάχνεις δυο υπεράκτιες εταιρείες και δίνεις από μία σε κάθε παιδί. Σκέψου και λίγο μόνος σου, μη τα περιμένεις όλα έτοιμα!

Άκου κι άλλο ένα ωραίο. Είσαι έμπορος, έτσι; 

Φέρνεις, ας πούμε, ένα εμπόρευμα από εξωτερικό με 10 ευρώ το κομμάτι. Πόσο να το πουλήσεις; 15; 20; Θα σε σκίσει η εφορία. Σκέψου, όμως, τι θα γίνει αν το εμπόρευμα το αγοράσει εικονικά η εταιρεία σου με 10 ευρώ και μετά σου το πουλήσει, πάλι εικονικά, με 19: το βγάζεις στην αγορά με 20, δηλώνεις ως Γιώργος 1 ευρώ μικτό κέρδος, βγάλε κι ένα δίφραγκο έξοδα, μπαίνεις μέσα και δεν πληρώνεις μία για φόρο. Και μη μου πεις ότι η εταιρεία θα δηλώσει 9 ευρώ κέρδη, γιατί εκεί που είναι η εταιρεία δεν πληρώνουν παρά κάτι πενταροδεκάρες στο κράτος. Γι’ αυτό τις φτιάχνουμε εκεί, άλλωστε.

Ακόμα το σκέφτεσαι, ε; Κοροϊδάρα! Είσαι καταδικασμένος να πληρώνεις μια ζωή φόρους…

του Cogito ergo sum

ΑΔΕΣΠΟΤΟΣ