Ζητάτε να σας πω - (1930)
Σύμφωνα με θρύλο της εποχής, ο Αττίκ (γνωστός για την αυτοσχεδιαστική του ικανότητα) αυτοσχεδίασε το... τραγούδι στη "Μάντρα", της οποίας ήταν και ο δημιουργός, όταν κάποια παλιά του ερωμένη και η παρέα της ζητούσαν επίμονα να παίξει την παλιά του επιτυχία "Είδα Μάτια".
Στίχοι: Αττίκ
Μουσική: Αττίκ (Κλέων Τριανταφύλλου)
Ζητάτε να σας πω
τον πρώτο μου σκοπό
τα περασμένα μου γινάτια
ζητάτε, είδα μάτια
με σκίζετε κομμάτια
Σε μια παλιά πληγή
που ακόμα αιμορραγεί
μη μου γυρνάτε το μαχαίρι
αφού ο καθένας ξέρει
τι πόνο θα μου φέρει
Είναι πολύ σκληρό
να σου ζητούν να τραγουδήσεις
έναν παλιό σκοπό
που προσπαθείς να λησμονήσεις
Στο γλέντι σας αυτό
δε θα' τανε σωστό
αντί για άλλο πιοτό
να πιω εγώ φαρμάκι
μ' ένα τέτοιο τραγουδάκι
Γελάτε ειρωνικά
και λέτε μυστικά
κι ίσως με κάποια καταφρόνια
μια και περάσαν χρόνια
εσύ τι κλαις αιώνια
Γιατί βαρυγκωμείς
δεν είδαμε και μεις
μιαν ομορφιά μεσα στη ζήση
δεν πήραμε απ' τη φύση
καρδιά για ν' αγαπήσει
Αμ, δεν είν' οι καρδιές
όλες το ίδιο καμωμένες
ουτέ κι οι ομορφιές
στον κόσμο δίκαια μοιρασμένες
Και εδω στη συντροφιά
σε κάθε ρουφηξιά
ξεχνώ μιαν ομορφιά
που γέμιζε μεράκι
το παλιό μου τραγουδάκι
---
Απο τον δίσκο της Χαρούλας Αλεξίου "Ψίθυροι (Whispers)" (2000)
Σύμφωνα με θρύλο της εποχής, ο Αττίκ (γνωστός για την αυτοσχεδιαστική του ικανότητα) αυτοσχεδίασε το... τραγούδι στη "Μάντρα", της οποίας ήταν και ο δημιουργός, όταν κάποια παλιά του ερωμένη και η παρέα της ζητούσαν επίμονα να παίξει την παλιά του επιτυχία "Είδα Μάτια".
Στίχοι: Αττίκ
Μουσική: Αττίκ (Κλέων Τριανταφύλλου)
Ζητάτε να σας πω
τον πρώτο μου σκοπό
τα περασμένα μου γινάτια
ζητάτε, είδα μάτια
με σκίζετε κομμάτια
Σε μια παλιά πληγή
που ακόμα αιμορραγεί
μη μου γυρνάτε το μαχαίρι
αφού ο καθένας ξέρει
τι πόνο θα μου φέρει
Είναι πολύ σκληρό
να σου ζητούν να τραγουδήσεις
έναν παλιό σκοπό
που προσπαθείς να λησμονήσεις
Στο γλέντι σας αυτό
δε θα' τανε σωστό
αντί για άλλο πιοτό
να πιω εγώ φαρμάκι
μ' ένα τέτοιο τραγουδάκι
Γελάτε ειρωνικά
και λέτε μυστικά
κι ίσως με κάποια καταφρόνια
μια και περάσαν χρόνια
εσύ τι κλαις αιώνια
Γιατί βαρυγκωμείς
δεν είδαμε και μεις
μιαν ομορφιά μεσα στη ζήση
δεν πήραμε απ' τη φύση
καρδιά για ν' αγαπήσει
Αμ, δεν είν' οι καρδιές
όλες το ίδιο καμωμένες
ουτέ κι οι ομορφιές
στον κόσμο δίκαια μοιρασμένες
Και εδω στη συντροφιά
σε κάθε ρουφηξιά
ξεχνώ μιαν ομορφιά
που γέμιζε μεράκι
το παλιό μου τραγουδάκι
---
Απο τον δίσκο της Χαρούλας Αλεξίου "Ψίθυροι (Whispers)" (2000)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.