εφημ ΕΘΝΟΣ
Δραματικοί τόνοι δόθηκαν από τα μέσα ενημέρωσης, ηλεκτρονικά και έντυπα, στις προχθεσινές διαφωνίες τακτικού και δευτερεύοντος χαρακτήρα των πολιτικών αρχηγών της συγκυβέρνησης.
Κανένα επικίνδυνο αδιέξοδο ούτε ρωγμές στη συγκυβέρνηση υπάρχουν, ασχέτως των περί του αντιθέτου τίτλων.
Οι παραστάσεις πολιτικού θεάτρου των Φώτη Κουβέλη και Βαγγέλη Βενιζέλου δεν αποσκοπούν σε τίποτα περισσότερο από τη συγκράτηση των απογοητευμένων ή και οργισμένων με τη γραμμή τους οπαδών και ψηφοφόρων των κομμάτων τους.
Δεν υπάρχει απολύτως καμία περίπτωση το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ να ...εγκαταλείψουν με δική τους πρωτοβουλία την κυβέρνηση Σαμαρά και να προκαλέσουν κυβερνητική κρίση που να είναι δυνατόν να οδηγήσει στην ανατροπή της.
Τα δυο κόμματα – «τσόντες» της ΝΔ είναι αδύνατον να υπάρξουν πολιτικά χωρίς να συμμετέχουν στην κυβέρνηση. Είναι «αγκιστρωμένα ψάρια», που δεν χρειάζονται δόλωμα παραμονής τους στην κυβέρνηση Σαμαρά, την οποία θα εγκαταλείψουν μόνο αν καταρρεύσει.
Αιτία κατάρρευσής της, όμως, μπορεί να αποτελέσουν μόνο σφοδρότατες λαϊκές αντιδράσεις και σε καμία περίπτωση εσωτερικές διαφωνίες των κομμάτων που τη συναπαρτίζουν.
Αν προκαλέσουν πτώση της κυβέρνησης, το μεν ΠΑΣΟΚ θα υποστεί νέα σοβαρότατη μείωση του ποσοστού του που αποκλείεται να μην είναι πλέον μονοψήφιο, η δε ΔΗΜΑΡ θα σημειώσει μικρότερες απώλειες και θα έχει ως διέξοδο μετεκλογικής διαφυγής την προσκόλληση σε κυβερνητικό σχήμα υπό τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος βεβαίως και θα την υποδεχθεί με ανοιχτές αγκάλες, αλλά και με… εκδικητική περιφρόνηση!
Όσο για τη ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά, είναι σίγουρο ότι θα δει το ποσοστό της να μειώνεται θεαματικά, με αξιόλογο τμήμα των ψηφοφόρων της του Ιουνίου να διαρρέει προς τη Χρυσή Αυγή και τους Ανεξάρτητους Έλληνες του Πάνου Καμμένου.
Οι έδρες της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, οι οποίες αρχικά ήταν τον Ιούνιο 179 (129 της ΝΔ συν 33 του ΠΑΣΟΚ και 17 της ΔΗΜΑΡ) πιθανότατα δεν θα φτάνουν τις 150, αν γίνουν εκλογές τώρα σε περίπτωση κατάρρευσης της κυβέρνησης λόγω διαφωνιών των κομμάτων που συγκυβερνούν.
Το πολιτικό στίγμα της κατάστασης των τριών κυβερνητικών κομμάτων το έδωσε με την ωμότητα που τον διακρίνει σε συνέντευξη του στην «Καθημερινή» της Κυριακής ο Θόδωρος Πάγκαλος: «Όλοι μαζί με τον Σαμαρά διότι δεν υπάρχει άλλη διέξοδος!» τόνισε. Δεν σταμάτησε εκεί. «Το «όλοι μαζί με τον Σαμαρά» θα το επεξέτεινα «όλοι να συμμετέχουν στην κυβέρνηση Σαμαρά».
Και όταν λέω όλοι εννοώ όχι μόνο τα κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, αλλά και αυτοπροσώπως οι αρχηγοί τους» πρόσθεσε με έμφαση. Ο Θ. Πάγκαλος κατακεραυνώνει τη στάση του Β. Βενιζέλου και του Φ. Κουβέλη που αποφεύγουν να μπουν στην κυβέρνηση οι ίδιοι νομίζοντας ότι έτσι περιορίζονται οι προσωπικές τους πολιτικές απώλειες:
«Κουτοπονηριές και φτηνές υπεκφυγές. «Είμαστε απέξω για να μην έχουμε φθορά, αλλά είμαστε και ολίγον μέσα για να μην έχουμε ακόμη μεγαλύτερη φθορά».
Να αναλάβουν τις εθνικές ευθύνες τους εν όψει του διαφαινόμενου ανασχηματισμού. Και να συνειδητοποιήσουν επιτέλους ότι είτε όλοι μαζί θα σωθούν, είτε θα συμπαρασύρουν στην καταστροφή τη χώρα…
Η κυβέρνηση Σαμαρά είναι η τελευταία ικμάδα αξιοπιστίας της χώρας και πρέπει πάση θυσία να υλοποιηθεί το σύνολο όσων έχουμε ήδη συμφωνήσει» υπογράμμισε ο πληθωρικός πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ. Έχει δίκιο. Η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ από τη στιγμή που συγκυβερνούν, είτε όλοι μαζί θα σωθούν, αν κατορθώσουν να κάμψουν την αντίσταση του ελληνικού λαού και να τον καθυποτάξουν υποχρεώνοντάς τον να αποδεχθεί τη μιζέρια ως μοίρα του, είτε όλοι μαζί θα βουλιάξουν εκλογικά, αν η άρνηση των Ελλήνων να υποταχθούν στη μνημονιακή πολιτική οδηγήσει σταδιακά στη μέγιστη φθορά της συγκυβέρνησης και τελικά στην ανατροπή της.
Μια τρίχα σ’ ένα πιάτο με σκατά (τη βρήκε ο Φώτης και σκούζει)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποιου του σερβίρισαν ένα πιάτο με σκατά κι άρχισε να διαμαρτύρεται επειδή βρήκε μια τρίχα! Το γνωστό ρητό θυμίζει ο Φ. Κουβέλης, που έχει καταπιεί αμάσητη τη λαίλαπα των 13,5 δισ. ευρώ και «κόλλησε» όχι στα εργασιακά, αλλά σε μερικά από τα εργασιακά, που αποτελούν το κερασάκι στην τούρτα. Ωστόσο, το «κόλλημα» του Κουβέλη έχει καταστεί μείζον πολιτικό ζήτημα και, όπως παρουσιάζεται, απειλεί τη συνοχή της συγκυβέρνησης των τριών.