Αισθέτιξ δια τον πούτΖον και κλαψομουνίαση...

Νεοχελλένικ αισθέτιξ

Η σημερινή ανάρτηση θα έχει ξινίλα, τσαντίλα, γεροντοκορίαση, γεροξουροσύνη και ενδεχομένως ραβιόλια. 
Ίσως και αδέσποτους πούτΖους που έλεγε ο πρώτος μάγκας Γεώργιος Καραϊσκάκης. «Χίλιους πούτΖους έφαγε η μάνα μου για να με γεννήσει» έλεγε στους καραγκιόζηδες που του την έλεγαν επειδή ήταν νόθος γιος μιας καλόγριας και του οπλαρχηγού Καραϊσκου. You *have* been warned.

(Σίγουρα έχουν πλάκα οι άνθρωποι που λένε και πιστεύουν ότι όλες οι γυναίκες είναι πουτάνες ενώ η μάνα τους μια παρθένα που έμεινε έγκυος μυρίζοντας έναν κρίνο ή άλλο άνθος. Τα αποτελέσματα της στρεβλής σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης).

Εντύπωσιν μεγάλην και αλγεινήν μου κάμει όλη αυτή την λύσσα με την οποία επιτίθενται στην Ελλάδα διάφορα ΜΜΕ του εξωτερικού. 
Λες και αυτή η μικρή πληθυσμιακά, οικονομικά και στρατιωτικά χώρα είναι υπεύθυνη για την παγκόσμια κατάρρευση του καπιταλισμού – καζίνο και ίσως και του Γ’ παγκόσμιου πόλεμου που θα έρθει σαν λύση του δράματος της κρίσης. (Πάντως ίσως φταίει για την επερχόμενη έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας. Μου το είπε η κυρία Σούλα με τα μεγάλα βυζιά που διαβάζει πολύ καλό φλιτζάνι).

Πέρα όμως από τα παραπάνω, η τρέχουσα κατάσταση με βάζει να σκεφτώ κάτι άλλο:

Η Ελλάδα είναι μια περίεργη χώρα και οι κάτοικοί της ακόμα πιο περίεργοι. Όχι, δεν είναι κατά 1258% απ’ ευθείας απόγονοι του Σωκράτους του Αρχιμήδους του Μενελάου και του Αλεξάνδρου. 
Έχουν γίνει οι σφαγές και οι επιμιξίες της αρκούδας, ιδιαίτερα κατά την διαδικασία της διάδοσης του Χριστιανισμού δια της θείας χάριτος του πυρός και του πελέκεως του Γότθου Αλάριχου (Ulrich). 

Όμως ομιλούν την γλώσσα, ορθότερα την εξέλιξη της γλώσσας, των ανθρώπων που με τα έργα τους επηρέασαν το σύνολο των γλωσσών και τον πολιτισμό των χωρών που απαρτίζουν τον προς το παρόν κυρίαρχο “Δυτικό πολιτισμό”. 

Φυσικά συνέχεια της θρησκείας δεν υπάρχει, παρά μόνο στο γεγονός ότι οι...
Έλληνες (και οι Ιταλοί) είναι κατ’ ουσίαν πολυθεϊστές με όλους αυτούς τους αγίους και παραγίους ακόμα και για τα … αρχίδια.

Ναι, τρέμω που γράφω τέτοια αιρετικά, αλλά ο Περικλής δεν έφτιαχνε φανουρόπιτες. Ούτε καν έβαζε την Ασπασία να του φτιάξει.

Φυσικά, για τους οπαδούς της “φυλετικής καθαρότητας” θα πω τούτο:

Αν η σύγχρονη Ελλάδα κατοικούνταν από ανθρώπους με κορμάρες ωσάν αρχαιοελληνικά αγάλματα, αλλά ομιλούσαν την Τουρκικήν και ήταν Πιστοί Σουνίτες Μουσουλμάνοι σε στυλ Σαουδικής Αραβίας, θα μιλούσαμε για Έλληνες; 

ΟΧΙ. ΓΙΑ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΘΑ ΜΙΛΟΥΣΑΜΕ.

Ωστόσο, οι σύγχρονοι κάτοικοι αυτής της χώρας μπορούν να κάνουν τον πιο ένθερμο αλλοδαπό αρχαιολάτρη να ξενερώσει σε χρόνο dt. 

Γιατί;

Μα διότι τα θετικά του brand name / εμπορικού σήματος “Ελλάδα” ελάχιστη σχέση έχουν με τους σύγχρονους κατοίκους.

(Μεγάλο πράγμα το brand name. Ο κύριος ΙΚΕΑ Ingvar Kamprad πουλάει “Σουηδία” την στιγμή που τα προϊόντα που πουλάει είναι κατασκευασμένα παντού ΕΚΤΟΣ από την Σουηδία όπου γίνεται ΜΟΝΟ ο σχεδιασμός. Κατασκευασμένα στην Σουηδία είναι μόνο το Kalles Kaviar και τα blåbärssylt,lingonsylt, κλπ. που πουλάει στο τμήμα τροφίμων. Ο ίδιος μένει στην Ελβετία για φορολογικούς λόγους).

Η αρχαιοελληνική κληρονομία; Μα την κάναν οι αρχαίοι.

Το καταπληκτικό κλίμα και η φύση; Μα αυτά πάντα υπήρχαν, της Ελληνικής φύσης δε, οι νεοέλληνες της έχουν αλλάξει τον αδόξαστο.

Τα νεοκλασικά κτήρια των Αθηνών; 
Το Πανεπιστήμιο; 
Η Ακαδημία; 
Η Βιβλιοθήκη; 

Μα αυτά τα έφτιαξαν οι Βαυαροί. Οι Έλληνες κατά κανόνα, απλά από τους Τουρκομαχαλάδες πήγαν στα μπετονένια κουτιά της αντιπαροχής (ενίοτε με αναμονές για πανωσήκωμα). Ελάχιστα μέρη έχουν ωραία παραδοσιακή αρχιτεκτονική π.χ. Κυκλάδες, Μάνη κ.α. και αυτή υπήρχε ήδη πριν την απελευθέρωση. 

Αισθητική δια τον πούτζον κυριολεκτικά. Θυμάμαι μικρός τα καλοκαίρια των δεκαετιών ’70 – ’80 την άθλια κατά κανόνα εικόνα της Ελληνικής επαρχίας με τα μπετονόκουτα. Ευτυχώς αργότερα κονομήσαμε και αρχίσαμε τις κεραμοσκεπές. 
Καλά, για την Κωλαθήνα δεν συζητώ.

Για τα βαρβαροτουρκομπαρόκ τσιφτετέλια και λαϊκά του κώλου; H συντριπτική πλειονότητα που ακούει ”Ελληνική μουσική” αυτόν τον βόθρο ακούει και όχι Θεοδωράκη, Μαρκόπουλο κλπ. 

Εν ολίγοις ελάχιστοι σύγχρονοι Έλληνες πρόσφεραν θετικά στο εμπορικό σήμα ”Ελλάδα”. Ελύτης, Σεφέρης, Δρ. Παπανικολάου, Άγγελος Σικελιανός, μερικοί εφοπλιστές, και λίγοι άλλοι. Και πολλοί από αυτούς διακρίθηκαν στο εξωτερικό, όχι στην Ελλάδα. 

Η Ελλάδα αδυνατεί να συγκρατήσει τους προικισμένους κατοίκους της που προσπαθούν να να φύγουν για να μην πνιγούν στο νεοθωμανικό Γιουνάν Μπεηλίκ που τρώει τα παιδιά του προς όφελος της κάθε κλίκας και παρέας που νέμεται την όποια εξουσία και τα δάνεια του μονίμως χρεωμένου δημοσίου ταμείου. Προκοπή δια τον πούτζον.

Είμαι μισός Σουηδός εκ καταγωγής. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχω την νοοτροπία ούτε του τυπικού Έλληνα, ούτε και του τυπικού Σουηδού.

(Δεν ήταν τυχαίο που σε σούπερ μάρκετ στην Skåne, δυό γραιίδια με κουτσομπόλευαν ως εξής;
-Από που είναι ΑΥΤOΣ:
-Αυτός; Αυτός είναι ΔΑΝΟΣ!!!)

Υπάρχουν πράγματα τόσο στην Σουηδία, όσο και στην Ελλάδα που με ενοχλούν πολύ. 

Π.χ. στην Σουηδία αυτή η εξάρτηση των πολιτών από το κράτος - νταντά, παρενέργεια του πετυχημένου, αλλά υπό πλήρη κατάρρευση πλέον, διότι χαλάει την παγκοσμιοποιημένη πιάτσα, Σουηδικού μοντέλου, είναι αρκετά εκνευριστική. 

Στην Σουηδία δεν περιμένεις να σε στηρίξει το σόι και η φάρα. Κατούρησες και θες να τινάξεις τον υπερβόρειον πούτΖον σου; Περιμένεις το κράτος.

Τι με εκνευρίζει λοιπόν στην Ελλάδα του καλού brand name αλλά με τους κατοίκους που κάνουν το παν για να το σκατώσουν;

H ΚΛΑΨΟΜΟΥΝΙΑΣΗ. 

Αχ, εμείς οι κακόμοιροι, αχ οι άλλοι τα μεγαθήρια, αχ τι να φτιάξουμε εμείς, αχ εμείς οι κοντοπόδαροι, αχ εμείς οι μαυροτσούκαλοι, αχ η κακούργα η κενωνία, αχ οι Οβριοί που μας ψεκάζουν με πουστίνη για να μας κάνουν όλους πούστηδες, εμάς που γαμάμε το σύμπαν, αλλά με τον γκώλο, γιατί κόλλησε η όπισθεν στο σασμάν. (Που ούτε από αυτά μπορούμε να φτιάξουμε γιατί είμαστε κοντοπόδαροι και δεν φτάνουμε τον συμπλέκτη).

Αισθητική για τον πούτζο, αυτοεκτίμηση για τον πούτζο, νοοτροπία για τον πούτζο, παιδεία για τον πούτζο. Ο γκάου μπίου Νεοελληνεύς που καταφέρνει και κρατά ανάποδα την σημαία του στο γήπεδα όπου τα Έθνη παίζουν με τα μπαλάκια τους για να δουν ποιος τα έχει μεγαλύτερα.

Ο Έλληνας θέλει ένα καλό κλύσμα με Skånsk Brännvin για να κουνήσει των γκώλο του και να πάρει τις τύχες του στα χέρια του. Αφού ρωτήξει τον πούτζον του πρώτα. Είναι παράδοση από το ’21.

Ραβιόλια. Τι; Πάλι ραβιόλια; Αμάν.

http://polsemannen.blogspot.com/2012/10/blog-post.html