Γκόραν Μπρέγκοβιτς: Γιατί είμαι με την Αριστερά

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΓΙΑΜΑΛΗ

 

“Μου φαίνεται αδιανόητο να είναι κανείς οπουδήποτε αλλού πολιτικά πέραν της Αριστεράς” λέει στην “Αυγή” της Κυριακής ο ανατρεπτικός Βαλκάνιος συνθέτης, που μοιράζει τη ζωή του ανάμεσα σε Βελιγράδι και Παρίσι, Γκόραν Μπρέγκοβιτς. Έχοντας νιώσει στο πετσί του τον πόλεμο στην πρώην Γιουγκοσλαβία, βλέπει την κρίση σαν ένα “επεισόδιο”, το οποίο όμως εύχεται να τελειώσει.

«Mε μουσική που κάνει τα πόδια να χορεύουν και την καρδιά να γελάει» το νέο του άλμπουμ που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες με τίτλο “Champagne for Gypsies”, εκτός της γνωστής πλέον και διάσημης Μπάντας του για Γάμους και Κηδείες, φιλοξενεί και διεθνώς αναγνωρισμένους Τσιγγάνους μουσικούς από διαφορετικά είδη και χώρες του πλανήτη, όπως οι The Gipsy Kings από τη Γαλλία, Stephan Eicher από την Ελβετία, Eugene Hutz (Gogol Bordello) από την Ουκρανία, Αμερική και Βραζιλία, Florin Salam από τη Ρουμανία και Selina O’Leary από την Ιρλανδία.

 

Με την μπάντα του λοιπόν και έναν νέο δίσκο, ο Βαλκάνιος Γκόραν ετοιμάζει τις βαλίτσες του για την Αθήνα και συγκεκριμένα για το Άλσος Γουδή για μία “ανατρεπτική”  εμφάνιση. 

Το Σάββατο ...6 Οκτωβρίου, ο Γκόραν Μπρέγκοβιτς θα σερβίρει σαμπάνια στην κεντρική σκηνή του πρώτου Φεστιβάλ Νέων ΣΥΡΙΖΑ γιατί το απολαμβάνει και γιατί θεωρεί πως οι καιροί μας έχουν ανάγκη την “αντίσταση”. 

Ποτέ άλλοτε η σαμπάνια δεν ήταν τόσο “προλεταριακή”, “κινηματική”, “αντιστασιακή” και “συριζαϊκή”…

 

* Σε καιρούς ύφεσης ανά την Ευρώπη, εσείς επιλέγετε να σερβίρετε σαμπάνια. Τι μήνυμα επιθυμείτε να περάσετε μέσα από τη νέα σας δισκογραφική δουλειά; Γιατί η ιδιαίτερη αναφορά στους “γύφτους”;

Ο τίτλος του τελευταίου μου άλμπουμ είναι «Σαμπάνια για γύφτους». Πρόκειται για έναν δίσκο που έρχεται σε μια περίοδο που ολόκληρη η Ευρώπη αντιμετωπίζει προβλήματα. 

Περισσότερο από όλους όμως, το πρόβλημα το αντιμετωπίζουν οι «γύφτοι», στον 21ο πρώτο αιώνα τους πετούν έξω από τις χώρες της Ευρώπης, από την Ιταλία του Μπερλουσκόνι, τη Γαλλία πρόσφατα, τη Σερβία, τη Ρουμανία, σχεδόν παντού. Aκόμα και αυτές τις ημέρες, αν διαβάσεις στις εφημερίδες, τους χτυπούν και τους σκοτώνουν στην Ουγγαρία όπου υπάρχει και κόμμα με ατζέντα ακριβώς την εξόντωσή τους. Ο δίσκος αποτελεί την έκφραση αντίδρασης ακριβώς σ’ αυτό, για μένα ήρθε ως αναπόφευκτη αντίδραση.

 

* Δηλαδή είναι ένας δίσκος υπεράσπισης των πιο καταφρονεμένων και αποσυνάγωγων;

 

Οι γύφτοι δεν δημιούργησαν ποτέ πρόβλημα στον κόσμο, ήταν πάντα το ταλέντο του κόσμου, άφησαν το στίγμα τους στην κουλτούρα μας, από τον Έλβις Πρίσλεϊ, που στο σώμα του κυλούσε γύφτικο αίμα και τον Τσάρλι Τσάπλιν, μέχρι τη μητέρα Τερέζα και τον Τζάνκο Ράινχαρντ. 

Ήθελαλοιπόν, να κάνω μια σπονδή στο ταλέντο τους, να τους προσφέρω σαμπάνια, καθώς με την ύπαρξή τους, τη ζωή τους αλλά και τη μουσική τους ενέπνευσαν τους συνθέτες ανά τους αιώνες. 

Και ενέπνευσαν και εμπνέουν και εμένα προσωπικά. Έτσι, κάλεσα κάποιους γύφτους που θεωρώ πως στιγμάτισαν τη συλλογική κουλτούρα, από τους Gypsy Kings αλλά και νεότερους καλλιτέχνες που θεωρώ πως θα αφήσουν το σημάδι τους, όπως τον Γιουτζίν Χατζ από τους Gogol Bordello που είναι ο τελευταίος γύφτος σταρ και άλλους – δεν μπορώ αυτή τη στιγμή να τους αναφέρω όλους. Συνεπώς, ο δίσκος σαφέστατα προσπαθεί να περάσει ένα μήνυμα, αλλά αν ο δίσκος δεν είναι καλός, τότε το μήνυμα δεν έχει καμία σημασία. Ελπίζω, λοιπόν, ο δίσκος  που κυκλοφόρησε πριν λίγες ημέρες να είναι καλός.

 

* Έχετε γράψει τραγούδι για τη συμμετοχή της Σερβίας στον διαγωνισμό της Eurovision και τώρα θα εμφανιστείτε σε φεστιβάλ νεολαίας αριστερού κόμματος. Δεν είναι μεγάλη η απόσταση ανάμεσα στα δύο; Από τη μια μια τηλεοπτική φιέστα και από την άλλη ένα πολιτικό φεστιβάλ…

 

Προφανώς και απολαμβάνω πολύ να εμφανίζομαι σε φεστιβάλ αριστερών νεολαιών και της Αριστεράς γενικότερα. Μου φαίνεται αδιανόητο να είναι κανείς οπουδήποτε αλλού πολιτικά πέραν της Αριστεράς. Στον δίσκο υπάρχει και ένα πολύ αριστερό κομμάτι, ένα κομμάτι αντίστασης. 

Άλλωστε θεωρώ πως πρόκειται για έναν αντιστασιακό δίσκο, γι’ αυτό και έβαλα ένα παρτιζάνικο κομμάτι από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, το γνωστό σε όλους μας “Bella Ciao”. Σε ό,τι αφορά τη Γιουροβίζιον, η σύνθεση του τραγουδιού της Σερβίας είχε γίνει μετά από ανάθεση…

 

* Έχοντας κατά νου την προσωπική σας εμπειρία από τον πόλεμο, πώς βλέπετε τους καιρούς που διανύουμε; Ποιες οι σκέψεις σας για αυτήν τη βαθιά και πολυεπίπεδη κρίση που διανύει η Δύση;

Βεβαίως γνωρίζουμε ότι η ιστορία κινείται με κύκλους κρίσης και ανάπτυξης. Σήμερα είναι απολύτως λογικό να υπάρχει απελπισία, αλλά η ιστορία μάς έχει διδάξει ότι βρισκόμαστε απλώς σε ένα σημείο του κύκλου. Ευτυχώς, πάντως πρόκειται για κρίση και όχι για πόλεμο. Σε καιρούς μεγάλων κρίσεων, ο καπιταλισμός έχει ανάγκη από έναν πόλεμο για να κάνει επανεκκίνηση. Ευτυχώς, σήμερα που όλοι διαθέτουν πυρηνικά όπλα δεν μπορούν να ξεκινήσουν έναν μεγάλο πόλεμο.

 

* Έχετε πει πως «μιλάτε την παγκόσμια γλώσσα της μουσικής». Τι θέλετε να πείτε μέσω αυτής;

Θεωρώ εαυτόν προνομιούχο που μιλάω αυτή τη γλώσσα που λέγεται «μουσική», γιατί με αυτή τη γλώσσα μπορεί κανείς να κάνει όλα όσα είναι αδύνατο να γίνουν με τη γλώσσα της πολιτικής ή της θρησκείας… Δυστυχώς, με αυτή τη γλώσσα δεν μπορεί κανείς να αλλάξει τον κόσμο, αλλά χωρίς μουσική σίγουρα ο κόσμος δεν θα ήταν ο ίδιος. Είναι σαν να τρως χωρίς αλάτι. Μπορείς να φας το φαγητό σου, αλλά δεν είναι τόσο νόστιμο…

 

* Eίστε ενήμερος για την κατάσταση στην Ελλάδα;

Και μόνο το να προφέρει κανείς την λέξη «Ελλάδα», ένα χαμόγελο ζωγραφίζεται στο πρόσωπό του τουλάχιστον για μένα έτσι είναι… Τρέφω απεριόριστη συμπάθεια και σεβασμό για την Ελλάδα και για όλα όσα έχει προσφέρει στον πολιτισμό. Βλέπω το ζήτημα ως ακόμη ένα επεισόδιο στη μακρά ιστορία της Ελλάδας και εύχομαι η κατάσταση να βελτιωθεί στο κοντινό μέλλον.

Πηγή: www.avgi.gr