"Να καταργηθεί η Αριστερά"...

«Η ευκαιρία της Χρυσής Αυγής για τη δημοκρατία», είναι ο τίτλος του άρθρου του Στέφανου Κασιμάτη, στην προχτεσινή Κυριακάτικη Καθημερινή. Ο συγγραφέας σχεδόν «ευχαριστεί την Χρυσή Αυγή, επειδή δίνει την ευκαιρία στο κράτος να ξεμπερδεύει με την Αριστερά. 

Ορίστε και το πιο χαρακτηριστικό απόσπασμα:

«Όσοι πιστεύουμε στην δημοκρατία οφείλουμε ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στην Χρυσή Αυγή - και σοβαρολογώ απολύτως. Της το οφείλουμε για την ευκαιρία που μας προσφέρει -και μάλιστα την ώρα που την έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη- ώστε να διορθώσουμε λάθη δεκαετιών και να κάνουμε μια νέα αρχή στην πολιτική ζωή. Είναι η ευκαιρία που δίνεται στη νομιμότητα να αναμετρηθεί, επιτέλους, με την οιονεί νομιμοποιημένη βία της Αριστεράς: 

αυτό το καρκίνωμα της Μεταπολίτευσης, που όλοι το φοβούνται και κανείς δεν το αγγίζει· αυτό που σήμερα αποτελεί το βασικό εμπόδιο στη μετάβαση της χώρας από την εποχή των σοβιέτ με αστακομακαρονάδα (ελληνικό μοντέλο του σοσιαλισμού...) στη σύγχρονη πραγματικότητα». 

Και μερικές παραγράφους παρακάτω διαβάζουμε:

 «Η Χρυσή Αυγή, χωρίς να το καταλαβαίνει, ανοίγει τον δρόμο για την επιβολή της νομιμότητας προς κάθε πλευρά: κουκουέδες, συριζαίους, χρυσαυγίτες - όλοι τους βλάπτουν τη δημοκρατία εξίσου».

Το θέμα δεν είναι οι προσωπικές απόψεις του αρθρογράφου, ο οποίος έχει δώσει στίγμα καιρό τώρα. Το θέμα είναι η προσπάθεια που γίνεται τελευταίως, από καμιά δεκαριά μνημονιακές φωνές, συνεργάτες των κατακτητών, να συκοφαντηθεί, διαβληθεί, κατηγορηθεί η Αριστερά. 

Ίσως και να ...

καταργηθεί.

Καταρχήν όλες αυτές οι φωνές, τσουβαλιάζουν μέσα στον όρο Αριστερά, τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και τους αντιεξουσιαστές. 

Όποιος στοιχειωδώς παρακολουθεί, την ελληνική πραγματικότητα, θα ξέρει ότι οι τρείς αυτοί χώροι έχουν τερατώδεις διαφορές. Στην θεωρία τους και κυρίως στην πρακτική τους. (θυμόμαστε τις καταγγελτικές δηλώσεις ΚΚΕ για τα επεισόδια αντιεξουσιαστών κλπ).

Εκτός από αυτήν την κραυγαλέα διαστρέβλωση, όμως πίσω από τις άναρθρες μνημονιακές φωνές κρύβεται η αγωνία τους να διαβάλλουν την Αριστερά (συνολικά). Και κυρίως τις αξίες της Αριστεράς. Γιατί παρά την πολυδιάσπαση της Αριστεράς, αρκετά αιτήματα είναι κοινά και διαχρονικά.

Στόχος των γραφίδων αυτών είναι να προσβληθεί η ηθική υπεροχή της Αριστεράς, που για περισσότερα από 60 χρόνια, ορίζει το αξιακό πλαίσιο της πολιτικής, παρά τις υπερβολές και τα αναπόφευκτα λάθη.

Στόχος των  γραφίδων αυτών είναι να πληγή η δράση της Αριστεράς γιατί αυτή η δράση παρά τις αδυναμίες της, είναι δράση για τους πολλούς. 

Οι αγώνες των τελευταίων δεκαετιών, αφορούν τους περισσότερους αυτού του τόπου, σε αντίθεση με όλες αυτές τις γραφίδες που τα γραπτά τους υποβάλλονται, εξυπηρετούν και υπαγορεύονται από συμφέροντα ελαχίστων. Σε πολλές περιπτώσεις ελαχίστων που πλουτίζουν παρασιτικά από το δημόσιο, που όλοι πληρώνουμε και συντηρούμε.

Η δράση της Αριστεράς, παρά τις αδυναμίες της, αφορά θέματα αυτονόητα, για τους πολλούς, όπως δουλειά, μόρφωση, υγεία, ισονομία, δικαιοσύνη, πρόνοια. Αφορούν βασικές ανάγκες για την αξιοπρεπή ύπαρξη του ανθρώπου. 

Τα δικά τους αιτήματα, αφορούν τον επιπλέον πλουτισμό των αφεντικών τους, την παραπάνω κερδοφορία τους, την παραπάνω ασυδοσία τους.

Στόχος των γραφίδων και των φωνών αυτών είναι η Αριστερά, επειδή παρά τις αδυναμίες και τις υπερβολές, καλλιεργεί πολύ συγκεκριμένες αξίες. 

Αλληλεγγύη, συντροφικότητα, συναδελφικότητα, ντομπροσύνη, αλληλοϋποστήριξη, φιλότιμο. 

Αξίες που προκαλούν αναγούλα σε λογής λογής αφεντικά και άρα και στους πληρωμένους παπαγάλους τους.

Μα πάνω από όλα, οι γραφίδες αυτές σιχαίνονται την Αριστερά, επειδή καλλιεργεί μια σημαντική αξία. 

Την αμφισβήτηση.  

Την αμφισβήτηση της εξουσίας, της αυθαιρεσίας της εξουσίας, των διαδρόμων της εξουσίας, των δοσοληψιών της εξουσίας, με τα αφεντικά τους.

Χωρίς αυτές τις δοσοληψίες άλλωστε τα αφεντικά τους δεν θα ήταν αφεντικά…

Κατανοητός ο πανικός τους και άκρως προβλέψιμη η θετική υποδοχή της Χρυσής Αυγής, έστω και συγκαλυμμένα. Βρήκαν την ευκαιρία με αφορμή την ακροδεξιά, να χτυπήσουν τις αξίες της Αριστεράς. Το έργο έχει ξαναπαιχτεί στο παρελθόν με επιτυχία. Κοινός παρανομαστής των άρθρων τους, των λόγων τους και των απόψεών τους είναι ο εξής:

Τώρα που φουντώνει η ακροδεξιά, είναι μια καλή ευκαιρία να ξεμπερδεύουμε, με την Αριστερά!

ΥΓ1. Ανάλογο άρθρο είχε στο ΒΗΜΑ και ο Πρετεντέρης, το οποίο ξεκινούσε ως εξής:  «Μπορεί η Χρυσή Αυγή να αποδειχθεί χρυσή ευκαιρία; Ναι, μπορεί…».

ΥΓ2. «…διά την Ελλάδα τουλάχιστον, ανοίγεται η περίοδος της ειρήνης και της εντός των πλαισίων της ειρήνης αυτής παραγωγικής δραστηριότητος... Αι γερμανικαί αρχαί εμφορούμεναι από τας φιλικωτέρας των διαθέσεων απέναντι του ελληνικού πληθυσμού, τας αρετάς και τα προτερήματα του οποίου δεν ήργησαν να γνωρίσουν, θα τον συντρέξουν- περί τούτου δεν υπάρχει αμφιβολία- εις πάσαν θετικήν και οικοδομητικήν του προσπάθειαν». Εφημερίδα Καθημερινή 29 Απριλίου 1941, δυο μέρες μετά την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα.

ΥΓ3. Είμαστε πολλοί.

Θύμιος Κ.