Φοροφυγάς και θεόπληκτος

Στη δεκαετία του 1960 συνέβη το εξής περιστατικό, το οποίο πληροφορήθηκα από διήγηση αυτές τις ημέρες: ένας επιχειρηματίας στον οικοδομικό τομέα έκρυβε στην ετήσια φορολογική δήλωση ό,τι μπορούσε. Παράλληλα ήταν και πιστός χριστιανός, οπότε θεωρούσε υποχρέωσή του να εξομολογείται και να κοινωνάει τακτικά.

Μια φορά που πήγε για εξομολόγηση στον εφημέριο της ενορίας του, λίγο μετά τη λήξη προθεσμίας για τις φορολογικές δηλώσεις, λέει μεταξύ άλλων ότι έκρυψε κάποια εισοδήματα από τη δήλωση και δεν ξέρει αν αυτό είναι αμαρτία.

Ο εξομολογητής θύμωσε με ...την πράξη του ενορίτη του και του είπε ότι, όταν κλέβει το κράτος είναι σαν να κλέβει τον ίδιο το θεό! Συναλληλία στις υπηρεσίες κράτους-εκκλησίας... Γι’ αυτό δεν επέτρεψε ο παπάς στον πιστό να κοινωνήσει…

Στεναχωρήθηκε πολύ ο πιστός-φοροφυγάς, αλλά τι να κάνει; Εδώ μίλησε ο θεός  μέσω του αντιπροσώπου του και δεν υπήρχε δυνατότητα διαφυγής! Μια και δυο πηγαίνει πάλι στην εφορία και υποβάλλει συμπληρωματική δήλωση, με όλα τα ποσά που είχε αποκρύψει. Ο θεούλης που παρακολουθεί τα πάντα στο σύμπαν, ήξερε και τα έσοδα-έξοδα αυτού του πιστού του…

Ο έφορος εξέτασε τη συμπληρωματική δήλωση, καταλόγισε το νέο, αυξημένο φόρο, επέβαλε και το απαραίτητο πρόστιμο και έκλεισε για εκείνη τη χρονιά το ζήτημα. Όμως την επόμενη χρονιά που δεν είχαν πάει τόσο καλά οι δουλειές του πιστού επιχειρηματία, ο έφορος δεν δέχθηκε τη δήλωσή του και τον υποχρέωσε να προσθέσει τα μικρότερα κέρδη του νέου έτους στα παλιά, αφού σίγουρα, λέει, θα είχε κερδίσει περισσότερα…

Έκτοτε μεταμελήθηκε ο πιστός χριστιανός, δεν ξαναπήγε στο συγκεκριμένο εφημέριο, δεν ξαναμίλησε για φορολογικά θέματα στην εξομολόγηση και σταδιακά έκοβε από τη φορολογική δήλωση ό,τι μπορούσε για να εξοικονομήσει τα πολλαπλάσια που αναγκάστηκε να πληρώσει.

Όταν διηγήθηκε μετά από 1-2 δεκαετίες ο ίδιος την ιστορία σε κύκλο συγγενών, δήλωσε κορόιδο που είχε κάνει την πρώτη συμπληρωματική δήλωση και πλήρωσε τόσα πολλά, αφού με άλλον εξομολογητή ή αν δεν είχε γίνει κουβέντα για το ζήτημα, θα τα είχε γλιτώσει…

Δεν προβληματιζόταν για τη διαδικασία, στην οποία είχε μπει αυτοβούλως, δηλαδή να συζητάει ιδιωτικά θέματα με έναν άσχετο και αμέτοχο, τον εφημέριο, αλλά ήθελε να αξιοποιεί ταυτόχρονα, τόσο τους μηχανισμούς «σωτηρίας» που υπόσχεται η εκκλησία, όσο και τις δυνατότητες για φοροκλοπή που έδινε και τότε το φορολογικό σύστημα…

Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι οι μαφιόζοι της Ιταλίας, και της Νέας Υόρκης είναι ταυτόχρονα και καλοί χριστιανοί, με προσφορές στην ενορία τους και στο ναό της γενέτειράς τους. Συμβιβάζουν την παραβατικότητα με τις επιταγές της θρησκείας τους – είναι αυτό που ακούγεται συχνά: «Έχω μια ιδιαίτερη σχέση με την εκκλησία!»

πηγη