H παιδεραστία είναι χριστιανική αξία;

Το κολαστήριο ορφανών αγοριών στο Bindoon

Με αφορμή την ταινία του άξιου γιού του Κέν Λόουτς, Τζιμ «Πορτοκάλια στον ήλιο»(«Oranges and Sunshine»), που προβάλλεται τώρα σε λίγους θερινούς κινηματογράφους, αποκαλύπτεται επιτέλους και σε μας μια άγνωστη ιστορία με σοβαρές πτυχές ιερής παιδικής κακοποίησης.

 O «Ριζοσπάστης» που δεν ξέρει τίποτα για το βίαιο χωρισμό από το Κράτος παιδιών από τους γονείς τους στην ΕΣΣΔ ή στην Κίνα, και που δεν καταδέχεται να ασχοληθεί με τις εγχώριες ιερές παιδεραστίες (αποσιωπά στην κινηματογραφική κριτική του ολότελα ακόμη και το αυστραλιανό εκκλησιαστικό σκάνδαλο!), δεν τη βρήκε όσο έπρεπε πολιτική, εγώ τη βρήκα θαυμάσια: 

«Παρεμφερή εγκλήματα βίαιου χωρισμού παιδιών και γονιών (και μόνο από φτωχά λαϊκά στρώματα) διαπράχθηκαν, νομίμως, (sic), σε ευρωπαϊκές χώρες, κάστρα της αστικής δημοκρατίας, όπως η Σουηδία, με τους νόμους της σοσιαλδημοκρατίας περί καταναγκαστικής στείρωσης, για παράδειγμα. Το εκπληκτικά δυνατό και πολύπλευρα επίκαιρο θέμα έπεσε στα χέρια μιας φοβικής σκηνοθεσίας, που αποποιείται ευθύνες άλλες πέραν της «αντικειμενικής» παράθεσης των ιστορικών γεγονότων – κι αυτά, συνοδευόμενα από «πολιτικώς ορθά» μισόλογα και σχόλια. Δηλαδή η ταινία ανάγεται σε δακρύβρεχτο, αστυνομικής χροιάς, θέμα». (Ο “Ριζοσπάστης”, που δεν μπορεί να χωνέψει το γεγονός πως στη Δύση είναι τελικά εφικτή η δημοσιοποίηση σχεδόν κάθε παλιανθρωπιάς που καλύπτεται από το σύστημα, φαίνεται πως ακόμη τη φυλάει στους Λόουτς για το «Γη και ελευθερία»).

Σε μια πολιτισμένη χώρα όπως η Αυστραλία, η Καθολική Εκκλησία είχε εγκαθιδρύσει λίγο πριν το τέλος του 20^ου αι. στο Bindoon ένα στρατόπεδο καταναγκαστικών έργων, βασανιστηρίων και σεξουαλικής κακοποίησης ανήλικων αγοριών, τόσο αισχρό που θα έκανε ακόμη και ελληνορθόδοξο ...

πατριάρχη να κοκκινίσει από ντροπή και φρίκη.

Η Μάργκαρετ Χάμφριζ, μια κοινωνική λειτουργός από το Νότιγχαμ, αποκάλυψε το 1986 ένα από τα σημαντικότερα σύγχρονα εγκλήματα κατά ανηλίκων. Εκατόν τριάντα χιλιάδες παιδιά φτωχών ή εκτός γάμου οικογενειών που βρίσκονταν σε αγγλικά ιδρύματα, απήχθησαν με εντολή των μεταπολεμικών βρετανικών κυβερνήσεων (1947-1967) από τις κοινωνικά αδύναμες μητέρες τους, παρά τη θέλησή τους, δήθεν για υιοθεσία, εξορίστηκαν κρυφά στο εξωτερικό, κυρίως (10.000) στην Αυστραλία, ως φυλετικό «λευκό στοκ» για μια «καθαρή» Αυστραλία όπως τους ανακοίνωσε ωμά ο αρχιεπίσκοπος του Περθ που υποδέχτηκε το 1947 τα πρώτα 147 τρομοκρατημένα παιδάκια 3-15 ετών, όταν  αποβιβάστηκαν στην Γη του μαρτυρίου τους. (στη φωτ. ο σημερινός καθολικός αρχιεπίσκοπος του Περθ, υποδέχεται τον ορθόδοξο επίσκοπο Μιχαήλ-18.6.2011). Η γενναία και τίμια γυναίκα που αφιέρωσε χρόνια από την οικογενειακή ζωή της για να αποκαλύψει το αίσχος, δέχτηκε τραμπουκισμούς και απειλές από μπράβους της Εκκλησίας.

Πολλά αγοράκια είχαν αποχωριστεί βίαια από τις αδελφούλες τους και οδηγηθεί στο Νταχάου του Bindoon όπου ο ηγούμενος όσιος Φραγκίσκος Keaney, ένας διαστροφικός παθιασμένος με το χτίσιμο ενός μεγάλου κτιρίου και οι λεγόμενοι «Χριστιανοί αδελφοί» τα υπέβαλαν σε καθημερινά σκληρά βασανιστήρια, τα ανάγκασαν να δουλεύουν αδιάκοπα σε σκληρές χειρωνακτικές δουλειές ακόμη και οικοδομικές, στο λιοπύρι, ξυπόλητα, ρακένδυτα, όπου συχνά τραυματίζονταν και τα χρησιμοποίησαν ως σεξουαλικούς σκλάβους. Τολμώ να πω πως τα βασανιστήρια στα οποία υπέβαλαν τα ορφανά ο τιμημένος ορθόδοξος μητροπολίτης Βλαδίμηρος (1891) στον Αγ.Φραγκίσκο(ΗΠΑ),ο άγιος επίσκοπος Βρεσθένης Ματθαίος ο θαυματουργός και Μυροβλήτης και η ηγουμένη Μαριάμ στην Κερατέα ή η Αδελφότητα του Παναγίου Τάφου (… γύρω στο 1993-4 χάλασε το σύστημα θέρμανσης της Σχολής και ο τότε Πατριάρχης έκανε δύο χρόνια για να το επισκευάσει, με τη δικαιολογία ότι δεν είχε χρήματα (Σ.Σ.: ήταν τότε που έχτιζε την έβδομη βίλα του στα Καμένα Βούρλα). Το σύστημα, τελικά, επισκευάστηκε με έξοδα του ελληνικού προξενείου» (ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ -29/05/2005), ωχριούν μπροστά στη χριστιανική Κόλαση της αυστραλιανής ερήμου.

Θα περίμενε κανείς πως μετά την αποκάλυψη του αίσχους το στρατόπεδο του Bindoon θα είχε κλείσει ή θα λειτουργούσε ως Μουσείο Bασανιστηρίων. Κι όμως η Αρχιεπισκοπή του Περθ το λειτουργεί σήμερα ως γεωργική Σχολή όπου η εκπαίδευση βασίζεται όπως καυχιέται «στις χριστιανικές αξίες» (έτσι το λένε τώρα;) και ούτε γάτα ούτε ζημιά.

Τι συμπέρασμα βγαίνει από όλα αυτά; Τα κακοποιημένα παιδιά, ενήλικες σήμερα, με βαριά ψυχικά τραύματα, με ρημαγμένη ζωή, χωρίς να προλάβουν να γνωρίσουν τη μητέρα τους  και με ανοιχτές πληγές, δεν θα έβρισκαν ποτέ τη δύναμη να καταγγείλουν τα όσα υπέστησαν, αν δεν βρισκόταν η γενναία γυναίκα που τους εντόπισε και τους στήριξε.

Αυτά στην Αυστραλία. Αναρωτιέμαι, όταν τόσο εύκολα κουκουλώθηκε (και που; στην Αυστραλία!) για δεκαετίες και έμεινε μέχρι σήμερα ατιμώρητο ένα τέτοιας τεράστιας έκτασης έγκλημα, αν θα μιλήσουν ποτέ στην Ελλάδα οι νέοι που όπως καταγγέλθηκε υπέστησαν τις «ασελγείς» πράξεις του Χουντόδουλου, ο οποίος όταν εκδικητικά (είχε επιτεθεί τότε πέρα από τα εσκαμμένα στον ΣΥΝ) δημοσίευσε η «Αυγή» (28.5-2007) την καταγγελία έκανε την πάπια, όπως την πάπια κάνει και σήμερα η Σύνοδος στις δημοσιευμένες κατηγορίες που αποδίδονται με δημοσιεύματα στον αρχιμανδρίτη Κύριλλο Κωστόπουλο κατά του Χουντόδουλου, τις οποίες ο αρχιμανδρίτης αρνείται να διαψεύσει και για τις οποίες η Εκκλησία που δήθεν διενεργεί ανακρίσεις εδώ και μήνες δεν τολμά να τον τιμωρήσει.

Θα φιλοτιμηθεί να τους αναζητήσει ποτέ κανείς αυτούς τους τρόφιμους του ιδρύματος που ανέφερε η «Αυγή», υπάρχει άραγε στην Ελλάδα κάποια δεύτερη Χάμφριζ ώστε τηρουμένων των αναλογιών να πέσει το φύλλο συκής της Ορθόδοξης Εκκλησίας, της οποίας ο τιμημένος πατριάρχης όπως και ο παναγιότατος πάπας της Δύσης, προστατεύει συστηματικά τους παιδεραστές κληρικούς; Θα ανοίξει ποτέ ο φάκελος των ορθόδοξων παιδουπόλεων της Φρειδερίκης; Δεν τα ελπίζω, άλλωστε και χωρίς το φύλλο της συκιάς, η Καθολική Εκκλησία στην Αυστραλία ζει και βασιλεύει όπως και στην Ισπανία της Ιεράς Εξέτασης. Δεν παράγει μόνο η Ελλάδα δήθεν «Αγανακτισμένους», που εξεγείρονται μόνο όταν θίγονται οι ίδιοι.

…

ΥΓ

Από τα καθ’ημάς

1.«…Για να πάρει μεγάλη δημοσιότητα ένα έγκλημα ιερωμένου πρέπει να είναι θεαματικό. Ο 65χρονος ιερέας Ανδρέας Παπαϊωάννου καταδικάστηκε σε 11 χρόνια κάθειρξης επειδή βίασε δύο αγόρια. Αξιολόγηση: μονόστηλο. Δεν βίασε δα όλο το κατηχητικό. Την ίδια διακριτική αντιμετώπιση έχει και ο πατέρας κ. ΠέτροςΠαπουτσάκης, ιδρυτής της «Στέγης της Αγάπης», που, όπως κατήγγειλαν 13 από τις φιλοξενούμενες ανήλικες, ήταν «Στέγη της Παρενόχλησης», καθώς οι βιασμοί ήταν μέρος της καθημερινότητας….».

Το ευσεβές «ΒΗΜΑ» [«ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΑΓΡΙΟΥΣ (ΠΑΠΑΔΕΣ) Ο Εφραίμ, ο Παντελεήμων, ο Φώτιος και τ'' άλλα παιδιά»-04/02/2009], που ομολογεί τα ελάχιστα, αποφεύγει να σημειώσει πως η Εκκλησία (ή η κατά τον παπα-Φιλόθεο Φάρο Μαφία της Ιεραρχίας) δεν δίκασε ποτέ τον πρωτοπρεσβύτερο Παπουτσάκη (ούτε βέβαια τον Γιοσάκη), (ούτε ανακοίνωσε κάτι για τον αιδεσιμολογιότατο Σωτήριο Παπαδόπουλο του Ιλίου), τον δε κ.Α.Παπαϊωάνου που τον κουκούλωνε για χρόνια, τον δίκασε πανικόβλητη μόνο το 2005 όταν ξέσπασαν τηλεοπτικές αποκαλύψεις, και όμως σήμερα ο αρχιεπίσκοπος της φοροληστρικής Εκκλησίας κ.Ιερώνυμος Βοιωτοπεδίου, Ασωπού, Βουλιαγμένης και Σιβιτανιδείου, παρακάθεται στο υπουργικό συμβούλιο και απολαμβάνει τον έπαινο του αριστερού επαναστάτη κ.Τσίπρα με τη σιωπηρή συναίνεση σύσσωμου του ΣΥΡΙΖΑ που έχει αγανακτήσει πια με τον Καπιταλισμό.

2. «Την παραίτησή του υπέβαλε την Πέμπτη στο Πατριαρχείο ο μητροπολίτης Καλύμνου, Λέρου Νεκτάριος, λόγω της εμπλοκής του στην υπόθεση Βαβύλη, με τον οποίο είχε γνωριστεί και διατηρούσε φιλικές σχέσεις. Η παραίτηση του κ. Νεκτάριου δεν έγινε δεκτή από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, πιθανόν όμως να υπάρξει αντικατάσταση του μητροπολίτη μέσα στο επόμενο διάστημα…..Στο νησί πάντως στη διάρκεια των τελευταίων ημερών υπάρχουν έντονες αντιδράσεις και αρκετοί τοπικοί παράγοντες έχουν ζητήσει την απομάκρυνση του μητροπολίτη, ενώ παράλληλα έχουν προχωρήσει και σε καταγγελίες προς το Πατριαρχείο ……».

Καταγγελίες; Τι καταγγελίες;

Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα www.pokrov.org που βγάζει τη μάσκα της Ορθόδοξης Μαφίας.

Δείτε στο βίντεο τη μοναστηριακή εγκατάσταση του Bindoon και την προσπάθεια  να κλείσουν το στόμα της κοινωνικής λειτουργού.

από Po