ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ παλιοαμόρφωτε μαλάκα. Μέχρι και τα ισοδύναμα πίστεψες!!!

Gooooodmooorning Greece

Goooodmorning Greeeece Του Πέτρου Αργυρίου

Έχω αυτό το κουτί στο σπίτι. Όποτε αρχίζω να βασανίζομαι από το Ερώτημα, τι στον πούτσο κάνω σε αυτόν τον πλανήτη, βάζω το κεφάλι μου εκεί μέσα και μου το πλένουν. 

Τσάμπα. 

Μετά νομίζω ότι εγώ είμαι άλλοι, ότι άλλοι είμαι εγώ. Καθημερινή επέμβαση στο κεφάλι μου. 

Πάντα πετυχημένη. Ας δούμε τι έμαθα τον τελευταίο καιρό που παίρνω αυτό το επώδυνο παυσίπονο, το υπόθετο που  έχει καύλες...

Επαναδιαπραγμάτευση: Αφού έχω ξεγυμνώσει έναν κρατούμενο, τον ελληνικό λαό, αφού τον μαστιγώνω αλύπητα του λέω ότι θα διαπραγματευτώ με τον κατασκευαστή του μαστιγίου να μην το κάνει τόσο σκληρό πανάθεμά με. Βέβαια. 

Τα μαστίγια φταίνε. 

Όχι ο βασανιστής. Και ο μαλάκας ο λαός με πιστεύει. Και με ψηφίζει.

 Ψηλά τα μανίκια λοιπόν. Είναι καιρός για δουλειά. Σκληρή δουλειά. Και άλλες καμτσικιές.

Ισοδύναμα: Αφού του χω σπάσει του λαού τα παϊδια, ψάχνω να βρω κάτι άλλο να βασανίσω. 

Ας πούμε κανά κουνέλι να γδάρω, κανά πελεκάνο να του σπάσω του ράμφος ε ναι, και κανά κουνούπι που μας ρουφά όλους το αίμα. Ποιον κοροϊδεύω; Γουστάρω την ανθρώπινη σάρκα.

 Καυλώνω με τον ανθρώπινο πόνο. 

Μου αρέσει η ανθρώπινη κραυγή. 

Αφού γδάρω και κανά κουνέλι και σκοτώσω κανά κουνούπι, μετά πέφτω με τα μούτρα να σπάσω τα ΑΚΕΡΑΙΑ. 

Ότι του χει μείνει του ανθρώπου δηλαδή από τα ανθρώπινα. Και το καλύτερο; Του λέω ότι δε σε βασανίσω άλλο ρε μπάσταρδε. Θα βρω τα ισοδύναμα. Να κοίτα με, πάω μια βόλτα στον κήπο των δαπανών να κόψω τα ζιζάνια. Με το που θα γυρίσω θα χω και μια αγκαλιά μελιτζάνες για να φάμε. ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ παλιοαμόρφωτε μαλάκα. Μέχρι και τα ισοδύναμα πίστεψες.

Πρωτογενές πλεόνασμα: Μια ακόμη μέθοδος βασανιστηρίου. Αυτό εκτελείται με τον εξής τρόπο: 

Παίρνεις Έλληνες κρατούμενους. 

Τους σφίγγεις το ζωνάρι μέχρι να τους λειώσεις. 

Με το που τους έχεις λιώσει με το ζωνάρι πατάς πάνω στον ανθρωποπολτό μέχρι να γίνει ένα με το πάτωμα. 

Ε λοιπόν, μετά από αυτό, το μόνο που χει μείνει είναι το ζωνάρι. Το ζωνάρι ΕΙΝΑΙ το πρωτογενές πλεόνασμα. Και οι νεκροί παράγουν πρωτογενές πλεόνασμα για τα σκουλήκια. Δεν καταναλώνουν τίποτα, δεν παράγουν τίποτα αλλά καταναλώνονται και αποδομούνται. Ναι ρε: 

Οι νεκροί είναι πρωτογενές πλεόνασμα για κάτι σκουλήκια σαν και του λόγου σου.

Και το ωραίο. Τους του λέω και το πιστεύουν. Τους σφίγγω μέχρι να πεταχτούν τα μάτια από το κεφάλι και τους λέω. 

Μάγκες: 

λίγο ακόμη και θα χουμε πρωτογενές πλεόνασμα: δηλαδή θα τρώτε λιγότερο και θα χορταίνετε περισσότερο. Αντι-ταινία. ΧΑΧΑΧΑ ΜΑΛΑΚΕΣ.

Ιούλιος 2012. 

Τα κεφάλια μέσα. 

Η φρίκη συνεχίζεται. 

Ο κόσμος την συνήθισε. 

Είναι τόσοι πολλοί οι βασανιστές και αλλάζουν βάρδιες.

Δύο εκλογές. Τρεις κυβερνήσεις. Υπουργοί που παραιτούνται. Πρωθυπουργός που του βγήκε και το μάτι και το όνομα.

Κύριοι της εξουσίας. Αυτό που συμβαίνει έχει όνομα: Λέγεται «πολιτική αστάθεια». Και κάθε μέρα που περνάει μπαίνουμε βαθύτερα σε αυτή.

Το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα πέθανε. 

Και λέει ψέματα στον εαυτό του για να μην πληρώσει τον οβολό στο χάρο. Γιατί ο χάρος δεν θα τον πάει στον ΆΔΗ για κανά ευρώ. Αυτή τη φορά κουβαλάει βαρύ φορτίο. Αυτούς που γάμησαν τον ίδιο το λαό που εφεύρε το Χάρο. Ο οβολός του χάρου θα είναι ΌΣΑ κλέψατε από το λαό ματαιόδοξοι προσκυνημένοι.

40 χρόνια τώρα ζω τον εξευτελισμό των Ελλήνων. Άλλοι μεγαλύτεροι μου τον ζουν περισσότερο καιρό.

Δεν είναι εύκολο να είσαι άνθρωπος ρε. Δεν είναι να βολέψεις τον κώλο σου σε μία καρέκλα και την κόρη σου με το γιό του χρηματέμπορα.

Πασά μου εσύ. Νεοέλληνα. Νεοβάρβαρε. Που κανες την ομορφιά τρόπαιο. Τι νόμιζες δηλαδή;

Σκότωσες την ομορφιά, τον έρωτα, την τέχνη, το πνεύμα, τον Ιόλα, την Μαλβίνα, τον Λιαντίνη. 

Ναι ναι. 

Εσύ τους σκότωσες. 

Και με τον παρά σου γαμούσες και την κυρά σου. Άσχετα που αυτή πλέον σε σιχαινόταν. Βολευόταν. Όπως και συ βολευόσουν με τον γαμιά σου. Το σύστημα εξουσίας. Μικρέ εφέντη.

Τώρα ήρθαν οι μεγάλοι εφέντες. Αυτοί που κόβαν τον παρά σου που νόμιζες ότι σου άνηκε- δικαιωματικά. 

Διαταραγμένε, ανηδονικέ πίθηκε. 

Και τώρα ορίζουν τη ζωή σου και το θάνατό σου. Εσύ που νόμιζες ότι νόμιζες ότι όριζες τη ζωή σου και έτσι όριζες το σύμπαν. Μικρέμπορα της μεγαλομανίας.

Και τώρα εσύ, ο παραπλανημένος, ο εξαπατημένος σκοτώνεις και τον εαυτό σου. 

Δεν τα χω μαζί σου. 

Δεν μπορώ να τα χω μαζί σου. 

Είσαι ο λαός πανάθεμα. Είσαι ο λαός. 

Μαζί θα ζήσουμε μαζί θα πεθάνουμε.

 Αλλά πότε ρε πούστη μου θα καταλάβεις; 

Δύσκολη υπόθεση ο άνθρωπος. Άλυτα τα ανθρώπινα. Όταν το ξεχνάς αυτό, όταν πλανιέσαι από τους πραγματευτές των υποσχέσεων, στο τέλος της ημέρας θα κλάψεις. Αν σου χουν μείνει δάκρυα να ξοδέψεις. Εσύ που θεωρούσες το κλάμα ντροπή. Νεοβάρβαρε.

Μέχρι το τέλος της κρίσης ένας στους χίλιους διπλανούς σου θα χει αυτοκτονήσει. 

Ένας στους πέντε φίλους σου θα χει ξενιτευτεί. 

Ένας στους δέκα θα πεθάνει στα χέρια γιατρών, άπληστων ή παροπλισμένων. Κάποιος στον ευρύτερο κύκλο σου θα χει δολοφονηθεί. 

Η ζωή σου δεν θα ναι ποτέ η ίδια. 

Μας έχουν πάρει πολλά περισσότερα από τα λεφτά και την ιδιοκτησία. Απλά τώρα που μας ξεγυμνώνουν από τα λεφτά καταλαβαίνουμε πόσο γυμνοί είμαστε. Πόσο άσχημα γυμνοί είμαστε. Τώρα καταλαβαίνουν κάποιοι από μας ότι τα λεφτά δεν είναι τα πάντα… 

Τώρα. Πάνε αγόρασε ομορφιά και έρωτα και όνειρα και μέλλον από το σούπερ μάρκετ μαλάκα.

Δεν είναι εύκολα τα ανθρώπινα. Και τα πλάσματα είναι φθαρτά και εύθραστα, όσο και αν οι βαρβαρισμοί τα χουν σκληρύνει.

Τι άλλο θα ανακαλύψετε τώρα. 

Τους ποιητές; 

Τους συγγραφείς; 

Τους σκοτώσατε ρε. Σκυλάδες.

Καλά τα λεγε ο Λιαντίνης. Ποιος τον άκουγε όσο ήταν ζωντανός ότι απέθανε ο Θεός; 

Ο Θεός μέσα μας.

 Ο φάρος μας. 

Τον σκοτώσαμε. 

Τον δηλητηριάσαμε. 

Τον πνίξαμε. 

Βάψαμε στα χέρια μας με το αίμα του πνεύματος, μετά σκουπίσαμε τα χέρια με κωλόχαρτο και το πετάξαμε στη χέστρα.

Τώρα πετάν εμάς στη χέστρα. Θαρρούν πως είμαστε σκατά. Μας πατάνε και λένε oh Shit, oh Merte, oh Scheibe.

Μόνο τα σκατά κάθονται να τα πατήσουν. Μήπως ήρθε η ώρα να σηκωθούμε; Όσο για αυτούς που μας πατάνε. Για αυτούς που τους δώσαμε και συνεχίζουμε να τους δίνουμε κάθε δίκιο να μας πατάνε.

Θέλω πολιτικέ, να μπουν ληστές στο σπίτι σου και να σε κλέψουν όπως κάνεις εσύ στους συμπολίτες μου. 

Θέλω να σε δείρουν στον δρόμο όπως έδωσες εσύ εντολή στους πραιτοριανούς σου να κάνουν στους συμπολίτες μου. 

Θέλω να σε σκοτώσουν στο δρόμο ή ακόμη στο σπίτι σου για μερικά κωλοευρώ όπως συμβαίνει σε συμπολίτες μου. 

Να βιάσουν αγαπημένο σου πρόσωπο όπως συνέβη σε αγαπημένους μου.

Οφθαλμός αντί οφθαλμού. Το ένα μάτι ενός πολιτικού δεν φτάνει. Να δρέψεις τους καρπούς που έσπειρες γαμημένε σαδιστή.

Δε θα στρέψω την οργή μου τυφλά. 

Δε θα με κάνεις να μισήσω τον άνθρωπο μέσα μου ή τον άνθρωπο δίπλα μου. Εσύ που συμπεριφέρεσαι στους ανθρώπους σαν να ταν μάζες σκατών θα τη δεις τη μάζα μπροστά σου τους επόμενους μήνες. Κύμα πελώριο που ζητά ένα πράμα μόνο: να ξεπλύνει τον τόπο από τα σκατά.

Αθήνα ακούς. 

Μαδρίτη ακούς. 

Λισσαβώνα ακούς.

 Ρώμη ακούς. 

Παρίσι ακούς. 

Έρχεται ο άνθρωπος. 

Και μαζί του η επανάσταση που αιώνια φωλιάζει μέσα του.

(Περισσότερα για το συγγραφέα και το έργο του στο agriazwa@blogspot.com)