Γιατί την Ελλάδα;

Η επιθετικότητα των κυρίαρχων κύκλων της ΕΕ έναντι της Ελλάδας είναι ιδιαίτερα μεγάλη. Συχνά λαμβάνει προσβλητικά χαρακτηριστικά. 

Στους ίδιους τους πληθυσμούς της Ένωσης έχουν καλλιεργηθεί ρατσιστικά στερεότυπα που καταλήγουν ακόμα και σε ωμό ανθελληνισμό. Εκτοξεύονται γενικευμένες κατηγορίες, όπως ότι οι έλληνες είναι εξ’ ορισμού «κλέφτες, διαφθαρμένοι και τεμπέληδες». 

Και όμως, αυτές οι κοινωνίες στις οποίες καταγράφονται τα πιο πάνω, υπήρξαν «φιλελληνικές». Χαρακτηριστικά υπενθυμίζω, ότι η Γερμανία προσδιόρισε μεγάλο τμήμα της ιστορικής φυσιογνωμίας της μέσω από την εκ νέου ανακάλυψη του ελληνικού πολιτισμού και σε αντίθεση με τον κυρίαρχο τότε γαλλικό λόγο. 

Κατά συνέπεια προκύπτει το ερώτημα: 
γιατί αυτή η επιθετικότητα απέναντι στην Ελλάδα; 

Στην πιάτσα κυκλοφορούν πολλές ερμηνείες που διαπερνώνται από δόσεις υπερβολής. Όπως ότι η επιθετικότητα οφείλεται σε ιστορικούς λόγους επειδή «μας ζηλεύουν». ‘Η ότι μας εκδικούνται για την αντίσταση που κάναμε στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. 
Πιο κοντά στην πραγματικότητα, είναι η άποψη, που πολλοί υποστηρίζουν, ότι η Ελλάδα υπήρξε το πρώτο πείραμα της νέας γερμανικής αυτοκρατορικής πολιτικής. Ότι μέσω της Ελλάδας η Γερμανία έδειξε πόσο αυστηρά είναι σε θέση να τιμωρεί όποιος παραβιάζει εκείνες τις πλευρές της ΕΕ που φέρουν την σφραγίδα του γερμανικού οικονομικού πολιτισμού, της δομικής ισχύος που διαθέτει εντός της ΕΕ. 

Η πιο πάνω εξήγηση εξηγεί σε μεγάλο βαθμό τη συμπεριφορά της Γερμανίας έναντι της Ελλάδας. Πρόκειται για συμπεριφορά που έχει να κάνει με τον νέο γερμανικό εθνικισμό και την μετεξέλιξη της ΕΕ σε μία πολυεπίπεδη αυτοκρατορική κρατικότητα και λιγότερο με την Ελλάδα. «Απλά» η Ελλάδα έδωσε δικαιώματα και η Γερμανία βρήκε θύμα διατεθειμένο και έτοιμο να αποδεχτεί τον ρόλο του αμαρτωλού. 

Αυτό ακριβώς το τελευταίο δίνει τη δεύτερη πλευρά της εξήγησης στο ερώτημά μας. Δεν αρκεί, δηλαδή, να εξηγήσουμε για πιο λόγο η Γερμανία συμπεριφέρεται όπως συμπεριφέρεται, αλλά χρειάζεται και η εξήγηση για πιο λόγο αυτή η συμπεριφορά εκδηλώνεται και πραγματώνεται επί της Ελλάδας. 
Σε αυτό το δεύτερο σκέλος της εξήγησης, εντοπίζονται πολλαπλά αρνητικά στερεότυπα για τη χώρα μας που διέδωσε τα τελευταία χρόνια τόσο η ντόπια ολιγαρχία (για να τυφλώσει και κρύψει τις δικές της ειδικές ευθύνες) όσο και οι δυνάμεις που κρύβονται πίσω από την τρόικα. Ανάμεσα σε αυτά ξεχωρίζουν οι «ατιμίες» που έκανε ο ελληνικός λαός. Το περίεργο είναι ότιπολλές από αυτές τις «ατιμίες» είναι ανύπαρκτες κατασκευές, ενώ πολλές άλλες καταγράφηκαν και σε άλλα κράτη μέλη της ΕΕ και μάλιστα πολύ πιο συστηματικά. 

Τέλος, τα όποια ιδιαίτερα ελληνικά αρνητικά χαρακτηριστικά έχουν αντίστοιχα – ασφαλώς διαφορετικά- στις άλλες χώρες της ΕΕ. Το κύριο, βέβαια, είναι ότι τα περισσότερα από αυτά τα αρνητικά οφείλονται κύρια στις δυνάμεις που κυβέρνησαν την Ελλάδα επί δεκαετίες. Αναφέρομαι πριν από όλα στην ντόπια ολιγαρχία και στο θεσμικό σύστημα μέσω του οποίου κυριάρχησε. Ασφαλώς και δεν είναι τυχαίο ότι όλοι όσοι μας υβρίζουν στο εξωτερικό υπερασπίστηκαν και στήριξαν στις πρόσφατες εκλογές με πάθος αυτό το σύστημα που όπως εξήγησε στην πρόσφατη συζήτηση στη βουλή βρίσκεται σε περίοδο εξετάσεων έναντι των πατρόνων του. 

Η επιλογή της Ελλάδας ως αντικείμενο ευρωπαϊκών αρνητικών στερεότυπων οφείλεται πριν από όλα και στο γεγονός ότι αυτή η ολιγαρχία και οι κυβερνώντες διέσυραν την Ελλάδα στο εξωτερικό. Δεν υπάρχει ύβρη που διατυπώνεται στο εξωτερικό που να μην έχει πρωτοδιατυπωθεί από τον Γ.Παπανδρέου, τον Γ.Παπακωνσταντίνου και άλλους παράγοντες των τελευταίων κυβερνήσεων. 

Αυτοί έδωσαν το δικαίωμα στους ξένους να μας υποτιμούν και να εμφανίζουν τα στερεότυπά τους ως πανθομολογούμενες αλήθειες. Αυτός δε ο διασυρμός της χώρας που έγινε συστηματικά θα πρέπει να καταλογισθεί με αυστηρότητα.


ΝΙΚΟΣ ΚΟΤΖΙΑΣ
 RAMNOUSIA