Το ΚΚΕ και το ψωμί που δεν φουσκώνει !!!

Επιχείρηση επανασυσπείρωσης» έχει αρχίσει στο ΚΚΕ από την πρώτη ημέρα μετά τις εκλογές της 17ης Ιουνίου, με την ηγεσία να στρέφει τα πυρά της στη νέα κυβέρνηση, η οποία, όπως επισημαίνει, έχει προορισμό να φορτώσει όλα τα βάρη της κρίσης στο λαό.
MOTO: Εκτίμηση της ηγεσίας είναι ότι για τις απώλειες δεν φταίει το κόμμα, αλλά το εκλογικό σώμα, το οποίο δεν ήταν σε θέση να αντιληφθεί και να αφομοιώσει τις…εκτιμήσεις και την τακτική του ΚΚΕ.

Του Γρηγόρη Ρουμπάνη

Το χαμηλότερο στην μεταπολιτευτική ιστορία εκλογικό ποσοστό που κατέγραψε, έχει προκαλέσει πονοκέφαλο στο Πολιτικό Γραφείο, αλλά προς το παρόν δεν φαίνεται σημάδι αναθεώρησης της στρατηγικής του κόμματος στον τομέα των συνεργασιών και των δυνατοτήτων ανατροπής των συνεπειών της μνημονιακής πολιτικής για την κοινωνία. 

Μετά τις συνεδριάσεις του ΠΓ και της Κεντρικής Επιτροπής, η σκυτάλη πέρασε στις κομματικές οργανώσεις, για να εκτιμηθεί το εκλογικό αποτέλεσμα και να τεθούν οι βάσεις της επανασυσπείρωσης.

Βασική εκτίμηση της ηγεσίας, όπως αποτυπώνεται στην ανακοίνωση της Κ.Ε., η οποία συνεδρίασε την επομένη των εκλογών, είναι ότι οι απώλειες για το ΚΚΕ είναι μεγάλες και βρίσκονται «σε αναντιστοιχία με την απήχηση των θέσεων και της δράσης του». 

Αυτό, σε απλά ελληνικά, σημαίνει ότι δεν φταίει το κόμμα για τις εκτιμήσεις και την προεκλογική τακτική του, αλλά το εκλογικό σώμα, το οποίο δεν ήταν σε θέση να τις αντιληφθεί και να τις αφομοιώσει. 

Το αποτέλεσμα αυτό, όπως αναφέρει, συντελέστηκε «κάτω από την πίεση του ρεύματος των αυταπατών και της λογικής του δήθεν μικρότερου κακού, του ανώδυνου και εύκολου δρόμου ότι είναι δυνατόν να σχηματισθεί μια κυβέρνηση διαχείρισης της κρίσης, στο έδαφος της εξουσίας των μονοπωλίων και της ενσωμάτωσης στην Ε.Ε., η οποία θα καταφέρει να βάλει φρένο στην επιδείνωση της θέσης του λαού».

Αναγνωρίζεται επίσης «το κλίμα φοβίας και τρομοκρατίας για την έξωση της Ελλάδας από την ευρωζώνη», αλλά και επισημαίνονται «συνθήκες συστηματικής και ύπουλης επίθεσης των ιδεολογικοπολιτικών μηχανισμών του συστήματος», ως και η «συστηματική χρησιμοποίηση του διαδικτύου» (στο πνεύμα της καταγγελίας που έκανε η Αλέκα Παπαρήγα την ημέρα των εκλογών για πλαστό λογαριασμό στο twitter, με τον οποίο διαστρεβλώνονταν οι θέσεις του κόμματος).

Για όλα φταίνε οι άλλοι

Πρόκειται για επανάληψη της γνωστής συνταγής που χρησιμοποιούν οι εκάστοτε ηγεσίες του κόμματος από την εποχή λήξης του εμφυλίου πολέμου, προκειμένου τα βάρη μιας αποτυχίας να βαρύνουν όλους τους άλλους, αλλά ποτέ τις ίδιες. Με τη μέθοδο αυτή στήνεται μια ασπίδα προστασίας απέναντι στην κριτική που ασκείται από τη βάση, για λάθη και παραλείψεις που οδήγησαν στην κάθε φορά ήττα. 

Αυτή η συνταγή πάντως, όπως ιστορικά είναι αποδεδειγμένο, μπορεί να δίνει παράταση ζωής -μικρή ή μεγάλη δεν έχει σημασία- στην ηγετική ομάδα, αλλά το ψωμί δεν το φουσκώνει.
Σε κάθε περίπτωση, ο Περισσός σήμερα δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά. Εκών-άκων είναι υποχρεωμένος να υπερασπιστεί την πολιτική του, η οποία έχει θεμελιωθεί στην αντι-ΣΥΝ λογική.

Η ηγεσία που προέκυψε από το θυελλώδες 13ο συνέδριο του 1991, απέβαλε κάθε αναθεωρητικό και οπορτουνιστικό στοιχείο (όπως χαρακτήρισε τα στελέχη που επέμεναν να συμπορευτεί ή και να συγχωνευτεί το κόμμα στην πορεία με τον τότε ενιαίο Συνασπισμό) και έπεσε στην παγίδα του ετεροπροσδιορισμού. Ό,τι κάνει ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ πρέπει να κάνει το αντίθετο.

Στη συγκεκριμένη πολιτική συγκυρία, η Κ.Ε. δεν αναγνωρίζει ευκαιρία συνεργασίας με τις άλλες αριστερές δυνάμεις, και κυρίως με τον ΣΥΡΙΖΑ-Ενιαίο Κοινωνικό Μέτωπο, με στόχο τον σχηματισμό προοδευτικής αντιμνημονιακής κυβέρνησης, αλλά τον καταγγέλλει για «κραυγαλέο ενδοτισμό απέναντι στον ξένο παράγοντα». Κι αυτό, επειδή, όπως εκτιμά, στη δεύτερη εκλογική μάχη «αποκαλύφθηκε η διαχειριστική λογική του με το κυβερνητικό πρόγραμμα που παρουσίασε».

Ήταν ένα πρόγραμμα, στο οποίο «απαλείφθηκαν τα όποια φραστικά ριζοσπαστικά συνθήματα είχε προβάλλει στο εκλογικό πρόγραμμα με το οποίο κατέβηκε στις εκλογές της 6ης Μαΐου για την κατάργηση του Μνημονίου και της Δανειακής Σύμβασης, την κατάργηση των αποκρατικοποιήσεων κ.λπ.», κι έτσι «αναδείχθηκε σε πρόγραμμα αστικής διαχείρισης».

Κατά την ηγεσία του ΚΚΕ, το μόνο εφικτό πρόγραμμα για την ελληνική κοινωνία σήμερα είναι αυτό το οποίο αποβλέπει στην έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την οικοδόμηση της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας. Κάτι για το οποίο το εκλογικό σώμα δεν πείστηκε.

από δω