Τον βηματισμό του φαίνεται να αναζητεί το ΚΚΕ στις νέες πολιτικές συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί μετεκλογικά, με το ίδιο στην τελευταία θέση της ελάσσονος αντιπολίτευσης και έχοντας απολέσει την ηγεμονία στην Αριστερά.
Στις προτεραιότητές του παραμένει η ανασύνταξη του κινήματος, την οποία θεωρεί αναγκαία απέναντι στην ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού η οποία, κατά την άποψή του, καλλιεργείται στο έδαφος των ανα-τροφοδοτούμενων αυταπατών για τον ρόλο των «μονοπωλίων» και της θεσμικής τους έκφρασης στην Ε.Ε.
Με αυτό ως δεδομένο, κάποιες κινήσεις πρέπει να θεωρούνται αναμενόμενες, όπως η ..
προσπάθεια να ασκήσει από τα αριστερά πολιτική και κοινωνική πίεση στον ΣΥΡΙΖΑ, προς τον οποίο είχε σημαντικότατες απώλειες, με απώτερο στόχο να επανασυσπειρώσει στις γραμμές του ακροατήριο το οποίο εκτιμά ότι δεν έχει απομακρυνθεί οριστικά.
Υπό αυτό το πρίσμα εξακολουθεί να θέτει ως διαχωριστική γραμμή στο πολιτικό σκηνικό το ζήτημα της Ε.Ε. στρέφοντας τα βέλη του τόσο κατά της κυβέρνησης όσο και κατά του ΣΥΡΙΖΑ, με άλλα λόγια, συνολικά κατά των δυνάμεων του ευρωμονόδρομου, είτε είναι υπέρ είτε κατά του μνημονίου.
Ωστόσο, αν και διαφωνεί με τη γραμμή «μνημόνιο - αντιμνημόνιο», δέχεται ότι η κατάργηση του μνημονίου αποτελεί ένα δίκαιο λαϊκό αίτημα, το οποίο άλλωστε και ο Περισσός, λαμβάνοτας υπόψη και το αποτέλεσμα της κάλπης, ενέταξε ως αιχμή στη ρητορική του μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου, όταν εξήγγειλε την προώθηση από μέρους του πρότασης νόμου για την κατάργησή του.
Οι τρεις κρίκοι
Κι ακόμη παραπέρα, δέχεται ότι μπορεί το αίτημα για την κατάργηση του μνημονίου να αποτελέσει αίτημα - κρίκο, μαζί με τη διαγραφή του χρέους και την αποδέσμευση από την Ε.Ε., πάνω στα οποία μπορεί να οικοδομηθεί ένα κίνημα «επιθετικό» και «πολιτικοποιημένο», ευρύτερο προφανώς των κομματικών ορίων.
Ωστόσο, όπως επέμεινε και στην ομιλία της στη Βουλή η Αλέκα Παπαρήγα, και αυτό το αίτημα δεν μπορεί παρά να συνδυάζεται με το αίτημα της αποδέσμευσης.
Υπογράμμισε, συγκεκριμένα, ότι «αναμφισβήτητα μπορεί φιλολογικά κανείς να αποδώσει στο Μνημόνιο τα πάντα. Είναι ένα “τέρας” κυριολεκτικά». Όμως, πρόσθεσε, «δεν συμφωνούμε καθόλου με τη θέση που διατυπώνεται, ότι το Μνημόνιο γέννησε την κρίση ή έφερε την ύφεση. Η κρίση έφερε το Μνημόνιο». Όταν, είπε, «λέμε “όχι” στο Μνημόνιο, έχουμε πολύ καθαρό το ότι σε μια σειρά από χώρες, κράτη - μέλη, και χωρίς Μνημόνιο τα μέτρα πάρθηκαν και μάλιστα προ κρίσης, πριν να ξεσπάσει η κρίση το 2008, σε μία ή δυο χώρες της Ευρώπης».
«Για μας» κατέληξε «Μνημόνιο, χρέος και διαγραφή του, και αποδέσμευση είναι πολιτικά αιτήματα τα οποία μπορεί να υιοθετήσουν, εφόσον το αποφασίσουν φυσικά, ευρύτερες δυνάμεις εργαζομένων, χωρίς απαραιτήτως να ταυτίζονται με τη θέση τού ενός ή του άλλου κόμματος».
Όπως διαφαίνεται λοιπόν, ο Περισσός, χωρίς να αμβλύνει τη θέση του για την κρίση και το μνημόνιο, θα επιχειρήσει – ή τουλάχιστον αυτό το σήμα στέλνει προς τα έξω – να ανοίξει την εμβέλεια της απεύθυνσής του.
Μέτωπο πάλης
Το παραπάνω τρίπτυχο αναμένεται να αποτελέσει για το ΚΚΕ την πολιτική βάση για την οικοδόμηση ενός ευρέος μετώπου πάλης από τα κάτω, (υλοποιώντας έτσι και την κατεύθυνση της απόφασης της Κ.Ε., η οποία μιλάει για «κοινωνικοπολιτικές» συμμαχίες).
Ταυτόχρονα, σε πολιτικό επίπεδο, το ΚΚΕ επιχειρεί με κάθε ευκαιρία να αποδομήσει τη λογική της «επαναδιαπραγμάτευσης» στο ευρωπαϊκό πλαίσιο, είτε αυτήν την επικαλείται η κυβέρνηση είτε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Μάλιστα, στην ομιλία της η γ.γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ, ορμώμενη από τους οξείς τόνους αντιπαράθεσης μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης - με αντικείμενο τη στάση της πρώτης στην Ευρώπη -, μίλησε για «αλληλοτροφοδοτούμενο δίπολο» με έναν πόλο τη Ν.Δ. και έναν άλλο τον ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο «δυσκολεύει τον ριζοσπαστισμό ή τη σταθεροποίηση του ριζοσπαστισμού του λαού, και αυτό είναι που μας απασχολεί».
Από εκεί και πέρα, το ΚΚΕ, όπως προκύπτει και από τις ομιλίες της Παπαρήγα και των βουλευτών στο τριήμερο των συζητήσεων, ως κεντρικά μέτωπα πάλης αναδεικνύονται οι ιδιωτικοποιήσεις (βασικό - αν και όχι το μοναδικό - μέτωπο πάλης, όπως είπε η Αλέκα), οι διαρθρωτικές αλλαγές (με θύμα τις κάθε λογής προνοιακές δομές), η συνεπακόλουθη περαιτέρω εργασιακή απορύθμιση κι εξαθλίωση, οι φοροεπιδρομές και τα χαράτσια και η αγροτική πολιτική.
Μάλιστα, η Αλέκα αναφέρθηκε ενδεικτικά στον ΟΤΕ, τον Σκαραμαγκά, την Cosco, και κάλεσε την κυβέρνηση να κάνει μια αποτίμηση για το τι ωφελήθηκε ο λαός από τις εν λόγω αποκρατικοποιήσεις (έστω και «μερικές»).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.