Τότε που η αξιοπρέπεια νίκησε το φόβο !!!

Ένας χρόνος έχει περάσει από την 48ωρο περικύκλωση της Βουλής εναντίον της ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου, σε μια από της μεγαλύτερες συγκεντρώσεις των τελευταίων δεκαετιών.

Η συνέλευση της Πλατείας Συντάγματος μετρούσε ήδη ένα μήνα ζωής όταν πάρθηκε η… μεγάλη απόφαση. Η 48ωρη απεργία στις 28-29 Ιούνη θα συνοδευόταν από περικύκλωση της Βουλής καθ’όλη τη διάρκειά της. Ο στόχος ήταν σαφής: να μην περάσει το Μεσοπρόθεσμο. Το σύνθημα εξίσου σαφές: 48 ώρες στο δρόμο-Όλη η Ελλάδα στο Σύνταγμα.

Όσα ακολούθησαν είναι λίγο πολύ γνωστά. Η πρώτη μέσα κύλησε σχετικά «ηρεμα»-για τα δεδομένα των κινητοποιήσεων στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια- και η παρουσία του κόσμου  ήταν σημαντική. Όταν ξεκίνησε η ρίψη χημικών , παρουσιάστηκαν τα πρώτα δείγματα αυτού που θα ακολουθούσε την επόμενη μέσα. Αργά το μεσημέρι και μετά από έναν πόλεμο χημικών γύρω απ το Σύνταγμα η Νεολαία ΣΥΝ εισέρχεται στην Πλατεία. Το Σύνταγμα έχει κρατηθεί άλλη μια μέρα.

29 Ιούνη. Ενώ στη Βουλή ψηφίζεται το Μεσοπρόθεσμο, η Κυβέρνηση έχει αποφασίσει να «καθαρίσει» την Πλατεία. Λίγο πριν την ψήφιση του νόμου ξεκινά μια επίθεση της αστυνομίας την οποία μέχρι και ο ΣΚΑΙ θα χαρακτηρίσει απρόκλητη. Για τις επόμενες πολλές ώρες ένα κυνηγητό τεραστίων διαστάσεων λαμβανει χώρα στο κέντρο της Αθήνας. Η ΕΛΑΣ επιτίθεται με τόνους χημικών (εκτιμήσεις λένε για χρήση 7000 δακρυγόνων) , κρότου λάμψης και βίαιες επιθέσεις , οι οποίες φτάνουν μέχρι την Πλάκα και διάφορους σταθμούς του Μετρό. Αλλά η αντίσταση έρχεται πρώτα. Οι διαδηλωτές και οι διαδηλώτριες αρνούνται να εγκαταλείψουν την πλατεία. Αποσύρονται για λίγο σε παρακείμενα στενά μέχρι να καθαρίσει στοιχειωδώς η ατμόσφαιρα και επανέρχονται. Μέσα στον σταθμό του Συντάγματος, στήνονται ιατρεία για όσους και όσες αντιμετωπίζουν αναπνευστικά προβλήματα- αν και η ΕΛ.ΑΣ ρίχνει χημικά και εκεί. Άνθρωποι με Maalox γυρνούν και φροντίζουν ανθρώπους που δεν έχουν ξαναδεί στη ζωή τους.

Στις 28 και τις 29 Ιουνίου του 2011 η κανονικότητα της ελληνικής κοινωνίας διεράγη. Δεκάδες χιλιάδες κόσμου, άνθρωποι που ίσως κατέβαιναν στον δρόμο για πρώτη φορά, αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους. Η αξιοπρέπεια τέθηκε με αποφασιστικό τρόπο πάνω ακόμα και από  τη φυσική επιβίωση, την οποία το ελληνικό κράτος δεν σεβάστηκε καθόλου.

Η ρωγμή που άνοιξε τότε παραμένει ανοιχτή. Δεν έμεινε όμως μετέωρη. Το αίτημα ενός σημαντικού κομματιού της κοινωνίας για συνολική ρήξη,  δημοκρατία, για αξιοπρέπεια και ελευθερία  εκφράστηκε αποφασιστικά στις εκλογές μέσα απο την υπερψήφιση του ΣΥΡΙΖΑ. Το «ως εδώ» που φωνάξαν τόσοι και τόσες εκείνες τις δυο μέρες επιχειρήθηκε να ολοκληρωθεί πολιτικά με μια συνολική πολιτική ανατροπή που έφτασε την Αριστερα δυο βήματα πριν να γίνει κυβέρνηση.

Χωρίς την μεγαλειώδη κινητοποίηση του λαού τα προηγούμενα χρόνια , και ιδιαίτερα με τη συμπύκνωση των αγώνων το περσινό καλοκαίρι, μια πρόταση για συνολική αλλαγή προσανατολισμού της ελληνικής κοινωνίας θα φάνταζε απλώς ρητορία. Όσοι τον τελευταίο καιρό μιλούσαν για τις «αντικειμενικές συνθήκες» που δεν είναι «ώριμες» απλά υποτιμούν αυτούς τους αγώνες.

Η αυτοοργάνωση, η αυτοθυσία, η επιμονή, η αξιοπρέπεια , ο δυναμισμός, οι αναγκαίες αλλά μόνο προσωρινές υποχωρήσεις (στα γύρω στενά) , οι δομές αλληλοβοήθειας εκείνων των δυο ημερών είναι ένα και μόνο πράγμα: εικόνες απ το (πιθανό) μέλλον.

left

http://paganeli.wordpress.com/