Η Ελλάδα, λίκνο μιας νέας Ευρώπης για μια ακόμα φορά !!!

Του Τζόρτζιο Αγκάμπεν

Δεν είναι τυχαίο που η μοίρα της Ευρώπης παίζεται στην Ελλάδα, στη χώρα που γεννήθηκε η δυτική δημοκρατία. 

Η πάγια ανάδειξη της κρίσης σε κυβερνητικό παράδειγμα, η αναγωγή κάθε πολιτικής απόφασης σε υπόθεση εκτάκτου οικονομικού ανάγκης, εμποδίζει να αντικρύσουμε το πραγματικό διακύβευμα των ελληνικών εκλογών. 

Αυτές αποτελούν – όχι μονάχα για τους Έλληνες, αλλά επίσης και για όλους όσοι πιστεύουν στην Ευρώπη – μια πολύτιμη ευκαιρία να θέσουμε σε αμφισβήτηση ένα μοντέλο ένωσης που δεν διαθέτει πια την παραμικρή πολιτική συνοχή.

Εάν, με τις προσεχείς εκλογές, η Ελλάδα καταφέρει να ξεφορτωθεί το μοντέλο αυτό, είναι πιθανό να ενεργοποιηθούν διαδικασίες και σε άλλες χώρες, όπως στην Ιταλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία, τη Γαλλία.

Διαδικασίες, που ίσως οδηγήσουν να ξανασκεφτούμε πάνω σ’ ένα σχέδιο που δείχνει πια, ολοένα και περισσότερο, την ανεπάρκειά του. 

Καταρχήν από συνταγματική σκοπιά: 

ήρθε η ώρα να πούμε δημοσίως ότι το υποτιθέμενο ευρωπαϊκό σύνταγμα είναι παράνομο, στο μέτρο που το κείμενο που φέρει τούτο το όνομα, είτε δεν τέθηκε σε λαϊκή ψηφοφορία είτε, όταν αυτό έγινε, όπως στη Γαλλία, απορρίφθηκε. 

Αλλά και από καθαρά νομική σκοπιά: 

αυτό το κείμενο δεν είναι σύνταγμα, αλλά το ακριβώς αντίθετο ενός συντάγματος, δηλαδή μια συμφωνία ανάμεσα σε κυβερνήσεις. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς νομικός για να γνωρίζει ότι δεν υφίσταται σύνταγμα χωρίς συντακτική εξουσία και πως, κρινόμενη συνταγματικά, η Ευρώπη αποτελεί μια μαριονέτα, στερούμενη πολιτικής οντότητας. Η ίδια η οικονομική ενοποίηση, ως εκ τούτου, είναι μια τεχνητή κατασκευή, που συγκαλύπτει τα ιδιωτικά συμφέροντα.

Η Ευρώπη, θα είχε να αντιτείνει κανείς, σχεδιάστηκε από την αρχή ως οικονομικό μόρφωμα και όχι ως πολιτική οντότητα. Είναι πια ολοφάνερο, ασφαλώς, για τον καθένα σε τι ακριβώς συνίσταται το οικονομικό αυτό μόρφωμα: 

στο να επιβάλλονται στις πλέον φτωχές πλειοψηφίες τα συμφέροντα της πλέον πλούσιας μειοψηφίας, τα οποία μάλιστα πολύ συχνά συμπίπτουν με τα συμφέροντα ενός έθνους. 

Πράγματα, για τα οποία η πρόσφατη ιστορία θα έπρεπε να μας είναι διδακτική. Αλλά ακόμη κι αν δεν ήταν έτσι, οικονομική ένωση δίχως πολιτική ένωση, την παρούσα στιγμή, σημαίνει να υφιστάμεθα – δίχως άμυνες – τις πλέον καταστροφικές συνέπειες της παγκοσμιοποίησης.

Η ιδέα μιας συντακτικής εξουσίας είναι ένα φάντασμα που κανένας δεν θα τολμούσε να ανακαλέσει σήμερα. 

Παρόλα αυτά, μόνο μια τέτοια συντακτική εξουσία θα έδινε ζωή και οντότητα στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Μια τέτοια, ακριβώς, ευρωπαϊκή συντακτική εξουσία τείνει να λάβει στην Ελλάδα την πολιτική της έκφραση. 

Σήμερα, η Ελλάδα αποτελεί τόπο αποφασιστικών επιλογών, ακόμη μια φορά, όπως στην αυγή της ευρωπαϊκής ιστορίας. 

Ακριβώς εκεί, θα ήταν δυνατό να απογυμνωθεί μια και καλή ο χρηματοπιστωτικός καπιταλισμός κι ένα πραγματικό ευρωπαϊκό σύνταγμα να βρει τη μορφή του.

rednotebook