ΑΥΤΕΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΠΛΑ ΕΚΛΟΓΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΠΟΜΕΝΗΣ ΒΟΥΛΗΣ. ΗΤΑΝ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ.

Στις 27 Απριλίου έγραφα ένα κείμενο ΟΙ ΚΑΛΠΕΣ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ όπου μεταξύ άλλων έλεγα

Η απατηλή εικόνα του καπιταλιστικού συστήματος καταρρέει με πολύ άγριο τρόπο. Και τα εκατομμύρια οπαδών του όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, βρίσκονται ξαφνικά ολόγυμνα και χωρίς εφεδρείες μπροστα στην επέλαση της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής ολιγαρχίας. 

Με το αντίπαλο δέος να έχει γκρεμιστεί μαζί με το τέιχος του Βερολίνου. Και τη δημοκρατία να μην έχει βρει ποτέ το δρόμο της. Τι μένει σε όλους αυτούς τους λαούς για να κρατηθούν και να πιστέψουν. Που θα γύρουν το κεφάλι εκατομμύρια δυστυχισμένοι ΄ανθρωποι, λαοί, πατρίδες?

Το αποτέλεσμα των εκλογών στη πατρίδα μας είναι πάρα πολύ σοβαρό. 

Είναι εύκολο να μιλάει κάποιος για ψήφο οργής, και να μεταφράζει αυτή την οργή σε κάτι πρόχειρο, περαστικό. Όμως για τη κρισιμότητα της κατάστασης που βιώνουμε είναι ντροπή για... κομματικές ή προσωπικές σκοπμότητες να επιμένει κάποιος να κάνει τέτοιες πρόχειρες μεταφράσεις του αποτελέσματος.

Ο ελληνικός λαός δεν έγινε πειραματόζωο τώρα. Πειραματόζωο είναι εδώ και αρκετές δεκαετίες. Από τη λήξη του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και μετά η Ελλάδα βίωσε με το πιο σκληρό τρόπο το εκάστοτε πειράματα της παγκόσμιας τάξης. Τα πλήρωσε με την εθνική συμφορά ενός άθλιου εμφυλίου. 

 Τα πλήρωσε με το μεσαίωνα της πιο σκοτεινής μορφής και επιβολής του ψυχρού πολέμου την ώρα που οι υπόλοιποι λαοί της Ευρώπης βίωναν τον αέρα της νίκης. Το πλήρωσε με μια δικτατορία την ώρα που οι υπόλοιποι λαοί έχτιζαν τις δικές τους δημοκρατίες. Και συνέχισε με μια τελικά "εγκάθετη υποκριτική μεταπολίτευση" η οποία μετέτρεψε ένα λαό που είχε περάσει μεγάλες δυστυχίες, φτώχεια, απόγνωση, τρομοκρατία σε ένα άθλιο μοντέλο υπανθρώπου εγκλωβισμένου σε παιχνίδια κερδοσκοπίας.

Το ότι ένας λαός που θεωρούνταν από όλους ένα δείγμα υποταγής σε δυο μεγάλους μονομάχους και μίζερος πελάτης ενός μίζερου συστήματος, κατορθώνει να αποτινάξει από πάνω του αυτή τη ταμπέλα, έστω και αν το κάνει από οργή και επιθυμία τιμωρίας χωρίς να έχει χτίσει μέσα του μια πολιτική ωριμότητα που να του δώσει συγκεκριμένες απαντήσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζει, είναι ένα δείγμα μεγάλης αποφασιστικότητας και ανυπακοής. 

Είναι μεγάλη δύναμη για ένα λαό σε ένα κόσμο που όλα θεωρούνται προαποφασισμένα και κάθε εξέγερση ανούσια ουτοπία να γίνεται απρόβλεπτος. 

Ο ελληνικός λαός έστειλε ένα μήνυμα στους υπόλοιπους λαούς της Ευρώπης. Πως ακόμα κι αν δεν ξέρεις που  πρέπει να κοιτάξεις,  μπορείς να επιλέξεις ποιους δεν θέλεις να κοιτάζεις πια. 

Όταν για σαράντα χρόνια οι πολίτες δίνουν απόλυτη κυριαρχία σε δυο μονομάχους, αποφασίζουν να μην δώσουν σιγουριά σε κανέναν, αλλά να στείλουν ένα μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις σαφέστατο, αυτό είναι μια ιδιαίτερη μορφή εθνικής συνεννόησης που ήταν άθλος για να πετύχει σε μια χώρα όπου επικρατούσε το απόλυτο πελατειακό κράτος όπως στη πατρίδα μας.

Η μεγάλη επιτυχία του Τσίπρα, του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ότι αφουγκράστηκε το παλμό της εποχής και δεν έσπευσε να γελοιοποιεί σε κάθε ευκαιρία τα δειλά πρώτα βήματα που προσπαθούσε να κάνει ο ελληνικός λαός για τον απεγκλωβισμό του από τη πολύχρονη πνευματική φυλακή.  

Ο ΣΥΡΙΖΑ έδειξε να σέβεται τους πολίτες που είχε απέναντι του, κι αυτό που ζητούσαν τώρα, όχι χτες, όχι αύριο, ΤΩΡΑ. Δεν υπήρξε σνομπαρία με τους πολίτες, υποβιβάζονάς τις κινήσεις τους, τις διαμαρτυρίες τους, τη φωνή τους, σε απολιτίκ πρόβατα όπως κάποιοι επιμένουν με περίσσιο θράσος να τους αποκαλούν. 

Και γι αυτό κέρδισε. Δεν μπορείς να πλησιάσεις το κόσμο όταν δεν μπορείς να αφουγκραστείς αυτό που ζητάει. 

Ακόμα κι αν αυτό είναι αδιευκρίνηστο και ανώριμο πολιτικά πρέπει να πλησιάσεις για να κατανοήσεις. Πρέπει να βρεθείς με κάποιον για να μιλήσεις μαζί του. Αν στέκεσαι ακίνητος στην ίδια θέση και περιμένεις οι υπόλοιποι να έρθουν κοντά σου μάλλον την έχεις ψωνίσει θεωρώντας πως είσαι ο νέος Μεσσίας.

Όσοι δεν το έχουν καταλάβει ακόμα, ο ελληνικός λαός με την ψήφο του έδειξε ότι δεν αποζητά πλέον μεσσίες αλλά λύσεις. Λύσεις εφικτές και άμεσες. Τέρμα οι θρησκευτικού τύπου προσκολήσεις σε εκείνους που νομίζουν ακόμα πως έχουν κληρονομικά δικαιώματα πάνω του με τον ένα ή άλλο τρόπο. 

Ο ελληνικός λαός δεν έκανε βουλευτικές εκλογές αλλά δημοψήφισμα. Ψήφισε όχι στη βασιλεία των κομματικών μαντριών. Κι αυτό το δημοψήφισμα είναι η αρχή μόνο όσων θα ακολουθήσουν που δεν θα είναι καθόλου απλά για όσους επιμείνουν να κρατάνε το κόσμο προσκολλημένο στο παρελθόν.  

 

vasiliskos 

http://saktsak.blogspot.com/