Καθόμαστε και προσευχόμαστε να μας κόψουν το ένα πόδι με ανώδυνο τρόπο και από το άλλο να κόψουν μόνο ... μερικά δάχτυλα.

Είναι ήττα, αλλά δεν είναι αργά.

Τηλεφώνημα της Αγκελας Μέρκελ στον Κάρολο Παπούλια, με το οποίο ζήτησε οι ιθαγενείς, μαζί με τις εκλογές να κάνουμε δημοψήφισμα, για την παραμονή μας στο ευρώ. 

Δηλώσεις παραγόντων της Ευρώπης, για τους επιπόλαιους έλληνες οι οποίοι πρέπει να υπακούσουν. 

Δημοσιεύματα των ελεγχόμενων καναλιών, εφημερίδων και περιοδικών του εξωτερικού για τους τεμπέληδες και ατίθασους έλληνες, που πρέπει να συμμορφωθούν. 

Δηλώσεις της Κριστίν Λαγκάρντ, που εμμέσως συστήνει να επιλέξουμε υπεύθυνα κόμματα (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) και όχι τα περιθωριακά…

Όλα αυτά τα φανερά και ποιος ξέρει πόσα άλλα υπόγεια, συμβαίνουν το 2012, στον πολιτισμένο δυτικό κόσμο και στην αλληλέγγυα Ευρώπη της προόδου και της ανάπτυξης… 

Και όλα αυτά συμβαίνουν σε έναν λαό, που επί 2,5 χρόνια τώρα είναι δεμένος στο κρεβάτι του χειρουργείου και του εφαρμόζονται, χωρίς αναισθητικό, ταυτόχρονα οικονομικές συνταγές αλληλοσυγκρουόμενες, σε ένα πρωτοφανές παγκόσμιο πείραμα, ταχύρυθμης φτώχειας και μαζικής καταστροφής.

Και καθόμαστε και παρακολουθούμε την σφαγή μας. 

Και καθόμαστε και προσευχόμαστε να μας κόψουν το ένα πόδι με ανώδυνο τρόπο και από το άλλο να κόψουν μόνο ...

μερικά δάχτυλα.

Και καθόμαστε και παρακαλούμε να μην μας κόψουν το ένα χέρι, για να μπορούμε κάνοντας ζάπινγκ να βλέπουμε λάιβ την εξόντωσή μας. 

Ακόμη και τώρα ονειρευόμαστε, φαντασιωνόμαστε το τέλος όλης αυτής της φρικτής ιστορίας, όταν μόλις αρχίζει η εφαρμογή της και σε άλλους λαούς.

Πιστεύουμε ότι μπορεί με την ψήφο μας, να αλλάξουμε αν όχι τα πάντα τουλάχιστον πολλά. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρουμε. 

Εύχομαι ναι. Φοβάμαι πως όχι. 

Με τίποτα όμως δεν λέω όχι στην προσπάθεια, με την ελπίδα να μην γίνει απόπειρα… 

Αυτό που λέω, πάντως σίγουρα, είναι ότι μπαίνουμε ήδη ηττημένοι, στην ιστορία. Πέρασαν 2,5 χρόνια πειράματος, πέρασαν 2,5 χρόνια με πακέτα μέτρων και συνεχή αφαίμαξη, πέρασαν 2,5 χρόνια που μας πήραν τόσα πολλά και τώρα νιώθω ότι θα μείνουμε ικανοποιημένοι με τόσα λίγα. 

Και αυτό είναι μια κάποια ήττα.

 Όπως είναι ήττα, να τηλεφωνεί η Μέρκελ, στον πρόεδρο της Δημοκρατίας και να απαιτεί συμμόρφωση. 

Όπως είναι ήττα να στέλνουμε τα μηνύματά μας, όποτε στήνεται μια κάλπη. Όπως είναι ήττα ότι όλα είναι ακόμη στην θέση τους, κυρίως τα μυαλά μας. Όπως είναι ήττα να νικάμε μόνο στην φαντασία μας, να αγανακτούμε κυρίως εκεί και να επαναστατούμε στα όνειρά μας. 

Η αμηχανία μας, είναι ήττα, όπως και η μαλθακότητά μας. Ο φόβος μας, ο τρόμος η ατολμία είναι επίσης ήττα.

Είναι ήττα, αλλά δεν είναι αργά. 

Για πολλούς είναι αρκετή μια διαφορετική ψήφος, στις 17. Για μένα είναι κάτι, αλλά δεν είναι αρκετό. Βέβαια για μένα, φαντάζομαι και για άλλους,  πολλά δεν είναι αρκετά και γι αυτό όλα μου φαίνονται λίγα. Αλλά δεν πειράζει. Ας υπάρχει ποικιλία, για να ισορροπεί η μια δύναμη την άλλη. 

Ή η μια αδυναμία την άλλη.

Καλή δύναμη και δυνατές αδυναμίες!

Θύμιος Κ.

http://www.ellinofreneia.net/details.php?id=3977