Όσο περισσότερο τους κοιτάς στα μάτια, τόσο πιο πολύ τους εξοργίζεις....

Στη ζωή μου δεν υπήρξα ποτέ Χριστιανός. Θυμάμαι ότι κοινωνούσα επειδή το ήθελε η γιαγιά μου και αυτό που ήθελε η Περαμιώτισσα κυρά Μαρίκα, αποτελούσε απαραβίαστο κανόνα.

Ποτέ δεν συμπάθησα τα θρησκευτικά. Από πολύ μικρός θυμάμαι ότι η χριστιανική μυθολογία μου φαινόταν βαρετή, αδιάφορη και πολύ πιο στεγνή από την ελληνική.

Παρόλα αυτά θεωρώ πως η κουβέντα που μας είχε πει κάποιο πρωινό μέσα στην τάξη, ο θεολόγος που δυστυχώς δεν θυμάμαι ούτε το όνομά του, νομίζω ότι προσεγγίζει τόσο έντονα την κοινωνική μας αλήθεια που στο μυαλό μου έχει αποκτήσει μυθικές διαστάσεις.

Σχεδίασε στον πίνακα τρεις παράλληλες γραμμές. Στη μεσαία είπε, βρισκόμαστε εμείς, στην από πάνω ο θεός και στην από κάτω ο σατανάς. Πήρε στα χέρια του την κιμωλία και άρχισε να σχεδιάζει μία καμπύλη πορεία από και προς τα άκρα του πλαισίου του.
 "Όσο πιο κοντά πλησιάζουμε στο Θεό, τόσο περισσότερο απομακρυνόμαστε από το σατανά" είπε όσο σχεδίαζε τις καμπύλες του και ...δεν θυμάμαι τίποτε άλλο, αλλά δεν νομίζω ότι χρειάζεται να θυμηθώ κάτι περισσότερο.

Από εκεί και πέρα αρχίζουν οι αναγωγές.

Όσο πιο κοντά πλησιάζεις στη γνώση τόσο απομακρύνεσαι από τη βλακεία,


 όσο πιο κοντά πλησιάζεις στην γαλήνη τόσο απομακρύνεσαι από το...
φασισμό,


όσο πλησιάζεις στην διαλεκτική τόσο απομακρύνεσαι από τις παγίδες,


 όσο πλησιάζεις στη συνειδητοποίηση τόσο απομακρύνεσαι από την οργή,


 όσο περισσότερο ακούς, τόσο περισσότερο αποφεύγεις το λαϊκισμό. 

Όσο διευρύνεις τα όρια τόσο αυξάνεις τις πιθανότητες.

Αυξάνεις τις πιθανότητες να υπερβείς ακόμη και το δοσμένο πλαίσιο, να ξεφύγεις από τον ατέρμονο δυισμό, από την αιώνια διαμάχη του καλού και του κακού, τις τύψεις που το συνοδεύουν, να ξεπεράσεις τις αναστολές, τις φοβίες και να απελευθερωθείς.

Να συνειδητοποιήσεις δηλαδή ότι δεν ανέχεσαι να σου βάζουν όρια, δεν ανέχεσαι να σε κοροϊδεύουν, να σε αντιμετωπίζουν ως αριθμό, να σε κλείνουν σε τετράγωνα, δεν ανέχεσαι να σε εξευτελίζουν, να σε ποδοπατούν, να σε βάζουν να υπογράφεις δηλώσεις μετανοίας, να «δίνεις» τους συναδέλφους σου, να θεωρείς ότι εσύ μπορείς να επιζήσεις τρώγοντας τα κομμάτια τους, να γίνεσαι καθημερινά κάτι λιγότερο από αυτό που είσαι ικανός.

Όσο διευρύνεις τα όρια τόσο αυξάνεις τις πιθανότητες. Όσο περισσότερο υπάρχεις τόσο περισσότερο αναπτύσσεσαι.


 Όσο περισσότερο τους κοιτάς στα μάτια, τόσο πιο πολύ τους εξοργίζεις.


 Όσο περισσότερο στέκεσαι όρθιος, τόσο περισσότερο τους πανικοβάλεις. Όσο πιο ψύχραιμα τους συμπεριφέρεσαι τόσο περισσότερα χημικά θα σου ρίξουν. 


Όσο πιο έτοιμος γίνεσαι, τόσο πιο μικροί θα φαίνονται, όσο πιο πολύ πανικοβάλλονται τόσο περισσότερα λάθη κάνουν, όσο πιο πολύ εκνευρίζονται τόσο πιο έντονες θα είναι οι κραυγές τους. 


Θα συνεχίσουν να απειλούν, θα συνεχίσουν να τρομοκρατούν θα συνεχίζουν να κρύβονται.
 
Οι δρόμοι είναι δικοί μας γιατί φοβούνται να κυκλοφορήσουν, όχι γιατί θα τους χτυπήσουμε, αλλά γιατί ξέρουν ότι πλέον δεν ασκούν καμία επιρροή πάνω μας, γιατί διευρύναμε τα όρια και αυξήσαμε τις πιθανότητες.

Γιατί όσο διευρύνεις τα όρια τόσο αυξάνεις τις πιθανότητες.




Κυριάκος Α.