Η Ευρωπαϊκή Ένωση υπήρξε όραμα του... Αδόλφου Χίτλερ!!!

 Πολλοί τον τελευταίο καιρό, με το ξέσπασμα της Κρίσης, κάνουν λόγο ότι η Άνγκελα Μέρκελ εκπροσωπεί το «Δ΄ Ράιχ» και ότι προωθεί τα γερμανικά συμφέροντα, τα ίδια δηλ. που προωθούσε και η εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία υπό τον Αδόλφο Χίτλερ, με στόχο την κυριαρχία σε ολόκληρη την Ευρώπη!

 Αυτό το θέμα είναι εξαιρετικά βαθύ και πολύπλοκο και δεν θα πρέπει κανείς να το ξεπερνάει έτσι απλά, ούτε και να βγάζει βιαστικά συμπεράσματα.

 Γι’ αυτό και στην ενότητά μας αυτή θα θέσουμε τα πράγματα στη σωστή τους βάση και θα προβούμε και σε μια σημαντική, πλην όμως 100% αληθινή ιστορικά: ότι ο Αδόλφος Χίτλερ ήταν ο πρώτος που οραματίστηκε μια ενωμένη Ευρώπη (εθνικοσοσιαλιστική βεβαίως)!...
 

 Πρώτα απ’ όλα να ξεκαθαρίσουμε εδώ άπαξ και δια παντός ότι ΑΛΛΗ ήταν η εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία και ΑΛΛΗ είναι η σημερινή Γερμανία, που ως πολιτικό της σύστημα έχει τον κοινοβουλευτισμό δυτικού τύπου.

 Και αυτό αποδεικνύεται πρώτα απ’ όλα ότι ο ίδιος ο Χίτλερ και η υπέρ του προπαγάνδα είναι αυτή τη στιγμή δια νόμου απαγορευμένα ΜΟΝΟ στη Γερμανία και πουθενά αλλού στον κόσμο (ούτε και στην Ελλάδα, όπου κάποιοι ναζιστές προωθούν ανοιχτά και δημόσια την εθνικοσοσιαλιστική ιεδολογία!)...

Άρα, σε τι ταυτίζεται η Γερμανία της Μέρκελ με εκείνη του Χίτλερ; Σε τίποτα απολύτως, εφόσον η χιτλερική Γερμανία υπήρξε ένα καθαρά ιδεολογικό κράτος, διαστρεβλώνοντας έστω κάποια πανάρχαια νοήματα, αντίθετα με την τωρινή Γερμανία, η οποία καθόλου δεν διαφέρει από τις άλλες καπιταλιστικές-δυτικές δυνάμεις του πλανήτη! Οπότε δεν ισχύει το επιχείρημα ότι η Μέρκελ είναι... νεοναζί!!!
 

Βέβαια, η Γερμανία ως υπερδύναμη (οικονομική και πολιτική, όχι όμως και στρατιωτική) είναι λογικό υπό οποιοδήποτε καθεστώς – ακόμα και κομμουνισμό να είχε, όπως άλλωστε συνέβαινε στην Ανατολική Γερμανία! – να τείνει προς μια ιμπεριαλιστικού στυλ ολοκλήρωσή της.

Αυτό στις σημερινές συνθήκες δεν σημαίνει βέβαια ενσωμάτωση ξένων επικρατειών, όπως συνέβαινε μέχρι τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, αλλά τον ουσιαστικό έλεγχο μικρών και περιφερειακών χωρών, όπως είναι π.χ. η Ελλάδα.

Η προσπάθεια δηλ. μιας πλανητικής υπερδύναμης να διεισδύσει μέσα σε μικρά κράτη, καθιστώντας τα δορυφόρους ή και προτεκτοράτα της. Αλλά αυτό ισχύει και για τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, την Κίνα κτλ., και όχι μόνο για τη Γερμανία. Οπότε όσο ηθικά «καταδικαστέα» είναι γενικά η τάση αυτή του ιμπεριαλισμού κάθε υπερδύναμης, τόσο είναι και για τη σημερινή Γερμανία...

Όμως η τάση αυτή της Γερμανίας να αποτελέσει την κύρια δύναμη της Ευρώπης (κάτι το λογικό, έως έναν βαθμό, αφού είναι η μεγαλύτερη χώρα της Ευρώπης πληθυσμιακά, αλλά και η σημαντικότερη οικονομία-«ατμομηχανή» της) υπήρχε πάντοτε: και επί αυτοκρατορικής Γερμανίας (κατάλοιπο της παλιάς «Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας») και επί εθνικοσοσιαλιστικού-χιτλερικού καθεστώτος και επί Δυτικής Γερμανίας, αλλά και σήμερα επί ενωμένης πλέον Γερμανίας (μετά δηλ. την ένωση του 1990 ανάμεσα σε Δυτική και Ανατολική Γερμανία).

Γι’ αυτόν τον λόγο μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο η Δυτική Γερμανία στράφηκε προς τις ΗΠΑ, αποτελώντας την κεντρική αμερικανική βάση στον ευρωπαϊκό χώρο αποθήκευσης πυρηνικών όπλων, εμπορικής-οικονομικής ανάπτυξης και συνεργασίας, αλλά και κατασκοπείας σε βάρος του εχθρού της KGB και της STAZI!

 Ως αντάλλαγμα οι ΗΠΑ έδωσαν χάρη και εργασία στους πρώην ειδικούς επιστήμονες του εθνικοσοσιαλιστικού καθεστώτος της Γερμανίας, τους οποίους πήραν στην Αμερική, προκειμένου να κατασκευάσουν τα προγράμματα διαστημικής έρευνας και γενετικής μικροτεχνολογίας της Ουάσιγκτον...

Όμως και το ίδιο το περίφημο όραμα της ενωμένης Ευρώπης το έθεσε πρώτος στην ιστορία και παγκόσμια ο ίδιος ο... Αδόλφος Χίτλερ!!! Πράγματι, αυτό είναι ένα από τα βασικά του θέματα στο θεμελιώδες έργο του «Ο αγών μου», όπου μάλιστα μιλάει για συμμαχία-άξονα της Γερμανίας με δύο άλλες χώρες-κλειδιά της ευρύτερης περιοχής: τη Βρετανία στη Δύση και την Ιταλία στο Νότο...

 Το χιτλερικό σχέδιο δεν ήταν παρά το θεωρητικό οικονομικό σχήμα «κέντρου-περιφέρειας», στο οποίο ο άξονας της αναπτυξιακής κίνησης θα ήταν το «κέντρο»-Γερμανία, ενώ οι χώρες του Νότου (της «περιφέρειας»), όπως π.χ. η Ελλάδα, θα λειτουργούσαν συμπληρωματικά μέσα στα πλαίσια της ίδιας ένωσης των ευρωπαϊκών λαών, εφόσον οι υπανάπτυκτες κοινωνίες αυτών των τελευταίων χωρών ποτέ δεν θα μπορούσαν να φτάσουν στο επίπεδο των πιο προηγμένων και οργανωμένων κοινωνιών του Βορρά. Άρα, ο Χίτλερ οραματιζόταν μια Ευρώπη «δύο ταχυτήτων», όπως θα λέγαμε σήμερα.

Ένας από τους εμπνευστές της χιτλερικής θεωρίας περί ενωμένης Ευρώπης-Κοινής Αγοράς ήταν ο συνεργάτης του ηγέτη των ναζιστών, οικονομολόγος Λούντβιχ Έρχαρτ.

Αυτός πίστευε ότι μετά τον πόλεμο και την αναμενόμενη από τους Γερμανούς νίκη τους σ’ αυτόν θα χτιζόταν μια οικονομική ένωση στην Ευρώπη, στην οποία βεβαίως η Γερμανία θα ήταν η πρώτη δύναμη, ενώ θα έπρεπε να δημιουργηθεί και... ισορροπία σε πληθυσμιακό επίπεδο, επειδή οι Σλάβοι ήταν εξαιρετικά υπεράριθμοι και θα έπρεπε σ’ αυτούς να εφαρμοστεί η πολιτική που είχαν παλαιότερα εφαρμόσει οι Ευρωπαίοι άποικοι στους ιθαγενείς της Αμερικής: όπως δηλ. οι λευκοί εξαφάνισαν τους Ινδιάνους (συρρικνώνοντάς τους σήμερα σε μια αμελητέα μειονότητα μέθυσων και άεργων άστεγων) μέσω διάδοσης κολλητικών ασθενειών, έτσι θα έπρεπε να γίνει και με τους Σλάβους, προκειμένου αυτοί να μειωθούν σε 35 με 40 εκατομμύρια το πολύ και έτσι να παύσουν να αποτελούν «κίνδυνο» για τη Νέα Ευρώπη! Για τους Εβραίους βέβαια καλύτερα να μην μιλήσουμε...

Το πόσο δεν αποτελεί καθόλου υπερβολή το χιτλερικό όραμα περί ενωμένης Ευρώπης φαίνεται και από το ότι ο άλλοτε ναζιστής Έρχαρτ, ο εισηγητής δηλ. της ιδέας της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, έγινε αργότερα υπουργός οικονομικών, αλλά και... καγκελάριος (πρωθυπουργός) της Γερμανίας, διαδεχόμενος τον Αντενάουερ! Και όχι μόνο αυτό, αλλά στη δεκαετία του 1950 ήταν ένας από τους θεμελιωτές της ΕΟΚ!!! Απίστευτο για τους πολλούς και όμως αληθινό...

Το λέμε πάντοτε ότι όλα όσα ισχυριζόμαστε στις έρευνές μας όχι μόνο δεν είναι «ακραία» ή υπερβολικά, αλλά στηρίζονται πάνω στις πλέον σοβαρές και κοινά αποδεκτές πηγές. Άλλο βέβαια αν μερικοί δεν επιθυμούν να προβάλλονται κάποιες αλήθειες και γι’ αυτό τα αποκρύπτουν. Έτσι και τα παραπάνω μπορεί να τα βρει κάποιος αναλυτικά και στο βιβλίο του Μαρκ Μαζάουερ (που είναι έγκριτος και σεβαστός από όλους τους ακαδημαϊκούς κύκλους) «Hitler’s Empire: Nazi Rule in Occupied Europe»...

Άλλωστε και ο ίδιος ο Χίτλερ [αυτό υπάρχει και στα βιβλία, όπου έχουν συγκεντρωθεί οι ομιλίες του] είπε το 1943, σε έναν λόγο του, τα εξής: «Η αταξία των μικρών εθνών πρέπει να εξουδετερωθεί. Η προσπάθεια της Γερμανίας αποσκοπεί στη δημιουργία της ενωμένης Ευρώπης»!!! Αλλά και άλλες φορές είπε ότι οραματίζεται τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (έτσι ακριβώς την αποκαλούσε πάντοτε!) με τη συνεργασία της Γαλλίας του Vichy! Σήμερα όλο ακούμε για «γαλλογερμανικό άξονα»...

Εάν δε επιταχυνθεί η διάλυση της σημερινής Ε.Ε. και με δεδομένο ανατολικά την επικράτηση του ευρασιατικού άξονα, τότε στην Ευρώπη θα επικρατήσει ο γαλλογερμανικός άξονας, που και αυτός θα χαρακτηρίζεται από μια ιδεολογία εθνικομπολσεβικικής υφής! Οπότε, στην περίπτωση αυτή ολόκληρη η Ευρασία θα κυριαρχηθεί από τον εθνικομπολσεβικισμό, και θα πραγματοποιηθεί τότε ο εφιάλτης του Τζορτζ Όργουελ, ο οποίος στο προφητικό του έργο «1984» έκανε λόγο ξεκάθαρα για μια Ευρασία φασιστικού-ολοκληρωτικού τύπου...

Άρα, αυτό θα είναι το μέλλον της Ευρώπης και όχι εκείνο της «κοινοβουλευτικής δημοκρατίας» και της «ελεύθερης αγοράς», όπως προπαγάνδιζαν στη δεκαετία του 1990 μερικά φερέφωνα των πολυεθνικών επιχειρήσεων και των τραπεζικών κολοσσών!

Ησαΐας Κωνσταντινίδης