Μπορεί να φταίνε τα φεγγαρια ή και οι καλικάντζαροι

 Αλλά  ποτέ και σε καμιά περίπτωση δεν θα ομολογήσουν ότι φταίει το σύστημα.

Ο απόλυτος εφιάλτης τους είναι οι "κοινωνικές αναταραχές"

 

Κρίση!

Τι διάβολο είναι αυτή η κρίση από που έρχεται και που πάει;

Τι την προκάλεσε;

Υπάρχει κάτι που  να μπορεί να την καταστείλει;

Είναι αναγκαίο άραγε να απαντηθούν τα παραπάνω ερωτήματα; 

Δεν φτάνει η βαρβαρότητα που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινότητά μας;

Δεν είναι αρκετό το ότι αυτή την στιγμή εξοντώνουν κυριολεκτικά την ζωή μας;

Όχι,δεν είναι αρκετό να βιώνουμε και να αγανακτούμε με  τα αποτελέσματα της κρίσης.

Αν δεν μάθουμε τι είναι αυτό που την  προκαλεί,δεν είναι δυνατόν να την αντιμετωπίσουμε.

Είναι όπως όταν  έχεις αρρυθμίες,αν δεν ξέρεις τι είναι αυτό που τις προκαλεί δεν μπορείς να τις αντιμετωπίσεις.

Μπορεί μάλιστα να παίρνεις λάθος φάρμακα και αντί να τις καταστείλεις, να κάνεις ακόμη μεγαλύτερη ζημιά στον οργανισμό σου.

Να υποστείς "ανήκεστον βλάβην"

 Το γνωρίζουν και είναι ακριβώς αυτό που ...φοβούνται.

Είναι αυτός ο λόγος και έχουν εκπονηθεί προγράμματα επί προγραμμάτων,έχουν επιστρατευτεί όλοι οι μηχανισμοί τους προκειμένου να παρερμηνευτούν τα φαινόμενα, για να μην γίνουν αντιληπτά από τους εργαζόμενους και τις πλατιές λαϊκές μάζες τα πραγματικά αίτια της κρίσης.

Επιστρατεύτηκαν αστοί και "Αριστεροί" οικονομολόγοι,καθηγητές, φιλόσοφοι και καλλιτέχνες, και από κοντά  τα ΜΜΕ και τα λογής λογής παπαγαλάκια τους  για να παρερμηνεύσουν,να αποπροσανατολίσουν,να ρίξουν στάχτη στα μάτια μας,να μας θέσουν μπροστά σε εκβιαστικά διλήμματα,να μας τρομοκρατήσουν,να στρέψουν αλλού την προσοχή μας.

Σε δρόμους και κατευθύνσεις τέτοιες που δεν θα βάζουν σε κίνδυνο την συνέχιση της κυριαρχίας του κεφαλαίου.

Ο απόλυτος εφιάλτης τους είναι οι "κοινωνικές αναταραχές"

Έτσι τις ονομάζουν και ξέρουν καλά ότι στο βαθμό που ο λαός θα κατανοήσει τα αίτια της κρίσης, δεν θα περιοριστεί σε τίποτα λιγότερο από την ανατροπή του συστήματός τους.

Γιατί είναι το καπιταλιστικό σύστημα, που νομοτελειακά λόγω της φύσης του,οδηγείτε στην κρίση.  

Μας είπαν ότι φταίνε οι ανίκανοι,φταίνε οι ξεπουλημένοι,φταίνε οι μετανάστες,φταίμε όλοι,φταίει το χρηματοπιστωτικό,φταίει το χρέος και τα δάνεια,φταίει ο κακός μας ο καιρός και το στραβό μας το κεφάλι.....φταίνε τα φεγγάρια και οι καλικάντζαροι,αλλά ποτέ και σε καμιά περίπτωση δεν θα ομολογήσουν ότι φταίει το σύστημα.

Ότι φταίει η βασική αντίθεση του καπιταλισμού,που σήμερα έχει οδηγηθεί σε τέτοιο αδιέξοδο έχοντας εξαντλήσει τα όριά του,τόσο,  που αναγκάζεται να καταστρέψει την μηχανή που του παράγει τον πλούτο.

Τους εργαζόμενους.

Γιατί αν φταίνε οι ανίκανοι και οι ξεπουλημένοι,οι μιζαδόροι της πολιτικής,τότε δεν έχουμε παρά να αντικαταστήσουμε αυτούς τους ανεύθυνους, με άλλους πιο ικανούς,πιο τίμιους.

Και βγαίνουν στην πασαρέλα της  πολιτικής σκηνής κάθε τόσο ομάδες, συλλογικότητες,άλλοτε κατευθυνόμενες και άλλοτε κάτω από την αναγκαιότητα της αντίδρασης ενάντια στα βάρβαρα  μέτρα,αλλά,χωρίς στόχους,χωρίς ουσιαστικές προτάσεις διεξόδου. 

Ακούγονται προτάσεις για καλύτερη διαχείριση,για πιο "δίκαιη" διαχείριση του "χρέους" και της κρίσης του,μέσα στα πλαίσια του συστήματος.

Όταν γνωρίζουν ή τουλάχιστον θα έπρεπε να γνωρίζουν,ότι το χρέος και όλα όσα το ακολουθούν,δεν είναι η κρίση,δεν είναι τα αίτια,παρά τα αποτελέσματά  της.

Ακούγονται προτάσεις από υψηλόβαθμα στελέχη της σημερινής και της προηγούμενης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για την ανάγκη δημιουργίας νέου κόμματος, που θα δώσει διέξοδο με καλύτερη και πιο αποτελεσματική  διαχείριση.

Ακούγονται προτάσεις,δημιουργούνται κινήσεις που επιδιώκουν την Ενότητα του λαού μέσα στα πλαίσια πάντα του συστήματος.

Να ενωθούμε και ενωμένοι να αγαπηθούμε,ενωμένοι να ζήσουμε την εξαθλίωσή μας,ενωμένοι να κλάψουμε για την δυστυχία και την κακή μας μοίρα.

Ενωμένοι να παλέψουμε για την εξάλειψη των βάρβαρων μέτρων,αλλά πάντα  μέσα στα πλαίσια του συστήματος που τα επέβαλε.

Αλλά και ενωμένοι να υποταχθούμε στην βαρβαρότητα, για το ύψιστο  ιδανικό της σωτηρίας της πατρίδας.

Και από κοντά και οι εκβιασμοί:

"Δεν παίζουμε με την φωτιά και με την μοίρα ενός λαού όμως αυτό που μπορεί να ζήσουμε και θέλουμε να αποφύγουμε δεν περιγράφεται"

Ο δρόμος της χρεοκοπίας "θα έχει ως συνέπεια την εξαθλίωση"

Συμπληρώνει ο Ευαγ.Βενιζέλος και εν χορό και με κάθε ευκαιρία επαναλαμβάνουν όλα τα υψηλόβαθμα στελέχη του ΠΑΣΟΚΟΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΙΣΜΟΥ και κάθε είδους εσμού.

Αν πάλι είναι που  φταίμε όλοι γιατί συμβάλλαμε τρώγοντας περισσότερα απ΄όσα βγάζαμε,τότε και για χάρη της πατρίδας και της σωτηρίας της,μπορούμε να παίξουμε τον ρόλο της Ιφιγένειας ή να πιαστούμε χέρι χέρι και να χορέψουμε τον χορό του Ζαλόγγου,μιας και τον πλούτο που εμείς παράγουμε μπορούν αυτοί να τον καρπώνονται αλλά όχι εμείς.

Παρά τις όποιες δυσκολίες,παρά τα όποια προβλήματα,παρά τα σχέδια εξόντωσης που μας επιβάλλουν,πέρα από την όποια πρακτική αντιμετώπιση των μέτρων που θέτουν σε κίνδυνο την ίδια την ζωή μας,εκείνο που πρωτίστως και ταυτόχρονα με τους καθημερινούς αγώνες πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους,να περάσει σε όλους,ή τουλάχιστον σε όσο γίνεται περισσότερους,είναι η φύση της κρίσης και τα αίτια που την προκαλούν.

Ποτέ δεν θα πουν ότι ο καπιταλισμός έχει περιορισμένα όρια και ότι έχει αγγίξει αυτά τα όρια μην μπορώντας να δώσει διεξόδους και να τα διαχειριστεί.

Η μόνη διέξοδος γι΄αυτούς είναι ο  ανελέητος  πόλεμος για την εξόντωση της μηχανής που τους παράγει τον πλούτο και που χωρίς αυτήν δεν μπορούν να υπάρχουν.

(η αντίφαση που λέγαμε)

Αν ο λαός το συνειδητοποιήσει αυτό,θα ξέρει πια ότι ο μόνος τρόπος να αντιμετωπιστεί αυτή η βαρβαρότητα είναι να δώσουμε όλοι μαζί την χαριστική βολή στο θεριό που σφαδάζει και σκορπίζει τον όλεθρο.

Δεν θα μπορεί να ξεγελάσει κανείς τον κόσμο,με τις ιδεοληψίες για την  μεγάλη οικογένεια της ΕΕ των λύκων.

Δεν θα μπορούν να σταθούν τα επιχειρήματα, οι απειλές και τα διλήμματα:

Με δραχμή ή με ευρώ;

Γιατί θα έχει γίνει κατανοητό ότι είτε με δραχμή είτε με ευρώ είτε με γιεν ή και με καπίκια ή τάλαντα,αν η διαχείριση βρίσκεται στα χέρια της πλουτοκρατίας,τα ίδια μέτρα,οι ίδιες επιδιώξεις θα επιχειρούνται από την εξουσία τους.

Η εξόντωσή μας.

 Θα μπορούσαμε ίσως να περιμένουμε διατηρώντας  την Ελπίδα ότι ο λαϊκός παράγοντας κάτω από την πίεση την μεγάλη των μέτρων που   θέτουν σε άμεσο κίνδυνο την ζωή του,θα αντιδράσει. 

Δεν μπορεί λένε κάποιοι φίλοι,προφανώς, υπάρχουν ακόμη περιθώρια.

Το ζητούμενο πέρα από  το πότε θα αντιδράσει ο λαϊκός παράγοντας, γιατί κάθε μέρα που περνάει είναι σε βάρος μας και αυτό ενέχει πολλαπλούς  κινδύνους,πρέπει  κυρίως να είναι το προς πια κατεύθυνση θα στραφεί αυτή η  αντίδραση.

Επειγόντως ο λαός μας πρέπει να ενημερωθεί για το τι είναι η κρίση, ποιος είναι ο χαρακτήρας της και τι την δημιούργησε. 

Μόνον τότε θα μπορέσει να απεγκλωβιστεί,να αφυπνιστεί,να πάψει να έχει αυταπάτες και φοβίες,να επαναστατικοποιηθεί η συνείδησή του  να δώσει την μοναδική  αγωνιστική απάντηση  οργανωμένα,με στόχο  και με προοπτική. 

Να παλέψει για τον μόνο στόχο που μπορεί να τον βγάλει από το σημερινό εφιαλτικό αδιέξοδο.

Για την ανατροπή της βάρβαρης καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. 

Με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής με λαϊκή εργατική εξουσία

Για την δική του  κυριαρχία.  

blackbedlam