Λυπάμαι, αλλά όταν είχαμε μάθημα ψυχραιμίας, δεν διάβαζα…

Ψυχραιμία τέλος

Ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, δυο μέρες μετά τα γεγονότα της Κυριακής, με δηλώσεις του ζήτησεψυχραιμία, από όλους.

 Κάτι ανάλογο ζητούσαν από τα παράθυρα οι αναλυτές των δελτίων ειδήσεων του τρέχοντος καθεστώτος.

 Κάτι ανάλογο ζητάνε, όσοι έχουν πρόσβαση στον δημόσιο λόγο και πάντα μετά από μια μεγάλη λαϊκή αντίδραση ή δραστηριότητα.

Δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ ΔΕΝ είμαι ψύχραιμος.

 Δεν θέλω και δεν μπορώ, να είμαι ψύχραιμος.

 Απεχθάνομαι, να είμαι ψύχραιμος και νηφάλιος και ώριμος και ήρεμος.

 Όταν συμβαίνουν όλα αυτά γύρω μου, το να καταφέρνω να είμαι ψύχραιμος, σημαίνει ότι είμαι νεκρός. 

Είμαι εκνευρισμένος, αγανακτισμένος, οργισμένος και μου αρέσει.

 Και θα ξεσπάσω. Όπως θέλω και όπου θέλω εγώ. Όχι εκεί που ο κάθε δούλος της Τρόικας θα μου πει, ή θα μου ...υποδείξει.

Ο προσωπικός κώδικας αξιών μου, μου λέει ότι πρέπει να μην είμαι καθόλου ψύχραιμος όταν βιάζουν την ζωή μου, τον περίγυρό μου, τις συνήθειες μου, την καθημερινότητά μου. Όταν κατακρεουργούν τα δικαιώματά μου, των φίλων μου, των συναδέλφων μου και των συνεργατών μου. Όταν προσβάλουν την πατρίδα μου.

Δεν μπορώ να είμαι ψύχραιμος όταν νοσοκόμα - ηρωίδα όπως όλο το νοσηλευτικό προσωπικό και οι γιατροί- δημόσιου νοσοκομείου, μου λέει πως δεν έχουν αλοιφή fenistil (τιμή 3.11ευρώ), και πρέπει να την αγοράσω από το απέναντι φαρμακείο. Ή όταν δεν έχουν σεντόνια.

Δεν μπορώ να είμαι ψύχραιμος, όταν ο γείτονάς μου, έκλεισε την βιοτεχνία του, και χρωστάει στον ΟΑΕΕ πρώην ΤΕΒΕ, έξι δόσεις. Όταν την ίδια ώρα, χρωστάει στην τράπεζα το δάνειο σπιτιού, και όταν έχει 2 γιούς άνεργους.

Δεν μπορώ να είμαι ψύχραιμος όταν σταματάω για καφέ σε αλυσίδα καφέ-φούρνου, και μου λένε τα παιδιά που δουλεύουν εκεί, ότι από τα φιλοδωρήματα βγάζουν περισσότερα από τον κανονικό μισθό τους. Και να νιώθουν τυχεροί που έχουν φιλοδωρήματα, γιατί άλλοι δεν έχουν ούτε καν, αυτή την τύχη!

Δεν μπορώ να είμαι ψύχραιμος, όταν βλέπω ανθρωπάκια που μέχρι πριν 2 μήνες μου έλεγαν ότι το μνημόνιο είναι μονόδρομος, να το καταγγέλλουν τώρα. Ούτε όταν βλέπω βολεμένους γυμνοσάλιαγκες, σε ΜΜΕ, να παπαγαλίζουν την επιθυμία του φρενοβλαβούς αφεντικού τους.

Θα ήταν ντροπή να ήμουν ψύχραιμος. Ντροπή και προσωπική ήττα, που θα ισοδυναμούσε, με απονεύρωσή μου και θάνατο. Λυπάμαι, αλλά όταν είχαμε μάθημα ψυχραιμίας, δεν διάβαζα…

Θα γίνει μακελειό, θα γίνει σαματάς, θα γίνει σόου μεγάλο. Πρώτα στο μυαλό και τη συνείδησή μου και όταν έρθει η ώρα, ΠΑΝΤΟΥ.

Και τότε να δω ποιος θα έχει ανάγκη από ψυχραιμία.

Θύμιος Κ.