Μεταλλαγμένα δίποδα....

Λένε, πως τα χαρτιά που ρίχνεις στην τουαλέτα, γίνονται τερατόμορφα σκουλήκια.

και μετά, σαν φτάνουν στη θάλασσα, εξολοθρεύουν όλα τα ψάρια.

Λένε, πως αυτά τα χαρτιά δεν πρέπει να καταλήγουν ούτε στη χωματερή

γιατί γίνονται μαύρα φίδια που δαγκώνουν τους γλάρους.

Γι' αυτό κάψτε τα χαρτιά αυτά, ούτε στη χωματερή,

ούτε στη θάλασσα δεν πρέπει να φτάνουν.

Μυθοπλασίες της καθημερινότητας

Στα δέκα-τέσσερα, έρποντας, έφθασαν ως το κονγκλάβιο οι υποτακτικοί του. Στα δέκα-τέσσερα ήπιαν νερό, γεύτηκαν τροφή, δέχθηκαν και υπέγραψαν τους όρους της υποταγής. Στα δέκα-τέσσερα πάλι, έρποντας, επέστρεψαν στη γή που ξεπούλησαν. Να διαλαλήσουν τη σωτηρία της, ερπετά κατ' επιλογή και παρά φύση. Και απαίτησαν, τα καθ' έξιν και κατά προτροπήν ερπετά, υποδοχή θριαμβευτών.

Ψάξε ιστορικέ στα κιτάπια σου και βρές μου άλλο τέτοιο προηγούμενο. Όχι στα 4.000 χρόνια της γραπτής ιστορίας, αλλά στα εκατομμύρια χρόνια της εξέλιξης των ειδών. Δίποδο που να μεταλλάχθηκε σε...

γαστερόποδο ερπετό.

Αντίθετα ιστορικέ μου θα βρείς τον ποιητή να μιλά για τη θλίψη της Κίρκης, για την ατυχία της να βρεθεί στο νησί της ένας ονόματι Οδυσσέας με το Νόστο του. Θα δείς το ξέπνοο πια μαγικό ραβδάκι της, χαμαί καταπεσόν, από τη φορά της Ιστορίας.

Αυτά λένε οι μύθοι, οι νομοτέλειες και οι συμβολισμοί. Τούτα όμως τα ερπετά των εργαστηρίων ζήτησαν ο ήλιος να γυρίσει πίσω, οι άνθρωποι νάχουν το κεφάλι στη γή και τα πόδια στον στον ουρανό. Και αύριο θα ζητήσουν με διάταγμα και πάλι να πέσουν στα τέσσερα και στα δέκα-τέσσερα, σκουλήκια τροφή να γίνουν σε πτερόεντα αρπαχτικά.

Έτσι κάπως πέρασε η προχθεσινή νύχτα, που γέννησε τη χθεσινή μέρα με τον ήλιο να ανηφορίζει αδίστακτος από τις απειλές των ερπετών.

...και παρεδόθη το βιβλίο των γραφών, κουρελιασμένο από αδίστακτους βιαστές, στον μέγα αλχημιστή, να το μπαλώσει, κατά πώς οι ανάγκες, και να του προσθέσει σελίδες για να αλλάξει τα παληά και να χωρέσουν νέα διατάγματα...

και το άρθρο 120 του Συντάγματος που τώρα λέγει και διαλαλεί "πρώτα οι τοκογλύφοι",

και το άρθρο 121 του Συντάγματος που διακηρύσσει "όλα για τους δανειστές".

Νάχουν ένα αποκούμπι οι επίγονοι των κατακτητών. Να επανακάμπτουν στα πατρώα των προγόνων τους μετά από εκατό και διακόσια και χίλια χρόνια. Ν' αξιώνουν και να αξιώνονται δικαιώματα από εναπομείναντα ερείπια, αλλά και αναδημιουργήματα μιας χώρας που κάποτε θα σταθεί και πάλι όρθια, μα οι πληγές θα μένουν πάνω στο σώμα της, στίγματα για να θυμώμαστε πώς ένας Παπαδήμος, ένας Βενιζέλος, ένας Σαμαράς, και ένα μη αρτιμελές εκμαγείο του μουσείου της προδοσίας, κατάφεραν σε μια στιγμή της ιστορίας να αναστρέψουν τη φορά της γής.

Και σ' εκατό και διακόσια και χίλια χρόνια η ιστορία θα θυμάται, οι πάντες θα θυμούνται και πάντα τα άλογα της φύσης θα θυμούνται, πως κάποτε υπήρξαν δίποδα που έγιναν ερπετά, μα διόλου δεν θα κολακεύει τα ερπετά τούτη η θύμιση. Γιατί στη γή που όρισε κάποιος δημιουργός να κατοικήσουν και να διατρανώσουν με την παρουσία τους τη σοφία Του, βρέθηκαν στην ίδια συνομοταξία με δηλητηριώδη, μοχθηρά και παρά φύση κανιβαλίζοντα γαστερόποδα.

*********

και το άρθρο 120 του Συντάγματος που τώρα λέγει και διαλαλεί "πρώτα οι τοκογλύφοι",

και το άρθρο 121 του Συντάγματος που διακηρύσσει "όλα για τους δανειστές".

Και σύ εργαζόμενε, και σύ πάλι απόμαχε που τους εμπιστεύτηκες τις θυσίες της ζωής σου, που συνάρτησες τη ζωή σου και τη ζωή των παιδιών σου με τους καθ' έξιν προδότες της πλάσης, όχι απλά της ανθρώπινης ιστορίας, αλλά της φύσης ολάκερης, τρίβεις τα μάτια σου, για τις εικόνες που στοιχειώνουν την επόμενη μέρα της μεγάλης νύχτας.

  Άκου τον ήχο των κυμβάλων.

 Αλαλάζοντα πως, από το γάλα και το ψωμί του παιδιού σου, ανώτερο αγαθό είναι η συνέπεια απέναντι σε μια χούφτα αποβράσματα-τραπεζίτες, που όρισαν τη γή σαν δική τους, δημιουργοί γενόμενοι μιας τερατοπλασίας.

Κύμβαλα αλαλάζοντα πως, σού πρέπει ένα νοσοκομείο λιγώτερο και ένας θάνατος, αν είναι να ευδοκιμήσει και να δικαιωθεί η τερατοπλασία.

Και πως ακόμη και το είδος σου πρέπει εν ανάγκη να εκλείψει, αν δεν χωρά στην κιβωτό τους. Και να τους ευλογείς γι' αυτό.

Αυτά υπέγραψαν οι υποτακτικοί, χθές ενώπιον του κονγκλαβίου των αγορών. Ανήμερα του οσίου Τιμοθέου των συμβόλων. Του εν ερήμοις αυλιζομένου και δια δακρύων δροσιζομένου. Εκατομμύρια χρόνια μετά, αφ' ότου ο άνθρωπος στάθηκε στα δυό του πόδια εξ' αμοιβάδος προελθών.

http://e-apenanti.blogspot.com/2012/02/blog-post_22.html